ลานไผ่

ขอส่งความสุข มายังทุก ๆ ท่าน ในปีใหม่ ๒๕๕๓

พร้อมข้อคิดจากท่าน พุทธทาส ครับ

อ่านต่อ »

     เราสามารถเรียนรู้ได้จากธรรมชาติรอบ ๆ ตัวเราได้เสมอถ้าเราสนใจ การมองดูใบของเฟิร์นที่ปลูกไว้ทุก ๆ วัน ทำให้เราได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น  เมื่อเรามองดูใบของต้นเฟิร์นที่โตขึ้นมาแล้ว (ตามรูปบน) เราก็จะเห็นว่า ใบเฟิร์นนั้นเรียงซ้อน ๆ กันเป็นชั้น ๆ จากด้านนอกเข้าไปด้านใน ดูเหมือนจะไม่มีระเบียบอะไร  แต่ถ้าเราเริ่มพิจารณาให้ละเอียดขึ้น เราก็จะเริ่มเห็นว่าการเรียงของใบในแต่ละชั้นจะจัดเรียงในลักษณะที่สับหว่างกันอย่างมีระเบียบ ในทางวิชาการก็เชื่อกันว่า มันเกิดขึ้นมาจากวิวัฒนาการของพืช เพื่อให้ใบสามารถได้รัยแสงได้มากที่สุด เพื่อประสิทธิภาพในการสังเคราะห์อาหารของใบพืช โดยขบวนการสังเคราะห์แสง ที่เกิดขึ้นโดยเซลล์ที่มีสีเขียวที่อยู่ในใบ อ่านต่อ »

       เรื่องการถ่ายรูปในงานเป็นอีกเรื่อง ที่เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดไว้ว่าจะเกิด  เริ่มตั้งแต่งานช่วงเช้า ผู้ที่เจ้าสาวนัดหมายมาช่วยถ่ายรูปช่วงพิธีเช้ามีสองคน บอกว่าเป็นเพื่อน โดยนัดให้มาถึงบ้านงานประมาณ 7.30 น. เช่นเดียวกับแจ้ง ผู้ใหญ่ (พลตำรวจตรี วาทิน คำทรงศรี ซึ่งเป็นคุณลุงของเจ้าสาว) ที่จะมาช่วยเป็นประธานในพิธีให้ รวมทั้งญาติที่จะมาร่วมพิธี  เพราะพิธีจะเริ่มจริง ๆ เวลา 7.59 น.  โดยนัดแนะทางฝ่ายเจ้าบ่าวว่า ขบวนขันหมากควรมาถึงก่อนเวลาเล็กน้อย   คุณลุงและคุณป้าพร้อมลูกชายและลูกสาว ที่มีศักดิ์เป็นพี่ของเจ้าสาว เดินทางมาถึงบ้านในเวลาประมาณ 7.30 น. ตามที่นัดหมาย  อีกประมาณ 15 นาที ได้รับแจ้งว่า ทางขบวนรถขันหมากของเจ้าบ่าวเดินมาถึงหน้าหมู่บ้านแล้ว  ก่อนเวลาประมาณ 15 นาที  เราจึงประสานให้นำรถเข้าหมู่บ้านมา และให้ไปจอดรออยู่ที่ซอยก่อนถึงบ้านเจ้าสาวก่อน  เพราะยังไม่ถึงเวลาและที่สำคัญคือ ตากล้องทั้งสองคนยังเดินทางมาไม่ถึง  เรารอจนเหลือเวลาอีกเพียง 5 นาที ตากล้องก็ยังคงมาไม่ถึง แม้จะโทรประสานล่วงหน้าก่อนเกือบชั่วโมง  ผมจึงตัดสินใจเดินหน้าพิธีตามเวลาที่กำหนด  โดยแจ้งทางขบวนขันหมากเจ้าบ่าวให้เคลื่อนขวนมาที่หน้าบ้าน  โดยตัวเอง ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า คือการทำหน้าที่ตากล้องเสียเอง (โชคดีที่ผมเอง ได้เตรียมกล้องไว้พร้อมอยู่ในกระเป๋ากันไว้อยู่แล้ว) และ ลูกปัทรีบให้เพื่อนอีกคนที่มาช่วยงานตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รีบไปเอากล้องของตนเองมาช่วยถ่ายรูปอีกคน เรื่องนี้เจ้าสาวกับเจ้าบ่าวคงไม่ทราบในตอนนั้น….ก็เป็นเรื่องคาดไม่ถึงอีกครั้งครับ…..ตากล้องเดินทางมาถึงหลังพิธีเริ่มแล้วเกือบ  10 นาที  แต่เราก็มีรูปและเริ่มพิธีตามกำหนดเวลา คือ 7.59 น. ได้ตามที่ตั้งใจครับ….รูปทั้งสามคือรูปที่ผมถ่ายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีครับ…..ขอบคุณสวรรค์จริง ๆ  เราจึงสามารถมี Presentation ที่ครบขั้นตอน เพื่อนำเสนอได้ในงานเลี้ยงฉลองสมรสช่วงเย็น

