ลานเวลา

นานมาแล้ว มีคนเคยบอกว่า หอประชุมโรงเรียนนี้ดูราวกับศาลาวัด
ด้วยเป็นเพียงโถงกว้าง อยู่ท่ามกลางหมู่อาคารที่รายรอบ
บางเวลากำหนดขอบเขต ด้วยชั้นวางของ
ยามต้องการให้มีพื้นที่มาก ก็ขยับขยายมาใช้ลานอิฐและลานดินด้านข้างเพิ่มขึ้น

ศาลาวัดให้ประโยชน์เช่นใด ก็ดูเหมือนได้ใช้หอประชุมคุ้มค่าเช่นนั้น
แม้บางวันจะเห็นเพียงพื้นที่เรียบโล่งให้เด็กนั่งเล่น..เป็นที่ชุมนุมทำงาน..
แต่บางวันกลับเป็นโรงละครกลางลานให้ผสานจินตนาการไปกับการแสดง
บางเวลาก็เป็นที่แจ้งเกิดของดาวเด่นบนเวที ยามมีกิจกรรมนำเสนอตามบทเรียน
บางเวลาเปลี่ยนเป็นสถานที่แห่งพิธีกรรมตามประเพณี
ซ้อมเชียร์กีฬาสี  อยู่ค่าย  จัดนิทรรศการ  รอกลับบ้านวันฝนตกและอีกสารพัดกิจกรรม

ใช้ประโยชน์จากความเรียบง่าย ให้ก่อเกิดสาระที่หลากหลาย
และเมื่อวางใจในศักยภาพของผู้คน ก็ได้เห็นผลแห่งการพัฒนา
ที่เพิ่มขึ้นตามกาลเวลาและการเรียนรู้จากประสบการณ์
งานที่ครูสร้างสรรค์เพื่อการเรียนรู้ของเด็ก
จึงสอดแทรกไว้ในชีวิตประจำวันอย่างแนบเนียนมากขึ้น

จากจุดเริ่มที่ซ้ำซ้อนและแยกส่วน
เมื่อชวนกันตั้งหลัก ให้เห็นภาพรวมของการเรียนรู้ว่าจะมุ่งสู่เรื่องใด
จนได้เห็นความเกี่ยวโยง หนุนเนื่อง ของงานแต่ละฝ่าย
งานของเธอส่งเสริมงานของฉัน งานของฉันส่งเสริมงานของเธอ
งานของเราล้วนมุ่งเป้าหมายไปที่ตัวเด็ก
สุดท้ายได้พบคำตอบ ที่จะสอดประสานบูรณาการกิจกรรมที่ซ้ำซ้อนให้มีประสิทธิภาพ

ยามพักกลางวันในปีนี้ในหอประชุมจึงมีเรื่องราวทะยอยมาให้เด็กได้สนุกสนาน
กับการได้ร่วมทำ ลองทำ ตามกิจกรรมที่คุณครูนำมาให้เลือกเรียนรู้
ประหนึ่งว่าเป็นการช่วยครูทำงาน หรือ เป็นการเล่นยามว่าง
ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นการเตรียมการของคุณครูอย่างแยบยล

เช่น..เมื่อหวังผลให้เด็กเห็นคุณค่าในภูมิปัญญาและวัฒนธรรม
ครูก็ทำให้ห้องประชุม เป็นที่เตรียมการล่วงหน้าสำหรับงานบุญครูบาศรีวิชัย
ชวนเด็กมาช่วยกันทำสิ่งของประกอบพิธีกรรมนานาชนิด
ประดิษฐ์หมากสุ่ม หมากเบ็ง ดอกผึ้ง ขันดอก ต้นเทียน
ที่ทุกฝ่ายแวะเวียนกันมามีส่วนร่วม ตามแต่จะเลือก

