กิ้งกือตกท่อขอยาดมหน่อย
ไอ่เรื่องสะเหร่อนี่ยกให้ผมเลยนะครับ
เรียกว่าอยู่ในประเภทกิ้งกือตกท่อนั่นแหละ
ถึงจะมีขายุบยับ แต่ถ้าต้องให้ปืนผิวลื่น ๆ แนวตั้งกิ้งกือก็เป็นกลิ้งกือได้ง่าย ๆ
ช่วงที่มีการตีปิ๊บเรื่อง KM.ในประเทศไทยใหม่ ๆ
ผมนี่หนูลองยาตัวแรก ๆ เลยนะครับ
ถ้าใครได้อ่านหน้งสือ”เรื่องดินดิ้นได้”ที่ สคส. จัดพิมพ์
จะพอเห็นเค้าการตีความเรื่องการจัดการความรู้ไม่มากก็น้อย
เพราะผมจะทำเรื่อง “การจัดการความไม่รู้”
และก็ไม่เคยทำได้สำเร็จมาเท่าทุกวันนี้
ความไม่รู้นั้นเก่งมีเดชฤทธิ์มาท้าทายเราสม่ำเสมอ
พูดถึงเรื่องนี้ก็มีตัวอย่างสารพัดอีกนั้นแหละ
วัน ๆ ผมขลุกอยู่กับความไม่รู้
ผมไม่ชอบทำไม่รู้ไม่ชี้เสียด้วย
ผมใช้วิธีขี้โม้ แถมชี้โบ้ชี้เบ้ยังไงละครับ
เมื่อเช้าบอกลูกน้องคู่ใจให้ไปตัดน้ำเต้าลูกที่เอามาอวดบ่อย ๆ นั่นแหละ มันแก่แล้วจะได้เอามาแกะเมล็ดไว้ทำพันธุ์ สั่งแล้วผมก็ไปตอแยเรื่องอื่น ..คนประเภทกิ้งกือนี่จะมีโจทย์ให้คลี่คลายสาเหตุไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เรื่อย ดังนั้นถ้ารู้ว่าเรื่องไหนไม่ใช่ ไม่เข้าท่าผมจะไม่เสียเวลาไปตอกย้ำ จะรีบเผ่นหักเลี้ยว 360 องศาทันที เพราะเราไม่มีเวลาที่จะไปเสียให้กับเรื่องประโลมโลกเหล่านั้น ผมจึงไม่ได้รู้เรื่องหนึ่งเรื่องใดแบบนักเชี่ยวชาญ แต่จะรู้เรื่อยเปื่อยปะปนไปสารพัด เหมือนกับเป็ดบินก็ได้ลงน้ำก็ได้อยู่บนบกก็ได้ หรือไม่ก็น่าจะสังกัดอยู่ในจำพวกนกมีหูหนูมีปีก เวลานอนก็ห้อยหัวลงให้ประหลาด ๆ
พวกชอบหาเรื่อง
บางทีก็มีความคิดแวบ ๆ เข้ามา
เช่น การส่งของทางพัสดุไปรษณีย์
วัสดุที่ใช้กันกระแทก
ถ้าเราใช้แบบของไทย ๆ เช่น
ใยบวบแห้ง ก็น่าจะดีนะครับ
คนได้รับนำไปใช้ล้างจาน
หรือไม่ก็ใช้ถูตัวขัดผิวตอนอาบน้ำ
ดีกว่าใช้สก๊อตไบร์ท!
ตอนที่ผมเอาต้นโรสแมรี่จากเชียงใหม่มาปลูกในตอตาล สังเกตว่าต้นหนึ่งมันเฉาไป เดาเอาว่าน่าจะมาจากเราเจาะต้นตาลไม่ทะลุ น้ำขังทำให้รากเน่าได้ จึงหาวิธีเจาะตอตาล ปกติก็จะใช้เลื่อยยนต์ ขวาน อีเต้อ เสียม ชะแลง เป็นเครื่องมือช่วยเจาะ ปีนี้เกิดอะไรขึ้นไม่รู้นะครับ มดทุกสายพันธุ์แพร่ขยายรังทั่วไป เดินไปไหนก็แต่ขวยมด เห็นมดเพ่นพ่านเต็มไปหมด ช่วงนี้ผมจึงอยู่กับมดทั้งวันทั้งคืน มดดำตัวเล็ก ๆ กัด-เจ็บ-แสบ-คัน-ครบเครื่อง กัดเมื่อไหร่เป็นได้เกาสนุกเชียวแหละ เกิดเป็นตุ่มคัน มีแผลเป็นอยู่นับเดือน
เจ้ามดพวกนี้ชอบมายุ่งกิจกรรมผมอยู่เรื่อย
ผมเจาะตอตาลมันก็อพยพมาสร้างอาณาจักร
เห็นแล้วก็หมั่นไส้
เอาน้ำราดโครม!
