ลานเวลา

เคยเล่นกับมดไหมคะ
นั่งดู  นอนดู  มดเดินกันเป็นแถวๆ แวะพัก ทักทายกันบ้าง
บางทีก็แกล้งเอาใบไม้ ดอกหญ้า ไปขวางทาง แล้วดูว่ามดจะทำอย่างไร
เห็นบางตัวหลงไปไกล ก็คอยเอาใบไม้ไปกั้นให้หันไปในทิศที่มีเพื่อนเดิน 

บางเวลารู้สึกว่า ชีวิตเป็นอย่างนั้น
ที่ดูเหมือนว่า จะมีเรื่องราวเข้ามา ให้เป็นความยากลำบาก
เป็นคลื่นที่ถาโถม ให้ก้าวเดินเชื่องช้าลง
เป็นกำแพงขวางกั้น ให้ปีนป่ายข้ามไป

ด้วยเป็นชาวพุทธที่อ่านพระคัมภีร์และมีเพื่อนชาวมุสลิม
ในช่วงแห่งความยากลำบาก
บางครั้งก็บอกตัวเองและผองเพื่อนว่า..มีแบบฝึกหัดจากพระเจ้ามาอีกแล้ว
แบบฝึกหัดที่ทำให้ได้รู้จักความจริงแห่งชีวิต
แบบฝึกหัดที่ทดสอบว่า ควรค่าแก่การได้เรียนรู้โลกในมิติที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเพียงใด
แบบฝึกหัดที่จะทำให้จากโลกนี้ไปอย่างไม่เสียดายและไม่รู้สึกติดค้างในใจ 

น่าแปลก..ในยามที่ทำแบบฝึกหัด
ก็ได้รับสัญญาณแห่งความเมตตาควบคู่กันมาเสมอ
ในยามที่ใจไม่เต็มร้อย เมื่ออ้อนเพื่อนไปหน่อยๆ ว่า..อวยพรให้ฉันบ้างนะ
สิ่งที่ได้กลับมา คือ คาถา
สัพพะพุทธานุภาเวนะ ขออำนาจคุณพระพุทธ
สัพพะธัมมานุภาเวนะ ขออำนาจคุณพระธรรม
สัพพะสังฆานุภาเวนะ ขออำนาจคุณพระสงฆ์ ปกป้องคุ้มครองให้…..

ช่างเป็นวิธีให้กำลังใจอันน่ารัก และจริงจังกับการช่วยเหลือ
จนเอื้อเฟื้อให้เกิดรอยยิ้มก่อนเริ่มงาน
แม้เมื่อแวะเข้ามาในลาน  ป้าหวานก็ช่างมีถ้อยคำนำใจให้มีเรี่ยวแรง
ทั้งใครบางคนก็แบ่งเรื่องราวดีๆให้ดู

โชคดีที่อยู่ในบรรยากาศของการทักทายไถ่ถาม
ยามเมื่อไปเยี่ยมบ้านยาย และได้เดินไปตลาดกับน้าผู้อาวุโส
เป็นโอกาสให้ได้ยินวิธีโต้ตอบด้วยไมตรีที่แปลกหู
” เอ๊อ..ไม่มีคนคอยถามแล้วไหมล่ะ..”
น้าตอบว่า.. “เออ..สมน้ำหน้าเนาะ”
ก่อนจะหันมาบอก..เมียมันเพิ่งจะเสียไป..ทุกทีเมียมันชอบทัก..

กระทั่งขากลับ..เดินผ่าน..ยังได้ยินเสียงเดิม..
” ซื้อหยังมากิ๋นพ่องเจ้า..เอ้า!..ถามแทนก็แล้วกัน..”

ได้เห็นความหม่นของใจ ที่แฝงไว้ใต้ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้น
ทุกคนได้รับแบบฝึกหัดของชีวิตอย่างทั่วหน้ากัน

กระทั่งวันนี้..
ขณะที่กำลังบรรเลงฝีมือผัดข้าวอย่างน่าหวาดเสียว
คนกินจะเคี้ยวได้ กลืนลง หรือเปล่าหนอ
มีแขกมาเยี่ยมยามเช้า พร้อมกับข้าวคาวหวานที่เห็นแล้วเต็มตื้น
เพียงแค่รู้ข่าวว่าแม่ไม่ค่อยสบาย
พี่ชายต่างบ้าน ที่เพิ่งจะฟื้นจากความเจ็บป่วย
จัดข้าวผัดมาในถุงเล็กๆ  ห่อหมกสองสามห่อ
ขนมในห่อกระดาษ สองสามชิ้น อัดมาในถุงพลาสติกใบเล็ก 

ถุงใบเล็กๆ  แต่บรรจุไว้ด้วยความห่วงใย ใส่ใจอย่างถี่ถ้วน
มองเห็นความรักยิ่งใหญ่ที่ใส่ไว้ในข้าวปลาอาหาร
แม่คงรู้ได้นะ ว่ามีคนรักแม่มากมายจริงๆ

และเช้านี้
ที่ห้องครูเซี้ยงมีกลิ่นธูปและควันเทียน
คุณครูที่เกษียณจากงานไปเมื่อไม่นานนำพานเครื่องไหว้มาคารวะ
อาปาคงรู้ได้นะ  ว่ามีคนรักอาปามากมายจริงๆ

น่าแปลก..เพียงแค่เห็นความดีงาม ก็นำให้ใจเป็นสุข
พระเจ้า..คงเห็นเราเป็นของเล่น..ที่น่าเอ็นดู
แบบฝึกหัดที่ได้รับจึงเจือด้วยความเมตตา
ให้หาช่องทางพบสุข บนเวลาแห่งทุกข์
ให้ความทุกข์สอนให้เข้าใจโลกและชีวิต
พระเจ้าคงคิดสร้างเราให้แกร่งกล้า..เพื่อรับใช้ชาวประชาให้ดีขึ้น..กระมัง..

« « Prev : เรื่องโป๊..โป๊..(เซ็นเซอร์)

Next : Todo Tag: ห้องเรียนลูกรัก » »