ลานไผ่

     คุยกับอาม่าหลังกินกาแฟในตอนบ่ายวันนี้ อาม่าเล่าว่า  การประสบภัยน้ำท่วมปีนี้เสียหายมากที่สุดเท่าที่เคยประสบมาในชีวิต แต่ก็นับว่าโชคดีหลายอย่างที่ได้รับความช่วยเหลือต่าง ๆ เป็นอย่างดีจาก ทั้งลูก ๆ หลาน ๆ และญาติพี่น้อง รวมทั้งเพื่อนบ้านอีกด้วย   เรื่องการช่วยเหลือจากลูก ๆ หลาน ๆ นั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะทุกคนทำเต็มที่อยู่แล้ว แต่การช่วยเหลือที่อาม่าและอาโกได้รับจากเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกันในช่วงวันที่น้ำท่วมสูงสุด (วันที่ ๑๗ ตุลาคม)  คือระดับน้ำในบ้านสูงเกือบเมตรครึ่ง ในขณะระดับน้ำนอกบ้านที่ถนนสูงเกือบสองเมตรและไหลเชี่ยวมาก การนำน้ำและอาหารมาส่งโดยทางเรือของหน่วยช่วยเหลือยังไม่มีมา  เพื่อนบ้านที่อยู่ติดกันเป็นสามีภรรยาที่อายุอยู่ในวัย ๔๐ ต้น ๆ (ผมคาดเดาเอง) สามีที่แข็งแรงจึงสามารถลุยน้ำออกไปนำอาหารกลับเข้ามาได้ และยังมีน้ำใจนำมาเผื่ออาม่ากับอาโกอีกด้วย โดยการปีนออกทางหน้าต่างชั้นสองของบ้านตนเอง ออกมาที่กันสาดแล้วปีนข้ามมายังบ้านอาม่า นำอาหารมาให้ถึงสองครั้ง ครั้งแรกเป็นบะหมี่กึ่งสำเร็จ ๒ ห่อ และครั้งต่อมาเป็น ข้าวผัด ๒ กล่อง  แม้ราคาจะไม่กี่บาทแต่คุณค่าของมันในยามวิกฤตเช่นนี้ประเมินค่าไม่ได้ครับ  ผมซาบซึ้งในน้ำใจเป็นอย่างยิ่งครับ ชื่อเล่นของเพื่อนบ้านที่มีน้ำใจท่านนี้ชื่อหมูครับ อาม่าบอกว่าเป็นคนดีจริง ๆ และบอกอีกว่าเป็นลูกเขยเจ้าของร้านถ่ายรูปวิจิตรศิลป์ ที่อยู่บนถนนเดียวกันนี้เอง

             อ่านต่อ »

      ในงานงิ้วประจำปีของปักธงชัยนอกเหนือจากการแสดงงิ้ว และมหรสพหลาย ๆ อย่างแล้ว  สิ่งที่เป็นที่ชื่นชอบและตั้งตารอของผู้คนต่าง ๆ โดยเฉพาะเด็ก ๆ ก็คือการได้มาเที่ยวชิมอาหารหลากหลายชนิดที่ในบางอย่างจะมีจำหน่ายเฉพาะในงานนี้เท่านั้น ในช่วงงานที่มีด้วยกัน ๕ วัน  ที่บ้านของหลาย ๆ ครอบครัวรวมทั้งครอบครัวของเราด้วยก็จะไม่ทำอาหารเย็นเองเพื่อรับประทานเหมือนวันปกติ แต่จะออกไปหาอาหารอร่อย ๆ รับประทานแทน บางทีก็ออกไปซื้อมารับประทานด้วยกันที่บ้าน

        อ่านต่อ »

