ลานสวนป่า

เรื่องนี้ เป็นเรื่องเราคิดเราทำ บังเอิญตะกี้นี้ ได้ชมรายการทีวีที่โดนใจอย่างมาก เป็นเรื่องราวชีวิตของชายคนหนึ่งที่สนใจเรื่องงานประดิษฐ์ไม้เล็กๆเชิงศิลปะ จำได้แวบๆว่าท่านผู้นี้มีนิวาสถานอยู่เกาะเกล็ด นนทบุรี เป็นผู้ที่มีความสามารถเอาเศษไม้เล็กน้อยๆมาทำเป็นหุ่นไม้ ชักให้เคลื่อนไหว ทุกอย่างเกิดจากการผลักจินตนาการให้ออกมากระโดดโลดเต้น ทำไป ฝึกฝนไป ไปดูงานแสดงของคนอื่นบ้าง เพื่อเอามาต่อเติมความคิด ค่อยอดจินตนาการตนเองให้บรรเจิด

คุณชุมพล กลัดทอง ออกรายการไทยคิดไทยทำ ช่องMEDIA NEWS ออกอากาศทุกวันอังคาร เ ว ล า จำ ไ ม่ ไ ด้ (ออกรายการซ้ำช่วงกลางดึกอีกด้วย) ควรค้นในเน็ทอีกที ที่ชอบใจเพราะเห็นว่า..คุณชุมพล กลัดทอง ได้ค้นพบตัวเอง ทำตัวเองให้มีความสุข คิดได้และได้คิดในมุมที่สงบสุขและยังได้เจือจานความดีงามให้แก่สาธารณชนอีกด้วย มีเด็กๆไปเรียนกับคุณชุมพลพอสมควร งานของคุณชุมพลวางที่สยามพารากอน มีชาวต่างชาติสนใจเอาไปโพสในสื่อต่างๆ ทำให้งานเล็กๆน้อยไม่น้อยเสียแล้ว เมื่อคนเริ่มเห็นคุณค่าและความหมายที่ซ่อนอยู่

เข้าทำนองผ้าขี้ริ้วห่อความสุขห่อความงดงาม

ที่สำคัญมันเป็นงานที่เหมาะกับเจ้าตัว เป็นการเอาเศษไม้มาทำงานศิลปะ ที่ไม่ต้องใช้เครื่องไม้เครื่องมืออะไรมากมาย ไม่ต้องใช้วัสดุราคาแพง สามารถที่จะเอาเศษไม้เล็กๆน้อยๆมาสร้างงาน เรื่องอย่างนี้ละครับ ที่คนปลูกป่าแสวงหา ผมชอบชมงานศิลปะทำนองนี้ อยากจะเรียนจะทำอย่างนี้บ้าง ตั้งใจว่า..ว่างเมื่อไหร่จะไปดูงานที่บ้านคุณชุมพล ไปที่บ้านถวายเชียงใหม่ ไปที่ด่านเกวียน ไปที่สวนจตุจักร ฯลฯ ญาติโกท่านใดมีข้อมูลช่วยแนะนำสถานที่ด้วยนะครับ

คนขาดคลานความรู้อย่างผม

จะทำอะไรก็ต้องไปจูนใจ สร้างแรงบันดาลใจก่อนนะสิ

ผมคิดว่า บัดนี้ควรปลดล็อคเวลาล่วงเลยได้แล้ว ถึงจะมีต้นไม้มาก ผมก็ไม่อยากตัดไม้ เอาเฉพาะกิ่งกับต้นที่ตายมาใช้ก็ปะเลอะแล้ว การเลือกงานที่เหมาะกับตัว เราจะได้อยู่บ้านประดิษฐ์ประดอยงานไม้ที่สนใจมานานให้เป็นรูปธรรม ที่สวนป่ามีเศษไม้ทุกขนาดแถมยังมีปะเลอะ ยังมีเมล็ดไม้ มีน้ำเต้า เปลือกไม้ ใบไม้ ฝักเมล็ดไม้ สวยๆแปลกๆ พร้อมที่จะทำเฟอนิเจอร์ชิ้นเล็กชิ้นน้อยประดับบ้าน ใช้จินตนาการเชิงสร้างสรรค์ได้ไม่อั้น ปัจจุบันเครื่องไม้เครื่องมือก็หาได้ไม่ยาก คุณชายก็เพิ่งให้โต๊ะสำหรับงานช่างมา ปัมท์ลมก็มีแล้ว ซื้อเลื่อยวงเดือนตั้งโต๊ะเล็กๆมาตัวหนึ่ง สว่านแท่นเล็กตัวหนึ่ง เครื่องขัดกระดาษทรายตัวหนึ่ง แค่นี้ก็ลื่นไหลแล้วละครับ

