ลานทับทิม(อาม่า)

ก่อนอื่น อาม่าขอขอบคุณหมียักษ์ผู้เป็นทุกอย่างของอาม่า ตอนแรกลังเลใจว่าจะไม่เข้ากรุงเทพ เพราะเจ้าเหมียวไม่สบาย แต่หมียักษ์บอกว่าไม่่ไปไม่ได้ งานนี้ป้าหวานนัดชาวเฮเจอกันที่ร้านไก่ตะกร้าแล้ว ไปเถอะไม่ต้องห่วงเจ้าเหมียวจะดูแลให้ดีที่สุด และแล้วอาม่าก็เข้ากรุงตามที่นัดหมายไว้ ทุกอย่างราบรื่นชื่นมื่นค่ะ

ที่ขอบคุณมากที่สุดคือ คุณหมอภาคภูมิโทรมาหาอาม่า และบอกว่าจะต้องมาหาอาม่าให้ได้เพราะ……. แล้วถามสถานที่นัดพบที่ร้านไก่ตะกร้าค่ะ ส่วนอาม่าใช้บริการลูกสาวค่ะ ไปรับป้าหวานที่ดอนเมืองซึ่งป้าหวานขอร้อง ขอให้ไปช่วยดูอาการ ของคุณน้าวัย 73 ปี ซึ่งกำลังป่วยอยากได้คำชี้แนะจากอาม่า คุณน้ามีปัญหาเรื่องกระดูกสันหลัง ตอนนี้ดามเหล็กไว้ก็สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ในระดับหนึ่ง แต่มาหกล้มทำให้เหล็กที่ดามกระูดูกสันหลังไว้ ตำกระดูกส่วนล่างแตก เกิดอาการที่กระดูกแตกไปทับเส้นประสาท ซึ่งทิ้งไว้ไม่ได้แน่นอน อาม่าเก็บรายละเอียดไว้พอสมควร และรู้ว่าใครจะช่วยได้ เพราะอาการคล้ายและปัญหาของ ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ

กำลังเดินทางไปที่นัดหมาย คุณลอกอดส์โทรมาบอกว่าคุณหมอภาคภูมิมาถึงร้านไก่ตะกร้าแล้ว  อาม่ารู้ได้ทันที่ว่าสิ่งที่อาม่าตั้งใจช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน มีคนมารับช่วงต่อแล้ว แต่ก็เก็บความรู้สึกไว้

ลูกสาวใช้ GPS เป็นเครื่องนำทางไปบ้านป้าหวานที่ดอนเมือง และมาที่ร้านไก่ตะกร้าอย่างสะดวกสบาย แต่รถติดมากค่ะ มาถึงก็แจกกอดจนทั่วถึง  มาเจอเจ้าเฮตัวจิ๋ว ที่อาม่าแอบปลื้มความสามารถพิเศษของหลานสาวคนนี้ จึงได้กอดและหอมแก้มเสียหลายฟอด ด้วยความรักความชื่นใจ และรู้ว่าจะให้อะไรหลานคนนี้ จากนั้นก็ทักทายคุยกันทั่วถึงทุกคน  โดยเฉพาะอาเหลียง หยง และบลู ที่ไม่คาดฝันว่าจะได้เจอพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างนี้ รวมทั้งครอบครัว ของน้องสาวอาเหลียง ก็มากันพร้อมหน้า พ่อแม่ลูก ชื่นใจจริงๆ  เอาอีกแล้วรอบที่แล้วอาเหลียงแจกไปฉาย รอบนี้อาเหลียงแจกเลนส์ขยาย แหมรู้ใจอาม่าจริง แถมล้อเลียนอาม่าใส่แว่นให้หล่นลงมาเล็กน้อย อาม่าแท้ต้องเป็นแบบนี้เรียกเสียงฮาได้ทั้งโต๊ะ ส่วนพวกเราที่เจอกันบ่อยแล้ว มีครูบา ลอกอดส์ ป้าจุ๋ม อ.แฮนดี้  น้องนง และหลานสาวผู้ที่อาม่าได้พบครั้งแรกเช่นกัน จากนั้นต่างกินอาหารที่ช่วยกันสั่งอย่างเอร็ดอร่อยค่ะ

