เจอกันที่ลานภูมิศาสตร์ :)

3 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 25 ตุลาคม 2010 เวลา 9:30 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

ลานรีวิว

http://lanpanya.com/reviewzone/ 

ข้าพเจ้าเคยตั้งใจจะเขียนเกี่ยวกับดนตรี และก็เผยแพร่บทวิพากษ์ความคิดส่วนตัวต่อความเป็นไปในสังคม
แต่ไปๆมาๆก็เขียนไปได้นิดๆหน่อยๆ  ก็เอางานเขียน  บทกวี ของตัวเองมาใส่เสียอย่างงั้น
แล้วก็เงียบไปนาน  เนื่องจาก…อะไรไม่รู้  55555

 
Gloomy saturday
http://gloomysaturday.exteen.com/

หลังจากนั้นก็ได้ไปเปิดบล๊อคใหม่ที่ Exteen เพื่อตั้งใจเขียนงานแนวใหม่สำหรับตัวเอง
เอาไว้เขียนหนังสืออีกแนวหนึ่งเป็นสไตล์กึ่งแต่ง กึ่งชีวิตจริง  คือใส่อารมณ์ดราม่าให้กับตัวเองเพิ่มขึ้นไปอีก 
คือเป็นงานเขียนแหล่ะ  แต่เป็นงานเขียนที่ จับต้นจนปลายไม่ค่อยได้ ผิดหวัง เศร้า เจ็บปวด
อยากเขียนให้คนอ่านอิน *O* อ่านแล้วแทบอยากจะเข้ามากอด มาปลอบเรา…ตอนนี้ก็เขียนอยู่นะ :)

แล้วก็หายไปเล่นเฟสบุคเสียนานเลย  จนคิดว่าได้ฤกษ์ จะทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันอีกสักครั้ง 
ก่อนหน้านี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำเว็บไซต์ เกี่ยวกับดนตรีกอธิคในประเทศไทย  (http://metalbabe.webs.com/)
อัพเดทได้อยู่ 8เดือน ก็อยากจะทำให้เป็นสากลด้วยการจดโดเมน
แล้วกอรปกับขึ้นปี 2 ค่ะ เรียนหนักขึ้นมากกกก !  แบ่งเวลาให้ตัวเองไม่ถูก  เลยพักไปทั้งหมดเลย ไม่ได้สร้างสรรค์สิ้งใหม่ๆเลย

ส่วนตอนนี้ พลอย ก็ตัดสินใจเปิดบล๊อคใหม่ อีกอัน คือ


ลานเว็บว้าว
http://lanpanya.com/webwow/

ซึ่งเอาไว้โพสเว็บไซต์เท่ๆ  น่าสนใจเนื่องจากเป็นคนชอบท่องโลกไซเบอร์ หาเว็บไซต์ใหม่ๆไว้ดู ไว้ชม อยู่เสมอ
เลยอยากแบ่งปันให้เป็นเรื่องเป็นราวซะเลย   

 

ลานภูมิศาสตร์

ก็คือบล๊อคนี้พลอยตั้งใจจะทำคลังความรู้เกี่ยวกับภูมิศาสตร์คือศาสตร์ที่พลอยกำลังศึกษาอยู่ในระดับอุดมศึกษานี่แหล่ะค่ะ :)
ก็จะรวบรวม เรื่องราวที่พลอยได้เรียนในแต่ละวันๆ  หรือบทความเกี่ยวภูมิศาสตร์ที่แต่งขึ้นมาเองค่ะ
เพื่อที่จะได้เป็นการทบทวนให้ตัวเองมีความจำที่ดีขึ้น และเผยแพร่ศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์และโลกมากที่สุด

คน+ธรรมชาติ = ภูมิศาสตร์

http://lanpanya.com/geoteen/


“ ปรัชญาจากตุ๊กตาแม่ลูกดก ”

3 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 16 กุมภาพันธ 2010 เวลา 10:06 (เย็น) ในหมวดหมู่ ชีวิต ความคิด ตัวตน #

 

 

 

 

* รู้จักกับตุ๊กตาแม่ลูกดกกันก่อน …

 

ไฟล์:Russian.dolls.hugeset.arp.jpg

 

