ลานไผ่

     เช้าวันที่ 4 น้องนัดว่าจะมารับไปรับประทานอาหารเช้าประมาณ 8.00 น. แต่ สว. ตื่นเช้าอาบน้ำแต่งตัวเก็บของเสร็จตั้งแต่ยังไม่ทัน 7 โมง มีเวลาอีกกว่าหนึ่งชั่วโมง เลยชักชวนกันลงไปเดินชมบริเวณใกล้ ๆ โรงแรมที่พัก  เมื่อลงมา มองซ้ายมองขวาเห็นด้านตรงข้ามเป็นตลาดสด เลยตัดสินใจเป็น พระยาน้อยชมตลาดเช้า (เห็นป้ายที่จั่วอาคาร เขียนว่า อาคารสมเกียรติ) พอเดินเข้าไปบริเวณตลาดด้านหน้าก็เหมือน ๆ กับตลาดสดทั่ว ๆ ไป มีขายทั้งอาหารสด อาหารแห้ง ผักสด ผลไม้ เนื้อสัตว์และอื่น ๆ แต่พอเดินไปด้านในของตลาดก็ได้พบกับ แม่ค้าพ่อค้าขาย ผักผลไม้ และ ของที่ไม่ค่อยพบเห็นในตลาดสดทั่ว ๆ ไป  เลยเดินดูสอบถามและถ่ายรูปมาหลายรูป แถมได้แลกเงินอีกด้วย  ได้ไม้ดอกติดมือกลับมาด้วยสองชนิด  ไม้ดอกไม้ประดับที่นำมาขายที่นี่ หลายอย่างผมเข้าใจว่าเป็นไม้ป่าที่ชาวบ้านไปเก็บมาจากธรรมชาติมาขาย บางอย่างน่าจะเป็นไม้สงวน ไม้ใกล้สูญพันธุ์ ดังนั้นการซื้อไม้เหล่านี้ไปปลูกเลี้ยงจะเหมาะสมหรือไม่ จึงขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคนครับว่า เป็นการช่วยกันอนุรักษ์หรือช่วยกันทำลายพรรณไม้เหล่านั้น อ่านต่อ »

      อ่านต่อ »

     ในสัปดาห์ที่ 5  กิจกรรมเริ่มด้วยการแนะนำท่ากายบริหารด้วยไม้พลองป้าบุญมี ซึ่งเป็นวิธีการออกกำลังกายที่เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลังเรื้อรังจากกระดูกเสื่อม ที่พบบ่อยมากโดยเฉพาะในผู้สูงอายุ  บังเอิญสัปดาห์นี้ผมไม่ได้นำกล้องติดตัวไปด้วย เลยไม่มีภาพการทำกิจกรรมมาฝากครับ เนื่องจากจำได้ว่า เคยเห็นการแนะนำการออกกำลังด้วยไม้พลองป้าบุญนี้ผ่านทางรายการทีวีมาก่อน จึงลองสอบถาม พ่อกู (Google) ดูและก็ไม่ผิดหวังครับ มีคุณหมอ (นพ. ทายาท บูรณกาล ) เขียนรายละเอียดพร้อมรูปและ VDO ประกอบไว้ให้ดูเรียบร้อยแล้ว  สบายโก๋ครับ…ท่านที่สนใจตามไปดูได้เอง…อิอิ

      ท่าว่ายน้ำวัดวา (ซ้าย)    และ      ท่าตาชั่ง (ขวา)

        ผมขอตัดบางตอนมานำเสนอไว้สั้น ๆ ดังนี้

        “ป้าบุญมี เครือรัตน์ นับเป็นผู้หนึ่งที่ปฏิวัติวิธีการออกกำลังกายของผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลังเรื้อรังจากกระดูกเสื่อม  คุณป้ามีประวัติที่น่าสนใจมากท่านเป็นหนึ่งในผู้ป่วยที่มีปวดหลังเรื้อรังมานานหลายสิบปี มีภูมิลำเนาอยู่จังหวัดเพชรบุรี คุณป้ามีความทุกข์ทรมาณมากจากการปวดหลังโดยต้องรับประทานยาเป็นประจำจนเกิดปัญหาข้างเคียงจากยาแก้ปวด มีความท้อแท้มากจนไม่อยากทำงาน ไม่อยากออกจากบ้าน จนมาวันหนึ่งท่านเห็นเศษท่อนไม้ที่ถูกทิ้งไว้กองสุมกันอยูู่่ท่านลองเอาไม้มาแกว่งไปมา ลองดัดกับลำตัว ปรากฎว่าวันต่อมาอาการปวดหลังของท่านดีขึ้น ป้าบุญมีจึงลองทำการออกกำลังกายด้วยไม้ต่อเป็นประจำ จนคิดท่าต่างๆได้ถึง 12 ท่า เป็นท่ารำไม้พลองของป้าบุญมี