ตั้งแต่หาข้าวของใกล้ตัวในโรงเรียนมาเตรียมการ
พี่โตๆ ช่วยตัดต้นกล้วย ทางมะพร้าวและทะลายหมากจากหลังโรงเรียน
บางกลุ่มเพียรเด็ดกลีบ ตัดขั้วดอกไม้
ทั้งได้ใช้การสานกูบหมากเป็นสิ่งให้เด็กได้ฝึกฝน
บ้างตั้งใจใช้เปลวไฟลนขี้ผึ้งแล้วจับจีบเป็นกลีบดอก
นอกจากงานฝีมือ เด็กบางชั้นยังมีงานความรู้ที่ครูมอบหมายให้ไปค้นคว้า
ให้รู้ที่มาและความหมายในงานบุญ ก่อนนำมาเผยแพร่แก่กันและกัน

เป็นทักษะและความรู้ที่ส่งต่อไปยังผู้เรียนหลายวัย โดยไม่ได้จำกัดด้วยชั้นเรียน
ครูสอนเด็ก พี่สอนน้อง เพื่อนสอนเพื่อน และแม้เด็กก็ได้สอนครู
กิจกรรมที่น่าสนใจ ย่อมนำให้ผู้เฝ้าดูค่อยเคลื่อนสู่การอยากลองทำ
ทุกคนต่างมีส่วนร่วมสร้าง ร่วมเรียนรู้ ด้วยฝีมือที่แตกต่าง
ดอกผึ้งบุบบู้บี้ สีคล้ำ จึงสอดแซมมากับดอกอันประณีตสวย
กูบหมากที่ช่วยกันปลุกปล้ำจนสำเร็จ ชูช่อไสวให้คนทำภาคภูมิใจและได้รู้
เพียงแค่ดูคนอื่นทำนั้นแสนง่าย แต่หากได้ลงมือเองจึงจะรู้คุณค่า
กว่าจะได้งานประณีตมา ล้วนต้องผ่านการฝึกฝน

ความแยบยลที่เตรียมการไว้ จึงไม่ใช่เพียงการทำได้และทำเป็น
แต่ความหมายที่แฝงเร้น มีทั้งแบบอย่างทางสังคม
ที่ร่วมมือร่วมใจให้เกิดความสำเร็จในงาน ทั้งการรู้จักใช้ทรัพยากรให้คุ้มค่า
ชวนให้เห็นภูมิปัญญาการสร้างผลงานด้วยสิ่งของที่ไม่ต้องซื้อหา
ทั้งเห็นคุณค่าแห่งการงาน และความภาคภูมิใจอันเกิดผลจากความใฝ่รู้ ฯลฯ

ยามเมื่อได้เวลาตั้งขบวนแห่แหนกันไปถวายเครื่องประกอบพิธีกรรมกันในวัด
ตามที่จัดให้เฉพาะบางระดับชั้นได้ร่วมงาน
ยังเป็นโอกาสให้จัดเตรียมเครื่องแต่งกายที่คว้ากันมาได้จากห้องนาฏศิลป์
ก็ในการเรียนวิชานี้ ถูกทดสอบให้หัดนุ่งโจงกระเบนเดินว่อนทั่วโรงเรียนโดยไม่หลุดกันมาแล้ว
หลายหนุ่มจึงยินดีนุ่งโจงกระเบนแดงโชว์กล้ามเข้าร่วมแบกหามสิ่งของ
ด้วยต้องการจำลองขบวนให้โบราณสมสมัย
ช่างฟ้อนก็ได้โอกาสอวดฝีมือรำถวายเป็นพุทธบูชา
จากนั้นจึงค่อยมาร่วมกันสรุปเรื่องราวที่เรียนรู้ตามที่ครูจัดสรรเป็นงานให้ศึกษากันต่อไป..

เรื่องนี้คงจะยาว

ขอเล่าต่อบันทึกหน้านะคะ ^^

« « Prev : หาความพิเศษจากเรื่องธรรมดา

Next : สั่งสม..เพื่อ..สืบสาน ตอนที่ 2 » »