         อ่านต่อ »

        มีโอกาสจัดงานแต่งอย่างมีส่วนร่วมครั้งที่ 2 อย่างจริงจังในชีวิต เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2552 ที่ผ่านมา  ไม่ใช่ผมได้แต่งงานเป็นครั้งที่ 2 หรอกนะครับ แต่เป็นการได้ร่วมการจัดงานของลูกสาว ถือว่าเป็นการได้ร่วมจัดงานอย่างจริงจังเป็นครั้งที่ 2 นอกเหนือจากการจัดงานแต่งของตนเอง เมื่อ 35 ปีก่อน จึงอยากจะนำมาเล่าสู่กันฟัง จากประสบการณ์การจัดงานที่ห่างกันถึงขนาดนี้ เผื่อจะให้ข้อคิดหรือประโยชน์แก่ท่านอื่น หรือได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับท่านอื่นบ้างครับ

          อ่านต่อ »

     ช่วงระหว่างวันที่ 4-8 ธันวาคม 2552 นี้มีงาน ฉลอง 60 ปีงานงิ้ว ของตลาดอำเภอปักธงชัย  เป็นงานที่ถือว่าเป็นงานประจำปีที่ยิ่งใหญ่ของชาวตลาดปักธงชัย ที่จัดมานานเป็นปีที่ 60 แล้วในปีนี้  ดังนั้นจึงเป็นงานที่ผมได้พบเห็นและร่วมงานมาตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก  งานงิ้วประจำปี ที่เรียกกันอย่างสั้น ๆ ที่จริง หัวใจสำคัญของงานคือ งานสักการะ ขอพร “ปึงเถ่ากงม่า”  ที่เป็นศาลเจ้าประจำตลาดปักธงชัยนั่นเอง  ชาวตลาดปักธงชัยและลูกหลานชาวตลาดปักธงชัย แม้จะไปทำมาหากินหรือไปมีครอบครัวอยู่ในที่ไหนของประเทศก็ตาม จะพยายามมาร่วมงานนี้ให้ได้ทุกปี เพื่อมาสักการะ ขอพร จาก “ปึงเถ่ากงม่า”   ให้มีโชคมีลาภ  มีความสุข ความเจริญในชีวิต  เป็นช่วงรวมญาติของแต่ละครอบครัวอีกวาระหนึ่งด้วย

           อ่านต่อ »

       หลังจากไหว้ย่าโมแล้ว เราก็ได้มีโอกาสร่วมชมงานวันสุดท้ายของงานเทิดไท้ องค์ภูมิพล ( KORAT LOVE THE KING ) ที่จัดโดยเทศบาลนคร นครราชสีมา  ระหว่าง วันที่ 3-6 ธันวาคม 2552 ณ บริเวณลานย่าโม

      เพื่อเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวามหาราช เพื่อให้ประชาชนได้ร่วมถวายความจงรักภักดี แด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ โดยการจัดกิจกรรมต่างๆ มากมาย  มีการลงนามถวายพระพร ณ ลานอนุสาวรีย์, นิทรรศการโครงการปลูกจิตอาสาปลูกต้นไม้ให้พ่อ สร้างจิตสำนึกให้ประชาชนในพื้นที่ ให้มีส่วนร่วมในการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม  พบกับการแสดงดนตรี  KORAT YOUTH ORCHESTRA   ซึ่งเป็นวงดนตรีของเยาวชนจากสถานศึกษาต่างๆในจังหวัดนครราชสีมา กลุ่มนักดนตรีที่เข้าร่วมจาก 11 สถาบัน ในการบรรเลงประเภทเครื่องเป่า จำนวนกว่า 200 คน  เล่นเครื่องสายจำนวนกว่า 100 คน และ นักร้องที่เข้าร่วมจำนวนกว่า 300 คน  ประชาชนสามารถเข้าร่วมรับฟังการแสดงแสดงดนตรีเทิดพระเกียรติได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

