ลานสวนป่า

(มีต้นตาลสูงชะลูดเป็นสัญญลักษณ์โดดเด่นมาก)

เมื่อ พ.ศ.1824 จุลศักราช 634 ยังมีกษัตริยาธิราชพระองค์หนึ่งชื่อว่า “เม็งราย” ครองราชย์สมบัติอยู่เมืองเชียงราย พระองค์นั้นมีเดชะสิทธิมาก คิดจะขยายอาณาเขตลงมาทางหัวเมืองทางใต้ ได้ยกพลโยธาหาญมาจากเมืองเชียงราย รบพระยาบีบา เจ้าเมืองลำพูน เมื่อ พ.ศ. 1824 ได้ชัยชนะ ครองเมืองอยู่ที่ลำพูน 2 ปี แล้วพระองค์มอบให้ขุนน้ายฟ้าอำมาตย์คนดีขึ้นครองเมืองลำพูน ส่วนพระองค์ก็โยกย้ายไปสร้างเมืองเวียงอยู่ที่ใหม่ ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเมืองลำพูน อยู่ที่นั่น 3 ปี สถานที่นั้นไม่เหมาะสม เป็นที่ลุ่มต่ำ ชุ่มน้ำเฉอะแฉะในฤดูฝน พระองค์จึงได้ย้ายรี้พลมาสร้างเมืองใหม่ใกล้แม่น้ำปิง (คือบริเวณบ้านเจดีย์เหลี่ยมหมู่ 1-2 ตำบลวังตาลในปัจจุบัน) เมื่อ พ.ศ. 1829 ให้ชื่อว่า “เวียงกุมกามภิรารมณ์”

อ่านต่อ »

ช่วงบ่ายเมื่อวานนี้ ครูอึ่งกับครูอารามเอารถตู้มารับ บอกว่าจะมาลุย ..เอ้าลุยก็ลุย ในเมื่อวัตถุประสงค์หนึ่งที่มาคือจะมาดูต้นไม้ กล้วยไม้ เผื่อจะเจอพันธุ์ที่โดนใจ จะเล็ง ๆ ไว้เพื่อขนเอากลับไปปลูกอีสาน ตอนที่เอารถบรรทุกมาปลายเดือนหน้า เราได้รับคำแนะนำว่าที่เชียงใหม่มีจอมยุทธด้านสวนปาล์มระดับพระกาฬ มาตั้งหน้าตั้งตาปลูกปาล์มนานาชนิด ปาล์มนั้นเหมาะกับอีสานไม่น้อย เจ้าของสวนแห่งนี้เป็นผู้มีส่วนจัดการช่วยตอนที่สร้างพืชสวนโลกเป็นอย่างมาก ข้อมูลเพียงเท่านี้เราก็ตื่นใจ ตื่นเต้นตุ๊บ ๆ แล้ว ที่สำคัญมีครูอารามไปด้วย ผมนะอยากให้คนที่ชอบปลูกต้นไม้ ไปเห็นความพิเศษแปลก ๆ ที่ซ่อนอยู่ในพรรณไม้เหล่านั้น ไม่ใช่อะไรหรอก จะได้มีเพื่อนร่วมอึ้งกิมกี่ อึ้งคนเดียวมันเหี่ยวหัวใจ อิอิ อ่านต่อ »

ผมเกิดมาทันสงครามโลกครั้งที่ 2 ตอนที่ญี่ปุ่นยกธงขาว ทั่วโลกอยู่ในยุคข้าวยากหมากแพง แต่คนที่อาศัยอยู่ในป่าดงดอยก็คงไม่กระไรนัก เพราะเคยชินจนปรับตัวเป็นปกติ แต่คนที่อยู่ในหมู่บ้านต้องแบ่งสันปันส่วนสิ่งของที่จำเป็น ความเป็นพี่น้องในวัฒนธรรมก็พอเกลี่ยความต้องการให้กันได้ อีกส่วนหนึ่งยุคนั้นคนไทยพึ่งตัวเองเป็นส่วนใหญ่ได้แทบทั้งหมด เสียดาย..ทำไมไม่ทำสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้ จอมพล ป. ยังเคยรณรงค์ให้ปลูกผักสวนครัว ชูเรื่องในน้ำมีปลา ในนามีข้าว แผ่นดินของเรา อุดมสมบูรณ์ ..

