พหุวัฒนธรรม กับความขัดแย้งและอคติที่รั้วใจ

โดย มิสเตอร์สะตอฯ เมื่อ 4 ตุลาคม 2008 เวลา 9:29 (เช้า) ในหมวดหมู่ ธรรมชาติ, แนวคิด ปรัชญา ศาสนา #
อ่าน: 5871

สวัสดีครัีบทุกท่าน

สบายกันดีไหมครัีบ สังคมเราุทุกวันนี้เต็มไปด้วยความขัดแย้ง ขัดแย้งเพราะสาเหตุมากมาย แล้วแต่มุมมองแล้วแต่ัทัศนะภายในใจของระดับบุคคล กลุ่มคน ไปจนถึงระดับมหาภาค มหาทวีป จากเล็กสู่ใหญ่ จากใหญ่สู่เล็ก บางอย่างใช้เวลาในการก่อ เพาะบ่มใช้เวลายาวนานกว่าจะสุกงอม ขึ้นกับปัจจัยและสมาชิกในชุมชนสังคมนั้นๆ แต่หากเราพิจารณากันลึกๆ แล้ว จุดที่ก่อเกิดแห่งความขัดแย้งคือ รั้วของใจ ที่มองไม่เห็นความงามท่ามกลางความแตกต่าง จนกลายเป็นความต้องการเป็นหนึ่งเีดียว สายพันธุ์เดี่ยว โลกแห่งพหุวัฒนธรรมจึงล้มเหลว จึงมีการเกิดสงครามโลก สงครามระหว่างทวีป ระหว่างกลุ่มคน หรือลดทอนมาถึงระดับความขัดแย้งระหว่างจิตที่เกิดในใจแต่ละช่วงชีวิตของจิตเรา เพราะความขัดแย้งระหว่างความคิดที่เราทำให้เกิดและมอดภายในแต่ละวัน

การอยู่่ร่วมกันของอวัยวะทั้ง 32 ของคนเรานั้น ถือเป็นการทำงานแบบบูรณาการ พหุวัฒนธรรม เช่นกัน ลดความขัดแย้งระหว่างลิ้นกับฟัน ลดความขัดแย้งระหว่างใจกับสมอง ระหว่างกายกับความคิด ระหว่างความอยากและความเมตตา สิ่งที่อยู่่ภายในที่เป็นอคติเกิดได้ก็ดับได้ ดับแล้วก็จบ ไม่แสดงการกระทำใดๆ ก็ถือว่าจบตรงนั้น แต่เมื่ออคติแสดงออกมาเป็นการกระำทำเืมื่อใด บริบทรอบด้านก็จะได้รับผลกระทบทันที ไ่ม่มากก็น้อย

เรื่องของพหุวัฒนธรรมนั้น เรามีพระธรรมชาติเป็นปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ เพียงแต่ว่าเราจะมองเห็นและเข้าถึงได้แค่ไหนตามปัญญาของเรา การอยู่ร่วมกันของธาตุทั้งสี่ ธาตุห้า ธาตุหก นั้นเราจะเห็นพหุวัฒนธรรม พหุวัฒนธรรมมิใช่แค่เพียงที่คนสร้างขึ้น ผมเองไม่อยากให้คำๆ นี้ เป็นเพียงลมปากหวานหู เหมือนสมัยเราบ้าคลั่งคำว่าบูรณาการ อาจจะบูฯจนบูด เพราะไม่ได้บูฯสักที ทั้งๆี่ที่ธรรมชาตินั้นได้บูรณาการใ้ห้เห็นเป็นธรรมชาติจริงๆ อยู่ตลอดเวลา การอยู่ร่วมกันระหว่างดินกับน้ำกับลมและไฟ ในรายวันนั้น ล้วนพึ่งพากันตลอดเวลา วัฒนธรรมของสายลม ของแผ่นดิน ของสายน้ำ ของแผ่นความร้อน หากเรามองเห็นความต่อเนื่องที่เชื่อมต่อกัน เราก็จะเห็นความงาม แยกดินแยกน้ำออกจากกันนั้นไม่ไ้ด้ แยกเมื่อไหร่ก็ต้องร่วมกันอีก ไม่มีคำว่านิรันดร์แห่งการแยกแบ่งชั้น

สังคมไทยก็เป็นสังคมแห่งความหลากหลาย การอยู่ร่วมกันที่ไม่มีรั้วใจ น่าจะเป็นแนวทางหนึ่งในการนำไปสู่สังคมสันติสุขได้ สันติที่ใจเราก่อนเท่านั้น จึงจะัสันติได้ในภาพรวม แต่ความขัดแย้งในปัจจุบันนั้น มันไกลที่หลายๆ คนละอายที่จะวกกลับมาคิดถึงข้อผิดพลาดของตัวเอง เลยต้องเดินหน้ากันต่อไป จนในที่สุดก็แบ่งปันคราบน้ำตาด้วยกันและกัน นี่หรือสิ่งที่เราต้องการและต้องการจะแบ่งทิชชูร่วมกันในเมื่อป่าไม้ไม่มีให้ซับน้ำตาเลย

ภาวะแห่งการให้กับสังคมลดลง ภาวะความต้องการรับสูงขึ้น แล้วสังคมจะอยู่อย่างไร พหุวัฒนธรรมหากไม่มีการเปิดใจความขัดแย้งก็เกิด เกิดแล้วกำแพงกั้นใจก็เกิด ในที่สุดก็ดันกันไป ดันกันมาจนมิรู้จบ ท้ายที่สุดก็นำไปสู่วันดับสูญ แล้วจิตของคนจะยกระดับไปสู่เป้าหมายแห่งมนุษยชนได้อย่างไร?

วันนี้บ่นตามภาวะกาลครัีบ….สถานการณ์บ้านเมืองและสังคมโลกครัีบ

ขัดแย้งแต่ไม่ขัดขา ขัดตาแต่ไม่ขัดใจ

ด้วยมิตรภาพครับ

เม้ง

« « Prev : ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน

Next : แผ่นดินไทย - ธนาคารต้นไม้ (Tree Bank) » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

115 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.52646398544312 sec
Sidebar: 0.098446130752563 sec