                             ตุ๊กตาแม่ลูกดกหรือ “เนสติ้งดอล” (Nesting Doll) คือของฝากยอดนิยมจากประเทศรัสเซีย ในภาษารัสเซียเรียกว่า “มาตรีออชคา” (Matryoshka ) ภายในจะมีตุ๊กตาตัวเล็กๆซ่อนอยู่อีกหลายชั้นแล้วแต่ผู้สร้าง 1ชุดอาจเริ่มตั้งแต่ 2 จนไปถึง 60 ชิ้นเลยทีเดียว และยิ่งมีจำนวนมากเท่าไหร่ ตุ๊กตาตัวนอกสุดก็ยิ่งตัวใหญ่มากเท่านั้น   ตุ๊กตาแต่ละตัวใช้ไม้เป็นวัสดุในการทำ ประกอบด้วย ส่วนบนและส่วนล่าง สามารถนำมาประกบกันได้สนิทตามร่องที่เซาะเอาไว้ตรงกลาง  ทุกตัวจะถูกเขียนชุดและใบหน้าเหมือนกันหมด เป็นงานฝีมือล้วนๆที่อาจจะวาดแค่ไม่กี่ชุดเท่านั้นในหนึ่งลาย  ทำให้มีรูปแบบที่หลากหลายไม่ซ้ำกัน ขึ้นอยู่กับจินตนาการและฝีมือของช่างเป็นสำคัญ  เรียกว่าเป็นงานระดับมาสเตอร์พีซได้เลยทีเดียว 

ขั้นตอนการผลิตนั้นเริ่มต้นที่ตุ๊กตาตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ในสุดก่อน การแกะตัวเล็กนี้ต้องใช้ความประณีตอย่างมาก  เมื่อเสร็จแล้วจึงทำตัวที่มีขนาดใหญ่กว่าเพื่อครอบตัวเล็กเอาไว้ช่างจะแกะสลักท่อนล่างก่อน โดยขุดเอาเนื้อไม้ข้างในออก ลองใส่ตุ๊กตาตัวเล็กสุดนี้เข้าไป และแกะเนื้อไม้จนกว่าจะใส่ลงได้พอดี  หลังจากนั้นก็ทำตุ๊กตาตัวใหญ่ขึ้นทีละตัวๆ จนกว่าจะได้จำนวนตามต้องการ  แต่ถ้าเป็นตุ๊กตาชุดแรกที่ถูกสร้างโดย “เซอร์เกย์ มาลุยติน” (Sergei Maliutin) ราวพ.ศ.2434  จะวาดเป็นเด็กหญิงหน้ากลมแป้น แววตาสดใส สวมชุดพื้นเมืองที่เรียกว่า ซาราฟัน  ต่างจากในปัจจุบันที่แต่ละตัวจะถูกวาดชุดไม่เหมือนกัน รวมไปถึงใบหน้าจะแสดงอารมณ์ที่ต่างกันด้วย   ตัวนอกสุดจะเป็นใบหน้ายิ้มแย้มสวยงาม แต่ตัวที่อยู่ข้างในอาจแสดงอารมณ์อื่นๆเช่นโกรธ เสียใจ หรืออาจไม่มีใบหน้าเลยที่สำคัญการใส่ตุ๊กตาตัวเล็กๆ ซ้อนกันลงไปหลายตัวนั้น คนรัสเซียเชื่อว่าเป็นเครื่องหมายแห่งความอุดมสมบูรณ์ และการมีชีวิตที่ยืนยาว จึงถือเป็นของฝากเสริมมงคลอีกอย่างหนึ่งที่ซึ่งนักท่องเที่ยวที่ได้ไปเยือนรัสเซียนิยม ซื้อกลับมาให้ญาติมิตรเสมอ…

 

 

*ปรัชญาชีวิตที่ได้…

ส่วนปรัชญาที่แฝงมากับตุ๊กตาแม่ลูกดกก็คือจงมองคนอื่นให้เป็นเหมือนตุ๊กตา และทำตัวเองให้เป็นดั่งตุ๊กตา เป็นปรัชญาชีวิตที่สอนให้เราตระหนักว่า เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคนอื่นจะมีกี่ชั้นและกี่หน้าในคนๆหนึ่ง
แม้ภายนอกจะเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม สวยงามและดูเป็นคนดีก็ตาม แต่จนกว่าเราจะได้เปิดมันออกดูนั่นแหล่ะจึงจะตัดสินได้ว่าคนๆนั้นเป็นอย่างไร คือสอนให้ใช้เวลาคบคน คบจนกว่าเขาจะเปิดชั้นต่อไปให้เราเห็นอีกนัยหนึ่ง สอนให้เราวางตัวอย่างมีชั้นเชิง ให้มีหลายหน้าเช่นกัน จงเก็บซ่อนใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวเอาไว้ให้ลึกสุดและแสดงสิ่งที่ดีงามไว้ชั้นนอกสุด  อย่าให้ใครมาอ่านเราออกในชั้นเดียว และจงเปิดชั้นต่อไปเมื่อถึงเวลาอันสมควรให้แก่ผู้ที่ใช้เวลาเพื่อเรียนรู้ความเป็นเรา