     งานงิ้วปักธงชัยประจำปี ที่เรียกกันอย่างสั้น ๆ ที่จริง หัวใจสำคัญของงานคือ งานสักการะ ขอพร “ปึงเถ่ากงม่า”  ที่เป็นศาลเจ้าประจำตลาดปักธงชัยนั่นเอง  ชาวตลาดปักธงชัยและลูกหลานชาวตลาดปักธงชัย แม้จะไปทำมาหากินหรือไปมีครอบครัวอยู่ในที่ไหนของประเทศก็ตาม จะพยายามมาร่วมงานนี้ให้ได้ทุกปี เพื่อมาสักการะ ขอพร จาก “ปึงเถ่ากงม่า”   ให้มีโชคมีลาภ  มีความสุข ความเจริญในชีวิต  เป็นช่วงรวมญาติของแต่ละครอบครัวอีกวาระหนึ่งด้วย
      เมื่อปีที่แล้วการจัดงานมีความศึกศักกันมากเพราะเป็นการฉลองครบ ๖๐ ปี ของการจัดงาน  สำหรับปีนี้จัดงานระหว่างวันที่ ๑๒ ถึง ๑๖ พฤศจิกายน ค่อนข้างเงียบเหงากว่าปีที่ผ่าน ๆ มา เนื่องจากตลาดปักธงชัย เพิ่งผ่านการได้รับภัยจากน้ำท่วมครั้งใหญ่ที่สุดในช่วงกว่าร้อยปีมา ระหว่างวันที่ ๑๖ ถึง ๒๖ ตุลาคม เรียกได้ว่าแทบทุกท่านที่มีชีวิตอยู่ในบริเวณนี้ ยังไม่เคยประสบภัยน้ำท่วมครั้งใดที่มากมายขนาดนี้  ช่วงนี้หลาย ๆ ครอบครัวยังคงอยู่ในช่วงของการฟื้นฟูหลังการประสบภัยจากน้ำท่วม
       อย่างไรก็ตามสำหรับครอบครัวเรา ลูก ๆ หลาน ๆ ของอาม่าก็ยังคงมาร่วมงานและพบปะพูดคุย รับประทานอาหารร่วมกัน และร่วมกันสักการะ ขอพร จาก ปึงเถ่ากงม่า เช่นทุกปี  สำหรับปีนี้ยิ่งมีญาติมามากกว่าปกติ และถือโอกาสมาเยี่ยมอาม่าและญาติ ๆ เพื่อเป็นกำลังใจในการฟื้นฟูร้านและบ้านหลังการถูกน้ำท่วมอีกด้วย อ่านต่อ »

      สองสามวันที่ผ่านมารู้สึกตัวว่าปากไม่ค่อยจะดี เวลากินอาหารก็ไม่อร่อยและรู้สึกเจ็บแป๊บ ๆ (ไม่ใช่เสียวแป๊บ ๆ เหมือนในโฆษณายาสีฟัน เพราะใช้ยาสีฟันแก้เสียวฟันอยู่แล้ว)  วันนี้เลยไม่ได้เข้าไปช่วยเก็บของที่บ้านอาม่าที่ปักธงชัยเหมือนเคย ในช่วงเช้าจึงโทรไปนัดหมอเพื่อจะไปให้หมอฟันดู  ผลปรากฏว่าหมอดูแล้วบอกว่า ฟันมันสึกไปมากเพราะใช้มานาน เหลือเนื้อฟันบาง เมื่อถูกกดทับแรงจึงจะรู้สึกเจ็บ แต่สักสองสามวันปลายประสาทก็จะเริ่มปรับตัว ค่อย ๆ หายไปเอง (ชินไปเอง)  หมอกรอฟันซี่ล่างที่มีปลายแหลมให้ลดแรงกดบนซี่บนที่เจ็บลง แล้วบอกว่าน่าจะไม่เจ็บมากแล้วโดยให้ลองกัดผ้าก๊อสดู ก็เจ็บน้อยลงจริง ๆ  ขอบคุณ ๆ มากครับ
      เดินทางกลับบ้านช่วงเกือบเที่ยงเลยแวะซื้อผัดไทยเจ้าเก่าและขนมขาหมูทอดเจ้าดังกลับมาทานเป็นมื้อเที่ยง  หลังจากนั้นเลยถือโอกาสจัดการรื้อเตียงที่นำลงมาต่อให้อาม่านอนที่ห้องรับแขกชั้นล่างของบ้าน ในช่วงที่อาม่าและญาติ ๆ หนีภัยน้ำท่วมมาอาศัยอยู่ด้วย ก็ได้จัดการเรียบก่อนถึงวันเสาร์อาทิตย์ ตามที่วางแผนไว้ว่าจะต้องจัดการให้เรียบร้อยครับ
       จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบครับ คนแก่นอกจากฟันไม่ดีแล้ว ยังหูไม่ดีอีกด้วย….อิอิ
       จบข่าว

