ปฏิบัติการตามล่าหาไผ่
สวัสดีค่ะชาวลานและนักอ่านทุกท่านวันนี้หนูเสื้อส้มก็กลับมาเขียนอีกบันทึกอีกครั้งเพื่อให้อ่านกันสนุกๆในช่วงวันหยุดยาวครั้งนี้นะคะ เอาล่ะทักทายกันเรียบร้อยแล้วขอเชิญทุกท่านร่วมสนุกไปกับปฏิบัติการตามล่าหาไผ่กันเลยค่ะ
ในที่สุดวันหยุดที่รอคอยก็มาถึง ก็เลยได้มีโอกาสไปเที่ยวเล็กๆน้อยๆในช่วงวันหยุดกัน สำหรับทัวร์ครั้งนี้มีชื่อว่า”ปฏิบัติการตามล่าหาไผ่”ค่ะ ในครั้งนี้ก็มีผู้มาร่วมปฏิบัติการกันเต็มคันรถเลยค่ะ ผู้นำในการทัวร์ครั้งนี้ก็คืออารามผู้ซึ่งอยากจะได้พันธุ์ไผ่ไปปลูกที่โรงเรียนค่ะ ปฏิบัติการครั้งนี้เริ่มต้นจากการไปสอบถามหา bamboo resort (ที่ได้ข้อมูลมาจากในอินเทอร์เน็ต) จาก 4 สาวแก๊งส้มตำที่อายุรวมกันคงไม่ต่ำกว่า 200 ปีแน่เลยค่ะ
พอได้ที่อยู่ของ bamboo resort ก็บุกตะลุยไปทันที ทางเดินเข้า bamboo resort รายล้อมไปด้วยต้นไผ่เต็มสองข้างทางทำให้บริเวณนี้ร่มรื่นและข้างๆก็มีน้องหมา 3 ตัวนั่ง(นอน)เรียงกันต้อนรับเป็นอย่างดีอยู่บนโต๊ะค่ะ
พอเข้ามาถึงก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากพี่ต๋องซึ่งเป็นหลานเจ้าของรีสอร์ต พี่ต๋องได้นำไปดูห้องพักแบบต่างๆซึ่งสวยงามมากมีห้องน้ำเป็นแบบกลางแจ้งด้วย ในรีสอร์ตมีบ้านพักหลายแบบแล้วแต่แขกจะเลือก มีทั้งขนาดเล็กขนาดใหญ่มีแบบเป็นบ้านที่สร้างจากไผ่และจากปูน
พี่ต๋องบอกว่าถ้าอยากได้พันธุ์ต้องไปซื้อที่บ้านคุณย่าของเขา คณะของเราก็เลยมุ่งหน้าไปยังบ้านของคุณย่าของพี่ต๋องทันที พอมาเจอคุณย่าของพี่ต๋องก็ต้องบอกได้คำเดียวว่า อึ้งงงงงงงงง OoO เพราะคุณย่า ไม่สิๆ ต้องเรียกว่าคุณป้ามากกว่าค่ะ เพราะท่านยังดูเป็นสาวสวยอยู่เลย ทั้งที่ตอนแรกหนูนึกว่าท่านจะเป็นหญิงชราเพราะพี่ต๋องเรียกว่าย่า คุณป้าภานุมาศก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีแล้วก็ใจดีพาชมบริเวณบ้านด้วย บริเวณบ้านของท่านก็ไม่ได้กว้างมากนักแต่ท่านก็มีความสามารถทำเป็นโฮมเสตย์เล็กๆได้ด้วยค่ะ แล้วท่านก็เป็นคนที่มีความสมารถหลายด้านทั้งวาดรูป เล่นดนตรี ตกแต่งบ้านก็สวย ท่านเป็นผู้ออกแบบบ้านและเฟอร์นิเจอร์จากไผ่แล้วก็ส่งออกนอกด้วย
พอซื้อไผ่เสร็จแล้วก็ช่วยกันยกขึ้นบนรถจนบนรถกลายเป็นสวนสัตว์เชียงใหม่เคลื่อนที่เลยค่ะ เพราะมีไผ่อยู่เต็มลำรถนี่ถ้าหลินปิงมาเห็นก็คงดีใจใหญ่ อิอิ แต่หลังรถก็มีหลินปิงกับหลินฮุ่ยอยู่ด้วยค่ะ
ปฏิบัติการตามล่าหาไผ่ก็จบลงเพียงเท่านี้แต่เรื่องราวต่างๆยังคงอยู่บนบันทึกนี้เสมอไป ถ้าท่านใดสนใจก็มาเที่ยวได้นะคะ เดี๋ยวหนูเสื้อส้มจะอาสาเป็นไกด์ให้เองค่ะ อิอิ
Next : นกเตนถล่ม » »
2 ความคิดเห็น
หลานรัก ลุงสิบอกไห่ ..วันนี้คนนิยมแต่ไผ่ บักใหจญ่ (ออกเสียงขึ้น “จ” หมูกด้วยนะ) แต่ไผ่เล็ก (หรือ เพ็กไหล่) ไม่ค่อยมีใครสนใจ
ลุงสิบอกให่ ในอีสานบ้านเฮามีไผ่เล็ก เอิ้นกันว่า “ต้นเพ็ก” หน่อของมันเฮาบ่เอิ้นว่าหน่ไม้ แต่เอิ้นว่า “หน่อโจด”
ลุงคิดมา 30 ปีว่าทำไม่เรียกว่า เพ็ก เลยคิดเดาเอาว่า อ๋อ สงสัย เพ็กไหล่ ไผ่เล็กนี่เอง ผิดถูกประการใดวานหลานไปศึกษาวิจัยด้วย
หน่อไม้ดองก็ทำมาแล้ว แต่หน่อไม้ร้า น่าจะมีการวิจัยทำให้ได้
หน่อไม้ร้า หมายถึง หน่อไม้ที่มีกลิ่นแบบปลาร้า น่ะ (ทำเป็นปลาร้าเจ..น่าจะได้) ลองไปหมักดู เป็นงานวิจัยนะ สำเร็จเมื่อไหร่ เป็นเศรษฐีเมื่อนั้น