ผลจากการออกกำลังกายนี้  ทำให้ป้าบุญมีสามารถหยุดยาแก้ปวดหลังได้ทั้งหมดอย่างไม่น่าเชื่อ มีชีวิตกลับมาปกติ ออกไปทำงานนอกบ้านไปอยู่ในสังคมภายนอกได้ ไม่ต้องเสี่ยงต่อปัญหาข้างเคียงของยาแก้ปวด ไม่ต้องถูกผ่าตัด ข่าวการรักษาตัวเองด้วยไม้พลองของป้าบุญมี ได้แพร่หลายขึ้นไปสู่ผู้บริหารกระทรวงสาธารณสุข ได้มีการวิจัยและพัฒนาจนพิสูจน์ได้แล้วว่าการออกกำลังกายวิธีนี้มีประโยชน์จริงต่อผู้ป่วยปวดหลังในผู้สูงอายุ จนต้องจดลิขสิทธิ์เป็นของไทย เนื่องจากมีต่างประเทศพยายามมาลอกเลียนและจดลิขสิทธ์ว่าเป็นของต่างประเทศ
        ผมในฐานะแพทย์ผ่าตัดทางกระดูกสันหลัง  ขอยืนยันว่าการออกกำลังกายวิธีนี้มีประสิทธิภาพดีมากเพื่อแก้อาการปวดหลังในผู้สูงอายุ   มีผู้ป่วยหลายรายหลีกเลี่ยงการผ่าตัดได้จริงๆครับ  ขอยืนยัน

การบริหารร่างกายโดยการรำไม้พลองของป้าบุญมี เป็นการยืดเหยียดกล้ามเนื้อลำตัว หลังและต้นขา เป็นส่วนใหญ่ ช่วยป้องกันและลดอาการปวดหลัง ส่งเสริมคุณภาพชีวิต การบริหารร่างกายอย่างต่อเนื่องประมาณ 20-30 นาที ช่วยเพิ่มการเผาผลาญพลังงานประมาณ 90-120 แคลอรี่ ขึ้นกับความแรงหรือความเร็วที่ทำ ความแรงอยู่ในระดับเบา จึงเหมาะสำหรับผู้สูงอายุ ควรทำทุกวันหรือเกือบทุกวันเวลาเช้าหรือเย็นแล้วแต่สะดวก
        ไม้ที่ใช้ในการบริหารร่างกายมีความยาวเท่ากับช่วงข้อมือของแต่ละคนในขณะกางแขนออกหรือประมาณ 125-130 ซ.ม. ไม้พลองควรมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 นิ้ว ไม่ควรเกิน 1.5 นิ้ว เพราะจะกำยากและไม่ถนัดในการบริหาร วัสดุทำไม้พลองจะใช้ไม้ไผ่ ไม้หนาด ไม้พลอง ท่อพีวีซี หรือไม้ถูพื้นก็ได้ ควรมีน้ำหนักที่พอเหมาะกับกำลังแขนแต่ละคน การบริหารร่างกายมี 12 ท่า ป้าบุญมีทำท่าละ 99 ครั้ง!! โดยนับในใจไปด้วย ทำให้จิตมีสมาธิ สำหรับผู้ที่เริ่มต้นฝึก อาจเริ่มทำแต่ละท่าจำนวนน้อยครั้ง และเคลื่อนไหวช้าๆ ก่อน เมื่อเกิดความชำนาญจึงเพิ่มจำนวนครั้งและความเร็ว หากเหนื่อยอาจหยุดพักระหว่างท่าประมาณครึ่งถึงหนึ่งนาทีแล้วทำต่อ จะช่วยให้ปอด หัวใจ กล้ามเนื้อต่างๆดีขึ้นตามลำดับครับ”