         การจัดของหลังจากน้ำท่วมบ้านอาม่าเมื่อวานนี้ ทำให้ได้พบกระดาษม้วนหนึ่งที่เปียกน้ำ เมื่อคลี่ออกดูเป็นกระดาษคล้ายกระดาษสาที่มีรูปวาดอยู่ ๔ รูป รูปหนึ่งเป็นรูปดอกไม้ อีกสามรูปเป็นรูปวิวภูเขาและทะเล   หลังจากการนำมาผึ่งให้แห้งแล้วสอบถามจากอาม่า จึงได้ทราบว่า ภาพวาดทั้งหมดเป็นภาพที่อากู๋ น้องชายแท้ ๆ ของอาม่า ที่อยู่ที่เมืองจีนได้วาดขึ้น และมอบให้อาม่าตอนที่กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่เมืองจีน   สำหรับรูปดอกไม้ อาม่าบอกว่าเป็นรูปดอกโบตั๋น และอากู๋มอบให้มาหลายรูปเพื่อให้หลาน ๆ  ซึ่งบางคนเมื่อได้รับไปแล้วก็นำไปใส่กรอบ ติดโชว์ไว้ที่ฝาในบ้านที่ ผมเองจำไม่ได้ว่าเคยเห็นภาพเหล่านี้มาก่อน เลยถือโอกาสถ่ายภาพนำเก็บเอาไว้ในบันทึกนี้ครับ 

   อ่านต่อ »

      เมื่อวันก่อนน้องสาวขี่รถจักรยานยนต์ผ่านไปทางบริเวณหน้าสถานีตำรวจภูธรปักธงชัย เห็นเต้นท์บริการรับซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าและรถจักรยายยนต์ เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมของ วิทยาลัยเทคนิคปักธงชัย จึงแวะเข้าไปสอบถามจึงทราบว่า ทางวิทยาลัยมาเปิดบริการตรวจซ่อมให้โดยไม่คิดค่าบริการ  จึงกลับมาบอกให้ทราบ ผมและหลานจึงได้มีโอกาสนำเครื่องซักผ้าและตู้เย็นของบ้านอาม่าที่ปักธงชัย ที่ถูกน้ำท่วมเป็นเวลาหลายวัน (โดยหลังจากน้ำลดก็ทำความสะอาดและทิ้งไว้ให้แห้งสนิทนาน ๒-๓ วัน ก่อนทดลองเสียบปลักดูว่ายังใช้งานได้หรือไม่ ผลปรากฏว่าทั้งเครื่องซักผ้าและตู้เย็นไม่ทำงานเหมือนกัน)  ไปให้ซ่อม   เมื่อนำไปถึง หลังจาการลงทะเบียนการขอใช้บริการกับเจ้าหน้าที่แล้ว  นักศึกษาอาชีวศึกษาของวิทยาลัยเทคนิคปักธงชัยจำนวนหลายคนที่ให้บริการอยู่ก็ช่วยกันยกทั้งเครื่องซักผ้าและตู้เย็นลงมาตรวจสอบทันที หลังจากการสอบถามอาการและความเป็นมาหลังการถูกน้ำท่วมก็ลงมือแก้ไข  แทบไม่น่าเชื่อครับว่า ใช้เวลาตรวจสอบและแก้ไขกันไม่ถึง ๑๕ นาที ทั้งตู้เย็นและเครื่องซักผ้าก็สามารถทำงานได้  เราก็จึงได้รับทั้งเครื่องซักผ้าและตู้เย็นกลับได้เลยในตอนนั้นโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด  โชคดีจริง ๆ  ครับ  