พรุ่งนี้ฤๅษีจะมาเยี่ยมยาม ที่ผ่านมาฤๅษีได้ประดิษฐ์งานพวกนี้มาอวดเสมอ คุณชายเองก็มีแผนงานเรื่องพวกนี้อยู่ ยังเคยเอาไม้เนื้อแข็งแกะพระพุทธอย่างห้าวหาญ ต่อไปก็จะง่ายและสนุกขึ้น เรามีไม้หลากหลายคุณสมบัติ ไม่ชวนกันทำธุรกิจบ้าบออะไรหรอกนะครับ หันมาทำงานบ่มเพาะความรู้ความสุขกันดีกว่า ทดลองโน่นนี้ให้สนุกจนสำลัก..ยิ่งคิดก็ยิ่งกระดี๊กระด๊า อยากจะทำใจรอนๆ ช่วงนี้มีงานเฉพาะหน้าต้องประดิษฐ์น้ำเต้าเอาไปแสดงในงานบุรีรัมย์น่าอยู่ หลังปีใหม่ก็จะตระเวนดูงาน หาเครื่องมือมาเพิ่ม แล้วคนป่าก็นั่งทำงานจากเศษไม้ของป่าอย่างสุขโข

การใช้ชีวิตแบบเล็กๆน้อยๆอย่างมีคุณภาพนี่แหละ..สวรรค์บนดิน

ปลูกผักปลูกหญ้าปลูกต้นไม้เสริมตามกำลัง

มีอาหารดี มีอากาศดี มีอนามัยดี มีความปกติสุขดี

พี่เมี้ยวบอกว่า.สวนป่ารวยโอโซน

แ ค่ นี้ ก็ ป ลึ้ ม เ ป็ น บ้ า เ ป็ น แ ล้ ว ล ะ ค รั บ

แ ค่ นี้ ก็ พ อ เ พี ย ง แ ล้ ว ล ะ น้ อ ง เ อ๊ ย อิ อิ

ตอนเด็กๆผมตื่นใจมากกับเรื่องขงเบ้งดูดาว แล้วยังทำนายทายทักเรื่องลมฟ้าอากาศได้แม่นยำ นำมาวางกลยุทธหลอกล่อโจโฉจนตกน้ำป๋อมแป๋ม ตอนบ่ายคุณชายมาบอกว่าวันสองวันนี้จะหนาวแล้วละนะ จึงฉุกคิดว่า..เออ คุณชายนี่นะ..แกเก่งพอๆกับขงเบ้งนั้นแหละ บอกเรื่องลมฟ้าพยากรณ์แม่นยำทุกที คนขี้หนาวรู้แล้วก็เตรียมตัวเตรียมใจสิครับ อาบน้ำเอาลูกมะกรูดมาขัดถูทุกซอกทุกมุม เผื่อหนาวจริงๆจะได้ใช้สูตร 7 วันอาบน้ำหนเดียว

ตอนหัวค่ำจะดูบอลไทย-สิงคโปร์ เปิดทีวี ..มันทะลึ่งบอกว่า..ให้ใส่รหัส อ้าว! รหัสบ้าอะไรอีกละใส่ไม่เป็น ก็เลยอดดู ไม่ดูก็ไม่ลงแดงตายหรอกว่ะ ไอ้พวกมนุษย์ขี้เหม็นมันก็สร้างเงื่อนไขสารพัดอย่างนี้แหละเธอ ..เอาโคมมาจุด1ใบส่งเคราะห์ส่งโศกให้ไอ้พวกหากินกับทีวี หาเสื้อหนาวกับหมวกไหมพรมที่คนใจดีส่งมาให้สวมฉับ แล้วก็กลับมามุดมุ้งนอน

ตื่นขึ้นมากลางดึก ..ลมหนาวกรูเกรียวมาวูบหนึ่ง ลมหนาวมาเปิดชายมุ้งมากระทบขอบเตียง เออ..หนอ ใครนะส่งลมเย็นมาปลุกเรา ลุกขึ้นจัดชายมุ้งให้เรียบร้อย ดึงผ้านวมมาคลุมจะนอนต่อ..แต่ตากับใจตื่นเสียแล้ว จึงเอาโต๊ะพับมากางกลางเตียง แล้วก็นั่งทำการบ้านในหัวข้อที่ว่า..คุณเป็นคนบุรีรัมย์รึเปล่า เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดอย่างนี้ ..ทำไมเราถึงได้มาเกิดอยู่ที่นี่ นั่นนะสิ จะถามใครละ คิดไปก็เท่านั้น คนเรานี่นะเธอ ต่อให้ไปเกิดบนสวรรค์ ถ้าไม่คิดทำอะไรให้กับถิ่นฐานบ้านเกิดตนเองมันก็ไอ้แค่นั่นแหละ

โจทย์นี้ค้างใจมาตั้งแต่ดร.พิสมัย ประชานันท์ มาชวนไปงานวันบุรีรัมย์โป๊ะเช๊ะ ในวันที่5 มกราคมที่จะถึงนี้ การจัดงานเสวนาต้นปีก็ดีนะเธอ เราจะได้ตั้งต้นคิดร่วมกันว่า ปีใหม่นี้เราจะคืนอะไรให้กับบุรีรัมย์ ค น บุ รี รั ม ย์ จ ะ ช่ ว ย กั น ก ว า ด บ้ า น ปั ด ฝุ่ น ใ ห้ บ้ า น เ มื อ ง ตั ว เ อ ง ผ่ อ ง ใ ส เ รี่ ย ม แ ร้ ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ร ? เมื่อเค้าโครงความคิดออกมาอย่างนี้ ก็มีคำถามตามมา คนบุรีรัมย์จะทำอะไรให้บุรีรัมย์รึ ที่ผ่านมาจังหวัดนี้ก็ดูไม่ค่อยจะมีอะไรโฉ่งฉ่าง เงียบๆเหงาๆเหมือนที่เขาเรียกขานว่า

