“ ปรัชญาจากตุ๊กตาแม่ลูกดก ”

3 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 16 กุมภาพันธ 2010 เวลา 10:06 (เย็น) ในหมวดหมู่ ชีวิต ความคิด ตัวตน #

 

 

 

 

* รู้จักกับตุ๊กตาแม่ลูกดกกันก่อน …

 

ไฟล์:Russian.dolls.hugeset.arp.jpg

 

                             ตุ๊กตาแม่ลูกดกหรือ “เนสติ้งดอล” (Nesting Doll) คือของฝากยอดนิยมจากประเทศรัสเซีย ในภาษารัสเซียเรียกว่า “มาตรีออชคา” (Matryoshka ) ภายในจะมีตุ๊กตาตัวเล็กๆซ่อนอยู่อีกหลายชั้นแล้วแต่ผู้สร้าง 1ชุดอาจเริ่มตั้งแต่ 2 จนไปถึง 60 ชิ้นเลยทีเดียว และยิ่งมีจำนวนมากเท่าไหร่ ตุ๊กตาตัวนอกสุดก็ยิ่งตัวใหญ่มากเท่านั้น   ตุ๊กตาแต่ละตัวใช้ไม้เป็นวัสดุในการทำ ประกอบด้วย ส่วนบนและส่วนล่าง สามารถนำมาประกบกันได้สนิทตามร่องที่เซาะเอาไว้ตรงกลาง  ทุกตัวจะถูกเขียนชุดและใบหน้าเหมือนกันหมด เป็นงานฝีมือล้วนๆที่อาจจะวาดแค่ไม่กี่ชุดเท่านั้นในหนึ่งลาย  ทำให้มีรูปแบบที่หลากหลายไม่ซ้ำกัน ขึ้นอยู่กับจินตนาการและฝีมือของช่างเป็นสำคัญ  เรียกว่าเป็นงานระดับมาสเตอร์พีซได้เลยทีเดียว 

ขั้นตอนการผลิตนั้นเริ่มต้นที่ตุ๊กตาตัวเล็กที่ซ่อนอยู่ในสุดก่อน การแกะตัวเล็กนี้ต้องใช้ความประณีตอย่างมาก  เมื่อเสร็จแล้วจึงทำตัวที่มีขนาดใหญ่กว่าเพื่อครอบตัวเล็กเอาไว้ช่างจะแกะสลักท่อนล่างก่อน โดยขุดเอาเนื้อไม้ข้างในออก ลองใส่ตุ๊กตาตัวเล็กสุดนี้เข้าไป และแกะเนื้อไม้จนกว่าจะใส่ลงได้พอดี  หลังจากนั้นก็ทำตุ๊กตาตัวใหญ่ขึ้นทีละตัวๆ จนกว่าจะได้จำนวนตามต้องการ  แต่ถ้าเป็นตุ๊กตาชุดแรกที่ถูกสร้างโดย “เซอร์เกย์ มาลุยติน” (Sergei Maliutin) ราวพ.ศ.2434  จะวาดเป็นเด็กหญิงหน้ากลมแป้น แววตาสดใส สวมชุดพื้นเมืองที่เรียกว่า ซาราฟัน  ต่างจากในปัจจุบันที่แต่ละตัวจะถูกวาดชุดไม่เหมือนกัน รวมไปถึงใบหน้าจะแสดงอารมณ์ที่ต่างกันด้วย   ตัวนอกสุดจะเป็นใบหน้ายิ้มแย้มสวยงาม แต่ตัวที่อยู่ข้างในอาจแสดงอารมณ์อื่นๆเช่นโกรธ เสียใจ หรืออาจไม่มีใบหน้าเลยที่สำคัญการใส่ตุ๊กตาตัวเล็กๆ ซ้อนกันลงไปหลายตัวนั้น คนรัสเซียเชื่อว่าเป็นเครื่องหมายแห่งความอุดมสมบูรณ์ และการมีชีวิตที่ยืนยาว จึงถือเป็นของฝากเสริมมงคลอีกอย่างหนึ่งที่ซึ่งนักท่องเที่ยวที่ได้ไปเยือนรัสเซียนิยม ซื้อกลับมาให้ญาติมิตรเสมอ…

 

 

*ปรัชญาชีวิตที่ได้…

ส่วนปรัชญาที่แฝงมากับตุ๊กตาแม่ลูกดกก็คือจงมองคนอื่นให้เป็นเหมือนตุ๊กตา และทำตัวเองให้เป็นดั่งตุ๊กตา เป็นปรัชญาชีวิตที่สอนให้เราตระหนักว่า เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคนอื่นจะมีกี่ชั้นและกี่หน้าในคนๆหนึ่ง
แม้ภายนอกจะเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม สวยงามและดูเป็นคนดีก็ตาม แต่จนกว่าเราจะได้เปิดมันออกดูนั่นแหล่ะจึงจะตัดสินได้ว่าคนๆนั้นเป็นอย่างไร คือสอนให้ใช้เวลาคบคน คบจนกว่าเขาจะเปิดชั้นต่อไปให้เราเห็นอีกนัยหนึ่ง สอนให้เราวางตัวอย่างมีชั้นเชิง ให้มีหลายหน้าเช่นกัน จงเก็บซ่อนใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวเอาไว้ให้ลึกสุดและแสดงสิ่งที่ดีงามไว้ชั้นนอกสุด  อย่าให้ใครมาอ่านเราออกในชั้นเดียว และจงเปิดชั้นต่อไปเมื่อถึงเวลาอันสมควรให้แก่ผู้ที่ใช้เวลาเพื่อเรียนรู้ความเป็นเรา

