ลานถัง

          เมื่อวานสนุกเพลิดเพลินกับการแต่งลานทั้งวัน (โดยเฉพาะตอนทาสีลาน สนุกมาก) จนไม่ได้เตรียมสอน  วันนี้เลยต้องพักยก รีบทำ power point  เตรียมสอนต่อ

          เพิ่งรู้ตัวว่า จริงๆ แล้ว อันตัวเรานี้หนอ…….ใช้ชีวิตสูญเปล่าไปกับการบริหาร  จนไม่ได้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่ดีเลย  เป็นถึง รศ. ได้ยังงัย  ไม่เคยเขียนผลงานวิจัยเพื่อตีพิมพ์เลยสักเรื่อง  ล่อเข้ามาตั้ง 8 ปีแล้ว  ตั้งแต่มาอยู่ที่มหาวิทยาลัยนเรศวร  มัวเอาเวลาไปทำแต่ในสิ่งที่คิดไปเองว่า  ดีกับส่วนรวม……..

          ตั้งใจว่า….ต่อแต่นี้  แต่ละนาที   แต่ละชั่วโมง  แต่ละวัน  ต้องทำในสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำ  แต่ผลัดวันประกันพรุ่งมาตลอดว่าไม่มีเวลาทำ  เช่น แต่งตำรา  เขียนบทความปริทรรศน์ลงวารสาร  เอางานนวัตกรรมมาเขียนขออนุสิทธิบัตรให้เป็นเรื่องเป็นราวซักที   และที่สำคัญที่สุดทุกลมหายใจเข้า-ออก พัฒนาจิตของตนให้มากที่สุด  เวลาเหลือน้อยเต็มที….

          อ้อ!  เขียนบันทึกที่ลานทุกวัน

          อีกอย่าง…..อย่าทำตัวเป็นคนไร้ซึ่ง…มารยาท  เหมือนแต่ก่อน…..ที่ไม่เจียดเวลามาตอบ Comment ของพรรคพวก  จำไว้…….. 

          เหลือเวลาน้อยเต็มที ๆ ๆ ๆ 

วันนี้  ย่องกลับมาที่ลานว่าง  ตายแล้ว !!!!!  มีแขกมาเยี่ยมตั้งหลายคน…..ของฝากเพี๊ยบเลย!!

ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงนะคะ  ที่ไม่ได้ต้อนรับทันควัน

ดิฉันคงต้องใช้ความพยายามและเวลาในการทำความคุ้นเคยกับลานแห่งใหม่นี้อีกสักเล็กน้อย

แต่ไม่ทราบว่า เป็นอุปาทานหรือเปล่า ที่รู้สึกว่า “ที่นี่ปลอดภัย” ดี

โดยปกติ  ดิฉันเป็นคนขี้อาย….(ตั้งแต่เกิด)  ชอบอยู่ในโลกส่วนตัว……ถึงแม้จะสนใจใคร ก็ไม่ถนัดที่จะแสดงออก…..(ชอบเป็นนางแอบ…..ดูเหมือนไม่แคร์ใคร….ในความรู้สึกของคนอื่น !! แน่ๆ เชียว)

คุณ Logos เข้ามาทักทายเป็นคนแรก ในนามที่ฝังใจดิฉันมาตลอด : Conductor  ทำเอาดิฉันหัวใจพองโต ทั้งดวยความตื่นเต้นดีใจเหมือนเพื่อนรักที่จากไปนาน อยู่ดีดีก็เข้ามาจ๊ะเอ๋…..

ครูปู เข้ามาทักทาย ด้วยคำกล่าวที่ว่า
“เผอิญครูปูไม่ดังเหมือนป๋าข้างบน (ครูบาสุทธินันท์) สงสัยอาจารย์ไม่รู้จักอ่ะค่ะ  แฮ่ๆ เลยต้องรีบเข้ามาแนะนำตัวเอง แล้วจะแวะเข้ามาเยี่ยมบ่อย ๆ นะคะ” 
โถครูปู….หลอกดิฉันไม่ได้หรอกค่ะ  เพราะ Logos เขาให้ข้อมูล จปผ.ทั้ง ๑ และ ๒ แก่ดิฉัน ให้ดิฉันตามไปดู  และก็พบว่า ครูปู ดังขนาดไหน!!!…….แม้จะทราบว่า จปผ.๑ จำหน่ายหมดแล้ว  แต่ดิฉันต้องตามไปหาอ่านให้ได้  ไผเป็นไผ ในกอไผ่  ต้องประกาศให้โลกรู้……..โดยเฉพาะ “ครูปู” นี่แหละค่ะ