 

 

 เรียงเรียงประวัติตุ๊กตา Nesting doll  จาก  http://edunews.eduzones.com/applezavip/20951
ภาพจาก 
http://th.wikipedia.org/

 

 

 ปล. พอดีเขียนเรื่องนี้ส่งอาจารย์ 
เลยนำมาลงไว้ในนี้ด้วย เนื่องจากได้แรงบันดาลใจและปรัชญานี้มาจากบทเพลงของวง 8Th floor เพลง Nesting doll เป็นเพลงที่ดีมากเลยค่ะ ลองหาฟังดูค่ะ  แล้วพลอยเองก็ชอบตุ๊กตาตัวนี้มากเลย ก็ซื้อมาตั้งไว้ในห้องด้วย เวลามองมันก็จะเหมือนเป็นการเตือนตัวเองเสมอๆ ก้เลยเขียนออกมาได้ดังนี้แหล่ะค่ะ  

 

 


สักกี่คนที่สนใจ “ระหว่างทาง”ที่คุณเดินมา?

6 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 14 มกราคม 2010 เวลา 12:11 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

 

ไม่รู้ทำไมเราต้องแคร์นัก
กับการที่จะต้องมีผลลัพท์ดีๆไว้บอกใครสักคน
ที่เอ่ยถามด้วยความกระเหี่ยน กระหือรือ ริษยาต่อผลลัพท์จากปากเรา
ทั้งๆที่คนเหล่านั้นไม่เคยรับรู้ด้วยซ้ำ ว่าระหว่างทางเราเดินผ่านอะไรมาบ้างเราเหยียบทับอะไรมาบ้าง เรากระโดดข้ามอะไรมาได้บ้าง
อะไรที่ทิ่มตำและทำให้เราเจ็บปวดบ้าง
เรามีทั้งลำบากและสบาย มีทั้งสุขและทุกข์ แต่นั่นไม่มีผลอะไรกับคนอื่
 

 

เค้าไม่สนใจว่าเราไปถึงปลายทางได้ด้วยวิธีไหน ?
สนใจแค่ว่าเราไปถึงที่หมายหรือตายกลางทาง…เท่านั้นเอง

ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย…แต่”ระหว่างทาง”นี่แหล่ะ ที่คุณจะเก็บเกี่ยวสิ่งที่มีคุณค่าให้กับตัวคุณเอง
เพราะสิ่งเหล่านี้มันมีค่าและเป็นบทเรียนให้กับตัวคุณแต่เพียงผู้เดียว
ไม่มีใครสนใจมันสักนิด

อย่าไปแคร์…กับคนที่ผิดหวังจากผลลัพท์ของคุณ
เพราะคนพวกนั้นไม่มีส่วนร่ว
มรับรู้ “ระหว่างทาง” กับคุณแม้แต่น้อย
ว่าคุณเจออ
ะไรมาบ้าง?
แต่ครอบครัวของคุณต่างหาก
..
.ที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับคุณ
…ปลอบใจและเติมพลังให้ ยามที่คุณท้อถอย
ยิ้มให้และพร้อมฉุดดึงในวันที่ล้มไม่เป็นท่า
…เช็ดน้ำตา ในยามที่ทุกอย่างพังทะลาย
นี่ต่างหากคือคนที่คุณควรแคร์…มากที่สุด

 

 


.
.
.

 


สักกี่คนที่สนใจ “ระหว่างทาง”…ที่คุณเดินมา???


