ลานถัง

          เมื่อวานสนุกเพลิดเพลินกับการแต่งลานทั้งวัน (โดยเฉพาะตอนทาสีลาน สนุกมาก) จนไม่ได้เตรียมสอน  วันนี้เลยต้องพักยก รีบทำ power point  เตรียมสอนต่อ

          เพิ่งรู้ตัวว่า จริงๆ แล้ว อันตัวเรานี้หนอ…….ใช้ชีวิตสูญเปล่าไปกับการบริหาร  จนไม่ได้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่ดีเลย  เป็นถึง รศ. ได้ยังงัย  ไม่เคยเขียนผลงานวิจัยเพื่อตีพิมพ์เลยสักเรื่อง  ล่อเข้ามาตั้ง 8 ปีแล้ว  ตั้งแต่มาอยู่ที่มหาวิทยาลัยนเรศวร  มัวเอาเวลาไปทำแต่ในสิ่งที่คิดไปเองว่า  ดีกับส่วนรวม……..

          ตั้งใจว่า….ต่อแต่นี้  แต่ละนาที   แต่ละชั่วโมง  แต่ละวัน  ต้องทำในสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำ  แต่ผลัดวันประกันพรุ่งมาตลอดว่าไม่มีเวลาทำ  เช่น แต่งตำรา  เขียนบทความปริทรรศน์ลงวารสาร  เอางานนวัตกรรมมาเขียนขออนุสิทธิบัตรให้เป็นเรื่องเป็นราวซักที   และที่สำคัญที่สุดทุกลมหายใจเข้า-ออก พัฒนาจิตของตนให้มากที่สุด  เวลาเหลือน้อยเต็มที….

          อ้อ!  เขียนบันทึกที่ลานทุกวัน

          อีกอย่าง…..อย่าทำตัวเป็นคนไร้ซึ่ง…มารยาท  เหมือนแต่ก่อน…..ที่ไม่เจียดเวลามาตอบ Comment ของพรรคพวก  จำไว้…….. 

          เหลือเวลาน้อยเต็มที ๆ ๆ ๆ 

« « Prev : ไม่ว้าวุ่นแต่อุ่นใจ

Next : สอน….อย่างไรถึงจะดี? » »