วันครูของคุณครู…จากหน้าต่างห้องถึงคันนา
สวัสดีครับญาติมิตรทุกท่านครับ
สบายดีกันนะครับ วันนี้มีโอกาสได้ไปไหว้คุณครูหลายๆ ท่านเลยครับ ท่านใดอยู่ไกลก็โทรไปหา เป็นโอกาสหนึ่งอย่างน้อยก็คงทำให้คนรับโทรศัพท์และคนโทรศัพท์ไปมีบทสนทนาที่มีรอยยิ้มครับ พรุ่งนี้จะค่อยโทรหาอาจารย์ใหญ่ที่บ้านครับ ป่านนี้คงนอนหลับกันหมดแล้วครับ ส่วนตัวผมเองก็เพิ่งเป็นครูฝึกสอนครับ ตอนนี้ก็ค้นหาวิธีการเรียนรู้กับนักศึกษาอยู่ครับ ว่าเรียนรู้แบบใดที่จะเป็นแนวทางที่จะเข้าใจกันได้ดีที่สุดที่จะเป็นไปได้ครับ
วันนี้นั่งตรวจข้อสอบ ได้ประเด็นอะไรหลายๆ ที่เกิดขึ้นในใจขณะตรวจแบบทดสอบของนักศึกษา จึงอยากจะเก็บมาฝากพวกเรากันนะครับ….
1. ผีอยู่ไหน ยิ่งกลัวยิ่งเจอ…
2. ทำได้คือทำได้ ทำไม่ได้ก็คือทำไม่ได้ ทำไม่ได้ไม่ใช่โง่ ทำได้เมื่อไหร่ความท้าทายก็หายไปทันที แต่ทำไม่ได้ซิความท้าทายยังอยู่เต็มเปี่ยม
3. เอาใจเขามาใส่ใจเรา เหมือนฟังก์ชันที่เอาหัวใจใส่เข้าไปเป็นพารามิเตอร์ของฟังก์ชัน ผลลัพธ์ที่ได้คือความสุขใจที่ได้ใส่ใจ
4. เห็นปัญหา (โจทย์) ให้ยิ้มเข้าใส่ เราเป็นมิตรกับมัน มันจะเป็นมิตรและคลายคำตอบให้เรา
5. แรงจูงใจสำคัญ เพียงแต่ว่าเราจะให้อะไรมาจูงเรา เหตุผลจึงสำคัญต่อการเดินทาง
6. สอบปลายภาค นักศึกษาจะมีช่องให้คะแนนตัวเองด้วย เพื่อประมวลความรู้ตัวเอง (ทำเองตรวจเอง หากได้คะแนนน้อยก็ควรจะทบทวนซ้ำเพื่อปรับคะแนน มิใช่เราจะรีบออกจากห้องสอบ)
7. ข้อสอบจะเปิดโลกทัศน์ของผู้ออกข้อสอบเสมอ เมื่อได้ตรวจข้อสอบเราจะเห็นอะไรดีๆ ในจินตนาการของเด็กๆ (Diversity of the possible answers)
…. อื่นๆ จะค่อยมาเติมไว้นะครับ มีอะไรดีๆที่ท่านพบเจอหรือแลกเปลี่ยนกันได้ ด้วยความยินดีนะครับ
ท้ายสุดเอาภาพคุณครูฯ ที่ไปเจอมาฝากครับ
ด้วยมิตรภาพครับ ขอแรงศรัทธาและความรักจงมีกับทุกท่านครับ
เม้งครับ