ลานสวนป่า

..เรื่องร้อน ๆ คงมีหลายมิติ ร้อนทางเศรษฐกิจ ร้อนทางการเมือง ร้อนนอกร้อนใน ร้อนใจร้อน ๆ ๆ ไปทั่วถ้วน เราจะผ่อนร้อนผ่อนคลายกันอย่างไร เรื่องนี้คงไม่ใช่สูตรสำเร็จ ความพอเหมาะพอดีของเราแตกต่างกัน ตรงนี้ละครับที่อยากจะให้แลกเปลี่ยนกัน แต่ละท่านมีวิธีที่น่าสนใจอะไรบ้าง ช่วงนี้อยู่ในระหว่างหัวเลี้ยวหัวต่อของการเปลี่ยนแปลงสภาวะอากาศ ผมไม่ทราบว่าคนกรุงเป็นอย่างไร ส่วนใหญ่จะหมกตัวอยู่ในห้องแอร์

แม้แต่ในต่างจังหวัดนี่ก็เถอะ ไปถ่ายบัตรประชาชนที่เทศบาล พนักงานไม่กี่คนนั่งอยู่ไม่กี่โต๊ะในห้องโถงขนาดใหญ่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ ดู ๆ แล้วเราฟุ่มเฟือยไปทุกเรื่อง ประเด็นเด็ด..งบประมาณจัดซื้อเครื่องดนตรีของโรงเรียนต่าง ๆ ..ขลุ่ยเลาหนึ่ง กำหนดราคากลางไว้ที่ 1,500  บาท กรับ (ไม้ 2 ชิ้นที่ใช้กระทบกันตอนขับเสภา) คู่ละ 3,000 บาท ไม้ 2 ชิ้นเล็ก ๆ ทำไมมันแพงบ้าบอคอแตกขนาดนั้น ยังมีเรื่องโต๊ะเก้าอี้ คอมพิวเตอร์ และเรื่องสารพัดเจี๊ยะล้างผลาญด้วยเงินที่ไปกู้มาเช่นนี้มากมาย ไทยจะเข้มแข็งรึไทยจะหงายเก๋งลองคิดดู เรื่องนี้ทำให้ประเทศไทยร้อนขึ้นอีกหลายองศา ดู ๆ ไปแล้วกระทรวงศึกษา สวาปามมากกว่ากระทรวงสาธารณสุขที่เป็นข่าวเสียอีก บ้านเมืองเราใกล้เข้าสู่กลียุคแล้วกระมัง

อ่านต่อ »

คนเรียนน้อยดีตรงที่ไม่ต้องไปวางก้ามว่าตัวเองรู้มาก ถึงจะมีอุปสรรคอยู่บ้างแต่มันก็ไม่ถึงกับยุ่งยากจนแก้ไขอะไรไม่ได้ โบราณบอกว่าปากเป็นเอก เราก็ใช้ปากนี่แหละถาม ๆ  เป็นวิธีเรียนฟรี เรียนลัด ที่รัฐฯไม่ต้องช่วยออกเงินฟรีให้ถึง 15 ปี แถมยังไม่ต้องไปกู้เงินมาเรียนอีกต่างหาก เป็นการศึกษานอกระบบและอิงระบบอย่างแท้จริง ต่อไปใคร ๆ มาเสวนาที่สวนป่า ผมก็จะเปิด ภาควิชาดูตาม้าตาเรือศาสตร์นี่แหละ

บางครั้งมีหนังสือพิมพ์ต่างประเทศเอาเรื่องไปลง

ผมอ่านไม่ออกหรอกนะ

ได้แต่ตัดเก็บพับไว้

ร่ำ ๆ ว่าจะให้ Logos แปลให้ก็ลืมทุกที

อ่านต่อ »

เมื่อวานนี้ช่วงบ่าย ๆ นักศึกษาป.โท จากเจ้าคุณทหารลาดกระบัง นำผลงานที่ทำวิจัยเรื่อง “ของเล่นเด็กอีสาน” มาให้พิจารณาผลงาน ผมชอบใจเจ้าหนุ่มน้อยโคราชคนนี้มาก แกมุ่งมั่นเอาจริงกับการทำวิทยานิพนธ์ ในการตระเวณหาความรู้พื้นถิ่นที่ซุกซ่อนอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ทั่วทั้งอีสาน เมื่อหลายเดือนก่อนแกก็มานั่งคุยซักถาม ตอนเด็ก ๆ ผมเคยเล่นอะไร มีเครื่องเล่นอย่างไร.. ทำให้ผมย้อนยุคไปเมื่อเมื่อครั้งยังเป็นเด็กบ้านป่า พ่อแม่ก็ลำบาก ทำไร่ ทำสวน ห่างไกลความเจริญ สมัยเด็ก ๆ ผมก็เล่นขี่ควายไปอาบน้ำ ตีผึ้ง โดนผึ้งต่อยตาบวม แอบล้วงก้นแม่ไก่เพื่อดูว่าไข่มันออกมาได้ยังไง ดักบ่วง ต่อนกคุ้ม เอาน้ำกรอกรูหนู โหนเถาวัลย์แปลงกายเป็นทาร์ซาน ขุดแย้ ทำบ่วงคล้องกิ้งก่า เลี้ยงนกขุนทอง เดินตามผู้ใหญ่ไปยิงไก่ป่า เคยหารังไก่ป่าเจอด้วยนะ จะเห็นว่าผมไม่เคยมี เครื่องเล่นอย่างเด็กสมัยนี้ ทำบาปเสียส่วนใหญ่

