ลานสวนป่า

หลังจากราคายางพาราขึ้นเป็นบ้าเป็นหลัง จาก ก.ก.25บาท มาเป็น 100-140-170-195 บาท หลังจากนั้นก็ขึ้นๆลงๆมาอยู่ประมาณร้อยต้นๆ คนที่เกี่ยวข้องกับสวนยางแฮปปี้ไปตามๆกัน เจ้าของสวนก็อู้ฟู่ คนกรีดยางก็อู้ฟู่ คนผลิตกล้ายางก็อู้ฟู่ เศรษฐกิจภาคใต้พุ้งกระฉูด รัฐบาลก็ส่งเสริมกันอย่างกระดี๊กระด๊า ชาวไร่ชาวนาขานรับปรับเปลี่ยนที่นาที่สวนมาเป็นพื้นที่ปลูกยางพารา พื้นที่ป่าถูกบุกรุกมาเป็นสวนยาง ไปไหนๆก็เห็นแต่ต้นยางๆๆๆๆ..

ประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงโหนกระแสปลูกยางกันอย่างครึกโครม ไม่มีตัวเลขว่าในระยะ2-3ปีนี้ พื้นที่ปลูกยางพาราทั้งโลกขยายตัวไปกี่ล้านไร่ และจะขยายเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่ ภาพรวมของการปลูกต้นไม้หลากหลายชนิด คงจะสู้การปลูกยางพาราไม่ได้ ถ้าพิจารณาขอบข่ายของยางพาราก็เห็นว่านำไปใช้ในงานอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่ เกิดประโยชน์เชื่อมโยงกับกิจการอื่นๆพอสมควร ยังรอดูว่าถ้ามีโรงงานผลิตผืนยางพาราแผ่นใหญ่สำหรับปูสระน้ำมากๆราคาน่าจะลดลง ในระดับที่เกษตรกรทั่วไปซื้อหามาปูแหล่งน้ำขนาดเล็กกระจายตัวเป็นตาหมากรุก หรือในแหล่งที่ลุ่มพอจะปรับเป็นแก้มลิงขนาดจิ๋ว จะได้ประโยชน์หลายต่อ มีน้ำใช้ในการเพาะปลูก บางแห่งอาจจะเลี้ยงสัตว์น้ำ ที่สำคัญช่วยกักเก็บน้ำไว้ได้ทุกพื้นถิ่น แทนที่จะปล่อยให้น้ำฝนท่วมบ้านเรือน และไหลทิ้ง

ถ้าอุตสาหกรรมผลิตแผ่นยางปูพื้นกระเตื้องขึ้น

อาจจะช่วยยึดราคายางให้มั่นคงได้บ้าง

ไม่แน่นะครับ ความผันผวนเศรษฐกิจโลกราคายางอาจจะน๊อกก็ได้

ชาวสวนยางมาโอดครวญให้ฟัง

ตอนนี้มีแก็งค์เด็กเยาวชนอายุ 10-13 ปี

รวมตัวกันมาแอบขะโมยน้ำยางกลางดึก

เดินเทเอาน้ำยางจากถ้วยยาง

บางทีอาจจะย่องตามก้นคนกรีดนั่นแหละ..

กลับมาเก็บช่วงเช้าเจอแต่ถ้วยเปล่าๆ..

ทุกข์ของชาวสวนยางพารา ..เกิดขึ้นแล้ว>>

บางคนเก็บแผ่นยางไว้ในยุ้งฉางหลายร้อยแผ่น

เห็นราคาดีจะเอาไปขาย..เจอแต่อากาศ

อกอีแป้นแตก..ยางแผ่นหายไปแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ชาวสวนยางกินไม่ได้นอนไม่หลับ

เหนื่อยจากการกรีดยางแล้วต้องมานั่งถ่างตาเฝ้าถ้วยยางอีก

สวนยางนั้นทึบครึ้มยากแก่การเฝ้าระวัง

เด็กวางสายดูแลต้นทาง ทีหนีทีไล่ ฝึกวิทยายุทธให้กล้าแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ได้น้ำยางไปขายมีเงินใช้ก็ย่ามใจ