     รายละเอียดของงานอื่น ๆ คงหาได้ไม่ยากจากอินเทอร์เน็ตครับ เราโชคดีจริง ๆ ที่ได้ไปร่วมชมงานในวันสุดท้าย

      แม้ว่าผมเป็นชาวโคราชโดยกำเนิด  แต่ไม่น่าเชื่อครับผมเพิ่งไปเดินที่ลานย่าโมเป็นครั้งแรกเมื่อวานนี้เอง (6 ธันวาคม 2552)  จึงได้เห็นและชื่นชมกับ อนุสรณ์สถานวีรชนคนโคราช  ที่สร้างไว้ในบริเวณลานย่าโมแห่งนี้  จากบันทึกเขียนไว้ว่า

     ” อนุสรณ์สถานวีรชนคนโคราช   อนุสรณ์สถานแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๘ เพื่อเชิดชูวีรกรรมท้าวสุรนารี (คุณหญิงโม)  และวีรชนคนโคราช ที่ได้ช่วยกันต่อสู้ข้าศึกศัตรูที่มารุกรานจนได้ชัยชนะเมื่อปีพุทธศักราช ๒๓๖๙ “  ดังนั้นผมจึงได้มาชื่นชมอนุสรณ์สถานแห่งนี้หลังการสร้างถึง 4 ปีทีเดียว  ก็อดที่จะนำภาพมาให้ได้ร่วมชื่นชมกันไม่ได้ครับ  ท่านใดที่มีโอกาสแวะมาโคราช ไหว้ท่านท้าวสุรนารีแล้ว ก็อย่าลืมแวะมาสัมผัสบรรยากาศบริเวณลานย่าโมและอนุสรณ์สถานวีรชนคนโคราชที่อยู่ติดกันด้วยนะครับ

      บริเวณลานย่าโม แห่งนี้  จะใช้เป็นลานจัดกิจกรรมต่าง ๆ อยู่เป็นประจำของชาวโคราช ดังนั้นเมื่อท่านแวะมาก็จะได้สัมผัสกับชาวโคราชได้มากขึ้น  มีกิจกรรมมากมายหลายแบบในบริเวณนี้  เป็นที่พักผ่อนยามเย็นและยามค่ำคืนของชาวโคราช  บริเวณลานย่าโมนี้ ในสมัยก่อนเป็นบริเวณสวนไม้ดอกไม้ประดับที่เรียกว่า สวนรัก และ ตลาดโต้รุ่ง ของชาวโคราช  ในสมัยโน้น (ช่วงที่ผมเรียนอยู่ชั้น ม. 7- 8 โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย) โดยเฉพาะช่วงใกล้สอบ จะไปดูหนังสือที่บ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้ ๆ จนดึก ก็ปั่นจักรยานสองล้อ หรือบางครั้งก็เดินจากบ้านเพื่อนมาหาอะไรรับประทานกันที่ตลาดโต้รุ่งแห่งนี้  หรือบางทีก็ให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือสองคนออกไปซื้อกลับมารับประทานกันไปติวกันไป   ในสมัยนั้นใครผ่านมาที่โคราชยามค่ำคืน  ตลาดโต้รุ่งแห่งนี้ก็เป็นจุดนัดพบ ที่แวะมาหาของรับประทานกัน  มีของอร่อย ๆ ให้เลือกชิมมากมาย รวมทั้งมีของฝากจากโคราชอันหลากหลาย ให้เลือกซื้อติดมือกลับไปอีกด้วย  ผมยังจำบรรยากาศดี ๆ เหล่านั้นได้ครับ 

     เนื่องในโอกาสวันพ่อ 5 ธันวาคม  2552  ปีนี้มีเวลาอยู่กับบ้านแบบสบาย ๆ   นึกถึงคุณพ่อที่จากพวกเราไปนานหลายปีแล้ว  คุณพ่อเป็นต้นแบบของผมและลูก ๆ ในเรื่องความขยันหมั่นเพียรและการดูแลเลี้ยงดูลูก ๆ 

