ลานสวนป่า

เฮ้อ..กว่าจะหาเจอที่เหมาะๆให้ตัวเองเวลาก็ผ่านเลยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ลูกน้องช่วยกันขุดดินพูนข้างผนังหลังบ้านเรือนเล็กใต้ชายคา เพื่อไม่ให้น้ำฝนไหลซึมเข้าฐานบ้านทำให้เกิดความชื้น ดินที่ขุดสูงกว่าพื้นทั่วไปประมาณ 1 คืบ กว้างประมาณ2เมตร ยาวเท่าตัวบ้าน มุมด้านซ้ายติดรากต้นเหรียง เยื้องมาหน่อยมีต้นลำดวน และต้นหอมหมื่นปีที่เพิ่งจะลงดินปลูก มองไปข้างหน้าเป็นแปลงผักที่ปรับปรุงใหม่ มองไปมองมาชักเข้าท่าแฮะ ถ้าเราจะปรับดินให้แน่นและเสมอกันแล้วปูด้วยอิฐแดง เราก็จะได้มุมส่วนตัวที่เอาเก้าอี้ฮ่องเต้มาวางนอนอ่านหนังสือ ภายในบริเวณที่อยู่ท่ามกลางสวนผักและต้นไม้นานา เพื่อเสริมบรรยากาศให้พิลาศพิไลก็ปลูกว่านสาวหลงอีกแถวหนึ่งด้านหน้า เจ้าว่านชนิดนี้จะมีกลิ่นสาวหลงหรือเปล่าไม่รู้นะโชยออกมาจากต่อมทางใบ สรุปว่าผมหาเจอแล้วมุมตัวเองแล้ว มีเนื้อที่ขนาดกว้าง 2×8เมตร นั่งๆนอนๆเอกเขนกคนเดียวคงสบายๆ จะมีชุดรับแขกเล็กๆที่ทำจากต้นตาลมาวาง ต่อปลักไฟไว้เสียบกระติกน้ำร้อน แค่นี้ก็มีที่นั่งๆนอนๆและคุยกับต้นไม้ใบหญ้าแถมยังรับแขก2-4คนกันเองได้อย่างลงตัว..ใครที่เคยมามุมนี้จะมีสมุดเยี่ยมให้ลงชื่อไว้ เผื่อกลับไปจะมีไอเดียต่อยอดออกไปอีก

ถ้ามองจากมุมที่ว่านี้ เราจะเห็นความเจริญงอกงามของผักและต้นไม้ชนิดต่างๆทุกวัน

นั่งๆนอนเบื่อก็ลุกเดินไปดายหญ้าใส่ปุ๋ยเปิดสปริงเกอร์รดน้ำ

เดินพิจารณาต้นโน้นต้นนี้เหมือนที่ครูอารามเล่าเรื่องดอกทุเรียน

คนปลูกต้นไม้น่าจะมีเรื่องมาให้ดีใจคล้ายๆกัน

เรียกว่า..กลุ่มความสุขทางใจอย่างเดียวกันจะได้ไหม?

ปีนี้มีปรากฏการเรื่องต้นไม้ออกดอกออกผลครั้งแรกหลายชนิด เช่น ดอกผักหวานป่า ดอกกระท้อน ดอกยางบง ดอกบัว ถ้ารวมกับดอกไม้ชนิดอื่นที่ออกก่อนหน้านี้ก็ปะเลอะปะเตอ ดอกลำดวนกำลังบาน บานแล้วก็ทิ้งกลีบดอกสีเหลืองอ่อนลงมายังพื้นใกล้บริเวณที่เรากำลังปรับปรุงนี่แหละ เหมือนกับสวรรค์เป็นใจ กลีบดอกไม้ที่ร่วงเสมือนมีนางฟ้ามาช่วยโปรยข้าวตอกดอกไม้อยู่เรื่อยๆ เรื่องทั้งหมดเกิดจากกรรม หมายถึงการกระทำ ทำอะไรก็ได้ผลลัพธ์ออกมาอย่างนั้น จะอยู่อย่างจุ้นจ้านเต้นแร้งเต้นกา หรืออยู่อย่างสงบปกติ เราเลือกเองได้ใช่ไหมละครับ อยู่ที่ไหนควรจะทำให้ที่ตรงนั้นเจริญทางด้านสภาพแวดล้อม สงบเรียบร้อยตามธรรมชาติ นอกเหนือจากนั้นสวรรค์จะช่วยแต่งเติมให้เอง เช่น

