มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 3
>> วันก่อนได้คุย MSN กับคุณหมอจอมป่วน คุณหมอบอกให้เขียนไผเป็นไผซะดี ๆ เลยบอกคุณหมอไปว่า เรื่องราวของผู้เขียนนั้นตั้งแต่เล็กจนโตยิ่งกว่านิยายน้ำเน่า คุณหมอกลับบอกมาว่าถึงจะเน่าก็โป๊ะ ๆ แป้งหน่อยก็จะหอมเอง นึกไม่ออกเลยว่าจะเขียนออกมาอย่างไรดี แต่เมื่อรับปากคุณหมอจอมป่วนไปแล้ว อย่างไรก็ต้องเขียน นึกดูสิครับ คนเชียร์กับคนที่ถูกเชียร์เขาคุยกันน่ารักขนาดไหน
>> เรื่องนี้ต้องยกให้เป็นเครดิตคุณหมอจอมป่วน ในฐานะผู้เฝ้าสังเกตุความเป็นไปในหมู่มวลสมาชิกชาวฮา คุณหมอจะเอ๊กซเรย์ละเอียดยิบ เก็บจุดที่พบมาวิเคราะห์และประเมินผลแล้วเล่าให้ผมฟัง ถึงการค้นพบคนดีที่น่าสนใจ เล่าเป็นฉาก ๆ..ว่าเจรจาต้าอ้วยกับหนูมิมยังไง ถ้าบริษัทขายตรงหรือตัวแทนประกันชีวิตได้จอมป่วนไปทำงานคงรวยเละ
>> หลังจากที่สาวน้อยเข้ามาสู่อ้อมกอดของชาวเฮ เธอเขียนบันทึกน่าทึ่งมาก มาแตกดังโพล๊ะก็ตอนที่เธอมาเขียนเจ้าเป็นไผนี่แหละ เธอเขียนเหมือนเล่าง่าย ๆ สบาย ๆ แต่ความเป็นไปในชีวิตกระโดดโลดเต้นนี่สิ เต็มไปด้วยชีวิตชีวาแทบจะทะลุหน้าจอคอมฯ การสู้ชีวิตแบบกัดไม่ปล่อยของคุณครูสุภาภรณ์ สารนอก ..ไม่เพียงกัดไม่ปล่อยหรอกนะ เธอฟัดไปฟาดกับปัญหาอย่างทรนง แต่ในบางขณะเราก็ได้เห็นความอ่อนหวานวับแวมอยู่ในความกล้านั้น..
>> จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ได้นอนนับดาว ก็ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย ช่วงที่เกิดฝนดาวตก ตอนนั้นตื่นเต้นมาก มันละลานตาไปหมดทั้งผู้คนที่มากันอย่างล้นหลามเต็มสนามฟุตบอล แต่บรรยากาศความโรแมนติกสู้สวนป่าของพ่อครูบาไม่ได้สักกะนิดเดียว ที่สวนป่าของพ่อครูบา นอกจากจะมีดวงดาวสุกใสแล้ว บรรยากาศยังถูกขับกล่อมด้วยเสียงของสัตว์น้อยใหญ่ที่ช่างขับกล่อมให้บรรยากาศโรแมนติกยิ่งขึ้น นอกจากนี้ยังมีเสียงห้องข้างๆ ที่กำลังอยู่ในภวังค์ดังมาเป็นระยะๆ บวกกับเสียงของสัตว์น้อยใหญ่ก็ยิ่งเพิ่มความโรแมนติกเข้าไปอีก เอิ๊กซ์!!
>> เราเลือกมิมในฐานะคนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ ที่ประคองตนประคองใจฝ่าฟันความอลวลของสังคมยุคนี้ได้อย่างดียิ่ง เจ้าเป็นไผของเธออ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ ถ้าเธอนั่งอยู่ต่อหน้า คงกระโดดกอดด้วยความรู้สึกที่อยากจะอธิบาย เรื่องอย่างนี้จะเขียนยังไงมันก็ไม่ได้อรรถรสเท่ากับท่านไปละเลียดอักษรที่เธอเล่าเป็นแน่
อ่านแล้วอาจจะอดใจที่จะเดินทางไปเยี่ยมเธอ
บอกไว้ก่อน เธออยู่ท่ามกลางดงกล้วยไข่และมะขามหวาน
ตัวเล็ก ๆ ตาโต พูดเบา ๆ แต่หัวใจเสริมใยเหล็ก
หญิงแกร่งคนนี้หวานเย็นกว่าผลไม้ลื่อชื่อพื้นถิ่นสักหมื่นเท่า อิ อิ..
« « Prev : มาจะกล่าวบทไป เจ้าเป็นไผ 2
Next : มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 4 » »
7 ความคิดเห็น
พ่อเห็นน้องมิมลึกซึ้งนักค่ะ สาวน้อยคนนี้บอบบาง แต่แกร่งนัก อดทน อ่อนไหว และอ่อนหวานสมสายตาพี่ตึ๋งจริงๆ ตาถึงๆ 555
สาวน้อยหน้าใส นวดก็เก่งด้วย…ยืนยันค่ะ…อิอิ
สาวน้อยหน้าใส ใจใหญ่อ่อนซื่อ คำพูดน่าเชื่อถือ สมตามเล่าลือ นับถือ นับถือ
เสียงใส ร้องเพลงเพราะด้วยนะ…ยืนยันอีกคน…อิอิ
เมื่อผมเปิดบันทึกแรกใน G2K สาวน้อยคนนี้แหละที่เป็นคนแรกเข้ามาแสดงความคิดเห็น ไม่ใช่หนุ่มเชียร์บล๊อกอย่าง อ.ขจิต
เมื่อคราวจัดเฮฮา ๔ สาวน้อยคนนี้ที่เป็นคนแรกที่โทร.มาบอกว่าจะส่งของฝากไปแจกชาวเฮ เพราะเธอติดภาระกิจไปร่วมไม่ได้
เธอน่ารักใสซื่อ แม้คุณแอ๊ดเพิ่งรู้จักเธอ ก็ยังสละหมวกให้เลย อิอิ
หากอยู่ใกล้ๆก็จะแตะไหล่สักกะหน่อย เด็กน้อยอะไรสดใสซาบ และซ่าซะไม่เมี๊ยะ
ตามชีวิตเธอก็ต้องซูฮก อดทด อดกลั้น จึงปั้นเธอออกมาอย่างนี้
เป็นครูที่มีวิธีสอนเด็กที่พิสดาร งอนเด็ก ก็มี..
คววามที่เธอผ่านชีวิตที่หนักอื้งมาแล้วนี่แหละเธอจึงเป็นสาวมั่น แกร่ง ชายใดไม่แกร่งพออย่าแหยมนะจะบอกให้..หุหุ..
หากอยู่ใกล้ ๆ ก็จะขอแตะไหล่ต่อคิวจากท่านบางทรายด้วยคนค่ะ อิอิ
เฝ้าดูการเติบโตอย่างงดงามของน้องสาวที่รักอยู่เสมอนะจ๊ะ
ดีใจจังที่เราได้มาเจอกัน ถึงเราจะมีบางสิ่งที่แตกต่าง แต่เราสามารถใช้ความต่างเพื่อเติมเต็ม ตรงนี้แหล่ะ ที่พี่ครูปูประทับใจน้องมิมจ๊ะ ^_^