           อ่านต่อ »

     ตอนที่แล้ว ได้นำภาพตู้ไม้สองชั้น ที่อากงและอาม่าได้ใช้ประโยชน์มานานตั้งแต่เริ่มทำการค้า จนกระทั่งถึงรุ่นลูกที่ขยายกิจการ สร้างบ้าน (ร้านค้า) ใหม่  ตู้นี้อากงอาม่าจึงนำมาไว้ที่บ้านตึกที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัย โดยใช้เก็บของเก่าต่าง ๆ และตู้นี้ถูกน้ำท่วมมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังทนทานอยู่ในสภาพที่พอใช้งานต่อไปได้  นอกจากตู้ไม้สองชั้นนี้แล้วยังมีตู้กระจกบานเลื่อนอีกหนึ่งหลังที่ใช้ในการวางสินค้าจำหน่ายด้านหน้าร้านของอากงอาม่าตลอดมา ที่หลังจากลูก ๆ เลิกใช้งานแล้ว อากงอาม่าก็ยังนำมาใช้เก็บของต่าง ๆ  ที่บ้านด้วยเช่นกัน  ตู้กระจกบานเลื่อนนี้กลายเป็นตู้ยาของอาม่าในระยะหลัง และน้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้เมื่อวันที่ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา  ตู้ยาของอาม่านี้ก็ถูกน้ำท่วมจนหมด ยาต่าง ๆ ของอาม่าที่อยู่ในตู้จึงจมน้ำเสียหาย ส่วนที่อยู่บนหลังตู้ก็ลอยและถูกน้ำพัดพากระจายเสียหายหมดเช่นกัน 

ตู้กระจกบานเลื่อนก่อนถูกน้ำท่วม (เป็นตู้ยาของอาม่า) อ่านต่อ »

        หลังจากการเดินทางไปเยี่ยมอาม่าที่บ้านทีปักธงชัยในเช้าวันที่ ๑๖ ตุลาคม กลับมาแล้ว ในวันรุ่งขึ้น (๑๗ ตุลาคม) ก็ได้ทราบว่าระดับน้ำท่วมสูงขึ้นอีกประมาณ ๑ เมตร  บริเวณถนนหน้าบ้านมีระดับน้ำสูงประมาณ ๑.๕๐ เมตร การเดินทางเข้าไปที่บ้านอาม่าต้องอาศัยเรือยางของทหารเท่านั้น  ติดตามข่าวจากทีวีและสอบถามข่าวอาม่าผ่านทางโทรศัพท์ ซึ่งใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง  ลูก ๆ หลาน ๆ พยายามโน้มน้าวให้อาม่าเดินทางออกจากบ้านที่ถูกน้ำท่วมสูง มาพักอยู่ที่บ้านวรารักษ์ที่โคราช  แต่อาม่าก็ยังคงยืนยันว่าจะอาศัยอยู่ที่ชั้นสองของบ้านสองคนกับอาโก  แม้ว่าน้ำประปาไม่มี แต่ไฟฟ้ายังคงใช้การได้ (แม้ว่าบ้านติดกันไฟฟ้าถูกตัดไปแล้ว) จนกระทั่งเช้าวันที่ ๑๙ ที่มีข่าวว่าน้ำอาจจะท่วมสูงเพิ่มขึ้นอีกระลอก อาโกจึงตัดสินใจว่าจะนำอาม่าออกจากบ้าน กระบวนการนำอาม่าและอาโกออกจากบ้านจึงเริ่มขึ้น และจากการช่วยกันหลาย ๆ ฝ่าย การช่วยเหลือเพื่อนำอาม่าและอาโกออกจากบ้านจึงสำเร็จได้ด้วยดีในบ่ายวันนั้นเอง  (อ่านรายละเอียดได้จากบันทึกของ อ. หลินฮุ่ย)

