เรื่องโป๊..โป๊..(เซ็นเซอร์)
อ่าน: 3535วันนี้มีงานต้องค้นเอกสารเก่าๆ
เจอบันทึกที่เขียนไว้ เมื่อครั้งมีเวลาได้ใกล้ชิดกับเจ้าตัวเล็ก
ทำงานคืบไปได้ช้า เพราะมัวแต่หัวเราะฮ่าๆ
และรำลึกถึงวัยเยาว์อันสดใสของใครหลายคน
ด้วยอารมณ์อยากซุกซนจึงคัดเลือกมาเฉพาะเรื่องความเป็นหญิงและชาย
ให้ได้ลองอ่านกัน…
เหมือนเรื่องน้องตาล..อยากเป็นผู้ชาย
ที่เวลาครูสอนคัดไทย..จะได้ยินเสียงน้องแบงก์ตะโกนลั่นๆ
“คุณคูค้าบ…น้องตาลเค้าอยากเป็นผู้ชาย..”
“ทำไมล่ะลูก..”
“..ก็เค้าคัดชื่อตัวเองว่า…ด.ช.ญ.จุฑามาส !#??#!! “
ส่วนอีกแบงค์หนึ่ง ซึ่งมีชื่ออันไพเราะว่า ปรัชญา
แต่กลับเขียนชื่อตัวเองว่า..ปรัชลา..ทุกครั้ง
หลังจากสืบสาวราวเรื่องอยู่นาน ก็พบเหตุผลของคุณแบงค์
“ก็แบงค์เป็นผู้ชายนี่…เขียนตัว ญ.ผู้หญิงไม่ได้..” !#??#!!
หูย…ความเป็นชายเต็มเปี่ยมเลยนะเนี่ย..
บางทีก็มีความลับ..ทะเล้น..
เมื่อน้องแป้งกับน้องกวาง วาดรูปกันอยู่ในห้อง
หัวเราะกันคิกๆ คักๆ อยู่สองคน
คุณครู : “แป้งวาดอะไรคะ”
น้องแป้งหัวเราะอย่างมีเลศนัยอยู่นาน กว่าจะตอบว่า..
“วาดที่ปัสสาวะค่ะ... !#??#!!…”
แหม..ช่างขัดเกลาภาษาซะ..
บางทีก็มีพฤติกรรมเอื้อเฟื้อที่น่ารัก..
เมื่อน้องต้น(ชาย)ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำแล้วหายไปนาน…
คุณครูจึงให้น้องหนุงหนิง(หญิง)ไปตาม..ก็หายไปอีกนานนน..
เมื่อคุณครูตามไปดู…ก็พบน้องหนุงหนิงเดินสวนมา
สะบัดมือและแขนที่เปียกโชกทั้งสองข้าง พร้อมกับบอกว่า..
“หนุงหนิงมัวช่วยล้างก้นให้น้องต้นค่ะ“…
โถ..ลองนึกภาพดูนะคะ ช่วยล้างซะเปียกไปขนาดนั้น…55555
ตานี้ก็เป็นเรื่องของคุณหลานสาวคนโต ผู้ซึ่งอยากเป็นผู้ชายเหมือนกัน
แม่จึงพยายามอธิบายว่า..เป๋าเป็นผู้หญิงค่ะ ผู้ชายเค้าจะมีปิงปอง ^^
“อ๋อ..พ่อจิณเป็นผู้ชาย..พ่อจิณต้องมีปิงปองใช่ไหมคะ..”
จนต่อมาวันหนึ่ง เธอเจอลูกปิงปองเข้า..เล่นไปเล่นมานึกขึ้นได้
เอาลูกปิงปองใส่เข้าไปในกางเกงแล้วลุกขึ้นกระโดด ทำหน้าทะเล้นว่า..
“..ไชโย้!!! น้องเป๋ามีปิงปอง..น้องเป๋ามีปิงปอง..น้องเป๋าเป็นผู้ชายแล้ว…”
!#??#!! !#??#!!
ความอยากเป็นผู้ชายของเธอยังคงอยู่
คงเป็นเพราะเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันมีแต่เด็กชาย
ไปเล่นกับพี่ๆ ลูกชายของครูที่มาทำงานในโรงเรียน
พูดแทนตัวเองว่า..ผม..ลงท้ายด้วยคำว่า..คับ.. ทุกคำ
พี่แบงค์วัยไล่เลี่ยกันชักสงสัย..แอบเอามือไปแตะๆ เป้ากางเกงของน้องดู
และแล้วก็ตะโกนว่า.. “เอ๊อ..เป๋าเป็นผู้หญิงแต๊ๆ..”
ผู้ชายต้องมีนี่..ว่าแล้วคุณแบงค์ก็เปิดกางเกงให้น้องดู…(เซ็นเซอร์)
“พี่ก้องก็มี..” แล้วพี่ก้องก็เปิดมั่ง..
เจ้าเป๋า..ไม่ยอม..เปิดเหมือนกัน..
“ของผมก็มีคับ..แต่มันยังเล็กอยู่…” !#??#!!
แว๊กส์….
เรื่องแบบ..ของเป๋าก็มี…นี้ทำเอาผู้ใหญ่ขำกลิ้ง
เมื่อมีน้องเล็กๆ มาดูโรงเรียน แล้วบังเอิญทำกางเกงเปียก
ไม่ยอมใส่กางเกงก็มานั่งเล่นกะเป๋าทั้งๆ อย่างนั้น
จู่ๆ เป๋าก็ชี้ไปที่ตักน้องแล้วบอกว่า..”อันนี้เป๋าก็มี…”
ผู้ใหญ่สองคนมองหน้าและอมยิ้มกันใหญ่..ถามว่า เป๋าก็มีเหรอ..