วิถีไทยสมัยที่ผมเป็นเด็ก ๆ ชาวบ้านจะยกเรือนสูง ด้านล่างทำเป็นคอกวัวควาย กลางคืนก็จุดไฟไล่ยุง ควันก็คงจะฟุ้งขึ้นไปบนเรือนเป็นครั้งคราว ถ้ามองเรื่องการอนามัยคงจะไม่ดีนัก เหตุผลสำคัญชาวบ้านอาจจะมองเรื่องความปลอดภัยจากโจรขโมยวัวควาย แถมยังประหยัดด้วย เพราะไม่ต้องไปทำคอกอีกแห่งหนึ่ง เรียกว่าเรือนแบบทูอินวันได้ไหม? แต่ที่แน่ๆชาวบ้านไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเรื่องเชื้อเพลิง พึ่งสติปัญญาตนเอง

อ่านต่อ »

(ตัดต้นไม้ 2 ต้น ขยายพื้นที่ปลูกผักให้โปร่งขึ้น)

สังคมมนุษย์โลกมีมุมมองออกจากความต้องการของตนเองเป็นที่ตั้ง น้อยนักที่จะมองความมั่นคงความยั่งยืนในภาพรวม ซึ่งก็เข้าใจได้ว่าต้องเอาเรื่องปากท้องของตนเองให้รอดก่อน แต่กิเลสไม่เข้าใครออกใคร พอมีเงินความคิดก็เปลี่บน อำนาจเงินชักจูงให้ไปสู่อำนาจอื่นกลายเป็นกิเลสกองใหม่ที่ใหญ่และบ้าคลั่งยิ่ง ๆ ขึ้นไป ความละโมบทรัพยากรของโลกที่เป็นส่วนรวมของมนุษย์ทุกคนมาเป็นของส่วนตัว สมัยนี้เขายกย่องด้วยนะว่าเป็นคนเก่งมีความสามารถ ที่ดึงตัวเองไปยืนแถวหน้ายิ้มระรื่นว่าข้าแน่ ข้าเนียน ข้าโกงเก่ง เป็นตัวอย่างให้แมลงเม่าบินตามไปเป็นฝูง เมื่อมันเป็นกระแสเถื่อนที่มอมเมาคนยุคใหม่ ใคร ๆ ก็ตะเกียกตะกายเอาแบบอย่าง โลกใบนี้จึงเต็มไปด้วยศาสตร์งูกินหาง ที่สอนวิชาบูด ๆ เบี้ยว ๆ โดยแม่ปูขาเป๋ เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ลองตรองดูเถิดว่าสังคมมนุษยชาติจะอยู่โดยไม่ย่ำยีธรรมชาติได้อย่างไร ?

อ่านต่อ »

เฮ้อ..กว่าจะหาเจอที่เหมาะๆให้ตัวเองเวลาก็ผ่านเลยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ลูกน้องช่วยกันขุดดินพูนข้างผนังหลังบ้านเรือนเล็กใต้ชายคา เพื่อไม่ให้น้ำฝนไหลซึมเข้าฐานบ้านทำให้เกิดความชื้น ดินที่ขุดสูงกว่าพื้นทั่วไปประมาณ 1 คืบ กว้างประมาณ2เมตร ยาวเท่าตัวบ้าน มุมด้านซ้ายติดรากต้นเหรียง เยื้องมาหน่อยมีต้นลำดวน และต้นหอมหมื่นปีที่เพิ่งจะลงดินปลูก มองไปข้างหน้าเป็นแปลงผักที่ปรับปรุงใหม่ มองไปมองมาชักเข้าท่าแฮะ ถ้าเราจะปรับดินให้แน่นและเสมอกันแล้วปูด้วยอิฐแดง เราก็จะได้มุมส่วนตัวที่เอาเก้าอี้ฮ่องเต้มาวางนอนอ่านหนังสือ ภายในบริเวณที่อยู่ท่ามกลางสวนผักและต้นไม้นานา เพื่อเสริมบรรยากาศให้พิลาศพิไลก็ปลูกว่านสาวหลงอีกแถวหนึ่งด้านหน้า เจ้าว่านชนิดนี้จะมีกลิ่นสาวหลงหรือเปล่าไม่รู้นะโชยออกมาจากต่อมทางใบ สรุปว่าผมหาเจอแล้วมุมตัวเองแล้ว มีเนื้อที่ขนาดกว้าง 2×8เมตร นั่งๆนอนๆเอกเขนกคนเดียวคงสบายๆ จะมีชุดรับแขกเล็กๆที่ทำจากต้นตาลมาวาง ต่อปลักไฟไว้เสียบกระติกน้ำร้อน แค่นี้ก็มีที่นั่งๆนอนๆและคุยกับต้นไม้ใบหญ้าแถมยังรับแขก2-4คนกันเองได้อย่างลงตัว..ใครที่เคยมามุมนี้จะมีสมุดเยี่ยมให้ลงชื่อไว้ เผื่อกลับไปจะมีไอเดียต่อยอดออกไปอีก

ถ้ามองจากมุมที่ว่านี้ เราจะเห็นความเจริญงอกงามของผักและต้นไม้ชนิดต่างๆทุกวัน

นั่งๆนอนเบื่อก็ลุกเดินไปดายหญ้าใส่ปุ๋ยเปิดสปริงเกอร์รดน้ำ

เดินพิจารณาต้นโน้นต้นนี้เหมือนที่ครูอารามเล่าเรื่องดอกทุเรียน

คนปลูกต้นไม้น่าจะมีเรื่องมาให้ดีใจคล้ายๆกัน

เรียกว่า..กลุ่มความสุขทางใจอย่างเดียวกันจะได้ไหม? อ่านต่อ »