ลานสวนป่า

_{· เราๆท่านๆคงรู้จักปลวกกันบ้างแล้วละครับ เจ้าตัวเล็กๆรูปร่างคล้ายมดมีเขี้ยวโง้งคู่ใหญ่อ้าอยู่ที่หัว บางตัวหัวโตกว่ารูปร่างเสียอีก มีคนบอกเล่าว่ามันเป็นอันเดียวกันกับแมลงเม่า มันมีหลายสายพันธุ์เสียด้วยสิ พบเห็นทั่วๆไป แม้แต่ในบางที่ๆเราไม่คาดฝันมันก็เข้าไปแอบซุกซ่อนอยู่ได้ โดยเฉพาะห้องสมุดมันชอบมาก ทำให้เราสงสัยว่ามันกินอะไรเป็นอาหารกันแน่ มันชอบอะไร ดูๆมันตะกะตะกรามไปหมด}

_{· ปลวกคลุกคลีกอยู่กับเรามาตั้งแต่ปีมะโว้แล้วละ ในเมื่ออยู่พื้นโลกเดียวกันมันก็หลบหลีกกันยาก หลายคนรังเกียจปลวกเพราะเห็นว่ามันเป็นตัวทำลายทรัพย์สินที่เป็นบ้านเรือนของเรา มนุษย์จึงพยายามกำจัดปลวก เรียกว่าสู้กันมาหลายยก จนกระทั้งเท่าทุกวันนี้ก็ยังหามีฝ่ายใดยกธงขาวไม่ เรายังไม่สามารถสู้ปลวกได้ ปลวกจึงยิ้มเยาะภูมิปัญญาและเทคโนโลยีของมนุษย์ เมื่อก่อนนี้มีคนบอกว่าปลวกไม่ขึ้นคอนกรีต จะยุ่งเกี่ยวกับวัสดุที่เป็นไม้เท่านั้น ข้อสัญนิฐานนี้ไม่จริงเสียแล้ว เสาตอหม้อที่ฝังดินไว้แล้วเอาเสาไม้มาต่อเพื่อหนีปลวก ยังโดนปลวกจัดการเสียเรียบวุธ ผมเอาแป๊บเหล็กมาอ๊อกทำขาตั้งกล่องผึ้ง ปลวกก็ยังหาวิธีต่อท่อลำเลียงพลไปฟาดกล่องผึ้งซะกระจุย}

_{ผมเคยนอนฟังเสียงปลวกแทะฝาบ้าน}

_{ไม่เห็นตัวมันหรอกนะ}

_{ได้ยินแต่เสียง กร๊อดๆ กร๊อดๆ เบาๆ ระหว่างที่มันอร่อยกับบ้านของเรา}

_{นอนฟังเพลินอยู่3ปี}

_{ปรากฏกว่า..ได้เรื้อบ้านทิ้ง}

_{· หลังจากนั้นผมก็เฝ้าสังเกตมันทุกครั้งที่ไปเจอะเจอ ยิ่งอยู่ในป่าอย่างนี้ด้วยแล้ว หลงฝนตกปลวกนับล้านๆตัวก็จะขึ้นมาแทะกินไม้ บางกลุ่มจะทำดินเคลือบท่อนไม้ไว้มิดชิด แล้วมันก็รุมมะตุ้มกินเนื้อไม้อย่างสุขารมณ์ มีผู้รู้กล่าวว่า..ปลวกมันมีผิวหนังบอบบาง มันเลยทำท่อหุ้มทางลำเลียงด้วยดินเป็นท่อคดเคียวตามเส้นทางสัญจรของมัน เรื่องเทคโนโลยีระบบขนส่งนี้ ผมเชื่อว่าปลวกเก่งกว่ามนุษย์เสียอีก ภายในรังปลวกจะมีระบบความคุมอุณหภูมิให้คงที่ เรียกว่าติดแอร์ทั้งรังว่างั้นเถอะ ในช่วงที่เกิดภัยพิบัติมากระทบกับรัง เช่น เปลือกนอกผิวรังเป็นรูโหว่ เจ้าพวกปลวกหัวโตจะรีบเอาหัวมาอุดรูที่ชำรุดไว้ แล้วเร่งให้ปลวกงานรีบซ่อมแซมรังส่วนที่เสียหาย}