เด็กเดินสายขะโมยน้ำยางเป็นภัยมืดที่กำลังก่อตัว

ปัญหาเยาวชนลูกหลานเราจะเอายังไงดีละครับ

จะเฝ้าสวนยางอย่างเดียว หรือ จะช่วยกันแลลูกหลานตนเอง

เด็กๆที่แปรเปลี่ยนพฤติกรรมน่าจะมาจากในหมู่บ้านนั่นแหละ

ไม่มีเด็กคนไหนเดินข้ามตำบลมาขะโมยยางหรอกนะครับ

ทุกขั้นตอนเป็นเรื่องเศร้าที่มีเบื้องหลังให้ถอดถอนใจ

สังคมที่เปราะบางส่งผลกระทบไปยังทุกภาคส่วน

ยาเสพย์ติด นิสัยลักเล็กขะโมยน้อย อาจจะเป็นคนละเรื่องเดียวกัน

ยางขึ้นราคาแทนที่กระดี๊กระด๊ากลับมานอนก่ายหน้าผาก

แม่บ้าน ลูกหลานผู้หญิง ไม่กล้าให้ออกไปช่วยกรีดยางอีกแล้ว

ช่วงตี2-ตี3 เดินต๊อกๆไปกรีดยางมันไม่ปลอดภัย

ใครมีข้อเสนอที่ดีช่วยแนะนำด้วยครับ

ก่อนที่สวน ย า ง พ า ร า  จะเป็นสวน ย า ง พ า ล้ า . .

อิ

วันนี้สวนป่าค่อนข้างอุ่นหนาฝาคั่ง เมื่อขบวนปราชญ์ชาวบ้านอีสานชวนสมาชิกจากหลายจังหวัดนับร้อยคนเศษ เดินทางมาเยี่ยมยามถามข่าว เป็นบรรยากาศเก่าๆที่เคยต้อนรับคณะชาวบ้านที่แข็งขัน ร่วมกันเรียนรู้สืบทอดกันมานาน แทบจะเรียกว่าเป็นตำนานของคนเดินดินดิ้นรนแสวงหาทิศทาง อยู่รอด อยู่ดี อยู่ได้ ตามอัตภาพที่วาดฝันใหม่ ที่จะให้สังคมรากหญ้ามีจุดหมายปลายทางที่อบอุ่น อยู่กันอย่างร่วมทุกข์ร่วมสุข มีเวลาที่จะใคร่คราวญทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องส่วนรวม ลงขันความรู้ความคิดสืบเนื่องกันมาเป็นสิบๆปี ก็มีบ้างที่จอมยุทธร่วงโรยไปตามอายุไข ที่อยู่ก็ปลุกปั้นรุ่นใหม่ๆขึ้นมา ขยายวงออกไปสู่เครือข่ายภายนอกมากขึ้น เช่น เครือข่ายพระสงฆ์ที่มีอุบาสกอุบาสิกา ผู้สูงอายุได้ใช้เวลาบั้นปลายเดินทางไปลงแขกทางวัฒนธรรมอีสาน

อ่านต่อ »

:: เคยมาดูน้ำโขงช่วงแล้งแล้วใจหาย

น้ำแห้งขอด หาดทรายโผล่ แทบจะเดินข้ามไปมาหากันได้

เรือขนส่งสินค้าเกยตื้น ทำให้สินค้าจากจีนชะงักไปพักใหญ่ๆ

ต้องขนส่งทางรถยนต์

(หอนาฬิกาที่ระลึกเมื่อคราวชาวเวียดนามอพยพกลับบ้านเกิด)

:: มาดูน้ำโขงวันนี้ น้ำเต็มตลิ่ง

เสียดายคืนเดือนมืดมองท้องน้ำไม่สวย

เห็นแต่แสงไฟวับแวมฝั่งลาว

น่้ำขุ่นคลักไหลผ่านนครพนม

:: สะพานข้ามแม่น้ำโขงช่วงนครพนมวิศกรออกแบบสวยมาก

สวยกว่าทุกสะพานในย่านนี้ จวนจะแล้วเสร็จในเร็วๆนี้

แต่วันนี้ถ้าจะข้ามไปเที่ยวลาวยังต้องเอารถขึ้นแพขนานยนต์

ค่าบรรทุกรถไป-กลับ ประมาณ 800 กว่าบาท

สะดวกดีเพราะไม่ต้องไปเช่ารถฟั่งโน้นไปถึงก็บึ่งเลย

(ปลาเผาะเป็นปลาพื้นถิ่นรสชาติดี นิยมเลี้ยงในเวียดนามและชาวประมงไทย)

:: ฝนพรำๆตั้งแต่นั่งอีแร้งแก่บินมาช่วงพลบค่ำ

ฝนตกพรำตั้งแต่ออก นึกว่าจะบินขึ้นไม่ได้

มาถึงก็ยังตกช่วงหัวค่ำยันรุ่งเช้า

ไปแวะเยี่ยมขาใหญ่ท่าอุเทน

น้ำปริ่มๆใกล้จะเข้าบ้าน

ขาใหญ่สั่งขาสวย-ปิ้งปลาเผาะ-ตุ่๋นเป็ด-ลาบเป็ด-ผักผักบุ้ง-ผัดปลาไหล

มาให้ชิมแก้หนาว

:: เมื่อคืนไม่รู้จะไปไหน นอนใกล้โรงหนัง..