“เหรียญ2ด้านในราตรีกาลแห่งความเถื่อนถ่อย”

2 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 13 มกราคม 2010 เวลา 3:59 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

 

ก่อนที่ฉันจะก้าวผ่าน…ราตรีกาลแห่งความเถื่อนถ่อย
ก่อนที่อำนาจแห่งกิเลศ…ผยองเดชขึ้นอีกครา
ก่อนที่ผีเสื้อระเริงไฟจะมอดไหม้…ไม่คืนฟ้า
ก่อนที่เราจะย้อนเวลา…พ่ายแพ้ให้ทิฐิมานะตัวเองอีกหน
ก่อนที่ม่านหมอกแห่งห้วงสุข…จะคลายจางและยอมจำนน
ก่อนที่สายฝนจะลบล้าง…อหังการ์แห่งดอกราตรี
ก่อนที่สองด้านของเหรียญจะงดงาม…ย่อมว่างเปล่า
ก่อนที่ใต้จิตจะรวดร้าว…กายหยาบย่อมแหลกราน


ฉันต้องทำ 2 ด้านไปพร้อมกัน…หยิบดูด้านไหน ก็สวยงามที่ด้านนั้น

 

 


คุณปลดพันธนาการแห่งบ่วงแค้นด้วยสิ่งใด?

3 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 22 ธันวาคม 2009 เวลา 8:31 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

 

 

ดอกไม้โปรยร่วง กลางสุสาน
ดั่งจักรวาลโปรยดาวนับหมื่นสี
หมู่นกหนอน จิกชอนเถ้าธุลี
ดั่งปั่นป่น ความอัปรีย์ ให้ย่อยยับ

กุหลาบขาว วางข้างศิลาหิน
มิปดปลิ้นผู้วายชนม์ที่ล่วงดับ
หลุมดิน นูนแจ้งซึ่งความลับ
เศร้าสดับเพื่อการใดให้วังเวง

พริ้วลมแผ่วแว่วมาดังหวีดไหว
ละลายใจของผู้ซึ่งโดนข่มเหง
ส่งวิญญาณ เสียงเฉาเศร้าบรรเลง
ดั่งบทเพลง ขอขมา เพื่อลาตาย

 

ถาม : คุณปลดพันธนาการแห่งบ่วงแค้นด้วยสิ่งใด?
ตอบ : ในบทกลอนดังกล่าว สำหรับบางคนต้องปลดมัน ด้วยความตาย…

 

 

 

 


ค่ายแรกแห่งความเป็นนิสิต และ ดนตรีโกธิคที่หลบเร้น

4 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 22 พฤศจิกายน 2009 เวลา 9:57 (เช้า) ในหมวดหมู่ ชีวิต ความคิด ตัวตน #

 

 

 

ตอนนี้เริ่มเทอมสอง กับเอกภูมิศาสตร์ …ช่างท้าทายยิ่งนัก
และเปี่ยมด้วยสิ่งแปลกใหม่ให้ค้นหาและจดจำ
ค่ายแรกผ่านพ้นไป ณ มอเชียงใหม่  เป็นค่ายภูมิศาสตร์สัมพันธ์
จัดขึ้นเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของนิสิต
ชาวภูมิศาสตร์ มอเชียงใหม่และ มอบูรพา  พลอยนั่งรถไฟไป 12 ชั่วโมง!!!
ช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข และความลำบาก 
แต่นั่นก็เป็นประสบการณ์ที่หาไม่ได้จากที่ไหน เราต้องทุ่มตัวลงไปเรียนรู้มันเอง 

และค่ายต่อไป ช่วงหลังปีใหม่ เอกภูมิศาสตร์ของเราต้องไปสร้างเล้าไก่ให้โรงเรียนทุรกันดานที่อรัญประเทศ
555 ช่างตลกโปกฮา เป็นไปดังคาด เรามีแต่ออกนอกสถานทีบ่อยครั้ง
แม้ว่ามันจะลำบากเรื่องที่นอน ที่กิน แต่มันก็เป็นแค่ช่วงสองสามวัน เท่านั้นเอง
เราสบายมาทั้งชีวิต แค่สละเวลาเพียงน้อยนิดไปช่วยผู้อื่นบ้างนั้น จะเป็นไรไป

 

 

นอกจากเรื่องเรียนแล้ว

ยังมีเรื่องเว็บไซต์ ที่พลอยกำลังทำอยู่
เกี่ยวกับดนตรีโกธิคเมทัล พลอยคิดว่านี่เป็นงานที่ต้องทำ และรับผิดชอบ
แม้จะมีคนติดตามอยู่เล็กน้อยมากก็ตาม เหตุผลเพราะ พลอยตั้งใจจะเป็น
กระบอกเสียงให้กับดนตรีแนวนี้ซึ่งยังไม่ได้รับความนิยมในไทยเท่าไหร่
น้อยคนที่จะสัมผัสมันถึงคำว่า ดนตรีโกธิค” มิใช่แฟชั่น คอสเพลย์ ที่ทึกทักกันไป?
ว่าเป็นการเข้าถึงความเป็นโกธิค หรือแม้แต่การดื่มเลือด กรีดแขน หรือพูดถึง
แวมไพร์ ค้างคาว

อะไรเทือกนี้ล้วนมิได้ทำให้เข้าใกล้คำว่าโกธิคแม้แต่น้อย!!!

