ลูกคิด เป็นเครื่องมือใช้ในการคิดเลขของจีนมานานมาก นานกว่า 500 ปี มาแล้ว(จากเอกสารประกอบการสอน แบบฝึกหัดจินตคณิต) อาจกล่าวได้ว่าเป็นเครื่องคิดเลข หรือคอมพิวเตอร์ยุกแรกของโลกก็ว่าได้ ส่วนลูกคิดที่เห็นอยู่ข้างล่างนี้ เป็นลูกคิดญี่ปุ่น(SOROBAN) ซึ่งพัฒนามาจากลูกคิดจีน(ABACUS)
การฝึกอบรม ลูกคิดจินตนาการเราใช้ลูกคิดญี่ปุ่น
http://www.nujiw.com/image/SOROBAN-1.jpg
http://www.jintakanitlanna.com/images/school/yamwityakan/yam-1.jpg
http://202.44.68.33/node/18074?page=0%2C0
วันนี้ 28 กค.2553
อาม่าและหมีแพนด้า ไปร่วมงานเลี้ยงรับรอง ในโอกาสสถาปนา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีครบ 20 ปี และโอกาสการก่อตั้ง AUAP ครบ 15 ปี จึงเป็นโอกาสดีที่เจอ อาจารย์รุ่นบุกเบิก มากหน้าหลายตา ที่เกษียณแล้ว ต่างก็แยกย้ายกลับไปอยู่ภูมิลำเนาเดิม บ้างก็ปักหลักอยู่ที่โคราช สิ่งหนึ่งที่ประทับใจมากคือ สว.รุ่นนี้ ช่างเป็นผู้ที่น่ารักมาก มีอะไรทำมากมายที่ต่างไปจากตอนที่ทำงานอยู่ เช่นเป็นนักวาดรูป ฝีมืระดับศิลปินจัดแสดงและขายตามโรงแรมใหญ่ๆในกรุงเืทพ เป็นนักเขียน ส่วนบางท่านที่อยู่กรุงเทพ ก็มาในงานนี้ทำให้ได้เจอกัน หลังจากที่ไม่ได้พบกันมาหลายปี จึงมีการบันทึกความทรงจำด้วยภาพถ่ายค่ะ หลายท่านก็ยังเป็นผู้บริหารถึงปัจจุบันค่ะ
ในที่สุด สิ่งที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ (Impossible) มันคงสุดความสามารถที่จะทำได้ ก็มิอาจทัดทานต่อความตั้งใจ มุ่งมั่นของพลังความรัก ของพวกเราลูกๆ ที่มีต่อบรรพบุรุษ ทุกคนร่วมมือกันช่วยหาข้อมูลเท่าที่หลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย เพื่อใช้เป็นหลักฐานตามหาญาติของป๋า ตามเส้นทางประวัติศาสตร์ของครอบครัว ในมณฑลฮูไป่ ประเทศจีน ในที่สุด
Impossible = I’m possible !!!
ใช่แล้ว ฉันทำสำเร็จแล้ว ความตั้งใจของอาม่าหลินฮุ่ย ในการตามหาญาติที่ประเทศจีน(เป็นความฝันที่มุ่งมั่นให้เกิดขึ้นให้ได้) อาม่าเชื่อคำพังเพยของจีน ที่ว่า “ถึงเวลาดอกไม้บาน” มันถึงเวลาแล้วค่ะ ในที่สุดพวกเรารวมพลังประสานมืนกัน วันนี้จึงมาถึงคือวันที่ดอกไม้บาน
ในที่สุดน้องชาย ได้เจอกับญาติที่เมืองจีนเรียบร้อยแล้ว และไปพักกับญาติเพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ของครอบครัวป๋า โดยที่ไม่ลืมทำ(Family Tree) รากเง้าของตระกูลไว้ เพื่อให้ลูกหลานได้ ศึกษาที่มาที่ไปของตระกูลของเรา
น้องชายโทรศัพท์มาเล่ารายละเอียดเป็น ระยะๆ ตลอดเวลา ที่เดินทางตามเส้นทางประวัติศาสตร์ของครอบครัว จนประสบความสำเร็จเกินควาามคาดหมาย คงเป็นบุญกุศลที่ป๋าทำมาตลอดชีวิต หนุนนำให้มีคนคอยช่วยเหลือสนับสนุน ทำให้ได้พบบ้านเกิด และญาติของป๋าที่หลงเหลืออยู่ มันเร็วเกินความคาดหมายไว้จริงๆ ตอนนี้น้องชายเดินทางกลับฟลอริด้าเรียบร้อยแล้วค่ะ
เป็นอันจบเรื่องราว ตามรอยเส้นทางประวัติศาสตร์ของครอบครัว
ปักกิ่งนครแห่งความหลัง ที่อาม่าเคยไปในฐานะนักวิชาการไปเสนอผลงานวิชาการในโครงการ(GLOBSAR) ปี 2538
ได้รับข่าวจากปักกิ่ง ขณะที่กำลังทานข้าวมื้อเย็นวันนี้ เป็นโทรศัพท์จากน้องชาย เล่าให้ฟังว่า เดินทางโดยรถไฟ จากเซี้ยงไฮ้ ไปปักกิ่งใช้เวลา 9 ชั่วโมง ออกเดินทางตอนกลางคืนจึงไม่ค่อยได้ชมบ้านเมืองเท่าไรนัก หลังจากถึงปักกิ่ง ใช้บริการบริษัททัวร์ ตอนนี้ท่องเที่ยวในปักกิ่ง ไปเยี่ยมชมพระราชวัง กำแพงเมืองจีน ฯลฯ เป็นช่วงอาทิตย์ที่สอง
จากนั้นจะออกเดินทางต่อไป WUHAN โดยเดินทางด้วยรถไฟ ในช่วงเวลากลางวัน จะได้บรรยากาศอีกแบบ โดยจะเห็นทิวทัศน์ บ้านเมืองความเป็นอยู่ของผู้คน สองข้างทางรถไฟ คงมีเวลาที่จะเก็บภาพความทรงจำในการเดินทาง ตามเส้นทางประวัติศาสตร์ของครอบครัว
ส่วนหลานสะใภ้ จะเดินทางจากเซี้ยงไฮ้ มารอรับที่สถานีรถไฟที่ วูหั่น เพื่อมาทำหน้าที่ล่าม และพาไปพบญาติ ตามที่นัดหมายกันไว้ อาม่าอยู่ทางนี้ก็ นั่งนับถอยหลังคอยฟังข่าวการพบหน้ากันครั้งแรกของ คุณอาและหลานชายหลานสะใภ้ และเหลนสะใภ้จากแดนไกล สุดขอบฟ้าข้ามน้ำข้ามทะเล มาตามหา ……รอคอยมานานแสนนาน
ภาพนี้เป็นภาพเมื่อ 60ปี ที่แล้ว อาม่ากับน้องชาย คนที่ไปตามหาญาติที่ประเทศจีนในขณะนี้ค่ะ พวกเราโตมาในสิ่งแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติ และมีสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงมาตลอด จึงมีความรักและผูกพันธ์กับสัตว์เลี้ยงทุกตัว ถึงแม้เขาจากไปแล้ว เราก็จะคิดถึงเขาและทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ด้วยค่ะ
