ลานสวนป่า

หลังจากได้ฟังม็อบกับรัฐบาลจีบกัน

คน 6 คนจาก 2 ฝ่ายพบปะกันตามมารยาทไทย

มีคนใส่ใจฟังอย่างจดจ่อทั่วประเทศ

และสนใจฟังไปทั่วโลก

เป็นการคุยกันนัดประวัติศาสตร์แห่งกรุงรัตนโกสินทร์

ที่ได้บันทึกไว้ในใจของคนไทยเรียบร้อยแล้ว

การสื่อสารของประเทศนี้ทำหน้าที่ได้ดี

กราบขอบคุณพระสยามเทวาธิราช

ที่ดลบันดาลให้ 2 ฝ่ายตกลงปลงใจมานั่งคุยกัน

ขอบพระคุณ ศ.บวรศักดิ์ สุวรรณโณ มือประสานสิบทิศ

ขอบคุณสำนักสันติวิธีและสถาบันพระปกเกล้า ซึ่งเป็นเวทีกลาง

ขอบคุณคนไทยที่สละเวลามาร่วมรายการฉุกคิดประเทศไทย

เราได้เห็นความเหนียมอายเล็ก ๆ ที่น่ารักของทั้ง 2 ฝ่าย

ที่สะท้อนถึง..ยังไง ๆ เราก็ยังเป็นคนไทยเหมือนกันวันยังค่ำ อ่านต่อ »

(ปูเสื่อที่ขอบชานบ้าน ก็มีพื้นที่นั่งชิมเมี่ยงคำที่สุดแสนจะสุขสบาย)

..ชนบทเข้าสู่ฤดูร้อนเต็มตัวแล้วนะขอรับ

ปีนี้แล้งสุดโหดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

แม่น้ำ น้ำบ่อ เริ่มแห้งและปริมาณลดลงอย่างมาก

ได้ประชุมลูกน้องให้ใช้น้ำอย่างประหยัด

น้ำทุกหยดมีค่ายิ่งกว่าทองคำ

ทองดื่มไม่ได้ อาบไม่ได้ บอกง่ายๆยังงี้แหละ

ผมเรื้อระบบ-น้ำอาบ-น้ำทิ้ง-ที่เคยไหลลงบ่อเกรอะ

มาต่อน้ำท่อใหม่ให้ไหลไปรดต้นไม้

กำลังตัดสินใจติดฝักบัวกลางแจ้ง

จะได้อาบน้ำให้เกิดประโยชน์ทุกหยดหยาด

ปัญหาอยู่ที่จะนุ่งผ้าขาวม้าหรอแก้ล่อนจ้อน

ถ้าแก้..จะต้องคอยอาบน้ำตอนกลางคืน

จะได้ไม่เข้าทำนอง..จันทร์ไม่มองนะจันทร์ไม่มอง..

อ่านต่อ »

ตอนย่ำรุ่ง เจ้าโตกร้องเสียงดังหลายครั้ง ผมแปลรหัสเจ้านกยูงตัวนี้ไม่ออก ทำไมร้องในช่วง 2-3 วันนี้ ร้อง..ร้องทั้งกลางวันกลางคืน จะร้องหาตัวเมียก็ไม่ใช่ เพราะเห็นป้วนเปี้ยนกันอยู่ โฉมยงบอกว่ามันร้องเพราะครบรอบ 100 วันมรณภาพของหลวงปู่จันทร์แรม ซึ่งเราคิดว่าเป็นแหล่งที่นกยูงตัวนี้เคยอาศัยมาก่อน จะจริงหรือไม่อย่างไรก็เล่าไว้ไปพอสังเขป เพื่อเชื่อมโยงสาเหตุที่ทำให้ตื่นเช้ามืดวันนี้

เปิดดูข้อความในโทรศัพท์

น้าอึ่งบอกว่าถึงบ้าน อาบน้ำทาแป้ง จะเข้านอนแล้ว

ก็คลายใจที่โชเฟอร์พาไปถึงที่หมาย

สมกับฉายาที่หมอเจ๊ตั้งให้ “เมียสิบล้อ”

คงเหนื่อยกันย่ำแย่เพราะทริปนี้ขับรถไป-กลับ 1,800 กิโลเมตร

ด้วยความห่วงใย ..ไม่น่าชวนมาเล๊ย..

อ่านต่อ »

• อ่านข่าวพี่น้องชาวเหนือเจอควันพิษจากไฟป่าปกคลุม

น้ำหูน้ำตาไหลพราก ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อกหักสักกะหน่อย!