“ค่ะ..แต่ของเป๋าเป็นสีชมพู..”
ผู้ใหญ่ทนไม่ได้..หัวเราะก๊าก!!
เจ้าเป๋าทำหน้าเหรอหรา..บอกว่า…
“ก็เป๋ามีเสื้อกล้ามลายการ์ตูนแบบน้องไง…แต่สีชมพู!!!!…“
ถามจริงๆ เถอะค่ะ..คิดแบบผู้ใหญ่สองคนข้างบนนั่นไหมคะ…อิอิอิ
« « Prev : มองมุมคิด: ชีวิตติดดิน
Next : คงเป็นของเล่น..กระมัง.. » »
12 ความคิดเห็น
เฮ้อ สนุกแบบใจหายใจคว่ำ อิอิ
หึหึ
เอ ผู้ใหญ่สองท่านข้างบนนี่หรือเปล่าคะ พี่ครูอึ่งขา เหอ เหอ
เด็กนั้นบริสุทธิ์ ไม่มีมารยาอะไร ตรงๆ บางทีก็ขำกลิ้ง
สมัยที่คุณแม่(ยาย) ยังมีชีวิต ท่านเป็นคนใต้ชอบทานกาแฟ และคนใต้จังหวัดครังจะทานกาแฟก็ต้องมีขนมอะไรนิดหน่อย ที่ครัวจึงมีขนมติดตู้กับข้าวตลอด ลูกสาวยังเล็ก ก็มีเพื่อนบ้านรุ่นเดียวกับเขาเป็นผู้ชายชอบเข้ามาเล่นด้วย เด็กๆก็เดินเข้านอกออกใน เข้าห้องโน้น ออกห้องนี่ตามประสาเด็ก และแล้วเมื่อเข้ามาห้องครัวก็เปิดตู้เย็นกินน้ำ เปิดตู้กับข้าวเอาขนมคุณแม่มาทานเฉยเลย….
คุณแม่รู้ คุณแม่ก็เอาแบ่งไว้ แล้วเอาส่วนของคุณแม่ไปไว้ชั้นบน เด็กก็หยิบไม่ถึง
เมื่อเจ้าเด็กเพื่อนลูกสาวเล่นจนเหนื่อย ก็ถึงเวลาหาขนมกิน กินจนหมด แต่อยากกินอีก อุตสา่ห์ไปลากเก้าอี้มายืนเพื่อดูชั้นบนตู้กับข้าวว่ามีขนมอีกไหม เมื่อเห็นก็….ถามว่า ขนมนี่เอาไว้ทำไม..ทำไมไม่กินซะ กินได้ไหม ยังไม่ทันอนุญาตเลย เขาก็หยิบเอามากินเฉยเลย…?????!!!!!
ปัจจุบันเด็กโตแล้ว มียางอายแล้ว ไม่เข้าบ้านอีกเลย ต่างแยกย้ายกันไปตามเส้นทางชีวิต….
พอโตแล้วไม่น่ารักเหมือนเด็กๆเลยนะ
รวมทั้งเราด้วยนะ.. อิอิ
คำถามตรงๆ แบบที่พี่บางทรายเล่า ทำให้นึกถึงตรรกกะแบบตรงๆ ของหลาน
ที่กลับมาเล่าให้ฟังว่า วันนี้ครูสอนเรื่องกล้วย กินแล้วมีประโยชน์
เลยถามต่อว่า กินกล้วยมีประโยชน์อย่างไร บังเอิญเธอคงรู้แค่ว่ามีประโยชน์
และรู้ว่า ลิงชอบกินกล้วย จึงตอบด้วยุไหวพริบว่า..
กินกล้วยแล้ว..ทำให้เป็นลิงค่ะ 5555
ประโยชน์ของการกินกล้วย คือทำให้เป็นลิง เลยเป็นตำนานรอยยิ้มของบ้านอีกเรื่องนึงค่ะ
^____^
แวะมาอ่านดูว่าถูกอ้างถึงว่าอย่างไรบ้าง ..แล้วก็ขำกลิ้งกับวีรกรรมในวัยเด็กของตัวเอง
ขออนุญาติ
ขออนุญาต Tag ต่อพี่ครูอึ่งด้วยบันทึกนี้
http://lanpanya.com/krupu/?p=78
ตามกติกาที่นี่ค่ะ
http://lanpanya.com/journal/archives/6894
ด้วยฟามคึดฮอดแต๊ ๆ เจ้า ^_^
ทำอะไรดีอ่ะ..น้องปูเอ๋ย..
อะไรที่พี่ครูอึ่งทำอ่ะ หนูว่าดีท๊างนั้นแร่ะ
บ่ ได้เข้ามาทวงเน่อ แค่อยากอ่านเร็ว ๆ อ่ะ
กั่กๆๆ
ไร้เดียงสาจริงจริ๊ง…….หนุกมั๊กๆ เลย
# 11 สวัสดีค่ะอาจารย์
ทำงานกับเด็กๆ มักจะมีเรื่องขำๆ เกิดขึ้นอยู่เรื่อยค่ะ ช่วงเวลานินทาเด็กด้วยการเล่าเรื่องขำๆ ที่ได้พบมาให้แก่กันฟัง ก็ช่วยเติมเรี่ยวแรงในการทำงานได้ดีขึ้น
พอบันทึกไว้ ย้อนกลับไปอ่านดู ทำให้ย้อนความสุข ความทรงจำ ขึ้นมาได้
รอยยิ้มจากความสุข นี่ไม่เคยจางหายเลยนะคะ ขอบคุณวิธีมองโลกให้เป็นสุขที่อาจารย์มักนำมาเขียนด้วยค่ะ