วันนี้ อีกครั้งแล้ว
อ่าน: 1864คงไม่แปลกหรอกครับที่เราจะคุ้นเคยกับวันนี้ .. วันนี้ อีกครั้งแล้ว
บุรุษไปรษณีย์ ที่คุ้นเคย เดินถือซองเอกสารใบหนึ่งมาให้ผม ซึ่งผมพอจะรู้เป็นเลา ๆ แล้วว่า
ของที่บรรจุอยู่ภายในนั้นคืออะไร
ซองที่เล็กและกระทัดรัด
แต่ของที่อยู่ภายในนั้นเมื่อเปิดดูทำให้ความรู้สึกไม่ได้เล็กเหมือนเจ้าซองน้อย ๆ นั้นเลย
หัวใจผมพองโต เมื่อเห็นกระดาษชิ้นเล็ก ๆ เขียนแปะมาบนซองสีชมพูที่ผมเพิ่งดึงออกมา
จากซองเอกสารสีเหลืองนั้น
แต่ของที่อยู่ภายในนั้นเมื่อเปิดดูทำให้ความรู้สึกไม่ได้เล็กเหมือนเจ้าซองน้อย ๆ นั้นเลย
หัวใจผมพองโต เมื่อเห็นกระดาษชิ้นเล็ก ๆ เขียนแปะมาบนซองสีชมพูที่ผมเพิ่งดึงออกมา
จากซองเอกสารสีเหลืองนั้น
“คิดถึงมะเดี่ยวมากเลย
มางานแต่งงานของเราให้ได้นะ
คิดถึงจ๊ะ …. ก้อย “
มางานแต่งงานของเราให้ได้นะ
คิดถึงจ๊ะ …. ก้อย “
ภาพแห่งอดีต ก็พรั่งพรูมาในหัวสมองของผม
ภาพวันเก่า ๆ ที่ผม เธอ และเพื่อนอีกหลาย ๆ คนในวันวัยนั้นก็พากันผุดแย่งกันขึ้นมา
ถามไถ่ความทรงจำอันซึดจางของผม
ภาพของเธอ เขา เรา แก มัน มึง ฯลฯ ล้วนทำให้ผมต้องนั่งอมยิ้มอยู่เงียบ ๆ
ภาพวันเก่า ๆ ที่ผม เธอ และเพื่อนอีกหลาย ๆ คนในวันวัยนั้นก็พากันผุดแย่งกันขึ้นมา
ถามไถ่ความทรงจำอันซึดจางของผม
ภาพของเธอ เขา เรา แก มัน มึง ฯลฯ ล้วนทำให้ผมต้องนั่งอมยิ้มอยู่เงียบ ๆ
จริงด้วย ” เราไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว “
ผมเก็บซองสีชมพูที่ผมยังไม่ได้เปิดใส่เข้าไปในกระเป๋าเอกสาร
ในความรู้สึกของผมบอกตัวผมเองว่า .. วันนี้ อีกครั้งแล้ว
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันจันทร์, 14 กรกฏาคม 2008 เวลา 7:31 (เช้า) และจัดไว้ในหมวดหมู่ Uncategorized, ลานสายลม. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