_{· นางพญาปลวกตัวใหญ่เท่านิ้วก้อย ตั ว ข า ว ๆ ขุ่ น ๆ เ นื้ อ ตั ว อ่ อ น นุ่ ม เ ห มื อ น ตั ว ห น อ น มี หั ว ข น า ด เ ท่ า ป ล ว ก ทั่ ว ไ ป แ ต่ ร่ า ง ก า ย ใ ห ญ่ ม า กว่าปกตินับร้ อยเท่า คงเดินไปไหนไม่ได้ มีหน้าที่เบ่งท้องวางไข่ให้มีปริมาณมากๆ ที่ ม หั ศ จ ร ร ย์ คื อ อ า ณ า เ ข ต ที่ น า ง พ ญ า ป ล ว ก พำ นั ก จะสร้างด้วย ดิ น แ ข็ ง พิ เ ศ ษ รู ป ร่ า ง ค ล้ า ย ๆ จ า น ข้ า ว จะฝังตัวอยู่กลางรังปลวก สมัยหนึ่งมีใครก็ไม่รู้มาโพทะนาว่า.. นางพญาปลวกเป็นยาโด๊ปชั้นยอด แค่นั้นแหละเธอเอ๋ย พ ว ก น ก เ ข า เ ห ง า ห ง๋ อ ย พ า กั น บุ ก ต ลุ ย ขุ ด ห า น า ง พ ญ า ป ล ว ก จ น รั ง ป ร ะ จุ ย ไ ป ทั้ ง ป่ า รังที่ไม่มีนางพญาก็จะร้าง พลเมืองที่เหลือคงอพยพไปสร้างรังแล้วบ่มเพาะนางพญาขึ้นมาทดแทน ส่วนการโด๊ปด้วยนางพญาปลวกได้ผลประการใด ไม่มีคนสรุปประเมินผล พักหลังสังเกตได้ว่า..เรื่องนี้ซาๆกันไป..}

_{แสดงว่านกเขา..ค ง ต ก ค อ น เหมือนเดิม อิ อิ}

_{แหม ถ้ า กิ น แ ล้ ว มั น ซู่ ซ่ า ส์ จ ริ ง}

_{ผมนี่แหละ น่ า จ ะ ไ ด้ รั บ อ า นิ ส ง ส์ เ ป็ น ค น แ ร ก}

_{เพราะผมเป็นเจ้าของรังปลวกเต็มป่า}

_{สั่ง ค น ง า น ใ ห้ ขุ ด ม า กิ น วั น ล ะ 1 0 ตั ว ก็ ยั ง ไ ด้}

_{จะ เ จี๊ ย ะ ใ ห้ ไ ว อ า ก้ า ..ตกกะป๋องไปเลยยย 5555}

_{· สมัยหนึ่งผมเคยทำวิจัยแบบไทบ้าน แนวคิดก็คือ จะ จั บ เ อ า น า ง พ ญ า ม า อ ยู่ ร ว ม รังอยู่ใกล้ๆกัน เพื่อจะทำฟาร์มปลวก แล้วเอาปลวกนั้นมาเลี้ยงปลาเลี้ยงไก่อีกที ในจุดที่เลี้ยงปลา เราก็เอาภาชนะไปพวกพลาสติกแข็งไปสร้างรังเลี้ยงบนบ่อปลา แล้วขุดเอาจอมปลวกไปวาง เอาเศษไม้/กระดาษหนังสือพิมพ์ไปสุมไว้เยอะๆ รดน้ำ เพื่อให้ปลวกขยายพันธุ์ ได้ปริมาณมากๆก็แซะลงให้ปลากิน อีกวิธีหนึ่งทำบนดิน ไปขุดเอาจอมปลวกมาวางเรียงใกล้กัน แล้วเอาเศษไม้ เศษกระดาษ ฯลฯ ที่ปลวกชอบไปสุมไว้บนพื้นที่ฟาร์มปลวก ติดสะปริงเกอร์รดน้ำให้ความชื้น ผมเอาไก่ไปปล่อยไว้ในวงล้อมฟาร์มที่ว่านี้ หวังว่าถ้าเป็นผลสำเร็จจะไม่ต้องเสียค่าอาหารเลี้ยงไก่}

_{ทำ ไ ป ทำ ม า ไ ม่ ค่ อ ย เ ข้ า ท่ า เ ท่ า ใ ด นั ก}

_{ป ริ ม า ณ ป ล ว ก ไ ม่ ไ ด้ ข ย า ย ตั ว เ ร า เหมือนที่อยู่ตามธรรมชาติ}

_{แนวคิดเรื่องเลี้ยงปลวกให้ปลาให้ไก่กินเพื่อประหยัดอาหารจึงเลิกรา}

_{ป ล่ อ ย ไ ก่ ใ ห้ ห า กิ น เ อ ง แ บ บ บุ ฟ เ ฟ ต์ จ ะ ดี ก ว่ า}

_{· จากบัดนั้นมาจนกระทั้งบัดนี้เธอเอ๋ย..เรื่องปลวกก็ยังค้างคาอยู่ในใจผมสม่ำเสมอ และก็ยังไม่รู้จะเอาสติปัญญาอะไรไปสู้กับปลวก ทุกครั้งที่โฉมยงโอดครวญเรื่องปลวกกัดกินโน่นนี้ ผมก็ได้แต่เอื้ออ้าทำหน้าจ๋อย..สุดท้ายเธอก็ไม่มาหวังพึ่งคำแนะนำอะไรอีกแล้ว ขับรถไปซื้อยาฆ่าปลวกมาฉีดๆๆๆ เอาเชลล์ไดร๊ท น้ำมันควันไม้ เอาอีเอ็ม เอาสารต่างๆไปรดไปราด ปลวกก็แค่ขยาดนิดๆหน่อยๆแล้วก็กลับมาอีก เล่นเอาเถิดเอาล่ออยู่อย่างนี้ จะแพ้ชนะก็ยังไม่ครบยก ไม่อาจตัดสินได้ เ ค ย มี ค น อ ว ด เ รื่ อ ง ผ ล วิ จั ย ก า ร กำ จั ด ป ล ว ก ไ ด้ สำ เ ร็ จ ผมไม่อยากจะเชื่อ.. ตอนแรกๆปลวกมันอันอาจจะถอยให้บ้าง ..แต่วันหลังมันก็รุกเข้ามาใหม่}

