ลานสวนป่า

>> ระหว่างที่ผมเขียนถึงสุภาพสตรีนักสู้ผู้นี้  เธอกำลังมีความสุขกับครอบครัวที่อบอุ่นแสนรักที่เมืองกล้วยเล็บมือนาง เรื่องของลูกกำพร้า นิยายดาวพระศุกร์ชิดซ้ายตกขอบเลยเชียวแหละ โลกมีมืด มีสว่าง แต่โลกของครูปู ดิ้นกระแด่วอยู่ในมุมมืด เนิ่นช้าและยาวนาน จุดผันผ่านของชีวิตอัดแน่นด้วยเลือดเนื้อและน้ำตา ไม่ทราบว่าฝ่าฟันผ่านวิกฤตครั้งแล้วครั้งเล่าระดับเส้นยาแดงผ่าแปดได้อย่างไร ระหว่างทางสะสมประสบการณ์ไว้เป็นทุนชีวิต ที่ก่อตัวขึ้นให้เธอเป็นหญิงแกร่งที่ทรงคุณค่าต่อครอบครัวและสังคม ผมอ่านเจ้าเป็นไผครูปูหลายรอบ ทุกคลิ๊กเหมือนเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย และยังเลยเถิดไปถึงขั้นแอบเอาใจช่วย ลุ้นจนตัวโก่งเหยียบเบรคเอี๊ยด ๆๆๆ ถ้าอยู่ต่อหน้าก็จะโผกอดปลอบเธอ..

>> ถ้าครูปูเอาดีทางเขียนหนังสือ นักเขียนซีไรต์ไม่เกินที่จะหวัง ผมจะเฝ้าดูโอกาสที่เธอว่างพอที่จะเขียนอะไรออกมา ผมขอฝันกลางวันกลางแดดเปรี้ยง ๆ นี้แหละ สักวันลานปัญญาจะสร้างนักคิดนักเขียนนักบริการสังคมอย่างเป็นรูปธรรม ถ้าท่านอ่านอย่างละเมียดละไมจะเห็นว่าเจ้าเป็นไผเล่มที่ 1 และเล่มที่ 2-3 ที่จะตามมา เป็นเครื่องยืนยันว่าผมไม่ได้ฝันลม ๆ แล้ง ๆ มีพลังของอิสระชนตัวจริงเสียงจริงเป็นหลักฐาน บทความครูปูมีKey Word มากมาย เธอสร้างสไตล์เขียนและก่อเกิดวรรคทองเป็นเสน่ห์เฉพาะตัว ถึงแม้จะเป็นคนแข็งขนาดกำแพงเมืองจีนเรียกเจ๊ เช่น ..

<< ด้วยอุปนิสัยที่ไม่ยอมใคร  โมโหร้าย มักใช้วิธีตาต่อตาฟันต่อฟันแก้ปัญหา สมัยก่อนเด็กผู้ชายชอบแกล้งเปิดกระโปรงเด็กผู้หญิง (สมัยนี้เป็นยังไงหว่า) แม่ก็อุตสาห์ปกป้องลูกสาวด้วยการให้สวมกางเกงขาสั้นไว้ข้างในกระโปรงอีกชั้นหนึ่ง พร้อมใส่เสื้อคอกระเช้าสีขาวไว้ข้างในเสื้อนักเรียนทุกวัน จริง ๆ เด็กผู้ชายในโรงเรียนก็พอจะรู้กิตติศัพท์อยู่ว่า ยัยคนนี้ไม่ค่อยน่าตอแยสักเท่าไหร่ แต่ก็มีเรื่องจนได้ ทะลึ่งเปิดกระโปรงเพลิน ลืมเงยดูหน้า มาเปิดกระโปรงเราเข้าให้  โกรธมากขาดสติ ล็อคคอเจ้าหมอนั่น แล้วลากหัวไปโหม่งกับเสาปูนหลังห้อง ผลคือเลือดอาบ ร้องจ๊ากโรงเรียนแทบปริ ไอ้เราตกใจทำไม่ถูก (ตอนดูในรายการมวยปล้ำมันไม่เห็นมีเลือดไหลเลยนี่หว่า)

