ลานสวนป่า

• ผลการเรียนของผมออกมาแล้วนะครับ

ผลของคะแนนก็แค่ส่วนหนึ่งไม่สำคัญอะไรนักหรอก

แต่..ส่วนต่อก็คือ การคิดต่อ คิดนำ เอาความรู้ไปใช้ให้กว้างขวาง

ไม่อย่างนั้นเราจะบ้ามาเรียนทำไมละครับ

ถ้าเรียนแล้วยังทื่อๆ มะลึกกึ๊กกึ๋ยส์ เหมือนเดิม

• ที่ผมชอบใจมาก ๆ ก็คือ.. การใช้ระบบการสื่อสารง่าย ๆ

แจ้งข่าวสาร นัดหมาย เปลี่ยนกำหนดการ หรือเรื่องด่วนให้สะดวก

โดยส่งข้อความผ่านทางโทรศัพท์ วิธีจ๊าบส์มาก

ผมเห็นบางมหาวิทยาลัยมีหน่วยงานดูแลระบบไอทีเป็นการเฉพาะ

แต่การใช้ การบริหารงานก็ยังอยู่ในระดับ..เต่าเรียกคุณพี่

กะอีแค่จะส่งข่าวสารถึงประชาคมในองค์กรก็ทำไม่เป็น ยี่หยักยี่หย่อน

ทุกวันนี้เขาโฟนอิน เขาประชุม-เรียนทางไกลกระเจิดกระเจิงไปแล้ว

• เมื่อวานตอนเย็นพระอาจารย์ Handy เมตตามาสอนถึงห้อง 814 เจอหน้าก็งัดเอาโทรศัพท์ใหม่ มาให้พระอาจารย์ต่อระบบโฟนอินให้ ต่อไปผมอยู่ที่่ไหน..ก็สามารถพูดโต้ตอบไปยังเครื่องเสียงในห้องประชุมที่บ้านได้ สมมุติว่า..ที่สวนป่ากำลังมีการประชุม สมาชิกถามปัญหา…ในเรื่องที่ผมจำเป็นต้องตอบ ผมก็ยกฮัลโหล ๆ โชว์เบอร์โชว์ใจไปยังที่บ้านทันที ทั้ง 2 ข้าง สามารถโต้ตอบกันได้ อย่างนี้จะแจ่มไหมละครับ?

• นอกจากนั้นก็มีเรื่องโน๊ตบุคส์ตัวใหม่ ทางร้านเขาก็ใส่โปรแกรมหลักมาให้แล้ว แต่ผมต้องการเพิ่มเติม เกี่ยวกับการตัดต่อ การจัดรูปภาพ การทำสื่่อเสนอแบบดิ้นได้กลางจอ LCD. พระอาจารย์สอนแบบฟ้าแลบ เพราะมีประเด็นเยอะมากเรียกว่า..ลืมแม้กระทั้งจะเสริฟน้ำพระอาจารย์ ยังไม่จบครับ พระอาจารย์กลับ 5 ทุ่ม พรุ่งนี้เย็นมาอีก

• เช้าวันนี้ หนุ่มเอก รูปหล่อมาเคาะประตู เอามะปรางถุงใหญ่มาให้ เป็นน้ำใจจากครูคิมและชาวโรงเรียนวิทยสัมพันธ์

ขอบคุณหลายเด้อ.. มะปรางนี่นะ  เป็นผลไม้ที่มีสีสวย แถมยังกินอร่อย พันธุ์ที่ได้รับจากเมือง 2 แควรสหวานฉ่ำดีมาก ผมลองชิมแล้ว 1 ผล ประทับใจประทับพุงมาก ขอบอก.. ล้างใส่ตู้เย็นไว้แล้ว บ่ายๆจะชิมอีก 10 ผล อิ อิ.. ขนาดของผลไม่เล็กนะ ..เราสามารถปรับปรุงพัฒนาต่อไปได้อีก จะชิมมะปรางแล้วบอกว่าอร่อยเฉย ๆ ก็ใช่ที่ คงต้องทำการบ้านตอบแทนคุณครูในดวงจิตมวลมิตรในดวงใจ ผมขอนุญาตชวนคิดอย่างนี้ครับ..