ลอยตุ๊บป่องอ้าปากพะงาบ ๆ
ทำบาปอีกแล้วตู
วันรุ่งขึ้นไปดู นึกว่าเจ้ามดพวกนี้จะหนี พอน้ำซึมหายไป มดรีบเจาะเนื้อไม้ตาลจนเป็นรูพรุน พิจารณาดูแล้ว อ้าว! มดพวกนี้ช่วยเราย่อยเนื้อตาลนี่หว่า..แหม สมประโยชน์กันทั้ง2 ฝ่ายเลยนะนี่ เมื่อดวงตาเห็นธรรม ผมก็เอาเสียมไปขุดรังมดอัญเชิญให้คุณมดทั้งหลายมาอาศัยอยู่ในตอตาลด้วยความเต็มใจ บางตอก็มีปลวก มีด้วงเจาะอยู่แล้ว ก็เว้นวรรคไม่เอามดไปปล่อย ดู ๆไปก็คล้ายกับผมจำลองโครงการหมู่บ้านเอื้ออาทรมาเลยนะเนี๊ย
หลังจากจัดการเรื่องมดแล้วผมก็เดินไปรดน้ำต้นไม้
แม่เจ้าโวย! ต้นมะละกอที่กำลังสวย ๆ
โดนหมูหลุดคอกมาฟาดซะราบคาบเป็นหน้ากลอง
ตอนแรกก็นึกโกรธหมู
แต่คิดได้..น่าจะโทษตัวเองมากกว่าที่ไม่รอบคอบ
เดินตามรอยพบว่านอกจากต้นมะละกออ่อนแล้ว
หมูตัวนี้ยังชอบกินผักตำลึงเป็นพิเศษ
ส่วนกิ่งมะรุมที่กำลังแตกสะพรั่งก็กัดดึงลงมากินยอดอ่อน
พืชนอกนั้นหมูไม่เตะต้อง
เลือกกินเฉพาะของชอบเหมือนคนสั่งไอติม กาแฟเย็น นั่นแหละ
เออ..หมูก็ชวนเราเรียนรู้ได้
เจอโจทย์นี้ผมก็ต้องมานั่งตีแตกกรรมวิธี
1. ตอนหมูโทนให้เป็นตุ๊ด (ขันทีสุกร) แล้วเอาหมูตัวเมียไปเลี้ยงรวม
2. ทำรั้วไฟฟ้าล้อมรอบบริเวณปลูกพืชผัก
3. เอาหมูตัวก่อเหตุไปขังเดี่ยวในคอกที่มีรั้วอิฐซีเมนต์ล้อมรอบ
4. ๑<%J0>?:ooqQ8๕***&
5. ทุกข้อยังมีเงื่อนไขปลีกย่อยที่ยังไม่สมใจนึกเท่าไหร่
หลังจากนั้นเดินไปดูลูกน้องแกะเมล็ดน้ำเต้า พบว่าแกก็ดีเหลือเกิน เอาคัตเตอร์เจาะเป็นรูปสี่เหลี่ยมเรียบร้อยไม่มีบุบสลาย แทนที่จะทุบเปลือกน้ำเต้าทิ้งเหมือนคนอื่น ๆ ผมก็เกิดความคิดที่จะเอาเจ้าน้ำเต้าลูกนี้มาทำประโยชน์ ล้างให้ดี ตากให้แห้ง เอายูรีเทนเคลือบแข็งพ่นฉาบไว้ เท่านี้เราก็จะได้ของที่ระลึกประหลาดแล้วละครับ เอาไว้ใส่ของกระจุกกระจิก เมื่อก่อนพวกพันธุ์ลูกเล็ก ๆ กลมจะเอามาเจาะรูไว้ล่อให้นกมาทำรังออกไข่ น่องหวานบอกว่าที่บ้านนกเยอะ ให้ไปแขวน 2-3 ลูก ไม่รู้ตอนนี้มีนกจอกมาเข้ารังแล้วหรือยัง แกเป็นประเภทได้อะไรไปเงียบจ้อย!!!เสียด้วย บล็อกก็ไม่เขียน ถามหาแต่คุณไฮเนเก้น เฮ้อ ฟามสุขหนอฟามสุข..
