ลานโรงเรียน

วันนี้เป็นวันที่ 1 มิถุนายน ตื่นขึ้นมา  ก็รู้สึกคล้ายๆกับวันนี้เป็นวันสำคัญวันหนึ่งในอดีต  แต่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นวันอะไร  พอนึกไม่ออกก็จะ “ช่างมัน” เป็นอย่างนี้เสียทุกครั้ง  ที่นึกอะไรไม่ออก  ไม่ค่อยชอบขุดคุ้ย  อะไรผ่านมาก็ปล่อยให้มันผ่านไปดีกว่า  เอามายุ่งหัวสมองเปล่าๆ

นั่งเล่นเนตอ่านเวปโน้น เข้าเวปนี้ไปพลางๆเพราะช่วงเช้าจะว่างงาน ไม่ค่อยมีอะไรทำ   งานที่เกี่ยวกับโรงเรียนช่วงนี้  จะเป็นการเข้าร่วมประชุมกับกลุ่มต่างๆ ตอนบ่ายโมงเสียเป็นส่วนใหญ่      อย่างวันนี้  ก็จะมีประชุมกับกลุ่ม อนุบาลอังกฤษ   ซึ่งเขาจะประชุมกันทุกวันพุธ   เข้าเนตก็ไม่ได้เล่นเฉยๆ  เจอเรื่องราวหรือบทความดีดี  ก็จะนำไปถ่ายทอดให้กับกลุ่มที่ประชุมด้วย 

ราวๆสิบเอ็ดโมง  ผ.อ. โจ๊ก โทรเข้ามาถามว่าแม่อยู่โรงเรียนสาขาศรีจันทร์หรือเปล่า  มีอะไรให้ดูหน่อย  ก็ตอบไปว่าอยู่ เพราะจะรอเข้าประชุม โจ๊กบอกแม่อย่าเพิ่งไปไหนนะ  มีอะไรมาให้ดู

และนี่คือ สิ่งที่โจ๊กเอาเข้ามาให้ดู 

แม่ใหญ่ถึงกับงงไปเลย  cake อันนี้  คุณพ่อของนักเรียนชั้นประถมหนึ่งท่านหนึ่ง คือคุณอริศร์   ยังประภากร  คุณพ่อของน้อง ไมก้า เป็นคนส่งมาให้  เพราะท่านจำวันเกิดของโรงเรียนได้  เนื่องจากครูโจ๊ก เพิ่งเอาไปทายปัญหาใน Patanadek Fanpage เมื่อหลายเดือนก่อน

ถ้าคุณพ่อไม่ได้ส่ง cake มาให้ สงสัยว่า วันนี้ พวกเราทั้งโรงเรียน คงจะลิมวันนี้ไปเสียแล้ว

เราไม่เคยได้ฉลองวันเกิดหรือที่เรียกว่าวันครบรอบปีของโรงเรียน   เพราะจริงๆโรงเรียนควรจะเปิด วันที่ 17 พฤษภาคม 2520   แต่ในปีนั้น โรงเรียนเรายังสร้างไม่เสร็จสมบูรณ์  เลยต้องขอ เลื่อนวันเปิด ไปอีกสองอาทิตย์  ดังนั้น เราจึงจำได้ แต่ปี พ.ศ. ที่เปิด   ไม่ได้จดจำวันที่สักเท่าไหร  การฉลองก็เลยไม่ได้ทำเพราะเป็นวันเปิดเรียน ทุกๆคนก็ทำงานกัน จนไม่เคยได้ฉลอง 

แต่วันนี้ คุณอริศร์ได้มา เตือนความทรงจำของแม่ใหญ่อย่างจัง

พูดถึง คุณอริศร์   อยากจะขอชื่นชมสักหน่อย   คุณอริศร์ เป็น คุณพ่อที่น่ารัก เอาใจใส่ ลูกเป็นอย่างดี  และชอบโรงเรียนของเรามากๆ มาร่วมกิจกรรมของโรงเรียนอย่างสม่ำเสมอ  แต่……..เรื่องที่จะชื่นชมนี้  ไม่ใช่ เรื่องที่ว่าคุณอริศร์ เป็นผู้ปกครองที่ดี

