ลานครูมิม

มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนหนึ่งคนจะมีชีวิตก้าวผ่านอุปสรรคมาได้ในแต่ละวัน   แต่ละวันที่เต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนามให้เราต้องฟันฟ่าอยู่ตลอดเวลา….

ผ่านมาหลายฟ้าหลายฝน จนบัดนี้ ก็ยังไม่ชัดเจนในตัวเองเลยว่า เราสามารถจะก้าวเดินต่อไปในแต่ละวันได้ดีเพียงใด  ความทุกข์ ความสุข มันวนเวียน ผ่านมา ผ่านไป   บางทีมันผ่านไปเฉยๆ โดยที่เราไม่ได้ยินดียินร้าย แต่บางทีมันก็แวะเข้ามาทักทายและเกาะอยู่กับเราเนิ่นนานเสียจนหลงลืมพิจารณาว่า ทุกข์ สุข เพราะอะไร  วันที่สุขก็สุขจนล้น  มิได้เตรียมตัวเตรียมใจเผื่อรับวันใหม่ที่อาจจะต้องทุกข์มากกว่าวันนี้ก็เป็นได้…

เมื่อไม่นานนี้ได้ย้อนความทรงจำชีวิตที่ผ่านมาของตัวเอง  เฝ้าคิดคำนึงถึงสิ่งที่เหมือนและต่างในแต่ละช่วงเวลา ว่าเหมือนและแตกต่างกันอย่างไร  แม้มันจะไม่ชัดเจนในความรู้สึก แต่ก็คิดว่าเราได้ใช้ชีวิตที่ดีในระดับหนึ่ง

แต่มาวันนี้…ที่คิดว่าตัวเองได้ใช้ชีวิตที่ดีอยู่ในระดับหนึ่งนั้น   จึงรู้ว่าตัวเองคิดผิดมาโดยตลอด  เพราะเพียงบางสิ่งมากระทบใจแม้เพียงเล็กน้อย จิตใจก็กระเจิงไปเร็วกว่าที่คิด  ความมั่นคงทางอารมณ์หายไป  ความทุกข์เกิดในใจ  แม้จะพยายามมองจิตของตัวเองอยู่ตลอดเวลา   แต่ ณ เวลานี้กลับมองไม่เห็นอะไรเลย…

ถามตัวเองว่าอะไรเป็นเหตุแห่งทุกข์

อะไรทำให้จิตใจกระเจิงไป ไม่หวนกลับ

แล้วจะหาวิธีการใดมาจัดการกับความทุกข์ที่เกิดในใจ

แม้รู้ดีว่าความทุกข์นั้นเกิดที่ใจ  มันก็ดับได้ที่ใจเราเหมือนกัน

แต่ทำไม….จึงอ่อนแอ ขี้ขลาด  ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิดก็ไม่รู้

เอาใหม่…ตั้งใจใหม่นะเรา  บอกกับตัวเองซ้ำๆ  ความทุกข์จะอยู่กับเราไม่นาน ท่องไว้ในใจ  แล้วทำใจให้เบิกบาน  อย่ากังวลในสิ่งที่เผชิญ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ  ห่วงที่ผูกไว้หลายห่วง  มันจะค่อยๆ คลายไปในที่สุด

 ………………………………………………………………………………………………………

ปล.ขอติดการบ้านพ่อครู  มาบ่นๆ ก่อนนะคะ อิอิ

« « Prev : ความรักของแม่ที่อยากให้คนไทยได้อ่าน…จากหนังสือพี่น้องสองกษัตริย์

Next : ความประทับที่ได้ไปสวนป่า..และทุกท่านที่มาเยี่ยมบ้าน » »