 อ่านเพิ่มเติมพร้อมชม VDO clip ได้ที่นี่ ครับ

      กิจกรรมในสัปดาห์ที่ 4 อีกอย่างที่ทำกันก่อนเดินทางไปไหว้หลวงพ่อโตก็คือ การเลือกผู้แทนรุ่น เพื่อที่จะเป็นผู้แทนมาร่วมประชุมระหว่างรุ่นต่าง ๆ และประสานงานภายในรุ่นเดียวกัน  วิธีการเลือกใช้วิธีการสมัครใจหรือการเสนอชื่อก็ได้ ซึ่งแน่นอนตามธรรมเนียมไทยส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครสมัคร เมื่อเงียบกันอยู่สักพัก ฝ่ายผู้ดำเนินการก็ให้เสนอชื่อ ซึ่งหัวหน้ากลุ่มที่ 3 ก็เป็นคนแรกที่เสนอ ให้หัวหน้ากลุ่มที่ 1 เป็นประธานรุ่น และก็ขอให้สมาชิกที่เห็นด้วยยกมือสนับสนุน และทุกคนก็ยกมือสนับสนุนกันหมด  หัวหน้ากลุ่มที่ 1 ก็พยามจะโบ้ยให้คนอื่นต่อ โดยให้เหตุผลเท่าที่จะคิดออกตอนนั้นว่า สมาชิกในรุ่นที่ 10 นี้ ส่วนใหญ่เป็นสุภาพสตรี สมควรให้สุภาพสตรีเป็นประธานรุ่น  ควรจะให้ใครเป็น ช่วยเสนอด้วย ผลก็คือมีผู้เสนอให้ หัวหน้ากลุ่มที่ 2 (ซึ่งเป็นสุภาพสตรี) เป็นประธานรุ่น และได้รับการสนับสนุนโดยการปรบมือกันอย่างท่วมท้นครับ….อิอิ อ่านต่อ »

อ่านต่อ »

      ก่อนที่จะเดินทางไปทัศนศึกษาและไหว้หลวงพ่อโตที่ใหญ่ที่สุดในโลก  กิจกรรมของสัปดาห์ที่ 4 ก็เป็นการทบทวน ท่ากายบริหารสำหรับผู้สูงอายุ 14 ท่าของ กรมอนามัย ที่ฝึกกันไปแล้วเมื่อสัปดาห์ก่อน (ดูรูป) โดยให้สมาชิกแต่ละคนออกมานำการทำในท่าที่ตนเองจำได้  แต่พยายามให้เรียงลำดับให้มากที่สุด เพราะจะได้บริหารร่างกายไล่จากส่วนบนคือ หัว ไหล่ แขน เอว  ขาและเท้า ตามลำดับ ผลปรากฏว่า การทบทวนในครั้งนี้ มีการสับสนกันมากพอสมควร โดยส่วนหนึ่งจำสับสน ระหว่าง ท่าการออกกำลังกายเพื่อการยืดเยียดกล้ามเนื้อ กับท่าการกายบริหารกล้ามเนื้อ 14 ท่านี้ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของ สว. ทั้งหลายครับ….อิอิ เพราะ 2 สัปดาห์รวมกันก็ เกือบ 30 ท่าแล้ว แถมยังมีหลายท่าทีคล้าย ๆ กันอีกด้วย เพราะเริ่มตั้งแต่ การบริหารจาก หัวลงมาสู่เท้าเช่นเดียวกัน อ่านต่อ »

     วันนี้หยิบหนังสือที่ได้รับแจกตั้งแต่สัปดาห์แรกของการเข้าร่วมโครงการฯ ขึ้นมาอ่าน  เป็นหนังสือ คู่มือการดูแลส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ ของสำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข  ที่ปกด้านในมี หลักการปฏิบัติตนของผู้สูงอายุเพื่อการมีสุขภาพดี ด้วย 5อ  คือ

อ่านต่อ »