ไม่เป็นไข้หวัดนก ไม่เป็นไข้ 2009 ต้องใช้ผ้าปิดจมูก

ผมเป็นห่วงอุ้ย -ครูอึ่ง-ครูอาราม-น้าอึ่ง เกรงว่าจะจมูกบานเป็นลำโพงนะสิ

โอ้หนอ อากาศบริสุทธิ์พอที่จะหายใจโล่งๆสบายๆก็หายากเสียแล้ว

แล้วจะอยู่จะอาศัยกันสุขสบายได้อย่างไรหนอ

ถ้าพิจารณาให้ดีจะเห็นว่าปัญหานี้ซ้ำซากซ้ำซ้อนทุกปี

เป็นตัวบ่งชี้ว่าคนไทยใส่ใจกับสิ่งแวดล้อมแบบนกแก้วนกขุนทอง

• วันนี้นั่งรถทัวร์เข้ากรุงเทพฯ

สองข้างทางมีร่องรอยไฟไหม้ดาษดื่นทั่วไป

สวนอ้อยจุดไฟก่อนลงมือตัด

บางแห่งประมาทปล่อยไฟลามเลียไปถึงไหน ๆ

ข้าวนาปรังกำลังร่อแร่ เฮ้อ ๆ ๆ ๆ..

อ่านต่อ »

ระหว่างที่มีรายการขย่มกรุงยุ่ง ๆ เย๊ว ๆ นี่นะครับ พวกเราคงทำอะไรไม่ได้มากนัก นอกจากนั่งถอนใจทำตาปริบ ๆ  ในเมื่อคนไทยมองไม่เห็นจุดที่เป็นแก่นสารของชาติตนเอง อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นละครับ เรื่องทั้งหมดอย่าไปโทษใคร โทษคนไทยทั้งหมดนี่แหละที่มีส่วนทำให้เกิดหมายเหตุประเทศไทย ถ้าทุกคนมีมิติทางสังคมในหัวใจ ไม่ปล่อยปะละเลยให้พวกที่รักประเทศไทยจนน้ำลายไหล ทำอะไรเลยเถิดเรื่องมันก็จะไม่เข้าตาจนเช่นนี้

วัฒนธรรมไทยก็มีส่วน ที่คนส่วนใหญ่มองว่าธุระไม่ใช่ ฉันไม่ไปยุ่งเกี่ยวเดี๋ยวจะพลอยโดนหางเลข คิดง่าย ๆ นึกว่าจะพ้น ผลกระทบที่เกิดขึ้นกับบ้านเมืองเป็นเรื่องกระแทกกระทั้นถึงกันหมด จะไปหลบอยู่มุมไหนก็ไม่พ้นหรอก เจอหางเลขทั่วหน้าไม่มากก็น้อย เหตุแห่งความแตกแยกมันค่อย ๆ สะสมมานาน แล้วก็บานปลายออกไปเรื่อย ๆ  เพราะประเทศนี้ไม่มีภูมิคุ้มกันทางสังคมที่เข้มแข็งพอจะดูแลความสงบสุขของบ้านเมือง คนไทยหยวนให้กับทุกเรื่อง เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ก็รับกรรมกันไปเถิดนะต๋อย

ถ้าเอาแต่บ่นเดี๋ยวก็โดนคุณหมอจอมป่วนจวกอีก ถามว่า..นับแต่นี้ไปคนไทยควรจะคิดและทำอะไรในเรื่องที่ผันผวนจนยากที่จะจับต้นชนปลายไม่ถูก คงต้องหันมาดูหน้าที่ของคนไทยกระมังครับ หน้าที่โดยตรงต่อการงานรับผิดชอบ และหน้าที่ ๆ ช่วยกันดูแลสังคม ถ้าไม่มีหน้าที่ตัวหลัง ลอยเพสังคมให้ตกอยู่ในมือของคนกลุ่มหนึ่งกลุ่มใดโดยไม่มีหางเสือ  ก็จะเกิดก๊ก เกิดเหล่า จ้องเจี๊ยะผลประโยชน์ส่วนรวม  คราวนี้ละครับที่ประเทศไทยจะเป็นไปอย่างซึมกะทือ ชักหน้าไม่ถึงหลัง แบ่งเขตแบ่งพื้นที่ของข้าใครอย่าเตะ ผิดกลิ่นเข้ามาเป็นโดนไล่โฮ่ฮาเขวี้ยงปากระเจิง จะหาเสียงก็ยาก จะปกครองก็ยาก จะทำมาหากินก็ยาก เกิดอำนาจเถื่อนซ้อนอำนาจรัฐ เมื่อเป็นไปถึงปานฉะนี้เราจะนั่งดูดำดูดีอย่างไร?

อ่านต่อ »