บุรีรัมย์ตำน้ำกิน

บุรีรัมย์ไม่ตำน้ำกิน จะตำอะไร? แค่ตำนานเกี่ยวกับเมืองนี้ มันก็หดหู่ดูแห้งแล้งในความรู้สึกแล้วนะเธอ เอาเถอะนะ ใครจะเรียกอย่างไรเราไปเปลี่ยนไม่ได้หรอก แต่เราแก้ไขได้ แทนที่จะบอกว่าบุรีรัมย์ตำน้ำกิน เราก็เปลี่ยนมาเป็น บุรีรัมย์ตำส้มตำปูดองอร่อยเหาะ-ตำน้ำพริก-ตำซุปหมากมี่-ตำลูกยอ-ตำข้าวเม่า-ต้มยำตำแกง เอาให้ตำตาตำใจแก่อาคันตุกะผู้มาเยือน

ทำให้ฮือฮากันไปเลย..

บุรีรัมย์มีเมนูอาหารอร่อย สะอาด ปลอดภัย

ใครได้มาชิมติดใจเป็นกำไรของกระเพาะ อิ อิ..

ภาคบ่ายมีหัวข้อเสวนา “เรื่องเครือข่ายชาวบ้านกับการสร้างความมั่นคงทางอาหาร” ได้หัวข้อนี้ชักเข้าเค้าแล้วสิเธอ แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว คนไทยมักจะเห็นเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องตายเรื่องเล็ก สงสัยสืบเชื้อสายมาจากอีตาชูชก เราจึงเห็นการบริโภคอย่างมูมมาม เมื่อก่อนเจี๊ยะจอบเจี๊ยะเสียม สมัยนี้เจี๊ยะสะพาน เจี๊ยะถนนลาดยาง เจี๊ยะโครงการต่างๆ ต่อไปก็เจี๊ยะประเทศ

ในชั้นเราๆชาวบ้านนี่นะเธอ น้อยนักที่จะใส่ใจเรื่องการบริโภค ทั้งๆที่ต้องกินอยู่ทุกวันนี่แหละ มี สั ก กี่ ค น ที่ รั บ ป ร ะ ท า น อ า ห า ร ถู ก วิ ธี ไม่ใช่แค่กินร้อนช้อนกลางเท่านั้นหรอกนะเธอ คุณภาพอาหารนี่เป็นเรื่องใหญ่ วิธีรับประทานอาหารก็เป็นเรื่องสำคัญ ค น ไ ท ย ป่ ว ย ทั้ ง ป ร ะ เ ท ศ ก็ เ พ ร า ะ เ รื่ อ ง กิ น ไ ม่ เ ป็ น นี่ แ ห ล ะ แต่..การนำเสนอเชิงนโยบายเช่นนี้คงไม่มีเวลาสาธยายอะไรได้มากนัก จะลงขั้นกระบวนการก็ยากอีก ต้องมานั่งใคร่ครวญว่าจะออกแบบการนำเสนออย่างไร?

การกินเป็นนำไปสู่การคิดเป็น

ในงานพัฒนาสังคมปกติ เราก็เห็นการใช้ทางลัดจำนวนมากเพื่อหวังผลที่รวดเร็ว โดยเฉพาะการขับเคลื่อนนโยบาย นโยบายใดๆก็ตาม มักจะเกิดจากตัวอย่างระดับชุมชนเล็กๆ มาก่อน เมื่อหลายคนเห็นดีเห็นงามก็ผลักดันให้เป็นนโยบาย นโยบาย เป็นทางลัดที่จะเพิ่มพื้นที่การทำงานอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ถูกหยิบยกไปเป็นนโยบายส่วนหญ่ มักหยิบไปไม่หมด มักจะหยิบไปแค่ผลผลิต ไม่สนใจกระบวนการ สนใจผลสำเร็จ ไม่สนใจวิธีทำ โดยหาสำนึกไม่ว่า วิธีทำนั่นเองที่จะกำหนดว่าผลผลิตจะออกมาดีหรือเลว

ที่เห็นจะๆ คือหนี้สาธารณะที่เพิ่มขึ้นทันที เพราะโดยปกติทุกประเทศไม่มีเงินพอที่จะแจกประชาชนอยู่แล้ว ก็ต้องกู้หนี้ ใช้เงินในอนาคตมาใช้จ่ายวันนี้ ประเทศในยุโรปที่ล่มสลายหนี้สินล้นพ้นตัวหลายประเทศอยู่ในเวลานี้ ก็มาจากการจ่ายเกินตัว คือแจกเงิน แจกโครงการ เรียกคะแนนเสียงนี่แหละ ความเสียหายก้อนใหญ่ที่จะฝังรากลึกในวัฒนธรรมการเมืองก็คือ การพึ่งพาภายนอกของชาวบ้านที่ไม่มีที่สิ้นสุด

