คิดถึงลุงพูน
มันต้องมีเหตุ ถึงได้คิดถึงลุงพูน วันนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายตอนช่วงเย็น ก่อนคำ่มืด
สืบเนื่องจากเอกสารที่ผู้นำชุมชน ต้องการขอความช่วยเหลือด้านต่างๆ ที่เป็นปัญหาของชุมชน ส่งให้ เทคโนธานี มทส. เพื่อจัดผู้เชี่ยวชาญลงมาช่วยให้ตรงกับประเด็นปัญหา ในที่สุดผู้นำชุมชนก็เดินทางเข้ามาพร้อมเอกสาร ที่ชาวชุมชนได้กรอกขอความช่วยเหลือมาด้วย แต่ก็เป็นเวลา 5 โมงเย็นแล้ว และอาม่าเองก็ต้องพาน้องเหมียวไปพบหมอตามนัดเวลา 5 โมงเย็น จึงนัดเจอที่ตลาดการเคหะ 5 โมงครึ่ง เพื่อซื้ออาหารมื้อเย็นไปกินที่บ้านอาม่า เป็นการกินไปคุยไปแบบชาวไทยที่ทำกันมาแต่โบราณ ใครมาถึงเรือนชาน ต้องต้อนรับ
ต้องขอบอกเลยว่า คุณจินดาเป็นคนช่างสังเกตุจริงๆ เห็นแจกันดอกไม้ที่ทำจากใบเตยสดให้เป็นกุหลาบ ซึ่งบัดนี้แห้งสนิทแต่รูปทรงยังคงเดิม เธอเอ่ยปากทันที อาจารย์ช่วยสวนทำดอกกุหลาบจากใบเตยให้ด้วย อาม่าเลยบอกจะแถมทำดอกไม้ปักแจกันหรือพานจากลูกมะกรูดให้ด้วย แทนที่จะโยนลูกมะกรูดดับกลิ่นในห้องน้ำ ก็ผ่าซีกเสียบไม้แล้้วจัดแจกันไว้ในห้องน้ำ หรือห้องรับแขก หรือตามมุมต่างๆ ของบ้าน จะดูดีและหอมสดชื่น กว่าการใช้สเปรย์ฉีดปรับอากาศเป็นไหนๆ พอใช้เสร็จเก็บมาทำแซมพูมะกรูดได้อีก แบบทูอินวัน จะได้มีแชมพู เหมือนที่อาม่าได้รับแชมพูมะกรูดจกลุงพูน และวิธีทำแชมพูมะกรูด จากลานบ้านสวนลุงพูน จึงแนะวิธีทำแชมพูให้ ตามวิถีทางเศรษฐกิจพอเพียง ใช้วัตถุดิบที่มีในท้องถิ่น อย่างเช่นมะกรูด มาสร้างความสดชื่น พอเหี่ยวแล้ว นำมาทำแชมพูมะกรูด ทำเองใช้เองตามวิถีชีวิตดั่งเดิมของบรรพบุรุษ ที่มีคุณภาพสูงและไม่เจือปนสารเคมีใดๆ เป็นผลดีกับสุขภาพผมด้วยค่ะ
ขอขอบพระคุณ คุณลุงพูนมากค่ะ ที่ได้นำเสนอเรื่อง แชมพูมะกรูด อาม่าจึงถ่ายทอดให้ผู้นำชุมชนไปไปทำเองใช้เอง ไม่ต้องเสียเงินทองค่าใช้จ่ายค่าแชมพูอีกต่อไป เป็นการลดค่าใช้จ่ายได้ค่ะ
Next : ลูกศิษย์พาเที่ยว 25-29 ตค.2553 » »
ความคิดเห็นสำหรับ "คิดถึงลุงพูน"