        หลังจากออกกำลังกายด้วย 14 ท่ากายบริหารแล้วก็เป็นเรื่องการพูดถึงการกินอาหารให้ครบ 5 หมู่ (กลุ่ม)  โดยวิทยากรศูนย์ฯ  สำหรับครั้งนี้จะเน้นที่ อาหาร กลุ่มผักและผลไม้ ซึ่งผู้สูงอายุต้องการและมักจะกินไม่ค่อยครบกัน เพื่อให้ทราบว่าปริมาณผัก ที่บอกว่า ในแต่ละวันควรจะบริโภคหรือกินผักไม่น้อยกว่า 6 ทัพพี หรือ 6 ส่วน และ ผลไม้วันละ ไม่น้อยกว่า 4 ส่วน นั้นมันปริมาณเท่าไหร่ ? มีการนำตัวอย่างผักและผลไม้ ชนิดต่าง ๆ มาแสดงประกอบ (แต่เพื่อความคงทน เพราะต้องใช้นานเป็นปี เลยต้องใช้ปลอมแทน….อิอิ…เลยไม่ได้ทดสอบวิธีกิน) อ่านต่อ »

       เริ่มต้นสัปดาห์ที่ 3 ด้วยการให้ผู้เข้าฝึกอบรมช่วยกันทบทวนท่าต่าง ๆ ของ การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ ทั้ง 13 ท่า ที่ได้เรียนรู้ไปเมื่อสัปดาห์ที่ 2  และแถมด้วยท่าที่ 13 พับขา มือจับปลายเท้าเกร็งต้นขาที่ถูกพับ ที่ไม่ได้ทำในสัปดาห์ก่อน  มีการสอบถามว่ามีใครกลับไปทำที่บ้านหรือไม่ ก็พบว่ามีหลายท่านทำ แต่เมื่อถามว่ามีใครทำทุกวันหรือไม่ ?  รู้สึกว่าจะยังไม่มี วิทยกรให้กำลังใจว่าการทำยิ่งบ่อยก็จะได้ประโยชน์กับตัวเองมาก ถ้าพยายามทำทุกวันจนเป็นนิสัยได้ ก็จะเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ

อ่านต่อ »

       การไปงาน MICT สร้างคนสร้างชาติ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว นอกจากได้เอกสารเล่มเล็กของสำนักงานสถิติแห่งชาติรวบรวม “ตัวชี้วัดที่สำคัญ : ผลสำมะโน/สำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2552 ” ที่เล่าให้ฟังไปแล้ว  ยังมีหนังสืออีกเล่มที่ไม่คาดว่าจะมีการแจกในงานนี้ โดยสำนักงานส่งเสริมอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์แห่งชาติ(องค์การมหาชน) หรือ  SIPA  หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า “หัวใจของการพัฒนาชีวิต” โดย ดร.รุ่งเรือง ลิ้มชูปฏิภารณ์ ผอ. SIPA  จัดพิมพ์เนื่องในโอกาสครบ 5 ปี แห่งการก่อตั้ง SIPA ที่แปลกใจก็เพราะว่า หน่วยงานด้าน IT แต่กลับมาพิมพ์หนังสือในแนวธรรมะธรรมโมแจก  ในโอกาสนี้

        หนังสือเล่มนี้แบ่งเป็น 3 ตอนคือ บุคลิกภาพของคนรุ่นใหม่ หัวใจของการพัฒนาชีวิต หัวใจของการเป็นผู้นำ และมีบทส่งท้ายประกอบ

ในหนังสือเล่มนี้ ท่านจะได้พบกับวิธีการพัฒนาชีวิต อบรมจิตใจให้เกิดปัญญา ด้วยการผสมประสานระหว่างหลักทางวิทยาศาสตร์และหลักพุทธศาสนาได้อย่างลงตัว ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นหนทางสู่ความสุข ในเล่มได้จัดเรียงเนื้อหาอย่างเป็นระเบียบ เพื่อให้ง่ายแก่การศึกษาปฏิบัติ อันจะทำให้เกิดสติ มีปัญญาในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิต ทั้งยังทำให้รู้จักการดำเนินชีวิตอยู่บนความไม่ประมาท มีคุณธรรมประจำใจ สามารถพัฒนาชีวิตของคุณให้มีความถูกต้อง และดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุขโดยแท้จริง

เป็นหนังสือแจกที่มีคุณค่าน่าอ่านมากครับ จึงนำมาบอกต่อ