ลานเวลา

ต้นมะปรางออกลูกแล้ว!!!  ปีนี้ออกหลายลูกเสียด้วย..
มะปรางออกลูกแค่นี้จะตื่นเต้นอะไรกันนักหนา..
แต่การได้เห็นมะปรางลูกเท่าหัวแม่มือไม่กี่สิบลูก แทรกอยู่ตามใบของต้นมะปรางต้นเล็กต้นนี้
เป็นความยินดี และชุ่มชื่นใจยิ่งนัก..

เห็นแล้วคิดถึงคนปลูก ที่จากไปเกือบยี่สิบปีแล้ว
ก่อนหน้านั้น..เวลาพ่อปลูกต้นไม้ ที่ใช้เวลาเติบโตกว่าจะเห็นผล
พ่อมักจะพูดเสมอว่า..เอ้า..ปลูกไว้หื้อแก้วมาลูน..
ปลูกแล้วก็เฝ้ารดน้ำ..ทะนุถนอม..รอคอยให้เติบโต

เมื่อเป็นเด็กกว่าจะได้กินมะม่วง มะปรางสุก ต้องรอคอยจนกว่าถึงฤดูร้อน
การรอคอยผลไม้ประจำฤดูกาลต่างๆ เป็นความรู้สึกที่พิเศษ
ยามเมื่อลมร้อนแล้งมาถึง กลิ่นอายของฤดูร้อนจะชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อได้กลิ่นดอกมะม่วงโชยมา
ยิ่งได้เห็นมะปรางดิบลูกเล็ก ที่เอามา “ต๋ำบะผาง” กินกับผักแค ข้าวเหนียว
ต่อด้วย “ต๋ำบะม่วง”  “มะม่วงน้ำปลาหวาน” ก็เป็นอันเข้าสู่ฤดูร้อนอย่างสมบูรณ์

พ่อชอบกินมะม่วงสุก ได้มะม่วงสุกมาทีไร แบ่งกันกินเสร็จแล้ว
บางทีทั้งพ่อและลูกก็เล่นเกมหวีผมเมล็ดมะม่วงอวดกัน
ที่จริงเป็นเพราะยังอร่อยอยู่กับการดูดแทะเมล็ดมะม่วงจนเหลือแต่เส้นใยด้านข้าง
เอาเส้นใยนั่นแหละ ดูดไป เลียไป เรียงเส้นใยไปทางโน้นทางนี้ไป ให้ยุ่งๆ บ้าง เป็นทรงต่างๆ กัน
ลูกไหนอร่อย พ่อจะเก็บเมล็ด ไว้ปลูกให้..แก้วมาลูน

มะปรางต้นนี้ก็เหมือนกัน..พ่อปลูกไว้นาน..นาน..มากแล้ว
คงเป็นเพราะเป็นดินท้องนาและไม่ได้เตรียมดินเท่าที่ควร
กี่ปี..กี่ปี..ต้นก็โตเท่านี้.. ไม่เคยมีดอกผลให้คนปลูกได้เชยชม
คนปลูกจากไป..ลูกก็ยังเฝ้ารอดู.. ด้วยรู้สึกว่า เป็นต้นไม้ที่พ่อปลูก
ไม่ว่าจะปรับเปลี่ยนสถานที่อย่างไร ก็หวงไว้ไม่ให้ใครโยกย้ายตัดทอนกิ่ง

ถ้าเทียบกับต้นอื่นที่อายุเท่ากัน มะปรางต้นนี้คงถือได้ว่าแคระแกร็น
แต่เมื่อปีสองปีมานี้..ต้นมะปราง..ออกลูก!!!!
แรกๆ ที่เห็นเพียงสี่ห้าลูกบนต้น ก็ตื่นเต้นยินดีแล้ว มาปีนี้มีมากขึ้นกว่าเดิมอีก..

แน่นอนว่า..อาจเหลือรอดให้แก่ หรือ สุก ไม่มากนัก
ก็ทั้งเจ้าตัวโต ตัวเล็ก ในโรงเรียน สนุกกับการเล็งผลไม้ที่ออกแต่ละชนิด
ขอจองไว้บ้าง ขอปีนขึ้นเก็บบ้าง บางทีก็เด็ดเล่นด้วยความซน
ช่างมันเถอะ..
อย่างน้อย แก้วมาลูนก็ได้เห็นความพยายามของต้นไม้ในการเติบโตและทำหน้าที่อย่างเต็มกำลัง

แท้จริงแล้ว..ที่หวงแหนมะปรางต้นนี้นัก
นอกจากจะรู้สึกว่าเป็นต้นไม้ที่พ่อรอคอยอยากเห็นยามออกผลแล้ว
ยังเอ็นดูที่แม้ไม่ยอมโตขึ้นสักที แต่ยืนหยัดอยู่อย่างอดทน
จนวันหนึ่ง..ยี่สิบกว่าปีผ่านไป..ถึงได้ผลิดอกออกผล

ชวนให้คิดถึงงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้..
งานการศึกษา กว่าจะได้เห็นผลที่แท้จริง ก็ต้องใช้เวลารอคอยกันเนิ่นนาน
เหมือนคนสวนเฝ้าทนุถนอม รดน้ำ ใส่ปุ๋ยพรวนดิน อยู่เป็นประจำ
แต่ต้นไม้บางต้นก็เติบโต งอกงามได้รวดเร็ว บางต้นกลับโตช้า แถมทำท่าจะแคระแกร็น..

ต้นมะปรางต้นนี้ทำให้มีความหวัง..รอคอยตั้งยี่สิบกว่าปี ค่อยมีดอกผล
เด็กและครูแต่ละคนที่ดูแลอยู่..คงต้องใช้เวลากว่าจะงอกงามที่แตกต่างกัน..
ทำหน้าที่ปลูก สร้าง รดน้ำ พรวนดินไปเรื่อยๆ ให้เต็มกำลัง
ให้เหมือนพ่อ..ปลูกๆ ไปเถอะ..ไม่ได้เห็นผลในวันนี้..
วันหน้า..แก้วมาลูนคงได้เห็น..ก็แล้วกัน..

.

.

**** แก้วมาลูน..สำนวนเหนือ หมายถึง ผู้มาทีหลัง มีนัยยะ ถึง ลูก หลาน หรือ คนรุ่นต่อมา ****

« « Prev : ใครๆ ก็ทำกัน..

Next : วุ่นวาย..ไม่วุ่นใจ.. » »