      จำได้ว่าตอนสมัยที่ผมยังเด็ก ๆ เรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษา  คุณพ่อกับพี่ชายจะตื่นแต่เช้า ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง  ออกจากบ้านไปเพื่อไปรอรับซื้อของที่ชาวบ้านจะนำมาขายยังตลาด แต่คุณพ่อกับคุณพี่จะไปรอดักซื้อก่อนที่ชาวบ้านจะเดินทางมาถึงตลาด   อุปกรณ์ที่นำติดตัวไปก็จะมีตาชั่งแบบเก่าที่เป็นคันด้ามยาวเพื่อไว้ชั่งน้ำหนักของที่จะซื้อ  ของที่ซื้อก็จะมีทั้งข้าวเปลือก เป็ด ไก่ และ ของป่าต่าง ๆ ที่ชาวบ้านเอามาขาย  พอฟ้าสว่างก็จะกลับมาเปิดร้านที่เป็นร้านค้าปลีก ที่มีทั้งของใช้ต่าง ๆ เครื่องมือสำหรับทำการเกษตร เสื้อผ้า และของอื่น ๆ อีกมาก  เรียกว่าถ้ามีคนมาถามหาอะไรที่ไม่มีขาย  คุณพ่อก็จะพยายามไปหาซื้อว่าไว้ขาย โดยเดินทางจากตัวอำเภอไปซื้อมาจากร้านค้าขายส่งที่อยู่ในตัวจังหวัด

        คุณพ่อจะดูแลเรื่องอาหารการกินและการไปโรงเรียนของลูก ๆ อย่างดี  คุณพ่อจะเป็นคนไปซื้ออาหารจากตลาดเอง ไม่ว่าจะเป็นผักผลไม้  เนื้อหมูและปลา นำมาให้คุณแม่เป็นผู้ทำให้พวกเราได้ทานก่อนที่จะไปโรงเรียน  และในตอนกลางวันคุณพ่อก็จะเป็นผู้นำอาหารใส่ปิ่นโต ปั่นจักรยานไปส่งให้เราได้รับประทานกันที่โรงเรียนทุกวัน คุณพ่อจะนั่งดูเราทานจนอิ่มแล้วจึงนำเอาปิ่นโตกลับบ้าน  ดังนั้นพวกเราจึงได้รับประทานทั้งอาหารเช้าและอาหารกลางวันอย่างเต็มที่   คุณพ่อจะซื้ออาหารที่ดี ๆ มาให้พวกเราทานกันอย่างสม่ำเสมอ  คุณพ่อพูดกับพวกเราเสมอว่า “คนเรา ถ้าได้รับประทานอาหารที่ดีมีประโยชน์ ก็จะทำให้ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง มีสมองที่ดีและเฉลียวฉลาด“  ดังนั้นเรื่องอาหารการกิน คุณพ่อจะเลือกแต่อาหารที่ดีมีคุณภาพให้พวกเราได้รับประทานกัน  และพวกเราก็ไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังครับ  ลูกของพ่อทุกคนเรียนดี สอบได้ที่หนึ่งของชั้น หรือที่หนึ่งของโรงเรียนกันแทบทุกคน  มีชื่อติดบอร์ดของโรงเรียนกันหลายคน

       ขอบพระคุณ คุณพ่อ ที่ทำให้ลูก ๆ มีวันนี้ คุณพ่อที่เป็นทั้งผู้ให้ และเป็นแบบอย่างที่ยอดเยี่ยมของพวกเราทุกคน…..ระลึกถึงพ่อครับ

     ตามที่ได้เล่าให้ฟังว่าที่บ้านชานเมืองของเรา มีทั้งพืชพรรณไม้ที่หลากหลาย ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ และไม้ผล  ทางด้านสัตว์ก็มีทั้งที่เลี้ยงไว้และไม่ได้เลี้ยงแต่แวะมาเยี่ยมเยือนให้เราได้ชื่นชมและศึกษา  ในบรรดาสัตว์ทั้งหมด จะมีอยู่พวกหนึ่งที่มีความหลากหลายเป็นพิเศษ มีทั้งขนาดเล็กกลางใหญ่  มีสีสรรมากมาย  เป็นสัตว์ที่ว่องไว ฉลาด เสียงดี  นอกจากนั้นยังมี นิสัยและลักษณะพิเศษต่าง ๆ มากมายที่เราต้องเรียนรู้ เพื่อให้เกิดสติปัญญา  แต่ก็ยังไม่สามารถเรียนรู้ได้หมด เป็นสัตว์ชั้นสูงสองเท้า ที่มีสติปัญญาเป็นเลิศ มีความสลับซับซ้อนอย่างมาก  ในนิสัยใจคอและในการแสดงออก มีการเคลื่อนไหวและการเปลี่ยนแปลง ที่ยากที่จะคาดเดาได้  การเรียนรู้จากสัตว์พวกนี้จำเป็นต้องเรียนรู้อย่างตั้งอกตั้งใจ ด้วยความมีสติ   เป็นการเรียนรู้ตลอดชีวิต