งานนี้จะแจกความรู้ แจกความรัก แจกความปรารถนาดี ถ้าต้องการเห็นบุรีรัมย์บรรเจิด เราก็ไม่ควรจะทำแบบไฟไหม้ฟาง เพราะหลังจากวูบวาบแล้วมันก็จะเหลือแต่ขี้เถ้า ถูกลมกระโชกก็ไม่รู้ปลิวหายไปไหนหมด แทนที่จะสมวัตถุอย่างเดียว ก็ชวนกันมาสะสมประสบการณ์ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในหัวข้อเดียวกันหรือใกล้เคียงกัน แค่เปลี่ยนวิธีกินของคนบุรีรัมย์ให้เห็นเป็นตัวอย่าง สุขภาพคนไทยก็จะแข็งแรงขึ้นทั้งประเทศแล้วละครับ

การฉุกคิดจากจุดเล็กๆ เหมือนการเติบโตของต้นไม้ คนบุรีรัมย์ร่วมด้วยช่วยกันเติมความคิดความรู้ เพิ่มแรงบวกแรงใจให้แก่กัน ใช้ความเป็นคนบุรีรัมย์บ้านเฮามาเป็นแรงบวก เอาความรักบ้านเกิดมาเป็นตัวคูณ ปั้นบุรีรัมย์ให้พริ้งบรรเจิด ภายในครรลองที่พอเหมาะพอควรกับศักยภาพแห่งตน

“พระเจ้าอยู่หัว ทรงตอกย้ำเสมอว่า ภูมิปัญญาของบรรพบุรุษไม่ได้เปลี่ยนทรัพยากรมาเป็นเงินเป็นทอง แต่เปลี่ยนมาเป็นอาหาร เป็นของใช้ เป็นที่อยู่อาศัยให้พอดีพอเหมาะกับฐานะของคน ประเทศเราจึงอยู่มาได้โดยไม่เสื่อมทรุดเลย แต่ยุคหลังเราเปลี่ยนมันเป็นเงิน เราเปลี่ยนแผ่นดิน เปลี่ยนตันไม้ เปลี่ยนกุ้งหอยปูปลาเป็นสินค้า แล้วแผ่นดินก็ถูกทำลายลงในช่วงอายุคนรุ้นเดียวเท่านั้น”

เรามีภูเขา มีทุ่งนา มีป่า มีชายฝั่งทะเลที่มีทรัพยากรมั่งคั่ง แค่คนยุคเราเขลาเกินไปที่จะเก็บรักษาไว้ เราพยายามพัฒนาประเทศไปสู่ความร่ำรวย มีอุตสาหกรรมมากขึ้น มีรีสอร์ตมากขึ้น มีนักท่องเที่ยวมากขึ้น แต่เราลืมมองไปว่า แหล่งผลิตอาหารกำลังเสื่อมโทรมและใกล้จะหมดไป แล้วเราจะหาอาหารคุณภาพดีๆได้จากที่ไหน ต่อให้ร่ำรวยเพียงใด ไม่มีอาหาร ไม่มีความมั่นคง แล้วสงครามแย่งชิงก็จะเกิดขึ้น จนกลายเป็นสงครามโลกในยุคอันใกล้นี้

ถ้าเรายังไม่เริ่มทำการเกษตรแบบปลอดสารพิษ

ต่อไปคนในกลุ่มเกษตรกรเรานี่แหละ

จะเป็นคนกลุ่มแรกที่สะสมสารเคมีไว้ในร่างกายมากที่สุด

แล้วปัญหาในระยะยาวเกี่ยวกับการรักษา

ที่วันนี้ผู้ป่วยล้นมืออยู่แล้ว

ก็จะยิ่งมีมากขึ้น

เรากำลังเดินไปสู่อนาคตที่อปราะบางกันรึเปล่า

วันที่5 ควรจะเป็นวันที่คนเมืองแป๊ะ มาแปะโป้งร่วมกัน

เลิกเล่นเป่าหยิงฉุบกันเถิดนะ

เพื่อที่พวกเราจะได้ส่งมอบบุรีรัมย์ที่ไฉไลให้กับลูกหลานเราต่อไป

คนเรามีหนี้ด้วยกันทั้งนั้น บางคนก็ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน ผ่อนจิปาถะ แต่หนี้ก้อนหนึ่งที่เราควรจะรับผิดชอบร่วมกัน คือหนี้บุญคุณแผ่นดิน หนี้บ้านเกิดเมืองนอน ผมหนี้เรื่องนี้เยอะเลย ทบต้นทบดอกสะสมมานาน ยังไม่ได้ใช้คืนทุนรักบ้านเกิด งานนี้ละครับ จะได้เริ่มทยอยคืนนี้เสียที ผมออกแบบอย่างนี้ครับ นอกจากจะนำงานวิจัยไทบ้านไปเสนอแล้ว ผมจะไปขายความคิด ผ่านหนังสือ บุรีรัมย์โมเดล เจ้าเป็นไผ เพื่อคนบ้านเอ็ง กะจะลดแลกแจกแถม

