เรื่องเล่าต่อมุกดาหารที่รัก
มุกดาหารเป็นเมืองสงบน่าอยู่มากค่ะ มีวัดวาอารามที่น่าสนใจมากค่ะ โดยเฉพาะวัดศรีมหาโพธิ์ ที่มีสิมไม้เก่าแก่ มีจิตกรรมฝาผนังที่เป็นฝีมือชนชาติเผ่าพันธุ์เดียวกัน กับพวกเราชาวอิสาน เพียงแต่มีลำน้ำโขงไหลผ่านแบ่งเส้นเขตประเทศ แท้ที่จริงรากเง่าวัฒนธรรมเดียวกัน วิถีชีวิตที่เหมือนกัน แต่ที่น่าเสียดายยิ่งคือการปรับปรุงพื้นที่ การบูรณะวัดแห่งนี้ควรได้รับการพิจารณาให้เหมาะสม สอดคล้องกับศิลปดั้งเดิมซึ่งเป็นเอกลักษณ์เด่น ของพี่น้อง บ้าน หว้านใหญ่ อ.หว้านใหญ่ จ.มุกดาหาร
อาม่าเลยสรุปวัดศรีมหาโพธิ์ ด้วยภาพมาให้ดูนะค่ะ มีโบราณสถานที่สำคัญ มีอาคารเก่าแก่ที่งดงาม ขณะเดียวกันก็มีสร้างเพิ่มเติม ที่ดูแล้วขัดกับความงามของศิลปวัฒนธรรมดั้งเดิมค่ะ โดยเฉพาะตัวสิม หรือโบสถ์ที่เก่าแก่ ที่มีภาพวาดล้ำค่า อันเป็นที่มาของค่าย ศิลปกรรมลุ่มน้ำโขง ตอน”ฮูบแต้มแคมของ” ของน้องออต ซึ่งอาม่าได้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้มากมายเหลือเกิน อาม่าไม่ละเลยที่จะให้ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี่ ซึ่งช่วยงานศิลปได้ค่ะ และสอนให้น้องออต ผู้ที่นอกจากไม่ชอบตัวเลข กลับมาชอบตัวเลข และนำตัวเลขมาใช้กับงานศิลปได้อย่างคล่องแค่ลว โดยหลีกเลี่ยงศัพท์ที่สูงส่ง(คณิตศาสตร์) ที่ส่งผลต่อเด็กที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์เป็นอย่างมากค่ะ อาม่าใช้ได้ผลกับคนที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ ให้กลับมาใช้ตัวเลขอย่างมีความสุข เด็กๆ ได้เรียนรู้รากเง่าของบรพบุรุษที่สั่งสมความอัจฉริยภาพมาช้านาน สืบทอดกันมาจนได้ชื่นชมกัน ซึ่งก่อให้เกิดภาคภูมิใจ อ่านต่อ »