หมอภาคภูมิ และครอบครัวของน้องสาวอาเหลียงทานอาหารเจ ค่ะ อาม่าก็เลยต้องไปดูว่าเป็นอาหารเจ หรืออาหารมังสวิรัติ ซึ่งอาม่าคุ้นเคยอยู่แล้ว ระหว่างที่ทุกคนกินอาหาร และหมอภาคภูมิกินอาหารได้สักพัก อาม่าก็เลยคุยเรื่องคุณน้าของป้าหวาน ให้หมอฟังระหว่างคุยคุณหมอภาคภูมิดึงมืออาม่าไปนวดนิ้วให้ตลอดเวลา คุณหมอบอกว่าจะไปหาอาม่าที่บ้านให้ได้ค่ะ

ที่สุดของที่สุดก็เกิดขึ้น คุณหมอภาคภูมิรับปากช่วยดูแลรักษา คุณน้าของป้าหวานตามที่อาม่าไปปรึกษา  ทั้งๆที่อาม่ารู้ว่าคิวเต็มหมดเป็นเดือนๆเลย คุณหมอถามอาม่าว่าด่วนใช่ไหม อาม่าใช้ภาษาตากับภาษาใจ ส่งยิ้มไปเท่านั้นเอง คุณหมอบอกว่าพรุ่งนี้มาหาผมที่คลีนิคตอน สิบโมงเช้าได้เลย อาม่าแทบไม่เชื่อหูต้วเอง ว่ามันเป็นไปได้เหมือนฝันจริงๆ เหมือตอนที่อาม่าไปร่มธรรมไม่มีผิด ในที่สุดก็ทราบว่าที่แท้หมอภาคภูมิ สิทธิราษฎร์ เป็นหลานชายของ คุณหมออนุสรณ์ สิทธิราษฎร์ นี่เอง ท่านเป็นเพื่อนร่วมรุ่นมช. 08  เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสิบของกระทรวงสาธารณะสุขค่ะ เป็นนักไวโอลินมือระดับ…ยอดๆ ของไทยเลยค่ะ ความจริงเรื่องนี้หมียักษ์เป็นคนที่สะกิดอาม่าว่า น่าจะเป็นลูกหรือหลานของ คุณหมออนุสรณ์ แน่ๆเลย

เป็นบุญของพวกเราแท้ๆ ชาวเฮทุกคน ที่ต้องการให้หมอภาคภูมิดูอาการและนวดให้ ได้รับอานิสงครั้งนี้ ทั่วถึงกันถ้วนหน้า ส่วนป้าหวานใช้โอกาสนี้ เป็นแดร็กคูล่า ดูดเลือดทุกคนที่ไปคลีนิดหมอภาคภูมิแถวศิริราชด้วย ฮาาาาาาาาาๆๆๆๆๆๆๆๆ

ป้าหวานไปส่งลูกสาวที่สนามสอบเอกม้ยช่วงเช้าสุดๆก่อน  แล้วไปคลีนิดหมอภาคภูมิ(สวมวิญญาณ….)  เพราะสามารถใช้อุปกรของคลีนิคได้หมด ป้าหวานเลยสั่งงดอาหาร 6 ชั่วโมงก่อนเจาะเลือด ฮะ ฮา ฮ่า โ ส น่า  นา ทุกคน
อาม่ารอดตัวไม่ได้ไปด้วยเพราะติดนัดค่ะ เลยมาเยาะเย้ยอีกครั้งว่า โส  นา  นา ….อิอิอิ

งานนี้เจอเสือปืนไว อาม่ากับคุณลอกอดส์กำลังแย่งกันไปแลกสะตังค์ แต่เจออาเหลียงตัดหน้าไปได้เสียก่อน มีเสียงเรียกอาม่า บอกว่ากลับมาเถอะอาเหลียงจ่ายไปเรียบร้อยแล้ว…………..

« « Prev : เหมือนฝันไป

Next : เตรียมรับมือกับพายุ » »