ท่านใดซื้อหนังสือเล่มหนึ่ง สามารถเลือกของแจกได้ 1 อย่าง เช่น หน่อกล้วย –เมล็ดหญ้าม้า-ลูกมะสัง-เมล็ดถั่วพูสีม่วง-เมล็ดน้ำเต้าสายพันธุ์ต่างๆ-เมล็ดอัญชันพันธุ์ดอกซ้อน-เมล็ดชมจันทร์-พันธุ์เผือกยักษ์ –ฯลฯ อยากจะขนไปแจกสักรถสิบล้อ แต่ก็เกรงใจเรื่องสถานที่ คิดว่าอย่างน้อยก็มีแจก1,000 ชิ้น ละครับ เสียดายที่เมล็ดไม้ช่วงนี้ยังไม่แก่ ที่สวนป่ามีของดีนะครับ เราตั้งเป็นธนาคารแม่ไม้ ปีนี้มี-เมล็ดสะเดา-เมล็ดอาคาเซีย-เมล็ดยูคาลิปตัส-ไม้แดง-ไม้ยางนา –พันธุ์ดีที่สุดในโลก เสียดายที่ช่วงนี้เมล็ดยังไม่แก่ ไม่งั้นจะขนไปแจกๆๆ และแจก จะได้ช่วยๆกันปลูก ตามนโยบาย..

“จังหวัดบุรีรัมย์เป็นแหล่งผลิตอาหารคุณภาพชั้นยอด มีสภาพแวดล้อมธรรมชาติชั้นเยี่ยม”

วันที่ 5 สวนป่าพร้อม ขาดแต่คนสวยมาช่วยโปรยยิ้มแถมการขายหนังสือ

ถ้าของแจกหมด

ก็ จ ะ แ จ ก ล า ย เ ซ็ น แ จ ก ก อ ด ดีไหมละครับ อิ อิ

_{· เราๆท่านๆคงรู้จักปลวกกันบ้างแล้วละครับ เจ้าตัวเล็กๆรูปร่างคล้ายมดมีเขี้ยวโง้งคู่ใหญ่อ้าอยู่ที่หัว บางตัวหัวโตกว่ารูปร่างเสียอีก มีคนบอกเล่าว่ามันเป็นอันเดียวกันกับแมลงเม่า มันมีหลายสายพันธุ์เสียด้วยสิ พบเห็นทั่วๆไป แม้แต่ในบางที่ๆเราไม่คาดฝันมันก็เข้าไปแอบซุกซ่อนอยู่ได้ โดยเฉพาะห้องสมุดมันชอบมาก ทำให้เราสงสัยว่ามันกินอะไรเป็นอาหารกันแน่ มันชอบอะไร ดูๆมันตะกะตะกรามไปหมด}

_{· ปลวกคลุกคลีกอยู่กับเรามาตั้งแต่ปีมะโว้แล้วละ ในเมื่ออยู่พื้นโลกเดียวกันมันก็หลบหลีกกันยาก หลายคนรังเกียจปลวกเพราะเห็นว่ามันเป็นตัวทำลายทรัพย์สินที่เป็นบ้านเรือนของเรา มนุษย์จึงพยายามกำจัดปลวก เรียกว่าสู้กันมาหลายยก จนกระทั้งเท่าทุกวันนี้ก็ยังหามีฝ่ายใดยกธงขาวไม่ เรายังไม่สามารถสู้ปลวกได้ ปลวกจึงยิ้มเยาะภูมิปัญญาและเทคโนโลยีของมนุษย์ เมื่อก่อนนี้มีคนบอกว่าปลวกไม่ขึ้นคอนกรีต จะยุ่งเกี่ยวกับวัสดุที่เป็นไม้เท่านั้น ข้อสัญนิฐานนี้ไม่จริงเสียแล้ว เสาตอหม้อที่ฝังดินไว้แล้วเอาเสาไม้มาต่อเพื่อหนีปลวก ยังโดนปลวกจัดการเสียเรียบวุธ ผมเอาแป๊บเหล็กมาอ๊อกทำขาตั้งกล่องผึ้ง ปลวกก็ยังหาวิธีต่อท่อลำเลียงพลไปฟาดกล่องผึ้งซะกระจุย}

