(บทจะมาก็ง่ายๆ มาถึงก่อนเพื่อน)
แต่ช้าแต่..เริ่มแห่กันมา
ต๊อด..ต๊อด..ต๊อด.. ฮัลโหลๆ
จำเสียงหนูได้บ่..
นี่ตาหวานฉ่ำพูดนะพ่อ
เราผ่านอยุธยามาแล้ว
จะแวะมาส่งอาเหลียง แล้วจะกลับไปนอนที่บ้าน เอาจอมกวนไปด้วย
ไม่มีเพื่อนนอนที่นี่ หนูจิก็ดีแต่โหยหวนไม่สมสักกะที อ่านต่อ »
บรรยากาศมันมึนตึงเสียเหลือเกินบ้านเมืองเรา
ช่วงนี้โฟนกันระทึกระทวยใจ
คนฟังก็แปลก ในเมื่อมันโฟนถึงตัวถึงใจได้จะแห่กันมาทำไมก็ไม่รู้
เงินทองก็ไม่ค่อยมี จะต่อยจะตีกันให้บ้านเมืองมันรุ่งเรืองอย่างงั้นรึ
ไทยหนอไทยช่างทุเรศทุรังได้พิลึกพิลั่นจริงๆ
จะเย้วๆกันไปได้สักกี่น้ำ อ่านต่อ »
พลิกซ้ายแล้วก็พลิกขวาคว้าหนังสือมติชนรายสัปดาห์มาอ่าน
มีเรื่องวัดพรมมินทร์ที่จังหวัดน่าน
จึงนอนอ่านๆ อ่านไป จวนจบก็หลับผลอย
มาเกิดเรื่องเอาตอนจวนสว่าง
ฝันเป็นตุเป็นตะถึงภาพวาดที่ผนังโบสถ์อันสือเลื่อง
ฝันเป็นสีด้วยนะ ไม่ใช่ขาวดำ..
ผลของคะแนนก็แค่ส่วนหนึ่งไม่สำคัญอะไรนักหรอก
แต่..ส่วนต่อก็คือ การคิดต่อ คิดนำ เอาความรู้ไปใช้ให้กว้างขวาง
ไม่อย่างนั้นเราจะบ้ามาเรียนทำไมละครับ
ถ้าเรียนแล้วยังทื่อๆ มะลึกกึ๊กกึ๋ยส์ เหมือนเดิม
(อัยการชวนเข้าร้านหนังสือที่ห้างในเมืองดูไบ)
จะเลือกสถานที่ใดขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง
แต่จะมีสักกี่คนที่โชคดีหนีร้อนเข้าร้านหนังสือ หรือห้องสมุด
พิพิธภัณฑ์ก็น่าสนใจ ห้องแสดงศิลปะวัฒนธรรมก็น่าชม
เราต้องบรรยากาศเย็นๆสบายๆที่มีประโยชน์ใช่ไหมครับ
