ลานสวนป่า

..ตีลังกาอิจฉาคนบางกอกเป็นวรรคเป็นเวร

พระพิรุณเทถังน้ำโจก ๆ จนท่วมกรุง

ทำไม ทำไม ไม่หอบฝนมาเทบ้านนอกคอกนาบ้างเนอะ

ร้อนแล้งจนอกอีแป้นแตก

ความเหี่ยวแห้งระโหยโรยราไปทุกหัวระแหง

หลังจากบ่น ๆ และบ่น

เมื่อคืนนี้ตลอดจนถึงเดี๋ยวนี้ฝนตกจั๊ก ๆ ยังกะดีเปรสชั่นมาเยือน

ขอบคุณนะเทวดา..

เช้านี้ต้องกางร่มไปเด็ดผักมาลงกระทะ ฮิ ฮิ ..

อ่านต่อ »

ยุคสมัยนี้เกิดพัฒนาการใช้เส้นสายเพื่อให้เกิดความคล่องตัว หรือเพื่อเพิ่มศักยภาพพิเศษให้ตนเองสามารถทำอะไร ๆ ที่ค่อนข้างพิสดาร ก็อย่างว่าละครับ คิดและทำอย่างไทย ย่อมจะมีสไตล์แบบไทย ๆ ให้พบเกลื่อนไป เรื่องของเส้นสายที่ว่านี้ก็ใช่ว่าจะมีแต่ด้านลบ ด้านดีก็มี ถ้าเราเรียนรู้วิธีซิกแซก การเข้าตามตรอกออกทางประตู ไม่ให้ล้ำเส้นจนเกินงาม..

อ่านต่อ »

>> วันก่อนได้คุย MSN กับคุณหมอจอมป่วน คุณหมอบอกให้เขียนไผเป็นไผซะดี ๆ เลยบอกคุณหมอไปว่า เรื่องราวของผู้เขียนนั้นตั้งแต่เล็กจนโตยิ่งกว่านิยายน้ำเน่า คุณหมอกลับบอกมาว่าถึงจะเน่าก็โป๊ะ ๆ แป้งหน่อยก็จะหอมเอง นึกไม่ออกเลยว่าจะเขียนออกมาอย่างไรดี  แต่เมื่อรับปากคุณหมอจอมป่วนไปแล้ว อย่างไรก็ต้องเขียน นึกดูสิครับ คนเชียร์กับคนที่ถูกเชียร์เขาคุยกันน่ารักขนาดไหน

อ่านต่อ »

>> ปกติเวลาเขียนอะไรแล้วแป้ก ! ดึงความคิดคำนึงออกมาไม่ได้อย่างใจ ผมจะวิ่งไปอาบน้ำ ระหว่างอาบก็เค้นคิดถึงเรื่องค้างคาใจ พอตักน้ำรด ถูตัวไปมา ความคิดแบบปิ๊งแว๊บ ๆ จะโผล่มาเสมอ.. คราวนี้ก็เช่นกัน นั่งเคาะแป้นพิมพ์เหมือนคนใจลอย ตัวหนังสือกลิ้งไปกลิ้งมาหาจุดคลิกไม่ได้ ..ขืนเป็นเช่นนี้หวังสว่างคาตา ส่งการบ้านน้าอึ่งไม่ได้ละยุ่งแน่ โดนปรับกาแฟเย็นกี่่ร้อยถ้วยไม่รู้ได้ จะอ้อยสร้อยอยู่ทำไมละ ก็แจ้นไปอาบน้ำนะสิครับ สูตรนี้ได้ผลเสมอ นึกถึงหน้าคุณตฤณ ตัณฑเศรษฐี อันดับแรกเห็นไม้โปรแทรกเตอร์ลอยมา ..คนอะไรก็ไม่รู้ ตรงไป ตรงมา ตรงแน่วอย่างที่สุด เพิ่งจะมีอิ ๆ เอ๊ะ ๆ บ้างก็ตอนหลัง ๆ นี้หรอก ลำดับสองเห็นปฎักลอยมา..ลำดับสามเห็นซาลาเปาลอยมา ลำดับสี่..ลำดับห้า..

อ่านต่อ »