_{แหม ถ้าใครพบวิธีกำจัดปลวกได้จริงๆคงรวยเละแน่ๆ}

_{· เธอทราบไหม? สินทรัพย์ทั่วโลกเสียหายเพราะปลวกปีละไม่รู้กี่แสนล้านบาท ถ้าจะประเมินแบบเข้าข้างมนุษย์ด้วยกัน ผมคิดว่า..เราแค่ค้นหาวิธีป้องกันปลวกได้บ้างเท่านั้น แต่จะกำจัดปลวกแบบถอนรากถอนโคน..มนุษย์ยังไม่มีน้ำยา อย่างเก่งก็แหกตาโฆษณาชวนเชื่อขายยากัน}

_{· ระยะนี้พวกเราฮิตเรื่องการสร้างบ้านดินกัน ผมไม่ทราบว่าประสบปัญหาเรื่องปลวกบ้างหรือเปล่า สมัยที่ไปดูงานที่อินเดีย ในเขตชนบทของอินเดียล้วนปลูกสร้างบ้านเรือนด้วยดินกันทั้งนั้น บ้านดินอินเดียก็ตั้งอยู่บนพื้น แถมบางแห่งยังเอาใบอ้อยและทางมะพร้าวมาเป็นวัสดุมุงครอบหลังคาไว้ชั้นหนึ่ง ถ้าบ้านเราก่อบ้านดินติดพื้นอย่างนี้ คงโดนปลวกเล่นงานกระเจิงแน่ ..ผมพยายาม ถ า ม ผ่ า น ล่ า ม ว่ า ..ชาวภาระตะ มี วิ ธี ป้ อ ง กั น ป ล ว ก อ ย่ า ง ไ ร ก็ได้คำตอบแบบคลุมเครือ สรุปไม่ได้ว่า แ ข ก ใ ช้ ภู มิ ปั ญ ญ า อ ะ ไ ร ไ ป สู้ ป ล ว ก}

_{ผ ม เ อ ง ก็ พู ด ภ า ษ า ข อ ง เ ข า ไ ม่ ไ ด้}

_{ไม่งั้นจะจู้จี้เจาะใจให้รู้เรื่องไปเลย}

_{เสียดายก่อนไป น่ า จ ะ ห า แ ฟ น เ ป็ น ช า ว อิ น เ ดี ย สั ก ค น}

_{ฝึกพูดพอรู้เรื่อง..ก็คงจะไม่ต้องมานั่งจิตตกอย่างนี้}

_{· เรื่องของปลวกมีหลายมุมมอง ถ้าเรามองในแง่ดีก็จะเห็นคุณประโยชน์ของปลวกมหาศาล ลองคิดดูสิเธอ ถ้าไม่มีปลวกโลกใบนี้จะรกรุงรังขนาดไหน การที่ปลวกเข้าไปอยู่ในห่วงโซ่อาหารในธรรมชาติ ทำให้มีอาหารเลี้ยงดูแมลง/สัตว์เลื้อยคลาน/นกเขา/หรือนกอื่นๆก็ได้อาศัยปลวกเป็นอาหาร . .ป ล ว ก ไ ด้ เ ล ว ร้ า ย อ ะ ไ ร ปลวกเป็นเพื่อนร่วมโลกที่น่ารักมาก ขยันขันแข็งทำหน้าที่ปัดกวาดโลกใบนี้ให้ดูสวยงาม แถมยังบรรณาการเห็ดอร่อยๆให้เราได้รับประทาน ผู้สันทัดกรณีเล่าว่า..เห็ดโคนที่แสนอร่อย เกิดจากปลวกคาบเอาสปอร์ไปกักตุนไว้เป็นอาหาร ในรังปลวกบางแห่งเคยขุดไปเจอตุ่มเห็ดเล็กๆขาวๆมามายในรังปลวกชั้นบน เมื่อสปอร์ติดขาปลวกขึ้นสู่ผิวดิน ในวาระที่ความชื้นเหมาะสม สปอร์ก็จะขยายตัวโผล่ดินขึ้นมาเป็นกลุ่มดอกเห็ดให้ฉายฉิมได้ไปเก็บ ประโยชน์ของปลวกคงมีมายมากกว่านี้ แต่กึ๋นมนุษย์ยังเจาะเข้าไปไม่ถึง เรื่องปลวกก็เลยคาราคาซังยังหาพระเอกไม่พบ}

_{· เช้านี้ ผ ม เ ห็ น ป ล ว ก กำ ลั ง ก่ อ ห ว อ ด ขึ้ น ใ ต้ บ้ า น ห ลั ง ใ ห ม่}