          เนื่องจากผมไม่มีกล้องซูมดี ๆ อย่างมืออาชีพ มีเพียงกล้อง Cybershot ธรรมดา  จึงไม่มีความสามารถถ่ายภาพชัด ๆ ของสัตว์พวกนี้มาให้ชมได้ครับ  ขอให้ผู้อ่านจินตนาการเอาเองนะครับว่า สัตว์พวกนี้รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร….อิอิ

          สุขสันต์วันพ่อ…..สุขสันต์วันพ่อ…..สุขสันต์วันพ่อ…..อิอิ

       นอกจากเรามีสัตว์เลี้ยงยอดนิยมประเภท 4 ขาคือ เจ้าเหมียวที่เป็นสุดรักสุดโปรดของเจ้าของแล้ว  ที่บ้านชานเมืองของเรายังมีสัตว์เลี้ยงอีกหลายชนิด วันนี้นำภาพสัตว์เลี้ยงไม่มีขามาให้ชมครับ   อันนี้ก็แล้วแต่มุมมองของเจ้าของบ้านนะครับว่า มันเป็นสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ไม่ได้เลี้ยง   มันจะทำหน้าที่ควบคุมจำนวนต้นไม้บางชนิดไม่ให้มีมากเกินไป โดยการกินใบและยอดเป็นอาหาร อย่างเช่นต้นสมุนไพร (ง๊อก) ที่เจ้าของนำมาปลูก ตามในรูป (ซ้ายบน)   หลาย ๆ ต้นถูกมันกินใบจนหมด บางต้นก็สามารถแตกใบใหม่ออกมาทดแทนได้ แต่บางต้นก็แห้งตายไป  ทีแรกผมไม่เชื่อนะครับว่าเจ้าสัตว์ไม่มีขานี้สามารถปีนป่ายขึ้นไปถึงยอดต้นไม้สูงเป็นฟุตได้ เพราะส่วนใหญ่เคยเห็นแต่มันเดินอยู่บริเวณพื้นดินหรือพื้นซีเมนต์ข้างบ้าน (ตามรูปล่างขวา)  แต่ท่านผู้ชำนาญการควบคุมปริมาณสัตว์ (ไม่ได้เลี้ยง) ชนิดนี้บอกว่า ต้องออกมาดูตอนดึก ๆ หรือ เช้า ๆ จึงจะได้เห็นมันออกปฏิบัติการ  ผมพยายามเฝ้ามองหาอยู่หลายวัน จึงสามารถเห็นกับตา (ตามภาพ)  โอ้โหมันเป็นสุดยอดนักปีนป่านจริง ๆ ครับ  คราวนี้จับได้คาหนังคาเขาขณะมันกำลังปฏิบัติการกินทั้งใบและยอดจริง ๆ ครับ

         พบว่ามีทั้งหอยเล็กหอยใหญ่ หลายขนาดด้วยกัน เรียกว่าหอยอะไรบ้าง ? มีวิธีกำจัดหอยพวกนี้อย่างไร ? ใครเป็นผู้ชำนาญการ ช่วยด้วยครับ  มันเป็นสัตว์ที่เราไม่อยากจะเลี้ยง….อิอิ

        เอ….แต่มันก็น่าจะมีประโยชน์ เพื่อการสร้างสมดุลย์ในระบบนิเวศน์นะ  และการมองดูมันก็สามารถเตือนสติเราได้เหมือนกันนะ…..มันไม่มีมือมีตีน มันยังสามารถปีนป่าย เดินทาง เพื่อหาเลี้ยงชีพได้  เรามีตั้ง  2 มือ 2 เท้า (ตีน) จะต้องสู้ชีวิต ทำมาหาเลี้ยงชีพให้ได้ จะได้ไม่อายหอยมัน…..5555