_{ผมเคยนอนฟังเสียงปลวกแทะฝาบ้าน}

_{ไม่เห็นตัวมันหรอกนะ}

_{ได้ยินแต่เสียง กร๊อดๆ กร๊อดๆ เบาๆ ระหว่างที่มันอร่อยกับบ้านของเรา}

_{นอนฟังเพลินอยู่3ปี}

_{ปรากฏกว่า..ได้เรื้อบ้านทิ้ง}

_{· หลังจากนั้นผมก็เฝ้าสังเกตมันทุกครั้งที่ไปเจอะเจอ ยิ่งอยู่ในป่าอย่างนี้ด้วยแล้ว หลงฝนตกปลวกนับล้านๆตัวก็จะขึ้นมาแทะกินไม้ บางกลุ่มจะทำดินเคลือบท่อนไม้ไว้มิดชิด แล้วมันก็รุมมะตุ้มกินเนื้อไม้อย่างสุขารมณ์ มีผู้รู้กล่าวว่า..ปลวกมันมีผิวหนังบอบบาง มันเลยทำท่อหุ้มทางลำเลียงด้วยดินเป็นท่อคดเคียวตามเส้นทางสัญจรของมัน เรื่องเทคโนโลยีระบบขนส่งนี้ ผมเชื่อว่าปลวกเก่งกว่ามนุษย์เสียอีก ภายในรังปลวกจะมีระบบความคุมอุณหภูมิให้คงที่ เรียกว่าติดแอร์ทั้งรังว่างั้นเถอะ ในช่วงที่เกิดภัยพิบัติมากระทบกับรัง เช่น เปลือกนอกผิวรังเป็นรูโหว่ เจ้าพวกปลวกหัวโตจะรีบเอาหัวมาอุดรูที่ชำรุดไว้ แล้วเร่งให้ปลวกงานรีบซ่อมแซมรังส่วนที่เสียหาย}

_{· นางพญาปลวกตัวใหญ่เท่านิ้วก้อย ตั ว ข า ว ๆ ขุ่ น ๆ เ นื้ อ ตั ว อ่ อ น นุ่ ม เ ห มื อ น ตั ว ห น อ น มี หั ว ข น า ด เ ท่ า ป ล ว ก ทั่ ว ไ ป แ ต่ ร่ า ง ก า ย ใ ห ญ่ ม า กว่าปกตินับร้ อยเท่า คงเดินไปไหนไม่ได้ มีหน้าที่เบ่งท้องวางไข่ให้มีปริมาณมากๆ ที่ ม หั ศ จ ร ร ย์ คื อ อ า ณ า เ ข ต ที่ น า ง พ ญ า ป ล ว ก พำ นั ก จะสร้างด้วย ดิ น แ ข็ ง พิ เ ศ ษ รู ป ร่ า ง ค ล้ า ย ๆ จ า น ข้ า ว จะฝังตัวอยู่กลางรังปลวก สมัยหนึ่งมีใครก็ไม่รู้มาโพทะนาว่า.. นางพญาปลวกเป็นยาโด๊ปชั้นยอด แค่นั้นแหละเธอเอ๋ย พ ว ก น ก เ ข า เ ห ง า ห ง๋ อ ย พ า กั น บุ ก ต ลุ ย ขุ ด ห า น า ง พ ญ า ป ล ว ก จ น รั ง ป ร ะ จุ ย ไ ป ทั้ ง ป่ า รังที่ไม่มีนางพญาก็จะร้าง พลเมืองที่เหลือคงอพยพไปสร้างรังแล้วบ่มเพาะนางพญาขึ้นมาทดแทน ส่วนการโด๊ปด้วยนางพญาปลวกได้ผลประการใด ไม่มีคนสรุปประเมินผล พักหลังสังเกตได้ว่า..เรื่องนี้ซาๆกันไป..}

_{แสดงว่านกเขา..ค ง ต ก ค อ น เหมือนเดิม อิ อิ}

_{แหม ถ้ า กิ น แ ล้ ว มั น ซู่ ซ่ า ส์ จ ริ ง}

_{ผมนี่แหละ น่ า จ ะ ไ ด้ รั บ อ า นิ ส ง ส์ เ ป็ น ค น แ ร ก}

_{เพราะผมเป็นเจ้าของรังปลวกเต็มป่า}

_{สั่ง ค น ง า น ใ ห้ ขุ ด ม า กิ น วั น ล ะ 1 0 ตั ว ก็ ยั ง ไ ด้}

_{จะ เ จี๊ ย ะ ใ ห้ ไ ว อ า ก้ า ..ตกกะป๋องไปเลยยย 5555}

_{· สมัยหนึ่งผมเคยทำวิจัยแบบไทบ้าน แนวคิดก็คือ จะ จั บ เ อ า น า ง พ ญ า ม า อ ยู่ ร ว ม รังอยู่ใกล้ๆกัน เพื่อจะทำฟาร์มปลวก แล้วเอาปลวกนั้นมาเลี้ยงปลาเลี้ยงไก่อีกที ในจุดที่เลี้ยงปลา เราก็เอาภาชนะไปพวกพลาสติกแข็งไปสร้างรังเลี้ยงบนบ่อปลา แล้วขุดเอาจอมปลวกไปวาง เอาเศษไม้/กระดาษหนังสือพิมพ์ไปสุมไว้เยอะๆ รดน้ำ เพื่อให้ปลวกขยายพันธุ์ ได้ปริมาณมากๆก็แซะลงให้ปลากิน อีกวิธีหนึ่งทำบนดิน ไปขุดเอาจอมปลวกมาวางเรียงใกล้กัน แล้วเอาเศษไม้ เศษกระดาษ ฯลฯ ที่ปลวกชอบไปสุมไว้บนพื้นที่ฟาร์มปลวก ติดสะปริงเกอร์รดน้ำให้ความชื้น ผมเอาไก่ไปปล่อยไว้ในวงล้อมฟาร์มที่ว่านี้ หวังว่าถ้าเป็นผลสำเร็จจะไม่ต้องเสียค่าอาหารเลี้ยงไก่}