>> ผมเพิ่งเจออาจารย์พิชญ์สินี อัครโกศลเดชา แบบจัง ๆ เมื่อปีนี้เอง เจอแล้วทุกอย่างก็ติดเทอร์โบ บางทีมีเรื่องเร่งด่วนสำคัญๆก็จะอาศัยม้าเร็วที่แทบจะเหาะมา หลังจากที่เธอลงมาสวนป่า ก็มีเรื่องร้องขอเธอมากมาย เธอประกาศตัวว่าเป็นคนไฮเปอร์ แหมมาเจอไฮป๋าก็ช่วยกันทำงานอุตลุด งานแซ่เฮมีพันธกิจที่เหมาะกับคนที่ทำงานแบบสายฟ้าแลบเหมือนกัน เปอร์แค่ไหนก็รับได้ทั้งนั้น ท่านรอกอดมีวิธีทำให้ไฮเปอร์ เป็นเปอร์เฟค .. คอยดูปูเปอร์เฟคจะเป็นยังไง..อิอิ

>> ด้วยความไฮเปอร์ ตกเย็นไม่มีใครอยู่ ครูปูต้องไปหานู่นนี่ทำแก้เซ็ง เดินตระเวนไปตามโรงฝึกของแผนกวิชาต่าง ๆ เพื่อรับข้อสอบหรือใบงานมาบริการพิมพ์ให้ชาวบ้านเขาฟรี เพียงเพราะไม่มีอะไรทำ จนทำให้เพื่อนครูหลายคนประทับใจ (คงคิดว่าเรามีน้ำใจ ที่แท้ก็ไฮเปอร์ อิอิ) เลยสมัครเป็นเพื่อนแท้ของครูปูตั้งแต่บัดนั้นจนถึงวันนี้เลยค่ะ ไฮเปอร์ยกกำลัง 2 ยิ่งมาเจอกามนิตเหน่อก็กระเจิดกระเจิงนะสิครับ ครั้งแรกที่ครูปูบุกสวนป่า นั่งรถทัวร์ไปถึงตี 4 เรียกมอเตอร์ไซด์รับจ้างลุยต่อไปตามถนนลูกรัง ไปถึงหัวฟูทาฝุ่นแดงแทนแป้งยี่ห้อแพง

>> ครั้งที่ 2 ครูปูเจอรายการโยนไมค์ฯสารพัดหน้าที่ ร้องเพลง ดำเนินรายการ ผัดผักบุ้ง นวด สว. ถ้าเป็นคนอื่นร้องจ๊ากส์์ไปแล้ว แต่นี่ปูนะครับ ปูที่ผ่านร้อนผ่านหนาวสาหัสกว่านี้มากนัก จึงสบาย ๆ ยิ้มได้เมื่องานมา..ช่วงที่ผมมีวิกฤติเฉพาะหน้า คงเหมือนเล่าปี่มีขงเบ้งอยู่ข้าง ๆ ถ้ามีครูปูอยู่ในรัศมี ผมใช้สายตากดปุ่ม ยิ่งกว่าปิ๊งแว๊บอาจจะเรียกว่าปิ๊งว๊าบกระมัง ..บอกให้สาธิตการกอดวิทยากร ครูปูทำได้คะแนนเต็ม ได้จังหวะ ได้บรรยากาศ เรียกความรู้สึกร่วมที่ผู้ชมคาดไม่ถึง ผมไม่สงสัยเลยที่ครูปูมีศักยภาพเหลือล้น เมื่อได้อ่าน..