      ดีใจสุด ๆ ที่อาม่า พร้อมพี่ใหญ่และครอบครัว เดินทางออกมาจากบ้านที่ปักธงชัย ที่ถูกน้ำท่วม ไม่มีน้ำไม่มีไฟฟ้าใช้มา ๓ วัน สามารถเดินทางมาถึงที่บ้านโคราชโดยสวัสดิภาพ และได้รับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ด้วยบริการของอาม่าหลินฮุ่ย อ่านต่อ »

  ขณะนี้ น้ำท่วม ในบริเวณตลาดเก่า ต.เมืองปัก อ. ปักธงชัย มากจริง ๆ  ท่วมสูงที่สุดตั้งแต่จำความได้ครับ  ที่บ้านพี่ชาย ไม่เคยท่วมเลยหลังจากก่อสร้างบ้าน (ตึก) ใหม่ แต่ปีนี้ก็ท่วมถึง คือน้ำเข้าบ้าน สูงประมาณ ครึ่งเมตร (บ้านในภาพข้างล่างนี้ ที่อยู่ซ้ายมือ ถ่ายตอนเมื่อวันที่ ๑๖ ที่น้ำเริ่มท่วมถนน) นั่นแปลว่า ตอนนี้ที่ถนน ระดับน้ำ มากกว่า ๑ เมตรแล้ว ครับ

(ภาพจาก ข่าวเดลินิวส์ http://www.dailynews.co.th/newstartpage/index.cfm?page=content&categoryID=561&contentID=98364 )

       อาม่าได้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่เมืองจีนเมื่ออายุ ๖๐ ปี พอดี โดยเดินทางไปพร้อมกับน้องชาย (อากู๋) โคราช และ น้องสาว (อาอี้) กรุงเทพฯ ซึ่งทั้งคู่เคยเดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่เมืองจีนมาก่อนแล้ว การไปครั้งนี้จึงเป็นไปได้ด้วยดี โดยเดินทางด้วยเครื่องบินจากท่าอากาศยานกรุงเทพฯ (ดอนเมือง) ไปลงที่เกาะฮ่องกงก่อน แล้วนั่งรถยนต์ต่อไปยังจีนแผ่นดินใหญ่ ด้วยการใช้บริการเรือขนส่งขนาดใหญ่ ที่สามารถนำรถยนต์ลงไปในเรือแล้วเมื่อเดินทางไปถึงจีนแผ่นดินใหญ่ก็เดินทางต่อไปด้วยรถยนต์คันเดิมจนถึงโรงแรมที่พักในซัวเถา  ต่อจากนั้นญาติที่เมืองจีนก็จะมารับเพื่อเดินทางต่อไปยังหมู่บ้านเกิด  สำหรับอาม่านั้น อากู๋ ซึ่งเป็นน้องชายแท้ ๆ ของอาม่าเป็นผู้เดินทางมารับ และได้พักอยู่ที่บ้านอากู๋คนนี้ในช่วงที่อยู่ที่เมืองจีน  และอากู๋คนนี้ต่อมาก็ได้เดินทางมาเยี่ยมอาม่าที่เมืองไทยด้วยในปี พ.ศ. ๒๕๔๕

อากู๋น้องชายแท้ ๆ ของอาม่าเดินทางจากเมืองจีนมาเยี่ยมอาม่าที่เมืองไทย เมื่อ ๑๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

           อ่านต่อ »