 

โกธิค มันคือความโศกาจาบัน ที่ถ่ายทอดจากจิตวิญญาณส่วนลึก ต่างหาก
มันคือความสิ้นสูญจากความสรวลสรรค์ แต่ทว่าดำรงถึงความสุขในแบบของมัน

 

 

 

ดังนั้นแล้ว พลอยจึงเลิกไม่ได้ ทิ้งไม่ได้ พลอยตั้งใจแล้วที่จะพาตัวเองไปถึงจุดนั้น
จุดที่เป็นผู้เริ่ม เป็นออริจินัลทางด้านเว็บไซต์โกธิคในไทย
แต่การเป็นจุดเริ่มต้น ย่อมยากยิ่งสำหรับการรวบรวม
อดีตที่กระจัดกระจายในห้วงอากาศ มาเป็นรูปเป็นร่างที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
ให้กับนามธรรมที่เรียกว่า ดนตรี ได้ขับเคลื่อนไปปข้างหน้า ดั่งเช่นคลื่นใต้น้ำ
แม้มองไม่เห็นแต่ทว่าจะสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ เมื่อมันเดินทางมาถึง
จริงๆนะ พลอยเชื่อว่าสักวันมันจะเป็นเช่นนั้น

เพื่ออนาคตของวงการโกธิคไทย!!!
เพื่ออดีตที่เลยผ่านอย่างน่าเสียดาย
เพื่อปัจจุบันที่ดูเหมือนจะเลือนลางแผ่วเบา!!!

http://metalbabe.webs.com/

 

 


ความหมายของการเดินทาง

5 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 26 ตุลาคม 2009 เวลา 11:03 (เช้า) ในหมวดหมู่ ชีวิต ความคิด ตัวตน #

วันนี้ขอพูดถึงเรื่องส่วนตัวกันบ้างนะค่ะ…

 

หลังจากที่ปิดเทอมไปประมาณสามอาทิตย์กว่า พลอยก็ไม่ได้เข้ามาที่นี่เลย
ได้พักผ่อนกับครอบครัวอย่างเต็มที่จริงๆ แถมยังได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเก่าสมัยมัธยมปลายอีกด้วย
ช่างเป็นช่วงปิดเทอมที่อบอุ่นจริงๆ ^_____^

แต่ก็มีเรื่องที่ทำให้ต้องรู้สึกเคว้งคว้างในใจ ถึงการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของ”คุณย่า”
ท่านจากไปด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือดเนื่องจากเป็นแผลกดทับ
ที่จริงท่านเป็นคนแข็งแรงมากแต่ความจำเลอะเลือนไปบ้าง
แต่ด้วยการดูแลของคุณป้าที่อาจจะไม่ดีมากนัก จึงทำให้เกิดแผลกดทับ
คาดว่าน่าจะเป็นเพราะให้ท่านนอนทั้งวัน ท่านจึงจากลูกหลานไปในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้
สร้างความตกใจให้กับญาติพี่น้องเป็นอย่างยิ่ง เพียงเดือนเศษๆนับตั้งแต่วันที่ท่านเป็นแผล
และอีกสองอาทิตย์ที่ต้องนอนที่โรงพยาบาล

 

 

งานศพของท่าน ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ไม่มีพิธีรีตองยุ่งยากจนเกินไป
แต่คุณย่ามีเชื้อสายเป็นคนมอญ(อาศัยอยู่ที่จังหวัดลพบุรี) งานศพจึงแตกต่างจากคนไทยไปบ้าง
ข้าพเจ้าได้มีโอกาศแต่งกลอน กล่าวอำลาให้คุณย่าเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่จะให้ประธานจุดเพลิงเผาศพ เนื้อความดังนี้…

“อาลัยรักจากใจให้หายห่วง
แม้หวั่นทรวงใจหายจักหาญหัก
ส่งสวรรค์คาไลด้วยใจรัก
แม้โศกนักจงวางใจให้ไปดี
กายลาลับดับเพียงเท่านี้ก่อน
แม้อาวรณ์ทุกผู้นามมิอาจหนี
อันกุศลผลบุญที่พึงมี
สถิตอยู่กับแม่นี้ตราบเท่านาน”

