ลานสวนป่า

(แมลงชักใยได้ประโยชน์ แต่คนชักใยไร้ประโยชน์)

เรื่องเช้านี้ จำได้กระท่อนกระแท่นจากที่ดูในทีวีเมื่อคืน

แยกเนื้อแยกน้ำเอาเองนะครับ

..ชรินทร์ นันทนาคร ไปเจอชาวเขาที่แบกมกะชุใส่ของไว้ข้างหลัง

กำลังเดินขึ้นเขา

ในเป้แม้วมีพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและธงชาติโผล่ออกมา

ชรินทร์: อู้คำเมืองถามว่า เอาภาพในหลวงมาจากไหน

แม้ว: เฮาซื้อมา 500 บาท

ชรินทร์: จะเอาไปย่ะจะใดผ้อง

แม้ว: วันเฉลิมฯ เฮาจะจัดพิธีสักการะพ่อหลวงเปิ้นนะก่ะ

ชรินทร์: ถึงกับน้ำตาซึม

(ดอกแก้วช่อนี้ขอมอบแด่..คุณชรินทร์ นันทนาคร)

เราเป็นใคร ทำอะไร คิดอย่างไรกับในหลวงและประเทศชาติ

เรารักแผ่นดินนี้แค่ไหน?

เราตอบแทนบุญคุณประเทศชาติด้วยวิธีใด?

เรารักในหลวงแล้วยังไงต่อ.. อ่านต่อ »

ผมชอบดูสารคดีเป็นชีวิตจิตใจ ปัจจุบันผู้สร้างสารคดีมีเทคโนโลยีที่สุดยอด เก็บเกี่ยวข้อมูลได้อย่างวิเศษสุด นำมาร้อยเรียงให้เห็นความทึ่งอึ้งกิมกี่ได้อย่างนะจังงัง หลายเรื่องได้ถอดรหัสที่เราข้องใจมาตลอดชีวิต ยกตัวอย่าง เช่น ผมเคยสงสัยมานาน ว่าแมงมุมมันชักใยทำเป็นตารางได้อย่างไร หมายถึงการเริ่มต้นชักใยแรกไปเกาะกิ่งไม้ที่อยู่ห่างกัน ภาพที่เห็นจากการถ่ายทำพิเศษ พบว่าแมงมุมจะปล่อยเส้นใยให้ปลิวไปเกาะกิ่งไม้ได้เป็นเส้นแรก แล้วปล่อยเส้นต่อ ๆ ไป ใยเส้นแรก ๆ นี้เป็นเหมือนฐานรากเส้นประธาน เมื่อโยงใยได้แข็งแรงระดับหนึ่ง เจ้าตัวก็จะไต่สานใยจนเป็นตารางเรียบร้อย แล้วก็มานอนพักผ่อน เหยื่อมาชนใยเมื่อไหร่จึงออกมาเขมือบ ..

ตรงกับคำที่ว่า สบายเมื่อปลายมือ ..

อ่านต่อ »

จะใครเสียอีกละถ้าไม่ใช่ผม วัน ๆ เอาแต่โม้โอ้อวดร้อยถ้อยกระทงความ ไหน ๆ ก็มีฉายาแล้ว วันนี้ขออนุญาตโม้ซะเลย ดีไหมครับ? ผมนี่นะปลูกมะเขือเทศอยู่ไม่กี่ต้นหรอก แต่พอมันผลิตดอกออกผลก็หยิบฉวยเอามาเป็นปัจจัยในการโม้ตามถนัด ผมปลูกมะเขือเทศได้ประมาณ 2 เดือน หลังจากนั้นก็ได้เริ่มเด็ดมารับประทาน ถึงมะเขือเทศไม่มากมาย แต่อยู่ 2 คนกับโฉมยงก็เจี๊ยะไม่ทันอยู่ดี ตื่นเช้ามาเดินไปชมสวน เจอลูกสุกก็เด็ดมาเคี้ยวเล่นเสียยังงั้นแหละ หมู่นี้ต้องเก็บมาทำกับข้าวทุกวันจนชักจะเบื่อแล้ว สารพัดเมนู เอาลูกเขียว ๆ มาผัด เอาลูกอมสีส้มมาปั่น ยังไม่ทราบว่าจะทำอะไรต่อไปอีก อนึ่ง ก็ไม่ได้มีมากมายจนล้นเหลือถึงขั้นแปรรูป มีแค่พอได้โม้ อิ อิ..

อ่านต่อ »

คนเรียนน้อยดีตรงที่ไม่ต้องไปวางก้ามว่าตัวเองรู้มาก ถึงจะมีอุปสรรคอยู่บ้างแต่มันก็ไม่ถึงกับยุ่งยากจนแก้ไขอะไรไม่ได้ โบราณบอกว่าปากเป็นเอก เราก็ใช้ปากนี่แหละถาม ๆ  เป็นวิธีเรียนฟรี เรียนลัด ที่รัฐฯไม่ต้องช่วยออกเงินฟรีให้ถึง 15 ปี แถมยังไม่ต้องไปกู้เงินมาเรียนอีกต่างหาก เป็นการศึกษานอกระบบและอิงระบบอย่างแท้จริง ต่อไปใคร ๆ มาเสวนาที่สวนป่า ผมก็จะเปิด ภาควิชาดูตาม้าตาเรือศาสตร์นี่แหละ

บางครั้งมีหนังสือพิมพ์ต่างประเทศเอาเรื่องไปลง

ผมอ่านไม่ออกหรอกนะ

ได้แต่ตัดเก็บพับไว้

ร่ำ ๆ ว่าจะให้ Logos แปลให้ก็ลืมทุกที

อ่านต่อ »

ตื่นมากลางดึก ทำไมมันเงียบเชียบอย่างนี้นะ

นอนอ่านหนังสือต่อ เจอเรื่องดี ๆ อีกแล้ว

เขาเขียนว่าโลกต้องการความช้า

..ตื่น มางัวเงีย รีบอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าวคงไม่ทัน คว้าขนมปังสักแผ่น นมอีกกล่องติดมือวิ่งขึ้นรถ ขับฝ่าการจราจรอันคับคั่ง  อาศัยจังหวะรถติดคว้าอาหารมากิน ถึงที่ทำงาน รีบจอดรถ กระหืดกระหอบไปตอกบัตรให้ทันเวลาเข้าทำงาน ประชุมงานอย่างคร่ำเคร่ง  พร้อมกับกินอาหารกลางวันกลางที่ประชุม ตกบ่ายรีบเคลียร์งานสารพัดบนโต๊ะ ถ้าไม่ทันต้องอยู่ต่ออีกสักสองชั่วโมง ก่อนจะออกไปเผชิญรถติดบนท้องถนน กว่าจะถึงบ้านได้เข้านอนก็เที่ยงคืน นาฬิกาชีวิตของคนเมืองแทบทุกแห่งบนโลก ดูจะไม่แตกต่างกันเท่าใด  เพราะต่างตนต่าง”รีบ” จนดูเหมือน 24 ชั่วโมงต่อวัน ไม่เคยเพียงพอ

อ่านต่อ »