คุณอริศร์   เกิดมาจากครอบครัวคนจีนโพ้นทะเล ที่เข้ามาสร้างเนื้อสร้างตัวในเมืองไทย   มีโรงสี มีฟาร์มจรเข้   ทำธุรกิจจนมีกิจการมั่นคงอยู่ที่อำเภอพล จังหวัดขอนแก่น  วันหนึ่งเมื่อเอาลูกมาฝากเรียนที่โรงเรียน   ได้ไปเห็นในรายชื่อ บุคลากรของโรงเรียนว่า แม่ใหญ่ นามสกุล “สุวรรณศร” ก็พยายามถามหาว่า คนไหนคือแม่ใหญ่  เพราะแม่ใหญ่ในช่วงห้าหกปีหลังนี้  ไม่ได้เข้าไปประชุมกับผู้ปกครองเลย มอบหน้าที่ให้ลูกๆเป็นคนดำเนินการ โดยตลอด

แม่ใหญ่ก็ไม่ได้นึกอะไรมาก    คิดว่า เขาน่าจะเป็นลูกศิษย์เก่า หรือไม่ก็ เป็นเครือญาติห่างๆ ที่มีเชื้อสาย “สุวรรณศร”มาด้วยกัน ถึงได้มาถามหา   แต่ก็ไม่ได้พบกันจนแล้วจนรอด   เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา แม่ใหญ่ได้รับของขวัญ เป็นกระเป๋าใส่สตางค์ หนังจรเข้ อย่างดี จากคุณอริศร์ จนแม่ใหญ่ต้องไปถามหาตัว เพื่อจะขอบคุณ    แต่ก็ยังไม่ได้เจอตัวกันอีก จนวันหนึ่งขณะเดินเล่นอยู่ที่ central ขอนแก่น  ก็มีชายหนุ่ม  หน้าตาดีคนหนึ่ง  ใส่แว่น  มีลักษณะผิวพรรณ บอกว่าเป็นเชื้อสายจีน  เข้ามาสวัสดี และแนะนำตัวเอง  บอกว่าเป็นคนที่ตามหาแม่ใหญ่ และที่แม่ใหญ่ตามหานั่นเอง

แม่ใหญ่ถือโอกาส ขอบคุณที่เขาส่งของขวัญปีใหม่มาให้  แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนที่ไหน  ลองถามเขาว่าเคยเรียนกับแม่ใหญ่ที่ ม.ข. หรือเปล่า ก็ไม่ใช่  คุณอริศร์ได้เฉลยข้อสงสัยที่ทำให้แม่ใหญ่อึ้ง คือ

” ผมมีความผูกพันกับนามสกุล”สุวรรณศร” เพราะพลตำรวจตรี ชัย สุวรรณศร  ผู้การสันติบาลในสมัยนั้น  เป็นคนเซ็นต์ในใบอนุญาตต่างด้าวของคุณปู่ผม จนทำให้คุณปู่สามารถเข้ามาทำมาหากินได้ในประเทศไทยได้   ใบอนุญาตที่มีลายเซ็นต์ ผมยังเก็บใส่กรอบมาไว้จนทุกวันนี้”

แม่ใหญ่ก็เลยถึงบางอ้อ  ด้วยประการนี้แล  จริงๆแล้ว  พลตำรวจตรีชัย สุวรรณศร  ซึ่งเป็นอาของแม่ใหญ่  ก็คงทำไปตามหน้าที่แท้ๆ  แต่ทำไมคนๆนี้จึงมีความรู้สึกเหมือนกับเป็นบุญเป็นคุณต่อครอบครัวของเขาได้ถึงเพียงนี้

ความกตัญญูรู้คุณคน   เป็นลักษณะประจำตัว ประจำชาติ ของคนจีนจริงๆ  แม้คุณอริศร์จะเกิดและโตในประเทศไทยก็ยังได้รับอิทธิพลในเรื่องนี้ติดตัวมาอย่างไม่เสื่อมคลาย

และมาวันนี้อีกเช่นกันที่ คุณอริศร์  ทำให้แม่ใหญ่อึ้งอีกเป็นครั้งที่สอง ด้วยการนำ cake วันเกิดโรงเรียนมามอบให้  ประเดี๋ยวตอนบ่ายสามโมงวันนี้    จะเชิญบรรดาผู้บริหาร(ลูกๆ)  มาร้องเพลง Happy Birthday ให้โรงเรียนกันเสียหน่อยแล้ว  ไม่เคยฉลองมาตั้งสามสิบกว่าปีแล้ว ต่อไปนี้ คงจะต้องฉลองกันทุกๆปีเสียแล้ว

ขอให้คุณอริศร์และครอบครัวมีความสุขความเจริญด้วยนะคะ