น้ำเต้าเถานี่ก็แปลก มีอยู่ลูกเดียวนี่แหละ
วัดดูแล้ว ยาว 83 เซนติเมตร
เส้นรอบวงจุดที่กว้างที่สุดมีระยะเท่ากัน 83 ซม.
บ่ได้ใบ้หวยเด้อ ..
ตอนนี้มีอีกเถาหนึ่งออกมาผลเดียวอีก
เป็นพันธุ์ลูกรักบี้
แม้แต่ฟักข้าวว่าที่แม่ยายก็ออกมาลูกเดียวโดด ๆ
เป็นยังไงไม่รู้นะครับ
สงสัยจะเป็นพันธุ์คนโสด!! แคว๊ก ๆ
เรื่องจัดการความไม่รู้เป็นเรื่องสนุก
อย่าไปมองว่าทำพลาด ทำไม่สำเร็จแล้วจะผิดหวัง
ที่จริงมันเป็นเรื่องการเรียนที่สำคัญนั่นเอง
ผิดก็ได้เรียน ถูกก็ได้เรียน
ไม่งั้นเขาจะมีคำพูดที่ว่า..เรียนผิดเรียนถูกหรือครับ?
อัลวา เอดิสัน ทดลองเรื่องไฟฟ้ากว่าจะสำเร็จล่มแล้วล่มอีกเป็นพันครั้ง
เมื่อเร็ว ๆ นี้ดูเหมือนหมอจอมป่วนละมัง
ที่ชวนคิดชวนเขียนว่าวันหนึ่ง-สัปดาห์หนึ่ง-เดือนหนึ่ง-ปีหนึ่ง
เราทำอะไรไว้บ้างลองทบทวนดูสิ
มันก็เหมือนการบันทึกไดอารี่นั่นแหละ
จะได้เป็นลายแทงแห่งชีวิตว่า..
เราคิดดี ทำดี คิดไม่ดี ทำไม่ดีอะไรไว้บ้าง
จะได้เป็นหลักฐานนำมาทบทวนผลการพัฒนาการแห่งตน
ปัญหาอยู่ที่ว่าชาวเฮไม่มีอารมณ์เขียนเหมือนเมื่อก่อนนี่สิ
ผมก็ไม่รู้ว่าสาเหตุเพราะอะไร?
ถ้าเรารักคนอื่น ให้เท่ากับรักตัวเอง
ถ้าเราให้อภัยคนอื่น ให้เท่ากับการอภัยตนเอง
ถ้าเราเข้าข้างคนอื่น ให้เท่ากับที่เราเข้าข้างตนเอง
การจัดการความไม่รู้ ก็เท่ากับเราจัดการตนเอง
คุณหมอJJ ติดต่อจะยกทีมแพทย์รังสีวิทยามาเสวนาที่มหาชีวาลัยอีสาน เดือนพฤษภาคม บอกว่าจะมากินราดหน้า ผมจะแถมราดหลังให้อีกด้วย เรื่องที่คิดว่าผมเป็นผู้รู้ ก็บอกไว้ตรงนี้เลยว่า..ผมนี่แหละตัวไม่รู้ แต่เพื่อน ๆ ผม พี่ป้าน้าอาน้องนุ่งผมไม่ธรรมดานะ ล้วนเป็นพวกไข่ดาวโป๊ะมาพิเศษทั้งนั้น ถ้าไม่รู้อะไรผมก็จะไปถามให้ การถามความรู้เป็นวิธีเรียนลัด แม่นบ่.. คิ คิ..