_{· บ้านที่เราเพิ่งยกโครงมาตั้งได้วันเดียว}

_{· ปลวกก็พากันมาจับจองสร้างรังเล็กๆ2-3แห่งเสียแล้ว}

_{· ผมมานั่งๆนอนๆคิดจะเอายังไงดี}

_{· ก็เลยคิดวิธีหนามยอกเอาหนามบ่ง}

_{· ผ ม จ ะ เ อ า ต า ข่ า ย ต า สี่ เ ห ลี่ ย ม เ ล็ ก ม า ล้ อ ม ไ ว้ ใ ต้ ถุ น บ้ า น}

_{· แ ล้ ว เ อ า ลู ก ไ ก่ ตั ว เ ท่ า กำ ปั้ น ม า ป ล่ อ ย ไ ว้ 2 ตั ว}

_{· เ อ า น้ำ ไ ป ว า ง ไ ว้ ใ ห้}

_{· ส่ ว น อ า ห า ร ก็ ใ ห้ คุ ณ ไ ก่ คุ้ ย เ ขี่ ย ป ล ว ก ตั ว อ้ ว น ๆ กิ น เ อ า เ อ ง}

_{· แล้วเฝ้าสังเกตดู ..ถ้าปลวกหมดหรือไม่ขึ้นมาให้ไก่เจี๊ยะอีก}

_{· ผมก็จะย้ายลูกไก่ไปยังบ้านหลังอื่นๆไปเรื่อยๆ}

_{· เ ร า อ า จ ะ ทำ ป ร ะ ตู ก ล ใ ห้ ไ ก่ เดินไปหาปลวกใต้ถุนกลุ่มบ้านใกล้เคียงได้ด้วย}

_{· แบบนี้..ท่าจะสนุกแน่}

_{· เอาไว้ผมทำเรียบร้อยแล้ว จะ ถ่ า ย ภ า พ ม า ใ ห้ ดู น ะ ค รั บ}

_{ตะกี้นี้..คุณชายมาลากเอาเครื่องตบอัดดินไปออกกำลังกาย}

_{บอกว่าจะเอาไปทดลองบดดินข้างถนนให้แน่นกันน้ำเซาะพัง}

_{คุณชาย..ถามว่า ครูบากำลังทำอะไร?}

_{ผมก็กำลังเขียนเรื่องปลวกนะสิ}

_{แล้วนี่คุณชายเอาเครื่องบดดินสั่นสะเทือนไป ตบ ตบ..ดิน อยู่บนหัวปลวก}

_{ปลวกมันไม่ได้ใส่หมวกกันน๊อก !}

_{ไม่รู้ว่าชาวปลวกจะหัวสั่นหัวคลอนเพราะฝีมือคุณชายรึเปล่า..}

_{ตอนนี้ท่านอ่าน อ่าน ..แล้ว ก รุ ณ า ค อ ม เ ม น ท์ เ รื่ อ ง นี้ ด้ ว ย นะ จ๊ะ}

_{· ข อ บ ใ จ ล่ ว ง ห น้ า น ะ ค น ส ว ย .. คิ คิ}

• ส่วนมากเราจะได้ยินคำว่า”ตัดไม้ทำลายป่า” ใช่ไหมเธอ วิธีตัดไม้ไม่ทำลายป่าก็มีนะ ถ้าเราบริหารจัดการเป็น ก่อนจะไปถึงตรงจุดนั้น ก็ขอเล่าเรื่องสดๆร้อนๆที่เกิดขึ้นวันนี้ เพราะผมตัดสินใจโค่นต้นยูคาลิปตัสต้นใหญ่อายุ30ปี ก่อนจะโค่นก็นั่งมองนอนมองอยู่หลายวัน เพราะเท่ากับเราตัดสินใจจบอายุของต้นไม้ที่ยืนต้นอยู่กับเรามานาน จากนี้ไปไม่ต้องยืนอีกแล้ว นอนเสียบ้าง นอนหงายเก๋งสิ้นสภาพกิ่งก้านยับเยิน
• ·         สาเหตุก็มาจากการจัดวางกลุ่มเรือนคนโสดจำนวน 7 หลัง บังเอิญยูคาฯต้นนี้ไปตั้งอยู่ในจุดกึ่งกลางของทำเลตั้งบ้าน บังสายตา บังทิศทางลม คืออยู่ไม่ถูกใจโก๋ว่างั้นเถอะ ที่มายืนเก้ๆกังๆคงเป็นเพราะถูกคัดเลือกให้เป็นแม่ไม้ ตอนหนุ่มๆก็ดูดี แต่พอมีอายุมากขึ้นกลับแตกกิ่งเก้งก้าง แถมต้นไม่เปลาตรงเหมือ่นแม่ไม้ต้นอื่นๆ อนึ่ง ถ้าจัดวางบ้านแต่ละหลังลงตัวไปแล้ว มาโค่นทีหลังนอกจากจะยุ่งยากยังเป็นอันตรายอีกต่างหาก

