ลานสวนป่า

ผมมีบาปติดตัวหลายเรื่อง บางเรื่องก็ค้างคาใจแกะไม่ออก บางเรื่องก็คลี่คลายได้อย่างเหลือเชื่อ วันนี้ตั้งใจว่าจะเว้นวรรคให้ตัวเองสัก 24 ชั่วโมง จะไม่หาเหาใส่หัว จะอยู่เฉย ๆ อ่านหนังสือ-ดูทีวี-รดน้ำต้นไม้ ..บ่ายแก่ ๆ มีรถเก๋งวิ่งเข้ามาช้า ๆ ..เอาอีกละหนอ ใครมาละทีนี้ โผล่หน้าออกไปรับ เจอสตรีตัวเล็ก นุ่งผ้าไหมใส่เสื้อสวยเรียบร้อยเหมือนคนชนบทจะไปวัด เปิดประตูรถเดินมายกมือไหว้ ..เฮียจำหนูได้ไหม คลับคล้ายคลับคลานะ แต่นึกชื่อไม่ออก หนูชื่ออึ่งไง เออจำได้แล้ว ไปยังไงมายังไงกันละนี่

เธอรีบรายงานชีวประวัติฉบับสายฟ้าแลบ

หนูไปทำงานอยู่กรุงเทพฯ

มีลูกชาย 2 คน

เจ้าคนโตจะเอาเมีย

จะมาขอซื้อวัวเฮียไปจัดงาน

จะแต่งวันไหนละ

วันที่ 23 จ้า

เฮียขายวัวให้หนูได้ไหม

ได้ ๆ ๆ ..

เจ๊ไปไหน

เขาก็ไปแต่งงานน้องชายที่เพชรบูรณ์

เอาไว้เจ๊กลับ มาตกลงราคากับเขานะ

จบเรื่องวัวก็หันมาเรื่องคน เจ้าอึ่งเดินมาจับแขนเขย่า เฮียสบายดีใช่ไหม

อ่านต่อ »

ผมชอบดูสารคดีเป็นชีวิตจิตใจ ปัจจุบันผู้สร้างสารคดีมีเทคโนโลยีที่สุดยอด เก็บเกี่ยวข้อมูลได้อย่างวิเศษสุด นำมาร้อยเรียงให้เห็นความทึ่งอึ้งกิมกี่ได้อย่างนะจังงัง หลายเรื่องได้ถอดรหัสที่เราข้องใจมาตลอดชีวิต ยกตัวอย่าง เช่น ผมเคยสงสัยมานาน ว่าแมงมุมมันชักใยทำเป็นตารางได้อย่างไร หมายถึงการเริ่มต้นชักใยแรกไปเกาะกิ่งไม้ที่อยู่ห่างกัน ภาพที่เห็นจากการถ่ายทำพิเศษ พบว่าแมงมุมจะปล่อยเส้นใยให้ปลิวไปเกาะกิ่งไม้ได้เป็นเส้นแรก แล้วปล่อยเส้นต่อ ๆ ไป ใยเส้นแรก ๆ นี้เป็นเหมือนฐานรากเส้นประธาน เมื่อโยงใยได้แข็งแรงระดับหนึ่ง เจ้าตัวก็จะไต่สานใยจนเป็นตารางเรียบร้อย แล้วก็มานอนพักผ่อน เหยื่อมาชนใยเมื่อไหร่จึงออกมาเขมือบ ..

ตรงกับคำที่ว่า สบายเมื่อปลายมือ ..

