ลาน ด.ญ.เสื้อสีส้ม

ห่างหายไปนานคราวนี้ ด.ญ.เสื้อสีส้ม ก็ขอกลับมาเขียนบันทึกรับลมหนาว ถึงแม้ตอนนี้จะไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นของฤดูหนาวได้เลย โลกเรานี้ก็แปลกจริงๆว่าไหมคะ แต่ก็อย่าได้ซีเรียสไปกับมันเลย มันก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ เพราะฉะนั้นช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาหนูก็เลยไปเที่ยวผ่อนคลายสบายสมอง ดูหนังตามกระแสแวมไพร์ดูดเลือดที่กำลังฮิตในช่วงนี้มาค่ะ


หลังจากดูหนังเสร็จหนูกับเพื่อนก็ไปต่อรถคิวสองแถวไปบ้านเพื่อนที่อยู่หนองตองกัน โดยรถสองแถวสายนี้คนส่วนใหญ่เรียกว่า “รถเหลือง”ค่ะ ตอนเย็นๆแบบนี้คนขึ้นรถเหลืองกันเต็มเลย ไม่ยกเว้นแม้กระทั่งคันที่หนูกับเพื่อนกำลังจะขึ้น บนรถก็มีแต่คนแก่กับผู้หญิงเต็มรถ ด้วยความที่หนูเป็นคนถึกก็เลยอาสาโหนรถ แมนมาก ฮาฮ่า

แต่ใครจะไปคาดคิดละคะว่าจะมีคุณยายท่านหนึ่งแสดงความมีน้ำใจแบบสุดซึ้งกับหนู อย่าพึ่งตกใจค่ะ ท่านไม่ได้อาสามาโหนรถแทนหนูหรอกค่ะ แต่ท่านบอกกับหนูว่า
“หนูๆไม่ต้องโหนหรอกลูก มานั่งตักยายนี่มา”
แล้วท่านก็ตบตักตัวเองดังแปะๆ พร้อมกับส่งรอยยิ้มเปี่ยมไมตรีมาให้หนู OHhhhh God !!! แล้วจะให้หนูทำอย่างไรละคะ ให้ไปนั่งตักยายก็สงสารยายแกแย่ ดูหุ่นหนูซะก่อน ตัวเล็กกว่าเสาไฟฟ้านิดเดียวเอง ตักยายจะไม่หักพอดีเหรอคะ แต่หนูก็ได้เพียงโวยวายในใจ แล้วก็ยิ้มแห้งๆ ส่งเสียง “แหะๆ” บอกปฏิเสธยายแกไป

แต่เรื่องก็ไม่จบเพียงเท่านั้น เมื่อคนในรถก็ต่างส่งสายตากดดันหนูให้ไปนั่งตักยาย บ้างก็บอกว่า “ต้องโหนอีกไกลนะน้อง”
บางคนก็ไซโคว่า “เดี๋ยวกระโปรงปลิวนะน้อง(หนูใส่ชุด น.ร.)”
ยายก็เร่งให้หนูไปนั่งตักแกให้ได้ สถานการณ์ในตอนนั้นหนูรู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะ คือหนูไม่อยากไปนั่งตักยายแก สงสารท่าน ให้โหนรถแบบนี้ยังดีกว่าไปหักกระดูกยายอีก แต่จากการที่ถูกกดดัน ทำให้หนูทำตัวไม่ถูก ตอนนั้นไม่รู้ว่าถูกผีมึนที่ไหนเข้าสิงทำให้หนูยอมจำนนไปนั่งตักยายด้วยถ้า “ถนอมตัก” ท่านี้ก็คือการที่ใช้มือทั้งสองข้างจับราวโหนแล้วลงน้ำหนักลงที่แขนและขาทั้งสองข้าง ให้เพียงส่วนก้นสัมผัสกับตักยายอย่างบางเบาเท่านั้น

แต่โชคดีที่หนูไม่ต้องอยู่ในท่า “ถนอมตัก” นานนักเมื่อมีผู้โดยสารคนหนึ่งลงพอดี ทำให้หนูรีบไปเสียบแทนทันที ยายท่านก็น่ารักมากเลยค่ะ คุยนู้นคุยนี่กับเพื่อนหนูตลอด แล้วยังบอกทางให้ด้วย ก่อนลงรถหนูกับเพื่อนก็ขอบคุณท่านใหญ่ แต่พอลงรถมาหนูก็นึกขึ้นได้ว่า ทำไมหนูไม่ให้เพื่อนที่มาด้วยนั่งตักยายแกแทนละ ในเมื่อเพื่อนของหนูตัวเล็กเพรียวลมขนาดนั้น แล้วทำไมหนูไม่ปฏิเสธแล้วยอมโหนรถต่อป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TT^TT

« « Prev : จากโรงเรียนสู่สวนป่า

Next : กิจกรรมสุดท้ายในชั้น ม.3 » »