_{ทำ ไ ป ทำ ม า ไ ม่ ค่ อ ย เ ข้ า ท่ า เ ท่ า ใ ด นั ก}

_{ป ริ ม า ณ ป ล ว ก ไ ม่ ไ ด้ ข ย า ย ตั ว เ ร า เหมือนที่อยู่ตามธรรมชาติ}

_{แนวคิดเรื่องเลี้ยงปลวกให้ปลาให้ไก่กินเพื่อประหยัดอาหารจึงเลิกรา}

_{ป ล่ อ ย ไ ก่ ใ ห้ ห า กิ น เ อ ง แ บ บ บุ ฟ เ ฟ ต์ จ ะ ดี ก ว่ า}

_{· จากบัดนั้นมาจนกระทั้งบัดนี้เธอเอ๋ย..เรื่องปลวกก็ยังค้างคาอยู่ในใจผมสม่ำเสมอ และก็ยังไม่รู้จะเอาสติปัญญาอะไรไปสู้กับปลวก ทุกครั้งที่โฉมยงโอดครวญเรื่องปลวกกัดกินโน่นนี้ ผมก็ได้แต่เอื้ออ้าทำหน้าจ๋อย..สุดท้ายเธอก็ไม่มาหวังพึ่งคำแนะนำอะไรอีกแล้ว ขับรถไปซื้อยาฆ่าปลวกมาฉีดๆๆๆ เอาเชลล์ไดร๊ท น้ำมันควันไม้ เอาอีเอ็ม เอาสารต่างๆไปรดไปราด ปลวกก็แค่ขยาดนิดๆหน่อยๆแล้วก็กลับมาอีก เล่นเอาเถิดเอาล่ออยู่อย่างนี้ จะแพ้ชนะก็ยังไม่ครบยก ไม่อาจตัดสินได้ เ ค ย มี ค น อ ว ด เ รื่ อ ง ผ ล วิ จั ย ก า ร กำ จั ด ป ล ว ก ไ ด้ สำ เ ร็ จ ผมไม่อยากจะเชื่อ.. ตอนแรกๆปลวกมันอันอาจจะถอยให้บ้าง ..แต่วันหลังมันก็รุกเข้ามาใหม่}

_{แหม ถ้าใครพบวิธีกำจัดปลวกได้จริงๆคงรวยเละแน่ๆ}

_{· เธอทราบไหม? สินทรัพย์ทั่วโลกเสียหายเพราะปลวกปีละไม่รู้กี่แสนล้านบาท ถ้าจะประเมินแบบเข้าข้างมนุษย์ด้วยกัน ผมคิดว่า..เราแค่ค้นหาวิธีป้องกันปลวกได้บ้างเท่านั้น แต่จะกำจัดปลวกแบบถอนรากถอนโคน..มนุษย์ยังไม่มีน้ำยา อย่างเก่งก็แหกตาโฆษณาชวนเชื่อขายยากัน}

_{· ระยะนี้พวกเราฮิตเรื่องการสร้างบ้านดินกัน ผมไม่ทราบว่าประสบปัญหาเรื่องปลวกบ้างหรือเปล่า สมัยที่ไปดูงานที่อินเดีย ในเขตชนบทของอินเดียล้วนปลูกสร้างบ้านเรือนด้วยดินกันทั้งนั้น บ้านดินอินเดียก็ตั้งอยู่บนพื้น แถมบางแห่งยังเอาใบอ้อยและทางมะพร้าวมาเป็นวัสดุมุงครอบหลังคาไว้ชั้นหนึ่ง ถ้าบ้านเราก่อบ้านดินติดพื้นอย่างนี้ คงโดนปลวกเล่นงานกระเจิงแน่ ..ผมพยายาม ถ า ม ผ่ า น ล่ า ม ว่ า ..ชาวภาระตะ มี วิ ธี ป้ อ ง กั น ป ล ว ก อ ย่ า ง ไ ร ก็ได้คำตอบแบบคลุมเครือ สรุปไม่ได้ว่า แ ข ก ใ ช้ ภู มิ ปั ญ ญ า อ ะ ไ ร ไ ป สู้ ป ล ว ก}