 

 

 เรียงเรียงประวัติตุ๊กตา Nesting doll  จาก  http://edunews.eduzones.com/applezavip/20951
ภาพจาก 
http://th.wikipedia.org/

 

 

 ปล. พอดีเขียนเรื่องนี้ส่งอาจารย์ 
เลยนำมาลงไว้ในนี้ด้วย เนื่องจากได้แรงบันดาลใจและปรัชญานี้มาจากบทเพลงของวง 8Th floor เพลง Nesting doll เป็นเพลงที่ดีมากเลยค่ะ ลองหาฟังดูค่ะ  แล้วพลอยเองก็ชอบตุ๊กตาตัวนี้มากเลย ก็ซื้อมาตั้งไว้ในห้องด้วย เวลามองมันก็จะเหมือนเป็นการเตือนตัวเองเสมอๆ ก้เลยเขียนออกมาได้ดังนี้แหล่ะค่ะ  

 

 


ค่ายแรกแห่งความเป็นนิสิต และ ดนตรีโกธิคที่หลบเร้น

4 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 22 พฤศจิกายน 2009 เวลา 9:57 (เช้า) ในหมวดหมู่ ชีวิต ความคิด ตัวตน #

 

 

 

ตอนนี้เริ่มเทอมสอง กับเอกภูมิศาสตร์ …ช่างท้าทายยิ่งนัก
และเปี่ยมด้วยสิ่งแปลกใหม่ให้ค้นหาและจดจำ
ค่ายแรกผ่านพ้นไป ณ มอเชียงใหม่  เป็นค่ายภูมิศาสตร์สัมพันธ์
จัดขึ้นเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของนิสิต
ชาวภูมิศาสตร์ มอเชียงใหม่และ มอบูรพา  พลอยนั่งรถไฟไป 12 ชั่วโมง!!!
ช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข และความลำบาก 
แต่นั่นก็เป็นประสบการณ์ที่หาไม่ได้จากที่ไหน เราต้องทุ่มตัวลงไปเรียนรู้มันเอง 

และค่ายต่อไป ช่วงหลังปีใหม่ เอกภูมิศาสตร์ของเราต้องไปสร้างเล้าไก่ให้โรงเรียนทุรกันดานที่อรัญประเทศ
555 ช่างตลกโปกฮา เป็นไปดังคาด เรามีแต่ออกนอกสถานทีบ่อยครั้ง
แม้ว่ามันจะลำบากเรื่องที่นอน ที่กิน แต่มันก็เป็นแค่ช่วงสองสามวัน เท่านั้นเอง
เราสบายมาทั้งชีวิต แค่สละเวลาเพียงน้อยนิดไปช่วยผู้อื่นบ้างนั้น จะเป็นไรไป

 

 

นอกจากเรื่องเรียนแล้ว

ยังมีเรื่องเว็บไซต์ ที่พลอยกำลังทำอยู่
เกี่ยวกับดนตรีโกธิคเมทัล พลอยคิดว่านี่เป็นงานที่ต้องทำ และรับผิดชอบ
แม้จะมีคนติดตามอยู่เล็กน้อยมากก็ตาม เหตุผลเพราะ พลอยตั้งใจจะเป็น
กระบอกเสียงให้กับดนตรีแนวนี้ซึ่งยังไม่ได้รับความนิยมในไทยเท่าไหร่
น้อยคนที่จะสัมผัสมันถึงคำว่า ดนตรีโกธิค” มิใช่แฟชั่น คอสเพลย์ ที่ทึกทักกันไป?
ว่าเป็นการเข้าถึงความเป็นโกธิค หรือแม้แต่การดื่มเลือด กรีดแขน หรือพูดถึง
แวมไพร์ ค้างคาว

อะไรเทือกนี้ล้วนมิได้ทำให้เข้าใกล้คำว่าโกธิคแม้แต่น้อย!!!