<< รางวัลที่ได้คือการเป็นฮีโร่ขวัญใจยามยากของเด็ก ๆ และผู้ปกครอง พ่วงท้ายด้วยการเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า ลูกเมียน้อย และหมั่นไส้เป็นทุนเดิม จับกลุ่มกัน 20 คน ตั้งแต่ระดับผู้ช่วยผู้อำนวยการ หัวหน้าฝ่าย หัวหน้างานและครูลูกทีมอีกจำนวนหนึ่ง ขึ้นไปยื่นข้อเสนอกับผู้บริหารว่า ให้เลือกเอาระหว่างเสา 20  ต้น ที่ค้ำยันโรงเรียนเพิ่งเปิดใหม่แบบนี้ กับยัยนั่นคนเดียว โรงเรียนจะเลือกใคร ถ้าเลือกพวกเขากรุณาเชิญครูปูออกเพื่อความสงบของโรงเรียน ถ้าเลือกครูปูไว้พวกเขาก็จะไป คำตอบคือ “ปูเค้าไม่เคยทำอะไรผิด จึงไม่มีเหตุผลที่ต้องไล่เขาออก ส่วนคนที่กำลังรวมหัวกันมาบีบคั้นผู้บริหารอยู่นี่ขอให้พิจารณาตัวเองด้วย ว่าเหมาะสมหรือไม่”

<< ปรากฏว่าไปกันยกเซ็ท พ่วงท้ายกะปริบกะปรอยตามหลังไปอีกแทบหมดโรงเรียน  หอบแฟ้มงาน เอกสาร ไฟล์งานต่าง ๆ ไปด้วยเต็มอัตราศึก ทำเอาวุ่นวายน่าดู แทนที่ครูปูจะสำนึกอะไรบ้างกลับไม่สน ไม่เอะใจอะไรสักนิด ไม่อยู่เหรอ ทำเองก็ได้ (วะ) รับสมัครใหม่ทันที จัดกำลังน้อง ๆ ที่เหลือไม่ถึง 10 คน แบ่งงานกันใหม่ และลงไปร่วมกับเขาด้วยทุกจุด ทำให้งานไม่ได้รับผลกระทบเหมือนที่ใครคาดคิด จำนวนนักเรียนนักศึกษาเพิ่มขึ้นทุกปี โรงเรียนมีความก้าวหน้าและพัฒนาตลอด

>> ถ้าใครอ่านเรื่องครูปูแล้วรู้สึกเฉย ๆ แสดงว่าหัวใจเป็นพลาสติกไปแล้ว

เรื่องราวของเธอเขียนย่อๆยั้งๆยังเพียงนี้

ลองติดตามจะได้วิธีกำกับและบริหารตัวเองที่สุดยอด

ความไฮเปอร์ตั้งเด็ก ๆ ทำให้เธอร้อง ๆ รำ ๆ เก่งจริงหรือ

>> คุณยายจะเอาผ้าแวว ๆ สี ๆ มาโพกหัวให้ จับนุ่งโจงกระเบนใส่เสื้อคอปิดแขนยาวสีเจ็บ ๆ (คุณยายตัดเย็บให้ครูปู เพื่อการแสดงนี้โดยเฉพาะ) แล้วให้ถือหวีเล่มใหญ่ ติ๊ต่างเอาว่าเป็นขวาน เอามือไขว้หลัง แล้วโยกตัวไปมาซ้ายทีขวาที

บทร้องเท่าที่จำได้ มีว่า

พม่ารำขวาน พวกชาวบ้านตีกลอง

ฟัง ๆ เสียงมันดังเท่งมอง ฟัง ๆ เสียงมันดังเท่งมอง

เสียงปี่ เสียงกลองสลับกันไป

พวกเราอย่าช้าลุกขึ้นมาเร็วไว

รำเถิดรำไป ตามท่าพม่าเอย…

นอย นอย  หน่อย  น๊อย หน่อย  นอย  น๊อย  หน่อย  นอย นอย

« « Prev : มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 6

Next : มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 8 » »