น้องน้อย (ตามที่เห็นจากรูป) น้ำฟ้าและปรายดาว  เข้ามาให้กำลังใจว่า “เก่งมาก”  คริ!  คริ!  ดีใจจัง…. (กว่าจะทำได้แทบตาย….)

ป้าหวาน  หวานทั้งคำพูด หวานทั้งรูปที่ post เลยละค่ะ……  ขอบคุณมากนะคะ  ที่ช่วยให้ลานว่าง….นี้อบอุ่น สดชื่น…….

กราบนมัสการพระอาจารย์   BM.chaiwut  อีกท่านค่ะ  รู้สึกเป็นมงคลจังเลย ที่ดิฉันเริ่มเปิดลานใหม่ ก็มีพระคุณเจ้ามาให้ศีลให้พร   “สาธุ โข สฺวาคตํ : การมาดี เป็นการยังประโยชน์ให้สำเร็จแล”  สาธุ…สาธุ…..

คุณ cinshy มี ของอร่อยมาฝาก       อย่างนี้ชอบ..ชอบ…. ยอมอ้วน

คุณหนิง องก์ที่ 12 ใน จปผ. ๒ นี่เอง……ที่ทำให้ดิฉันน้ำตาซึม….ในชีวิตธรรมดา ….  ที่ไม่ธรรมดา….. 

ที่นี่   น่าจะอบอุ่น  และปลอดภัย…..

สำหรับ “คนที่จะทำความดี ความถูกต้องให้ประเทศนี้ จะต้องทนเจ็บปวด และทุพลภาพทางจิตใจ อิ อิ”  : ครูบาสุทธินันท์  ปรัชญพฤทธิ์ : จปผ.๒ หน้า ๑๖๗

“ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่า คนที่เราเชื่อถือหรือเชื่อใจ จะไม่มีทางทำให้ผิดหวัง อะไรๆก็เกิดขึ้นได้  …..” : ตฤณ  ตัณฑเศรษฐี : จปผ.๒ หน้า ๑๗๙

ยินดีที่ได้เข้าเป็นสมาชิกใหม่ของลานปัญญาค่ะ (ด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวด)

นี่รักจริง หวังแต่ง นะเนี่ย ถึงได้ดั้นด้น ขนาดเนี้ยย……

ดิฉันติดตามคุณหมอชอบวิ่งมาค่ะ

ลายแทงที่ได้รับ คือ เจ้าเป็นไผ ๒ เคารพในความแตกต่างหลากหลายของชีวิตคนธรรมดาสามัญ ที่คุณหมอชอบวิ่ง หรือ  อิ อิ จอมป่วน มอบให้

อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ…..

บางเรื่อง…อ่านแล้ว….อดไม่ได้ น้ำตาซึม 

บางเรื่องอ่านแล้ว ต้องหัวเราะ หัวเราะแบบสะใจดี

เห็นทีต้องมาดูของจริงที่นี่เลยดีกว่า…….

เพราะจะว่าไป…..Blogger หลายท่าน ณ ลานปัญญาแห่งนี้ ล้วนเป็นกัลยาณมิตรที่ดิฉันเคยรู้จักมาแล้วทั้งนั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง…..พ่อครูบาสุทธินันท์ ที่ดิฉันเคารพรักยิ่ง

ลานว่างของดิฉัน ต่อไปนี้ จะทำให้ว่างยิ่งขึ้น ๆ ๆ ๆ (แล้วจะเขียนอะไรดีน้อ ????) :-P

อ้าว!!  ลืมแนะนำตัวเองเสียแล้ว…..

ดิฉันชื่อ มาลินี  ธนารุณ ค่ะ  เป็นอาจารย์ สังกัดภาควิชารังสีเทคนิค  คณะเทคนิคการแพทย์  มหาวิทยาลัยนเรศวร พิษณุโลก ค่ะ 

วันนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ…….