อ่านต่อ »

(ฟักข้าวป้าจุ๋มออกมาลูกเดียวต่องแต่ง)

: หมู่นี้ได้ฟังข่าวทางทีวีเรื่องการเปิดสอนคณะพยาบาล ของสถานการศึกษาภาคเอกชน โดยที่ยังไม่ผ่านการรับรองหลักสูตรจากสภาการพยาบาล และสกอ. ทำให้เกิดอาฟเตอร์ช็อคตามมามากมาย เด็ก ๆ ไม่ได้การรับรองวุฒิฯ จบแล้วไม่สามารถไปสอบเป็นพยาบาลวิชาชีพได้ ผู้คุมกฎห้ามเปิดรับนักศึกษาใหม่ แบบนี้ก็อลเวงสิครับ ทางออก อนาคต ความเครียด จะแก้ปัญหากันอย่างไร? เท่าที่ทราบในแนวทางปฏิบัติ มีขั้นตอนมากมายพอสมควร ถ้าจะไล่เรียงตามลำดับคงต้องใช้เวลาเป็นปี ๆ บางทีคณะผู้ก่อการเห็นว่ากระบวนการเสนอเรื่องน่าจะผ่านได้ จึงเตรียมการไปพร้อม ๆ กับเปิดรับนักศึกษาและเปิดการสอน แต่เมื่อขั้นตอนการเสนอเรื่องพลิกล็อค รายการต่าง ๆ ก็ปีนเกลียวกันสิครับ ประกอบกับการประเมินผลตามมาตรฐานการศึกษา ของสมศ. ไม่ได้คะแนนเท่าที่ควร อาการฟืดฟาดก็ตามมา เกิดการร้องเรียนจากนักศึกษา มีผลกระทบตามมาเป็นกะตั๊ก บางคนไปกู้เงินมาเรียน มีหนี้สินเกิดขึ้นทั้งในระบบและนอกระบบนับแสนบาท เสียความรู้สึก เกิดวิกฤตศรัทธา ทำให้คณะพยาบาลหลายแห่งต้องระมัดระวังในเรื่องเหล่านี้

อ่านต่อ »

(เห็ดสีสวยแปลกตาขึ้นที่ตอตาล)

สมัยก่อนมีสำนวน “จุดไต้ตำตอ”

สมัยนี้มีสำนวนใหม่ ๆ  “หมูวิ่งชนปังตอ” “หัวหลักหัวตอ”

แต่ถ้าจะมาดูมหกรรมตอต้องที่สวนป่ามหาชีวาลัยอีสาน

ที่นี่มีทั้งตอเล็กตอใหญ่

กำลังใช้หัวขี้เลื่อยจัดการบนตอตาล

วันเวลาผ่านไปเร็วมาก แป๊บเดียวก็หมดไปเดือนเศษแล้ว มานั่งทบทวนว่าปีนี้จะทำอะไรและจะเอายังไงกับชีวิตนี้ งานด้านการพัฒนานั้นจะอาศัยกินบุญเก่า ไม่คิดไม่ทำเรื่องใหม่ มันก็จะเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง ถ้าการเรียนรู้ที่ไม่มีภาคปฏิบัติ จะก้าวเดินไปสู่สิ่งใหม่ ๆ คงไม่ง่ายนัก ในเมื่อมนุษย์เราสนใจและต้องการรับรู้เรื่องใหม่ ๆ ดังคำกล่าวเย้ากันว่า  “ใหม่ ๆ หน้าตาจุ๋มจิ๋ม เก่าไปใบหน้าขึ้นสนิม” สิ่งที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ตรงประเด็นที่สุดก็คือ “การจัดการความไม่รู้” การเรียนให้รู้วิธีจัดการนี่แหละสำคัญนัก ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ยกตัวอย่างเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา ตาหวานกับคุณน่องหวานและพระอาจารย์เล่าฮูมาพักพิงอยู่มหาชีวาลัยอีสาน 2 คืน เพื่อช่วยชำแหละคอมพิวเตอร์เหลาเย่ทั้งหลาย นอกจากเรื่องงานแล้วหลานชูชกตั้งใจจะมากินผัก ปกติทานมังสวิรัืติอยู่แล้ว เมื่อมาเจอผักสดก็โดนใจนะสิครับ

อ่านต่อ »