ก็เลยย่องไปดูภาพยนต์เรื่อง”แฮนรี่พร๊อทเตอร์”

ดูไปยังงั้นแหละ เรื่องราวมันโกลาหลพิลึก

กลับมานอนละเมอทั้งคืน

:: วันนี้ข้ามไปลาว

ได้พบปะกับนักธุรกิจ

ถ้าเทียบกับบ้านเราท่านเป็นรองประธานกรรมการหอการค้าเขตลาวใต้

ท่านหนึ่งปลูกมันสำปะหลัง 5,000 ไร่

อีกท่านหนึ่งทำธุรกิจโรงเลื่อยไม้และปลูกยางพารา

ที่น่าชื่นใจทางลาวเล่าให้ฟังว่าช่วงนี้น้ำกำลังท่วมไร่นาชาวบ้านอย่างหนัก

รัฐบาลผนึกกำลังกับนักธุรกิจลงไม้ลงมือช่วยเหลือกันอย่างแข็งขัน

โทรศัพท์หาเรือลำเลียง-และส่งยุทธปัจจัยไปช่วยเหลือผู้เดือดร้อน

: กลับมาดูข่าวทีวีบ้านเราแล้วก็ใจหาย

น้ำท่า น้ำท่วม น้ำหลาก น้ำเน่า น้ำขัง แข่งกันมาเป็นระลอก

คงต้องรอดูน้ำใจจากรัฐบาลใหม่

จะไฉไลเหมือนหน้าตานายกรัฐมนตรีรึเปล่า

หวังใจว่า..ค ง จ ะ ไ ม่ ส ว ย แ ต่ รู ป จู บ ไ ม่ ห อ ม น ะ จ๊ ะ

อิ อิ

(น้ำฝนดีกว่าน้ำปุ๋ยใดๆ)

ฝนต้นฤดูปีนี้ช่างกระหน่ำให้ชุ่มฉ่ำดีเหลือเกิน ตลอดระยะหนึ่งเดือนแล้วละมังที่ฝนตกทุกวัน ไม่มีเว้นอย่างน่้อยที่อื่นไม่ตกที่นี่ก็ยังหยอดมาไม่ให้เว้นวรรคแม้แต่วันเดียว นอกจากต้นไม้จะเขียวสะพรั่งแล้ว กบเขียดแมลงต่างๆก็พลอยร่าเริงไปด้วย หิ่งห้อยที่หายไปนานกลับมาวิบวับยามค่ำคืน หน่อไม้ที่เคยแห้งเหี่ยวเจียนอยู่เจียนไปช่วงแล้ง กำลังแข่งขันกันแตกหน่อ ลองไปนับดูกอที่สมบูรณ์พบว่ามีหน่อถึง19 หน่อ บางหน่ออวบอ้วนน่าจะน้ำหนักกิโลกว่า ถ้าสับมาต้มกระดูกหมู หน่อเดียวก็อิ่มทั้งบ้าน

อ่านต่อ »

หลายปีดีดักมาแล้วที่ผมไปเที่ยวประเทศออสเตรเลีย ในฐานะคนบ้าปลูกยูคาลิปตัสแบบมุทะลุ ปลูกทดลองตามโจทย์ที่เขาว่าต้นไม้พันธุ์นี้มันไม่ดี..ด้วยอยากจะรู้ว่าไม่ดีอย่างไร ไม่ดีตรงไหน ในเมื่อธรรมชาติได้ส่งพรรณไม้ชนิดนี้มาเกิดในโลก เมื่อเราได้เรียนจากการปฏิบัติ ทำให้เราได้พบแง่มุมที่ด้อยและแง่มุมที่เด่น ในส่วนที่ไม่ดีส่วนมากจะมาจากการกระทำของมนุษย์ทั้งสิ้น ที่บริหารจัดการยังไม่ถูกต้องเหมาะสม ถ้าสามารถจัดการให้ถูกต้องแล้วเราจะพบจุดพิเศษของไม้ชนิดนี้ จึงไม่ควรตัดสินกล่าวโทษชนิดไม้แบบที่เราไม่ได้รู้จริงอย่างถี่ถ้วน ส่วนมากมนุษย์จะตัดสินใจจากข้อมูลที่ตนมี หรือ ตัดสินจากเขาว่า..ก็เลยว่าตามเขา..

ประเด็นเหล่านี้เกิดจากวิธีเรียนรู้และวิธีวิจัยที่ยังไงดีล่ะ อ่านต่อ »