 

โกธิค มันคือความโศกาจาบัน ที่ถ่ายทอดจากจิตวิญญาณส่วนลึก ต่างหาก
มันคือความสิ้นสูญจากความสรวลสรรค์ แต่ทว่าดำรงถึงความสุขในแบบของมัน

 

 

 

ดังนั้นแล้ว พลอยจึงเลิกไม่ได้ ทิ้งไม่ได้ พลอยตั้งใจแล้วที่จะพาตัวเองไปถึงจุดนั้น
จุดที่เป็นผู้เริ่ม เป็นออริจินัลทางด้านเว็บไซต์โกธิคในไทย
แต่การเป็นจุดเริ่มต้น ย่อมยากยิ่งสำหรับการรวบรวม
อดีตที่กระจัดกระจายในห้วงอากาศ มาเป็นรูปเป็นร่างที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
ให้กับนามธรรมที่เรียกว่า ดนตรี ได้ขับเคลื่อนไปปข้างหน้า ดั่งเช่นคลื่นใต้น้ำ
แม้มองไม่เห็นแต่ทว่าจะสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ เมื่อมันเดินทางมาถึง
จริงๆนะ พลอยเชื่อว่าสักวันมันจะเป็นเช่นนั้น

เพื่ออนาคตของวงการโกธิคไทย!!!
เพื่ออดีตที่เลยผ่านอย่างน่าเสียดาย
เพื่อปัจจุบันที่ดูเหมือนจะเลือนลางแผ่วเบา!!!

http://metalbabe.webs.com/

 

 


ความหมายของการเดินทาง

5 ความคิดเห็น โดย PobPloy เมื่อ 26 ตุลาคม 2009 เวลา 11:03 (เช้า) ในหมวดหมู่ ชีวิต ความคิด ตัวตน #

วันนี้ขอพูดถึงเรื่องส่วนตัวกันบ้างนะค่ะ…

 

หลังจากที่ปิดเทอมไปประมาณสามอาทิตย์กว่า พลอยก็ไม่ได้เข้ามาที่นี่เลย
ได้พักผ่อนกับครอบครัวอย่างเต็มที่จริงๆ แถมยังได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเก่าสมัยมัธยมปลายอีกด้วย
ช่างเป็นช่วงปิดเทอมที่อบอุ่นจริงๆ ^_____^

แต่ก็มีเรื่องที่ทำให้ต้องรู้สึกเคว้งคว้างในใจ ถึงการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของ”คุณย่า”
ท่านจากไปด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือดเนื่องจากเป็นแผลกดทับ
ที่จริงท่านเป็นคนแข็งแรงมากแต่ความจำเลอะเลือนไปบ้าง
แต่ด้วยการดูแลของคุณป้าที่อาจจะไม่ดีมากนัก จึงทำให้เกิดแผลกดทับ
คาดว่าน่าจะเป็นเพราะให้ท่านนอนทั้งวัน ท่านจึงจากลูกหลานไปในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้
สร้างความตกใจให้กับญาติพี่น้องเป็นอย่างยิ่ง เพียงเดือนเศษๆนับตั้งแต่วันที่ท่านเป็นแผล
และอีกสองอาทิตย์ที่ต้องนอนที่โรงพยาบาล

 

 

งานศพของท่าน ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ไม่มีพิธีรีตองยุ่งยากจนเกินไป
แต่คุณย่ามีเชื้อสายเป็นคนมอญ(อาศัยอยู่ที่จังหวัดลพบุรี) งานศพจึงแตกต่างจากคนไทยไปบ้าง
ข้าพเจ้าได้มีโอกาศแต่งกลอน กล่าวอำลาให้คุณย่าเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่จะให้ประธานจุดเพลิงเผาศพ เนื้อความดังนี้…

“อาลัยรักจากใจให้หายห่วง
แม้หวั่นทรวงใจหายจักหาญหัก
ส่งสวรรค์คาไลด้วยใจรัก
แม้โศกนักจงวางใจให้ไปดี
กายลาลับดับเพียงเท่านี้ก่อน
แม้อาวรณ์ทุกผู้นามมิอาจหนี
อันกุศลผลบุญที่พึงมี
สถิตอยู่กับแม่นี้ตราบเท่านาน”

 

 

 

การมีชีวิตอยู่เพื่อรอวันจากไปนั้น ย่อมไม่ก่อเกิดความหมายแห่งชีวิต
เปรียบดั่งการเดินสิ่งสำคัญมิได้อยู่ที่การเริ่มต้นหรือจุดจบ แต่ระหว่างทางต่างหาก
ที่เราจะได้เรียนรู้ และสรรสร้างสิ่งดีงาม ก่อนที่กายหยาบจักต้องสูญมลายไป

“คุณย่า”ได้ทำสิ่งที่ท่านควรทำแล้ว ข้าพเจ้าจึงไม่นึกเสียใจและเสียดาย
เมื่อถึงเวลาทุกคนก็ต้องจากไปเช่นกัน

 

ปล.อีกสักพักจะกลับมาตีแผ่ค่านิยมใหม่ๆให้ได้อ่านกันนะค่ะ
เรื่องต่อไปที่คิดว่าจะวิพากษ์คือ
“รังนก อาหารชั้นเยี่ยมหรือความโหดเหี้ยมของชาวไฮคลาส”



Main: 0.60675597190857 sec
Sidebar: 0.020684003829956 sec