อย่ากระนั้นเลย

เรียกเจ้ามือเลื่อยมาให้พิจาณา

ต้นไม้ใหญ่อย่างนี้ต้องคำนวณทิศทางลงให้ดี

• ·         ไม้ลำต้นสูงย่อมมีเรือนยอดยาวไปฟาดเอาต้นอื่นเสียหายได้ หลังจากมองหาลู่ทางแล้ว เจ้ามือเลื่อยเห็นช่องขนาด1วา ที่จะเลื่อยบากโคนต้นต้นให้ล้มไปตามทิศที่ต้องการได้ เพื่อไม่ให้เสี่ยงจึงต้องตัดกิ่งออกไปบ้าง และหาคนช่วยดึงโน้มเข้าทิศที่ต้องการถ้าไม้ขืนตัว หรือมีลมกระโชกแรงมาโดยบังเอิญ เรื่องอย่างนี้มันบ่แน่ดอกนาย ป้องกันรอบครอบไว้ก่อนเป็นดีที่สุด ผ ม ใ ห้ น โ ย บ า ย ไ ว้   ตั ด ยั ง ไ ง ก็ ไ ด้ เ พี ย ง แ ต่ อ ย่ า ใ ห้ กิ่ ง ไ ป ฟ า ด ตั น ต ะ เ คี ย น ท อ ง ที่อยู่ใกล้ๆก็แล้วกัน .. ไ ม่ ยั ง งั้ น โ ด น เ ตะ
• ·         หลังจากส่งมือริดกิ่งไม้ไปจัดการเรียบร้อยแล้ว เลื่อยสติลถูกลากออกมา ฟันเลื่อยโซ่ขาววับ เลื่อยฝรั่งเหมือนเลื่อยไทยที่ไหนเล่า พลังของเครื่องยนต์ทำให้ใบเลื่อยโซ่กัดกินเนื้อไม้ดุเดือดจวดๆ.. ไม่ถึง10นาทีไม้ตั้งต้นก็ล้มฟาดพื้นเสียงสนั่น มือเลื่อย2เครื่องช่วยกันริดทอนกิ่ง ทำการวัดขนาดความยาว จะตัดทอนกี่ศอกก็ถามช่างทำบ้าน ว่าหลังที่จะสร้างใหม่ใหญ่กว่าเดิม ต้องการไม้เครื่องบนเครื่องล่างยาวกี่ศอก คนปลูกต้นไม้ไว้ใช้เองก็ดีอย่างนี้ละครับ ออกแบบบ้านเสร็จค่อยมาสั่งตัดต้นไม้ จะได้ไม่ต้องมาตัดไม้ทิ้งในภายหลัง ..

กว่าต้นไม้จะโตได้เส้นรอบวงแต่ละนิ้วมันง่ายที่ไหนละเธอ

ต้องสะสมเวลาเป็นสิบๆปี จะมาตัดแบบล้างผลาญได้ยังไง

หลังจากผ่าไม้ออกเป็นแผ่นใหญ่ๆเพื่อรอการซอยออกเป็นตัวๆ

ถามเจ้ามือเลื่อยว่าต้นนี้จะได้เค้าโครงบ้านสักกี่หลัง

คำตอบคือ3หลัง

เสียดายตรงที่โคนต้นเป็นรูเท่ากำปั้น ไม่ยังงั้นอาจจะได้ถึง๔หลัง

• ·         ประเด็นนี้สำคัญนะครับ เป็นมุมมองที่ชาวไร่ชาวนามองข้าม การปลูกไม้ยืนต้นนอกจากจะมีประโยชน์อย่างที่รู้ๆกันแล้ว ต้นไม้เป็นเงินออม เป็นทุนที่เหมาะกับคนเบี้ยน้อยหอยน้อย ต้ น ไ ม้ มั น ไ ม่ ร้ อ ง กิ น หั ว อ า ห า ร เ ห มื อ น การเลี้ยงปศุสัตว์ ไม่ต้องพิรี้พิไร ใ ส่ ปุ๋ ย ร ด น้ำ พ ร ว น ดิ น อ ะ ไ ร  ขุดหลุมปลูกต้นไม้ไม่ถึง5นาที/ต้น มีต้นทุนจริงๆต้นละไม่เกิน20บาท ปลูกแล้วปล่อยให้เติบโตตามยถากรรม รอเวลาผ่านไป10-20ปี เราก็เกิดมีทุนมีทรัพย์ขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง เจ้ายูคาลิปตัสที่โค่นวันนี้ ขายเป็นไม้เครื่องสร้างบ้านอย่างขี้หมูขี้หมาก็ได้เงิน3หมื่นตุงอยู่ในกระเป๋า ถ้าปลูกสัก100ต้นละ ก็ได้3ล้านบาทแล้วใช่ไหมละ ถ้าปลูก1,000 ต้นละ โห่ ได้เงินมาอีกเป็นกะตั๊ก

พวกชลอหลังยาวมักจะพูดว่า  ไ ม่ มี ที่ ป ลู ก ถามว่ามีที่ไร่ที่นาไหม ทุกคนก็ต่างก็บอกว่ามี..อ้าว!