มีลมพัดมาเย็นๆสบายๆ

มีแสงแดดแวะเวียนมาให้ความอบอุ่น

มีเสียงนกเขาขัน นกกระปูด นกเอี้ยง และอีกา มา กา กา ทุกเช้า-บ่าย

มีดอกไม้หอมและกลีบสวยร่วงหล่นมาเอ้งเม้งเป็นเพื่อน

มีดอกบัวชูช่อบานสงบนิ่งในน้ำใส

มีไก่ต๊อกไก่งวงมาร้องกระต๊าก

มีนกยูงมารำแพนแลกกับอาหาร

มีมุมส่วนตัวไว้สงบจิตสงบใจและเขียนหนังสือ

มีมุมออกกำลังใจ (อย่างที่หมอจอมป่วนพูดถึง)

ยังมีเรื่องหยาบๆพวกนี้อีกมากนัก

แต่จะมีสิ่งเหล่านี้ได้ก็เพราะ..กรรมที่เกิดจากน้ำมือเรา

วุ่นวายกับข้างนอกก็ได้อย่างหนึ่ง

วุ่นวายกับภายในของเราเองก็ได้อีกอย่างหนึ่ง

สิ่งที่เราต้องการตามความจำเป็นของชีวิตที่พอดีไม่มีอะไรมากนักหรอก

ก่อนที่จะไปใช้ที่เนื้อที่กว้างศอกยาววา

ผมใช้พื้นที่บนผืนโลกใบนี้เท่ากับ 2×8 เมตรก็พอเพียงพอใจแล้ว

เรื่องนี้กำลังเป็นปัญหาเชิงสังคมที่กำลังระบาดระบือ

ถ้าเอาเกณฑ์เขายายเที่ยงมาจับ

คงได้รื้อฟื้นเรื่องพื้นที่ทำกินที่ไม่ถูกต้องกันโกลาหลทั่วประเทศ

เรื่องกำลังคาโรงคาศาลของตัวเป้งๆยังมีอีกมากมายนัก

เอาแค่กรณียึดครองที่ดินผิดกฎหมายจังหวัดภูเก็ตอย่างที่อัยการชาวเกาะเล่าก็อ่วมแล้ว

ตอนนี้ที่ราชพัสดุนับล้านไร่ก็ออกมาเต้น

ที่ดินออป.ถูกกรมป่าไม้เรียกคืน800,000ไร่ ก็ออกมาเต้น

ที่ดินเขาสอยดาวกำลังเต้น

คนที่ละโมบต่อให้มีที่ดินทั้งโลกก็ไม่พอหรอกนะ

ในเมื่อจิตใจแกเป็นโรคถมเท่าไหร่ไม่รู้จักเต็ม

สาเหตุเพราะคนพวกนี้ไม่รู้จักคิด

แกไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้ว่าตายไปก็เอาไปด้วยไม่ได้

ทรัพย์สินที่บ้าคลั่งโกงไว้สุดท้ายก็ต้องคืนให้กับโลกซึ่งเป็นเจ้าของที่แท้จริง

สันดานที่ไม่สมานฉันท์กับความเป็นจริงในโลกมันก็ยุ่งยากอย่างนี้แหละโยม

การใช้ที่ดินปลูกต้นไม้มีความสำคัญไม่ด้อยกว่าการใช้พื้นที่เพื่อประกอบการอย่างอื่น

ป่าอนุัรักษ์ ป่าต้นน้ำ ป่าสงวนแห่งชาติ ป่าอุทยาน ควรมีไว้สำหรับมองอย่างชื่นชม

ไม่ใช่มีไว้มองเรียกกิเลศให้น้ำลายไหล

พวกโง่และยังละโมบนี่น่ากลัวที่สุดในโลก

key word

ปัญหาอยู่ที่เราจะจัดสรรให้เหมาะสมลงตัวกันอย่างไร

ระหว่างพื้นที่ใช้สอย กับพื้นที่ใช้สร้างใช้ปลูกต้นไม้

แคว๊กๆ

« « Prev : ภาควิชาแคว๊กศาสตร์

Next : ความมั่นยืนในหัวใจ » »