ลานดีดี

วันก่อน(จำวันที่ไม่ได้)    นักการอิ่มและนักการหนิงได้จัดสุนทรียสนทนาอีกครั้ง    ตานี้ใช้ห้องเล็กที่เคยหมายปองไว้    วันนี้สมาชิกที่เคยร่วมสุนทรียสนทนา  ไม่มากนัก  ทีมนักการอิ่มบางส่วนไปจัดนิทรรศการ  เนื่องจากไม่เป็นการบังคับหลายคนจึงเลือกที่จะทำงาน  มีสมาชิกหน้าเดิม เช่น เจี๊ยบ ตุ๋ย เอ๋ จากสำนักการช่าง  ส่วนอิ้ดวันนี้ต้องวิ่งเสนองานตามใบสั่ง

วันนี้นักการหนิงนำผ่อนพักตระหนักรู้ 30 นาที ต่อจากนั้นเป็น Voice Dialogue  และสุนทรียสนทนา การมีความสุขในชีวิตประจำวัน

จอมป่วนถามว่า ใครปฏิบัติธรรมมั่ง  เพื่ออะไร  เพื่อนิพพานไหม  แล้วหลังจากออกจากวัดแล้ว จิตเป็นอย่างไรบ้าง  มีคนพูดถึงภาวะจิตและการปฏิบัติภายหลังจากกลับบ้านและทำงาน  ก็ยังพบว่าตัวเองไม่สามารถรักษาภาวะจิตได้

การนั่งสมาธิเป็นการควบคุมให้จิตนิ่ง หรือเป็นการตามดูจิตและดึงกลับมาอยู่กับตัวเอง

นักการหนิงเอง  เล่าให้ฟังว่าตนเองเคยปฏิบัติธรรมและพบภาวะเดียวกันคือไม่สามารถรักษาภาวะจิตได้  ขณะนี้ใช้สุนทรียสนทนา สนทนาธรรม ในโอกาสต่างๆ และสนทนากับคุณประทับ สามี  และเล่าเรื่องแม่สามี  ว่า…………

เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา ได้ไปหาแม่สามี  แม่เป็นคนหัวเราะง่าย หัวเราะเก่ง และแม้จะอยู่กับผู้คนแม่ก็มักจะคิดถึงแต่เรื่องขำขำ ……… เห็นชัดว่าแม่ปล่อยวางเป็น  และหาความสุขได้ด้วยตนเอง  เห็นชัดถึงความใสของแม่  ในขณะที่ทานอาหารเย็นด้วยกัน   ทุกครั้งคุณประทับ ไม่เคยสังเกตแม่    วันรุ่งขึ้นได้เดินทางไปเชียงรายเพื่อกลับบ้าน  นักการหนิงได้คุยกับคุณประทับ ว่า  “แม่เขาใสนะ  เขาไม่คิดหาความทุกข์มาใส่ตัว  เขาทำบุญ  เที่ยว และทำกิจวัตรประจำวันอย่างไม่เป็นทุกข์………..”   คุณประทับ ฟังและใคร่ครวญ   จนวันสุดท้ายเดินทางกลับพิษณุโลก    เขาพูดว่าเห็นแม่แล้วให้ได้คิด  ว่าคนเราเกิดมาต้องเกิดแก่เจ็บตาย   แต่จะอยู่อย่างไรให้มีความสุข  ต่อไปจะไม่เศร้าแล้ว  แม้จะเจ็บป่วย คนเราอย่างไรก็ต้องตาย  แต่ระหว่างที่ยังดำรงชิวิตอยู่ควรจะอยู่อย่างมีความสุข  ไม่เศร้า  ไม่คิดหาความทุกข์มาใส่ตัว  ไม่กังวล………..

วงสนทนาคุยว่าที่จริงแล้วธรรมะและความสุขเป็นเรื่องง่ายๆ  ทำไมต้องยึดติดพิธีกรรมอะไรมากมาย

นักการอิ่มพูดถึงสุนทรียสนทนาที่ทำผ่านมาเพื่อเป็นการหล่อเลี้ยงผู้คนในองค์กร  แต่ต้องแล้วแต่ความสมัครใจ เพราะสิ่งเหล่านี้ต้องเข้าร่วมวงเอง  สมาชิกหลายคนบอกกล่าวว่าดีมาก  และจะมาร่วมกิจกรรมให้สม่ำเสมอ โดยเฉพาะคนจากสำนักการช่าง  ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

ถอดบทเรียน

1. สุทรียสนทนาใช้ได้กับชีวิตการทำงาน

2.  ผู้คนมักมองข้ามเรื่องราวอะไรบางอย่างที่สำคัญไป

3. ใจอิ่มและหล่อเลี้ยงคนรอบข้าง  เป็นความสุขอย่างหนึ่ง

« « Prev : สุทรียสนทนา ศาสตร์และศิลปะแห่งการหันหน้าเข้าหากัน ….สำหรับชุมชน วันที่สอง

Next : หนูเจี๊ยบ แห่งโรงพยาบาลพุทธราช » »