แล้วทำไมไม่ปลูกตามหัวไร่ปลายนา หรือปลูกตามคันนาละ บางคนปลูกรอบที่นาได้หลายพันต้น ปลูกแถวเดียวอย่างนั้น ต้นไม้โตเร็วมากเพราะไม่มีการแก่งแย่งอาหาร บางทีทำนาแทบตายไม่เหลืออะไรหรอก มีแต่หนี้กับซัง หรือไม่ก็พอมีพอกินปะทะปะทังปีต่อปี จะให้มีทุนงอกเงยในชาตินี้อย่าไปหวัง ก็จะหวังอะไรได้นะครับ เมื่อไม่มีความรู้ความคิดที่จะหาทุนสะสมทุน แบบที่ตนเองพอมีศักยภาพทำได้อยู่แล้ว

ความไม่รู้+ความขี้เกียจ = ความไม่รู้ยกกำลัง2

พวกชาวไร่ชาวนาจึงเป็นหนี้หัวโต จะได้เงินมาใช้จ่ายก็มีแต่กู้ๆๆและกู้ กู้ ม า ทำ เ ป็ น เ งิ น กู อีตอนเขาเรียกเก็บเงินต้นเงินดอกก็วิ่งพล่าน สุดท้ายก็มีหนี้ระยะสั้น ระยะกลาง ระยะยาว ไปจนถึงระยะสุดท้าย ขายไร่นา ขายวัวควาย ขายอนาคต เ ป ลี่ ย น จ า ก เ ก ษ ต ร ก ร ไปเป็น ก ร ร ม ก ร .. ส า เ ห ตุ เ พ ร า ะ ไม่ปลูกต้นไม้นี่แหละ ลองนึกดูสิเธอ ถ้าปลูกทิ้งไว้อย่างที่เล่า แก่ตัวมาตัดไม้ใหญ่ออกสักส่วนหนึ่ง ก็มีเงินล้างหนี้ได้หมด แถมยังเหลือเงินก้อนเป็นทุนอีก โดยการใช้เวลาเป็นทุนปล่อยให้เทวดาเลี้ยงให้

ถ้ า ทำ กั น อ ย่ า ง นี้ ทั่ ว ไ ท ย แ ล น ด์ ไ ม่ จ น ไ ม่ เ จ๊ ง

มีแต่ได้กับได้ใช่ไหมละเธอ..

ปลูกต้นไม้มันไม่ได้อะไรตรงไหนจ๊ะ

ไปบ้าทำแต่เรื่องยากๆและสุ่มเสี่ยง

เรื่องง่ายๆดีๆไม่พากันทำ

• ·         นอกจากไม่ทำแล้วยังลักลอบตัดไม้ทำลายป่า แล้งมาก็จุดไฟเผาแผ่นดินให้ร้อนระอุ เกิดควันไฟป่าครอบคลุมไปครึ่งประเทศ นี่หรือแผ่นดินทำแผ่นดินทอง ทำไมมันเป็นแผ่นดินกระดำกระด่าง เป็นเขาศีรษะโล้น แล้วมันจะพออยู่พอกินยังไง? เศรษฐกิจพอเพียงตรงไหน? ทำไมพากันชุ่ยอย่างนี้หนอพี่ไทยเอ๋ย

• ·         เกี่ยวกับเรื่องสวนป่าที่บุรีรัมย์นี่นะครับ มีเรื่องต้องเล่าขานกันอีกมาก เคยมีคนถามผมว่ามีอาชีพอะไร พอบอกว่า “มีอาชีพปลูกสร้างสวนป่า” แหม ทำหน้างงๆ หันมาพูดว่าไม่เคยได้ยิน ไม่เห็นมีใครเขาพูดถึงกัน อาชีพอย่างนี้ก็มีด้วยเรอะ ปลูกป่ามันต้องใช้เวลานาน จะกินอะไร จะเกิดรายได้ตรงไหน มันต้องใช้เวลา มันช้ามากไม่ใช่รึ ..สารพัดที่ชะลอหลังยาวจะบิดตะกูด ยกข้อกังขาร้อยแปดพันประการมาปิดกั้นอนาคตเกษตรกรตนเอง บางคนน่าหมั่นไส้กว่านี้อีก เ ล ย ไ ล่ ไ ป ป ลู ก ต ะ ไ ค ร้ สิ .. ไม่ต้องรอนาน 6 เดือนก็เก็บขายได้แล้ว

มีแต่คนอยากจะรวยมากๆ รวยง่ายๆ รวยเร็วๆ

แหม ถ้าทำได้อย่างนั้นคงไม่มีคนยากจนหรอกนะเธอ

ที่มันตกอับกันอยู่อย่างนี้ เพราะมันอับจนความคิดนั่นเอง

การจะคิดได้คิดดีมันต้องเรียน

ถ้าอยากจะเรียนวิธีคิด

ก็เข้ามาอ่านเรื่องที่เราๆท่านๆช่วยกันเขียนช่วยกันคอมเมนท์นี่แหละ

ปัญหาอยู่ที่ไม่ใส่ใจอะไรสักอย่าง คิดเล่นๆ ทำเล่นๆ แต่อยากจะมีความรู้มากๆ มีสตังค์มากๆ

พวกบ้าไม่มีหูรูดทั้งนั้น..

