ลานครูมิม

 ติดการบ้านพ่อครูบาไว้ ตั้งแต่คราวไปตีแตกอีสานที่สวนป่า

 จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาที่พ่อครูบา ป้าจุ๋ม ท่านคอน เฮียเหลียง พี่หยง น้องบลู พี่ราณี และครอบครัวของพี่สิงห์ป่าสัก  ได้มาเยี่ยมบ้านมิมอย่างไม่เคยคาดฝันมา

นอกจากมิมจะตื่นเต้นแล้วยังคิดว่าสิ่งที่ไม่เคยคาดฝันมักจะเกิดขึ้นได้เสมอ………อย่างเช่นการมาเยี่ยมบ้านมิมในคราวนี้  ไม่เคยคาดคิดมาเลยจริงๆ 

ครูตัวน้อยๆ อย่างมิมปลื้มใจจนบอกไม่ถูก แม่ก็ปลื้มที่มีโอกาสได้ต้อนรับ ทั้งๆ ที่ยังงงอยู่ว่า ท่านเหล่านี้เป็นใครหนอ…ฮา  (แม่ถามมิมว่าชาวเฮฮาศาสตร์เป็นใคร อยู่ที่ไหน  มิมตอบแม่ว่าชาวเฮฮาศาสตร์ก็คือ คนที่ต้องกอดเมื่อเจอกัน อิอิ และกระจายอยู่ทุกที่ของประเทศไทยหรืออาจจะทุกที่ของโลก ฮ่าๆๆ  เห็นหน้าแม่แล้วรู้เลยว่าแม่มึนตึ๊บ แล้วหมดคำถาม !!!!)

ด้วยระยะทางที่ห่างจากตัวเมืองกำแพงเพชรตั้ง 70 กิโลเมตร และต้องตะลุยทางฝุ่นเข้าไปอีก 5 กิโลเมตร ทำเอาบรรดาญาติมิตรทั้งหลายที่เคยมาเยี่ยมเยือนเข็ดไปตามๆ กัน   ในคราวนี้ก็เหมือนกันมิมก็ได้แต่หวังว่าจะมีโอกาสได้ต้อนรับทุกท่านอีกเป็นครั้งที่สอง สาม และครั้งต่อๆ ไปนะคะ

การไปตีแตกอีสาน ที่สวนป่าของพ่อครูบา  เป็นการไปสวนป่าเป็นครั้งแรกของมิม  ก่อนไปมองไม่ออกว่าสวนป่าเป็นอย่างไร  มีอะไรที่สวนป่าหรือทำไมคนที่ไปแล้วต้องกลับไปอีก 

แต่เมื่อได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่สวนป่าสองคืนสามวันก็ได้สัมผัสสังคมแห่งกัลยาณมิตรที่อบอุ่น  บางท่านมิมไม่เคยรู้จัก บางท่านเคยเห็นแต่ผ่านตัวหนังสือในลาน  แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับมิม   อาจเป็นเพราะได้ไปสัมผัสกิจกรรมของเฮฮาฯ มาหลายครั้ง  แม้จะไม่เคยได้ไปเฮฮาศาสตร์จริงๆ สักครั้งก็ตาม 

รู้สึกอบอุ่น เหมือนเราได้ไปอยู่ท่ามกลางญาติมิตร ที่มีความรัก ความอบอุ่น  กระบวนการกอดที่คอยเติมพลังแห่งชีวิตทุกครั้งที่สัมผัส ถ้าจะบอกว่า  การไปสวนป่าคราวนี้เหมือนกับการได้ไปเติมพลังแห่งชีวิตเลยทีเดียว

ทุกคนที่สวนป่า ชาวเฮฮาศาสตร์  เมื่อไปอยู่ในสังคมแห่งมวลมิตร มิมว่าทุกคนนึกถึงเรื่องตัวเองน้อยลง แล้วช่วยเหลือกันคนละไม้ละมือ เท่าที่จะสามารถทำได้ 

นอกจากงานต่างๆ ที่ต้องร่วมไม้ร่วมมือกันโดยที่ไม่ต้องแบ่งหน้าที่แล้ว  ทุกคนยังช่วยกันเติมความสุข ความอบอุ่นซึ่งกันและกันอยู่ตลอดเวลา ….มิมว่าตรงนี้นี่เอง เป็นเสน่ห์ที่เป็นจุดดึงดูดให้ทุกคนกลับมาเจอกันทุกครั้งที่มีโอกาส………ก็เมื่อความสุขมันเกิด  แล้วใครเล่าจะไม่อยากกลับมาอีก 

จริงไหมค่ะ?

เคยเล่าให้หลายท่านฟังว่า ตั้งแต่ได้มารู้จักสัมผัสสังคมแห่งกัลยาณมิตร  รู้จักชาวเฮฮาศาสตร์ ทำให้มิมมองอะไรที่กว้างขึ้นจากเมื่อก่อนที่มองแต่ตัวเอง  ตัวเองและตัวเอง …….

ขอบคุณพ่อครูบา  ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมสร้างความสุขให้หัวใจดวงน้อยๆ ของมิมทำให้หัวใจดวงนี้มีพลังในการก้าวเดินต่อไปในอนาคต…….

« « Prev : ขอตั้งหลักใหม่…อิอิ

Next : เขียนที่ห้องใต้หลังคา….(บันทึกตกค้างจากสวนป่า) » »