_{ผ ม เ อ ง ก็ พู ด ภ า ษ า ข อ ง เ ข า ไ ม่ ไ ด้}

_{ไม่งั้นจะจู้จี้เจาะใจให้รู้เรื่องไปเลย}

_{เสียดายก่อนไป น่ า จ ะ ห า แ ฟ น เ ป็ น ช า ว อิ น เ ดี ย สั ก ค น}

_{ฝึกพูดพอรู้เรื่อง..ก็คงจะไม่ต้องมานั่งจิตตกอย่างนี้}

_{· เรื่องของปลวกมีหลายมุมมอง ถ้าเรามองในแง่ดีก็จะเห็นคุณประโยชน์ของปลวกมหาศาล ลองคิดดูสิเธอ ถ้าไม่มีปลวกโลกใบนี้จะรกรุงรังขนาดไหน การที่ปลวกเข้าไปอยู่ในห่วงโซ่อาหารในธรรมชาติ ทำให้มีอาหารเลี้ยงดูแมลง/สัตว์เลื้อยคลาน/นกเขา/หรือนกอื่นๆก็ได้อาศัยปลวกเป็นอาหาร . .ป ล ว ก ไ ด้ เ ล ว ร้ า ย อ ะ ไ ร ปลวกเป็นเพื่อนร่วมโลกที่น่ารักมาก ขยันขันแข็งทำหน้าที่ปัดกวาดโลกใบนี้ให้ดูสวยงาม แถมยังบรรณาการเห็ดอร่อยๆให้เราได้รับประทาน ผู้สันทัดกรณีเล่าว่า..เห็ดโคนที่แสนอร่อย เกิดจากปลวกคาบเอาสปอร์ไปกักตุนไว้เป็นอาหาร ในรังปลวกบางแห่งเคยขุดไปเจอตุ่มเห็ดเล็กๆขาวๆมามายในรังปลวกชั้นบน เมื่อสปอร์ติดขาปลวกขึ้นสู่ผิวดิน ในวาระที่ความชื้นเหมาะสม สปอร์ก็จะขยายตัวโผล่ดินขึ้นมาเป็นกลุ่มดอกเห็ดให้ฉายฉิมได้ไปเก็บ ประโยชน์ของปลวกคงมีมายมากกว่านี้ แต่กึ๋นมนุษย์ยังเจาะเข้าไปไม่ถึง เรื่องปลวกก็เลยคาราคาซังยังหาพระเอกไม่พบ}

_{· เช้านี้ ผ ม เ ห็ น ป ล ว ก กำ ลั ง ก่ อ ห ว อ ด ขึ้ น ใ ต้ บ้ า น ห ลั ง ใ ห ม่}

_{· บ้านที่เราเพิ่งยกโครงมาตั้งได้วันเดียว}

_{· ปลวกก็พากันมาจับจองสร้างรังเล็กๆ2-3แห่งเสียแล้ว}

_{· ผมมานั่งๆนอนๆคิดจะเอายังไงดี}

_{· ก็เลยคิดวิธีหนามยอกเอาหนามบ่ง}

_{· ผ ม จ ะ เ อ า ต า ข่ า ย ต า สี่ เ ห ลี่ ย ม เ ล็ ก ม า ล้ อ ม ไ ว้ ใ ต้ ถุ น บ้ า น}

_{· แ ล้ ว เ อ า ลู ก ไ ก่ ตั ว เ ท่ า กำ ปั้ น ม า ป ล่ อ ย ไ ว้ 2 ตั ว}

_{· เ อ า น้ำ ไ ป ว า ง ไ ว้ ใ ห้}

_{· ส่ ว น อ า ห า ร ก็ ใ ห้ คุ ณ ไ ก่ คุ้ ย เ ขี่ ย ป ล ว ก ตั ว อ้ ว น ๆ กิ น เ อ า เ อ ง}

_{· แล้วเฝ้าสังเกตดู ..ถ้าปลวกหมดหรือไม่ขึ้นมาให้ไก่เจี๊ยะอีก}

_{· ผมก็จะย้ายลูกไก่ไปยังบ้านหลังอื่นๆไปเรื่อยๆ}

_{· เ ร า อ า จ ะ ทำ ป ร ะ ตู ก ล ใ ห้ ไ ก่ เดินไปหาปลวกใต้ถุนกลุ่มบ้านใกล้เคียงได้ด้วย}

_{· แบบนี้..ท่าจะสนุกแน่}

_{· เอาไว้ผมทำเรียบร้อยแล้ว จะ ถ่ า ย ภ า พ ม า ใ ห้ ดู น ะ ค รั บ}

_{ตะกี้นี้..คุณชายมาลากเอาเครื่องตบอัดดินไปออกกำลังกาย}

_{บอกว่าจะเอาไปทดลองบดดินข้างถนนให้แน่นกันน้ำเซาะพัง}

_{คุณชาย..ถามว่า ครูบากำลังทำอะไร?}

_{ผมก็กำลังเขียนเรื่องปลวกนะสิ}

_{แล้วนี่คุณชายเอาเครื่องบดดินสั่นสะเทือนไป ตบ ตบ..ดิน อยู่บนหัวปลวก}

_{ปลวกมันไม่ได้ใส่หมวกกันน๊อก !}

_{ไม่รู้ว่าชาวปลวกจะหัวสั่นหัวคลอนเพราะฝีมือคุณชายรึเปล่า..}

_{ตอนนี้ท่านอ่าน อ่าน ..แล้ว ก รุ ณ า ค อ ม เ ม น ท์ เ รื่ อ ง นี้ ด้ ว ย นะ จ๊ะ}

_{· ข อ บ ใ จ ล่ ว ง ห น้ า น ะ ค น ส ว ย .. คิ คิ}