• ·         การปลูกป่าไม้ของผม ก็มีการตัดไม้เป็นระยะๆนะครับ เมื่อ20ปีที่แล้ว เห็นเสาไฟฟ้าตั้งมาโด่เด่ขึ้นในหมู่บ้าน เห็นแล้วก็เหมือนหมาเห่าเครื่องบิน เพราะผมมีบ้าน2-3หลัง การไฟฟ้าเขาไม่ลงทุนลากสายไฟเข้ามาระยะทางนับพันเมตรให้หรอก เงินก็ไม่มี ไฟฟ้าก็อยากได้ สุดท้ายต้องกัดฟันตัดต้นไม้ยูคาฯขายให้เขาเอาไปทำเยื่อกระดาษ ราคาถูกเหมือนขี้ ก.ก.ละ50 สตางค์ ตัดคราวนั้นหมดป่าไม้ไป200ไร่ แต่ก็ยังดีที่มันแตกหน่อขึ้นมาใหม่ รอไปอีก4ปี ถ้าอยากใช้เงินก็ตัดไปขายอีก ถ้าไม่เดือดร้อนก็ปล่อยให้ต้นมันเติบโต  ต้ น ไ ม้ มั น ไ ม่ ขี้ เ กี ย จ ห ร อ ก น ะ เ ธ อ   เสาร์-อาทิตย์ มั น ก็ ไ ม่ เ ค ย ห นี เ ที่ ย ว  อัตราการเติบโตของมัน ม า ก ก ว่ า ด อ ก เ บี้ ย ใ น ธ น า ค า ร เ สี ย อี ก
• ·         หลังจากปลูกต้นไม้ไปได้13ปี ผมตัดไม้ชุดหลังนี่เพราะจะเอามาสร้างอาคารหลังใหญ่ หมดต้นไม้ไป2,000ต้น แต่ใช้ได้จริงๆประมาณ6-700 ต้น ที่เป็นเช่นนี้เพราะยูคาลิปตัสมีหลายสายพันธุ์ บางพันธุ์ก็นำมาเลื่อยสร้างอาคารบ้านเรือนได้ดี แต่บางพันธุ์มันบิดเบี้ยวจนต้องเอาไปทำเยื่อกระดาษอย่างเดียว หรือไม่ก็ใช้ในลักษณะไม้ทำเสาไม้กลมใช้สอยต่างๆ เรื่องแบบนี้ไม่ทำก็ไม่รู้ ว่ายูคาลิปตัสสายพันธุ์ไหนมีคุณสมบัติอย่างไร เรียนไม่จบจริงๆนะเธอ ผมเคยไปดูงานการปลูกยูคาลิปตัสที่ประเทศออสเตรเลียครึ่งเดือน กลับมาก็ยังโง่เหมือนเดิม ต้องศึกษาต่อไปอีก ขณะนี้ก็ยังทำการวิจัยร่วมกับกรมป่าไม้และบริษัทป่าไม้ในออสเตรเลีย
• ·         หลังจากการลองผิดลองถูกมา30ปี   ก็พอรู้อะไรนิดหน่อย แต่ที่หมั่นคงในหัวใจมากก็คือ ต้นไม้ตอบแทนเราให้มีอยู่มีกินมีความสุข มีความยั่งยืนตลอดไป ใ ช้ แ ส ง แ ด ด   ใ ช้ น้ำ ฝ น   ใช้ จุ ลิ น ท รี ย์   ใ ช้ ส ร ร พ สิ่ ง ใ น ธ ร ร ม ช า ติ ม า ร่ ว ม ทุ น ปลูกแล้วก็ใช้เวลา บางคนบอกรอนาน อ้าว! ปลูกตันไม้แล้วจะไปรอหาพระแสงของ้าวอะไรละ ปลูกแล้วก็แล้วกันไปสิ เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ไม่ใช่จะต้องเอาเปลมานอนดูมันโตที่ไหนเล่า งานเสริมในสวนป่าไม้มีให้ทำจนลิ้นห้อย ไม่เชื่อก็มาดูได้ อาชีพปลูกสร้างสวนป่า ไม่ใช่จะมาปลูกป่าปลูกต้นไม้อย่างเดียวที่ไหนเล่า ปลูกผัก ปลูกสมุนไพร ปลูกไม้ผล ปลูกไม้ดอกไม้ประดับ และไม้ประแดก

เมื่อปลูกเป็นวรรคเป็นเวรอย่างนี้แล้ว

ยังสงสัยอีกรึว่า..ปลูกป่าจะกินอะไร?

ถ้าใครมาดูที่สวนป่าตอนนี้ก็จะเห็นมีพืชผลให้เก็บกินไม่ขาดปาก

ผักสวยๆหวานกรอบอร่อย ปราศจากสารพิษสารเคมี

อากาศก็ดี อารมณ์ก็ดี ตอนนี้กำลังจะสร้างบ้านดีๆน่าอยู่

..แ จ ก ค น ส ว ย ..เ ดี๋ ย ว ก็ โ ด น ต่ อ ว่ า จ า ก พ ว ก ถ่ อ ม ตั ว อีก

“ไ ม่ ส ว ย ค อ ม เ ม น ท์ ไ ด้ ไ ห ม ค่ ะ “

ทั้งๆที่อยากจะชมว่าเป็นคนสวยกันทั้งหมดนั่นแหละ

เฮ้อ ทำไม่ได้ ..ถ้างั้นทำแจก ค น ค อ ม เ ม น ท์ บ่ อ ย ๆ ดี ก ว่ า . .