ในเมื่อประปรางปลูกได้ผลในระดับหนึ่งของพื้นที่จังหวัดพิษณุโลก

เด็ก-ชาวบ้าน-คุณครู น่าจะหารือกัน

เอาเมล็ดมะปรางมาเพาะในโรงเรื่อนขั้นต่ำ 5,000 ต้น

เพื่อน้ำไปทดลองปลูกให้กระจายทั่วพื้นที่หมู่บ้าน

ต้นไหนพันธุ์ดีก็เอามาเสียบยอด ใส่ปุ๋ย รดน้ำดูแลให้ดี

เชื่อแน่ว่าเราจะเห็นมะปรางลูกโตรสดีเกิดเป็นสินค้าเอกลักษณ์ชุมชน

คิดโจทย์จากเรื่องง่าย ๆ ใกล้ตัวใกล้ใจนี่แหละ

นอกนึกภาพดูเถิด ใครเดินเข้ามาเห็นโรงเรียนนี้มีผลมะปรางสุกเหลืองเต็มต้น

เด็ก ๆ นั่งเล่น นั่งเรียนใต้ร่มมะปราง

ต้นพันธุ์ที่เพาะได้ นำไปปลูกเอง และไปจำหน่าย

ขึ้นป้าย.. ที่นี่มีพันธุ์มะปรางที่หวานหอมผลโตปลูกง่าย

ใครซื้อมากแถมกอด..

• แรกๆก็อาจจะจำหน่ายต้นพันธุ์ เพาะเมล็ด เสียบยอด ต่อไปก็จำหน่ายต้นกล้า ผลสุก ปุ๋ยหมก แถมโบว์ชัวร์แนะนำวิธีปลูก ถ้าช่วยกันเรียนช่วยกันทำอย่างนี้ การศึกษาที่เชื่อมโยงกับชุมชนก็จะระเบิดระบือ แถมยังไม่เป็นโครงงานแบบไฟไหม้ฟางแน่นอน เมื่อเร็วๆนี้เจ้าหน้าที่กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมมาหารือ จะจัดอบรมผู้บริหารโรงเรียน เรื่องการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติในโรงเรียน ต้องการให้ผู้บริหารมีวิศัยทัศน์ในเรื่องการดูแลพื้นที่บริเวณให้สวยงามร่มรื่น

• ผมเคยเจอ..บางโรงเรียนศิษย์เก่าเขาปลูกต้นไม้ไว้เป็นอนุสรณ์อายุ 20-30 ปี

วันดีคืนดีมีผู้อำนวยการโรงเรียนหัวใจพลาสติกย้ายมา

แกสั่งตัดต้นไม้โครม ๆ

ที่นั่งพักผ่อน ห้องเรียนร่มไม้ ที่วิ่งเล่น ที่จอดรถ ที่ตั้งกองเชียร์กีฬา หายไปในพริบตา

แล้วไปซื้อต้นสน ต้นตะบองเพชร ต้นไม้ประดับกระจอกงอกง่อยมาปลูกแทน

ครูต้องจอดรถกลางแดดเปรี้ยง ๆ… สภาพโรงเรียนร้อนเหมือนตกอยู่ในเตาอบ

• ประเมินโรงเรียนไม่ต้องไปดูตัวบ่งชี้เป็นสิบเป็นร้อยข้อหรอกนะ

ดูต้นไม้ ดูบริเวณ ดูห้องน้ำห้องสุขา ก็รู้แล้วว่า..

โรงเรียนเหล่านั้นอยู่ในขั้นใด มาตรฐานใด

ถ้าทำเรื่องบริเวณทำมาหากินของตนเองให้สะอาด ปลอดภัย ร่มรื่นไม่ได้

เรื่องอื่นอย่าไปคาดหวัง ขี้หกทั้งเพทั้งน๊านนนนน..

เอ๊ะ..มะปรางเมืองพิษณุโลกนี่อย่างไรนะ กินแล้วปากจัดจังเลย อิ อิ อิ..

« « Prev : ร้อนนี้ไปไหนดี

Next : ฝันดีจริงๆ » »