วันนี้ อีกครั้งแล้ว

อ่าน: 1787

คงไม่แปลกหรอกครับที่เราจะคุ้นเคยกับวันนี้   ..  วันนี้ อีกครั้งแล้ว
บุรุษไปรษณีย์ ที่คุ้นเคย เดินถือซองเอกสารใบหนึ่งมาให้ผม ซึ่งผมพอจะรู้เป็นเลา ๆ แล้วว่า
ของที่บรรจุอยู่ภายในนั้นคืออะไร

ซองที่เล็กและกระทัดรัด
แต่ของที่อยู่ภายในนั้นเมื่อเปิดดูทำให้ความรู้สึกไม่ได้เล็กเหมือนเจ้าซองน้อย ๆ นั้นเลย
หัวใจผมพองโต เมื่อเห็นกระดาษชิ้นเล็ก ๆ เขียนแปะมาบนซองสีชมพูที่ผมเพิ่งดึงออกมา
จากซองเอกสารสีเหลืองนั้น

“คิดถึงมะเดี่ยวมากเลย
 มางานแต่งงานของเราให้ได้นะ
 คิดถึงจ๊ะ  …. ก้อย “

ภาพแห่งอดีต ก็พรั่งพรูมาในหัวสมองของผม
ภาพวันเก่า ๆ ที่ผม เธอ และเพื่อนอีกหลาย ๆ คนในวันวัยนั้นก็พากันผุดแย่งกันขึ้นมา
ถามไถ่ความทรงจำอันซึดจางของผม
ภาพของเธอ เขา เรา แก มัน มึง ฯลฯ ล้วนทำให้ผมต้องนั่งอมยิ้มอยู่เงียบ ๆ
จริงด้วย ” เราไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว “

ผมเก็บซองสีชมพูที่ผมยังไม่ได้เปิดใส่เข้าไปในกระเป๋าเอกสาร
ในความรู้สึกของผมบอกตัวผมเองว่า .. วันนี้ อีกครั้งแล้ว


คำสำคัญ: , , , ,

บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันจันทร์, 14 กรกฏาคม 2008 เวลา 7:31 (เช้า) และจัดไว้ในหมวดหมู่ Uncategorized, ลานสายลม. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.


ร่วมแสดงความคิดเห็น

*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word

Main: 0.50322604179382 sec
Sidebar: 0.63736295700073 sec