 

 

 

การมีชีวิตอยู่เพื่อรอวันจากไปนั้น ย่อมไม่ก่อเกิดความหมายแห่งชีวิต
เปรียบดั่งการเดินสิ่งสำคัญมิได้อยู่ที่การเริ่มต้นหรือจุดจบ แต่ระหว่างทางต่างหาก
ที่เราจะได้เรียนรู้ และสรรสร้างสิ่งดีงาม ก่อนที่กายหยาบจักต้องสูญมลายไป

“คุณย่า”ได้ทำสิ่งที่ท่านควรทำแล้ว ข้าพเจ้าจึงไม่นึกเสียใจและเสียดาย
เมื่อถึงเวลาทุกคนก็ต้องจากไปเช่นกัน

 

ปล.อีกสักพักจะกลับมาตีแผ่ค่านิยมใหม่ๆให้ได้อ่านกันนะค่ะ
เรื่องต่อไปที่คิดว่าจะวิพากษ์คือ
“รังนก อาหารชั้นเยี่ยมหรือความโหดเหี้ยมของชาวไฮคลาส”


พิราบขาวหลงถิ่น…

7 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 1 ตุลาคม 2009 เวลา 9:13 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

 

 

 

 

พิราบขาว…เ จ้ า ท่ อ ง ป่ า
เ บื่ อ น ภ า อ า ก า ศ ก ว้ า ง
ทุ่ ง แ ส ง กี่ ส ร ง ย า ง
เ จ้ า ว า ด ว า ง ไ ว้ ที่ ใ ด
,,,

พิราบขาว…เ จ้ า เ บื่ อ ป่ า
จึ ง เ ข้ า ม า ใ น เ มื อ ง ใ ห ญ่
พิ ร า บ ห นุ่ ม ม า เ กี้ ย ว ไ ว้
มิ ก ลั บ ไ ป ใ น ไ พ ร พ ง
,,,

พิราบขาว…เ จ้ า ห ล ง ถิ่ น
เ ฝ้ า โ บ ย บิ น อ ย่ า ง ผิ น ผ ก
เ สี ย ช า ติ เ กิ ด เ ป็ น น ก
ร ะ เ หิ น ร ะ ห ก ตึ ก ร ะ ฟ้ า

 

 

 

[ ปล. ลองเปรียบเทียบกับคนดูนะ
พลอยเห็นเด็กบ้านนอกหลายคนเปลี่ยนไปเมื่อเข้าในเมือง ]

 

 

 


นี่หรือคือ “นิสิต”?

5 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 1 ตุลาคม 2009 เวลา 9:10 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

 

 

,,,,

นิสิต… เอยเคยปลาบปลื้ม ใยหลงลืมในศรีเกียรติ
ชายทรามเข้ามาเบียด มิสงวนให้ชวนชม

 

นิสิต…เจ้าปัญญาชน ให้กมลต้องขื่มขม
พ่อแม่เฝ้าตรอมตรม ส่งเจ้าเรียนต้องขายนา

 

นิสิต…ทำถูกหรือ? ควรฝึกปรือเร่งศึกษา
ใช่ประทินโฉมงามหน้า ล่อชายมาให้ติดพัน

 

นิสิต…คือความหวัง เป็นพลังแห่งฝั่งฝัน
ชาติจักเอนกอนันต์ ฝากเจ้านั้นสานสืบไป

,,,

 

 

ปล. วันนี้อาจจะแดกดันสังคมไปนิด แต่ตัวอย่างที่เลวๆนั้นมามาก เหลือเกิน

 

 

 

 


หากเปรียบ”ดอกไม้” กับ “หญิงสาว”

7 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 1 ตุลาคม 2009 เวลา 7:51 (เย็น) ในหมวดหมู่ งานเขียน #

 

 

 

 

                            *
                                 โอ้เจ้าดอก ตะแบก เจ้าหนักไหม
                                 เจ้าหนอเจ้า แบกอะไรมาหนักหนา
                                 เมื่อส่างรุ่ง จนย่ำค่ำ มิโรยรา
                                  หรือเจ้าแบก มาจนชา จนเคยชิน

 

 

 

 

 

  อ่านต่อ »



Main: 0.049887895584106 sec
Sidebar: 0.016319990158081 sec