ลานสวนป่า

>> เมื่อคืนนี้คุยกับแป๊ด ทราบว่ากำลังเจอมหกรรมเตรียมงานประชุม

ถามไปทางน้าอึ่งก็เมี๊ยนกัน ถูกงานกลุ้มรุมจนสมองบวมไปอีกคน

ตาหวานก็สาละวนในร้านหัวปั่น

มีแต่ครูปูนี่แหละยังเว้นวรรคนอนหยอกหลานที่เมืองสุราษฎร์

>> มีวันหยุดนาน ๆ การงานก็มะรุมมะตุ้มทบต้นทบดอก

ไม่ใช่แบบดอกเอ๋ย ..

เจ้าดอกมะไฟ กอดคนหลายใจ..หัวใจกระตุ๊กเอย..

งานยุ่งก็ดีเหมือนกันนะ ได้ทดสอบประสิทธิภาพของตนเอง อ่านต่อ »

>> ช่วงก่อนที่เราลงไปกระบี่ ผมติดตามอ่านงานหมอเจ๊มาตลอด จึงพกโจทย์ไปมากพอสมควร ไปถึงแล้วก็โดนใจมาก ที่ได้เห็นโรงพยาบาล  เห็นผู้บังคับบัญชา เห็นเพื่อนรวมงาน เห็นวงศาคณาญาติ เห็นชุมชนที่เป็นเครือข่ายเอาลูกหลานมารำมโนราห์ แต่ที่ยากเห็นแล้วก็ได้เห็นคือโกเหลียง คู่ชีวิตหมอเจ๊ ..เห็นทุกอย่างแล้วก็มาคิดย้อนไปถึงเรื่องราวที่หมอเจ๊เล่า โห ชีวิตหนอชีวิต..ฟันฝ่าออกมาถึงจุดนี้ได้ยังไงนะ อ่านต่อ »

>> กลุ่มแซ่เฮเป็นปึกแผ่นมาเท่าทุกวันนี้ เพราะมีผู้อาวุโสเป็นเสาหลัก คอยลงปฎัก คอยชี้แนะ คอยปลอบ คอยกอด ความสัมพันธ์โดยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ถ้าจะให้มีอานุภาพมากยิ่งขึ้นต้องเอาใจมาเป็นพลังขับดัน ตัวชี้วัดที่เห็นได้ชัดก็คือเสียงเรียกร้องของผู้ที่เป็นเจ้าภาพ เสียงขานรับก็เป็นตัวบ่งชี้ว่า ..บริบททางสังคมได้เกิดขึ้นกับเครือข่ายคนแซ่เฮแล้ว เมื่อวงจรความรู้ความรักความคิดวิ่งครบรอบ ประกายของสังคมอุดมปัญญาก็เริ่มก่อหวอดเป็นกิจกรรมโน่นนี่  และกำลังพัฒนาเป็นกิจการเช่น การคิดที่จะมีหมู่บ้านแซ่เฮ หรือแม้แต่การรวบรวมวิถีชีวิตแต่ละท่านออกมาเป็นเจ้าเป็นไผ มันสะท้อนอะไรที่ไม่ธรรมดาหรอกนะตัวเอง..

>> เรามีสว.ที่ค่อนข้างครบเครื่องเรื่องกระบวนการ โปรดพิจารณาข้างล่างนี้ก็แล้วกัน อ่านต่อ »

>> เมื่อมีจังหวะเขียนถึงหนุ่มหล่อผิวกาแฟอารมณ์ดีผู้นี้ ผมนึกถึงเมื่อต้นเดือนเมษายน ผศ.ดร.ภาวินี มีภักดี แห่งคณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ชวนไปคุยเรื่องแนวทางปรับปรุงหลักสูตรที่สอดคล้องกับความต้องการของประเทศ:สังคม ชุมชน และผู้ใช้บัณฑิต โดยมอบประเด็นให้ผมคุย “เรื่องความคาดหวังต่อบัณฑิตคณะเกษตรศาสตร์” วันนี้ขออนุญาตให้ความเห็นไล่หลังอีกโดยการอ่านเจ้าเป็นไผของนายเฉลิมเกียรติ สอนคำแก้ว แห่งธนาคารออมสิน เมืองร้อยเอ็ด ..ในช่วงที่นักศึกษามหาวิลัยลัยขอนแก่น และมหาสารคามมาออกค่ายฯ ที่นี่ ผมจะใช้บริการฟรีมีน้ำใจหรือที่เขาฮิต ๆ เรียกกันว่าจิตอาสาของสายลม เชิญมาเป็นวิทยากรนำพารุ่นน้องทำกิจกรรมเสริมประสบการณ์ชีวิตได้อย่างสนุก

อ่านต่อ »

>> ระหว่างที่ผมเขียนถึงสุภาพสตรีนักสู้ผู้นี้  เธอกำลังมีความสุขกับครอบครัวที่อบอุ่นแสนรักที่เมืองกล้วยเล็บมือนาง เรื่องของลูกกำพร้า นิยายดาวพระศุกร์ชิดซ้ายตกขอบเลยเชียวแหละ โลกมีมืด มีสว่าง แต่โลกของครูปู ดิ้นกระแด่วอยู่ในมุมมืด เนิ่นช้าและยาวนาน จุดผันผ่านของชีวิตอัดแน่นด้วยเลือดเนื้อและน้ำตา ไม่ทราบว่าฝ่าฟันผ่านวิกฤตครั้งแล้วครั้งเล่าระดับเส้นยาแดงผ่าแปดได้อย่างไร ระหว่างทางสะสมประสบการณ์ไว้เป็นทุนชีวิต ที่ก่อตัวขึ้นให้เธอเป็นหญิงแกร่งที่ทรงคุณค่าต่อครอบครัวและสังคม ผมอ่านเจ้าเป็นไผครูปูหลายรอบ ทุกคลิ๊กเหมือนเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย และยังเลยเถิดไปถึงขั้นแอบเอาใจช่วย ลุ้นจนตัวโก่งเหยียบเบรคเอี๊ยด ๆๆๆ ถ้าอยู่ต่อหน้าก็จะโผกอดปลอบเธอ..

อ่านต่อ »