« « Prev : โม้กระจุย
4 ความคิดเห็น
สุดยอดค่ะ ป้าหวานมาเรียนได้เกือบทุกวัน…ถ้าครบปีคงได้เลื่อนชั้น ปริญญาไม่ต้อง..ถ้ารู้จักสอบได้วิชา การจัดการความไม่รู้ ก้สุดยอดแล้วค่ะ .มหาชีวาลัย สอนวิชาที่ไม่เคยมีใครสอน หลักสูตรกะลังเขียนอยู่..แต่นักศึกษา..ทั่วประเทศ แอบเรียนก็ได้ ไม่เสียกะตังค์ แคว๊กๆๆๆ
ยังไม่ได้ไปตรวจสภาพสังขารสักทีป้าหวานเอ๋ย
ได้แต่สังเกตตัวเอง
หมู่นี้รู้สึกว่ากำลังวังชาดีเกือบเหมือนเมื่อก่อน
ดีขึ้นประมาณ80~%
แต่ก็เพิ่งจะดีเมื่อสัก 3-4วันมานี้เอง
ก่อนหน้านั้นอ่อนเพลีย อ่อนอกอ่อนใจ
ที่ดีขึ้นคงเป็นเพราะเรื่องอาหาร-ออกกำลัง ได้ต่อเนื่อง
แต่ยังมีปัญหาเรื่องการขับถ่ายยังไม่ปกติเท่าที่ควร แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก
อาหารอร่อยทุกมื้อ รับประทานวันละ2มื้อ เช้า-บ่าย
เมื่อกลางวันจะเป็นผลไม้ หรือไม่ก็น้ำปั่นผลไม้
ชากาแฟงด -น้ำอัดลมงด-เนื่อสัตว์นานๆครั้ง
ก็เอาตามที่ป้าหวานแนะนำ ..ไม่เคร่งจนเป็นทุกข์ ค่อยๆคลี่คลายอย่างเป็นธรรมชาติ
เรื่องน้ำดื่มเอาตามที่หมอเจ๊แนะนำ
น้ำหนักตัวยังไม่ได้้ชั่ง คาดว่าจะลดลงได้ประมาณ4 ก.ก.
เพราะคนใกล้ชิด เห็นกันบ่อยๆ ทักว่าผอมลง
กางเกงก็หลวมนะป้า
อยู่บ้านนุ่งโสร่งสังเกตยาก นานๆไปนุ่งกุงเกงถึงรู้
..วิชาเรียนที่มหาชีวาลัย จะเน้นวิธีหาคำตอบ และวิธีจัดการกับคำตอบที่ได้มา
มันถึงสนุกมีชีวิตชีวายังไงละครับ
อะไรวิ่งผ่านหน้าจับมาเป็นนักเรียน หรือไม่ก็เป็นครูสอนเรา
ต้นไม้ใบไม้สอนเราทุกวัน
แต่เราก็สอบตกทู๊กที ฮ่าๆๆๆๆ
ป้าหวานสบายดีนะครับ
ขอให้ตู้เย็นจงเจริญ ไซโยๆๆๆ
สาธุ ขอบพระคุณค่ะ ป้าหวานไม่ค่อยเป็นอะไร อาจเพราะยังไม่เจอค่ะ เรื่องสุขภาพกาย เท่าที่ได้ทราบว่าพ่อครูศึกษา ทดลอง ปฎิบัติ หลายๆอย่าง ดีๆทั้งนั้น ป้าหวานคิดว่า ดีมากนะคะ แต่ใจคอจะ 100% เจียวหรือ..อิอิ เรื่องขับถ่าย ป้าหวานเป็นจำพวกชอบวิธีธรรมชาติ ควบคุมที่อาหาร ออกกำลัง น่าจะดีที่สุดแล้ว
นอกเหนือจากนั้น เป็นทางเลือกพิเศษ อย่าลืม นอนถึบจักรยานคนจนนะคะ ( จักรยานอยู่กับที่ ราคาหลายเน้อ..เป็นหมื่น..555) เราทำเอง ดีที่สุด ออกแบบได้ตามใจฉัน สูง ต่ำ เร็วช้า ปรับได้ หม๊ด..ถูกใจ อีกต่างหาก…ช่วยเคลื่อนไหวลำไส้ ลดอาการปวดเมื่อย หลัง ขา ดีนักแล….อุปกรณ์เสริม มีอีก หมอนน้อย ก็พอแล้ว 5555
นึกว่าให้ลองมอเตอร์ไซด์ทำหล่น
ขอบคุณที่แนะนำเด้อ แคว๊กๆ