อ่านต่อ »

(ปลารากกล้วยอบกรอบ อร่อยเหมือนกินปลาแถมกล้วย)

..เรื่องนี้สืบต่อจากการใคร่ครวญหลักสูตรมหาชีวาลัยอีสานตอนที่แล้ว ต่อจากคำถามที่ว่า มาแล้วจะเรียนรู้อะไร ผมขอแปลงเป็นมาแล้วจะได้เรียนอย่างไรดีไหมครับ ในชีวิตประจำวันเราเผชิญอยู่แล้วเรื่องกลางวัน-กลางคืน มีมืดก็มีสว่าง มีแห้วก็ต้องไม่มีแห้วปะปนกันไป เหมือนแห้วกระป๋องเดี๋ยวนี้เขาผสมผลไม้อื่นลงไปด้วยนะ ลำไยกระป๋องยังสอดไส้สับปะรด ไม่ใช่จะแห้วทั้งปีทั้งชาติจนโงหัวไม่ขึ้น สัจธรรมของโลกก็เป็นเช่นนี้เองพระอาจารย์ Handy บอก แต่ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับหมู่เฮาก็คือ ถ้าจะแห้วก็ขอแห้วอย่างมีคุณภาพได้ไหม? เรามาหาทางลดมุมมืดให้น้อยลง ไปเพิ่มสัดส่วนมุมสว่างให้มากขึ้นดีไหม?

อ่านต่อ »

ไอ่เรื่องสะเหร่อนี่ยกให้ผมเลยนะครับ

เรียกว่าอยู่ในประเภทกิ้งกือตกท่อนั่นแหละ

ถึงจะมีขายุบยับ แต่ถ้าต้องให้ปืนผิวลื่น ๆ แนวตั้งกิ้งกือก็เป็นกลิ้งกือได้ง่าย ๆ

ช่วงที่มีการตีปิ๊บเรื่อง KM.ในประเทศไทยใหม่ ๆ

ผมนี่หนูลองยาตัวแรก ๆ เลยนะครับ

ถ้าใครได้อ่านหน้งสือ”เรื่องดินดิ้นได้”ที่ สคส. จัดพิมพ์

จะพอเห็นเค้าการตีความเรื่องการจัดการความรู้ไม่มากก็น้อย

เพราะผมจะทำเรื่อง “การจัดการความไม่รู้”

และก็ไม่เคยทำได้สำเร็จมาเท่าทุกวันนี้

ความไม่รู้นั้นเก่งมีเดชฤทธิ์มาท้าทายเราสม่ำเสมอ

พูดถึงเรื่องนี้ก็มีตัวอย่างสารพัดอีกนั้นแหละ

วัน ๆ ผมขลุกอยู่กับความไม่รู้

ผมไม่ชอบทำไม่รู้ไม่ชี้เสียด้วย

ผมใช้วิธีขี้โม้ แถมชี้โบ้ชี้เบ้ยังไงละครับ

อ่านต่อ »

ช่วงนี้ได้รับการติดต่อจากคณะศึกษาดูงานเข้ามาเรื่อย ๆ

ส่วนมากจะเป็นกลุ่มมหาวิทยาลัยในส่วนกลางและภูมิภาค

ทำให้เจอโจทย์การบ้านที่ต้องครุ่นคิดคำนึง

“อาจารย์คะ หลักสูตรมหาชีวาลัยอีสานมีอะไรบ้างคะ”

โห! เอาละสิ บ่แม่นอาจารย์.. ยุ่งไหมละตู..

มีแต่หัวหลักหัวตอ หลักสูตรชัด ๆ ยังบ่มี แหะ แหะ ..

คำถามนี้กระหน่ำแทงใจดำเลยนะ

ที่ผ่านมาก็คิดและทำบ้างแต่ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน

มีเค้าโครงไว้บ้างในหนังสือ “ดินดิ้นได้”

เป็นเรื่องแคบ ๆ เก่า ๆ เหลาแหย่เต็มที

คำถามนี้..มีความหมายมาก

วันนี้จึงมานั่งคิด ๆ ว่าจะออกแบบตำราเข้าค่ายสไตล์ชาวเฮยังไง

ขอเผยไต๋ให้ดูต้นร่างดังนี้

อ่านต่อ »