พวกที่อ่านผ่านๆ..ไม่ยอมแลกเปลี่ยนเรียนรู้

จะแจกอะไรดีหน๊า+++!!

หมายเหตุ :: เอกสารประกอบการสัมมนาคณะวนศาสตร์ ม.เกษตรศาสตร์ บางเขน 22 มีนาคม2555

_{•·         คนเราถ้าคิดถึงหัวอกคนอื่นบ้าง ของตนเองบ้าง คละเคล้ากันไป ก็จะทำให้เราเป็นผู้มีจิตสาธารณะที่เกิดโดยเนื้อนาบุญแห่งตน  ถึงไม่ต้องไปฝึกฝนพร่ำบ่นภาวนา สิ่งนี้ก็มีอยู่มีมากับตัวเราทุกคน ผม้ชื่อว่าคนเราคิดดีปรารถนาดีเป็นอยู่แล้วโดยอัตโนมัติ แต่บางคราก็ถูกกระแสอื่นชวนไปเชือนแช}

_{•·         ในสังคมบ้านเราทุกวันนี้เกิดทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของมนุษย์ขี้เหม็น ที่กิเลศถูกกลากออกมากระตุ้นให้ทำโน่นนี้ได้สารพัด สิ่งที่มนุษย์ควรพิจารณาตนเองให้เลือกที่จะเข้าใจทั้งด้านบวกและด้านลบ ถ้าครบถ้วนทั้ง๒ส่วนแล้ว ก็จะรู้เท่ากันกับการเปลี่ยนแปลงแห่งยุคสมัย}

_{เรื่องคิดดีทำดีมีมุมมองดีๆ เ ลื อก ไ ด้ ค รั บ}

_{ถึงไม่มีวางขายตามร้านเซเว่นเราก็ควานหาจากจิตสำนึกของเราได้}

_{การเอื้ออาทร ภาษาโจ๋เรียกว่าการแคร์ความรู้สึกของคนอื่นบ้าง}

_{จะทำให้เราตระหนักในบริบทสังคมของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน}

_{คนเราถ้าหมกมุ่นแต่เรื่องตัวเองจนไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา}

_{ชีวิตก็จะปีนเกลียวกับความต้องการของตนเองถ่ายเดียวมิรู้จบสิ้น}

_{การทำดีไม่ต้องทุ่มเททำโครงการใหญ่โตอะไรหรอก}

_{แ ค่ ค อ ม เ ม น ท์ อ อ ก จ า ก ใ จ   ก็สุดจะหรูแล้วนะเธอ}

 

_{วันนี้ได้รับข้อความที่ทำให้อิ่มเอิบใจเหลือประมาณ ลองอ่านเรื่องราวดีๆของนิสิตแพทย์จุฬาฯ Kift Chutimont เธอส่งข้อความมาถึงดังนี้}

_{•·         สวัสดีคะพ่อครูบา หนูชื่อกิ๊ฟ สวนป่า ๕๕ นะคะ}

_{หนูเขียนมาหาครูบาเกี่ยวกับความรู้สึกที่เกี่ยวกับสวนป่า}

_{ก่อนมาสวนป่ารู้สึกเฉยๆ คิดว่าก็คงมาแค่เข้าค่ายธรรมดาๆ}

_{เดินไปตามฐาน มีกิจกรรมให้ทำ …}

_{ระหว่างนั่งรถไปหลับตลอดทาง หลับตั้งหลายตื่นก็ยังไม่ถึงซะที}

_{“โอยยยย  ทำ ไ ม มั น ช่ า ง ไ ก ล อ ย่ า ง นี้ “}

_{แต่ก็แอบคิดอยู่ในใจว่า เอาน่ามันต้องมีอะไรดี ไม่งั้นเขาคงไม่พาเรามาถึงที่นี่หรอก..}

_{•·         เมื่อมาถึงลงจากรถ…มืด}

_{โชคดีที่ไฟหน้ารถจากรถบัสที่นั่งมาส่องอยู่}

_{…ดินสีแดง !!!! อะไรกันเนี่ย! หลุม ….}

_{แม้ แ ต่ ถ น น ลู ก รั ง ก็ ยั ง เ ข้ า ไ ม่ ถึ ง ที่ นี่ ห รื อ ? หนูคิดในใจ}

_{มาถึงที่พัก ขึ้นไปชั้น๒ ปูที่นอน…}

_{สิ่ ง ที่ พ บ คื อ แ ม ล ง  มากม่ายยยยยย}

_{ปัดก็แล้ว เป่าพัดลมก็แล้ว แผ่เมตตาก็แล้ว ….ยังไม่ไป}

_{เ ห นื่ อ ย ก็ เ ห นื่ อ ย  เอาวะแมลงก็แมลง}

_{วันนี้ เ ร า จ ะ น อ น ด้ ว ย กั น เ นี่ ย แ ห ล ะ ทุ ก ตั ว เ ล ย…}

_{หลับสนิทเลยคืนนั้น}

_{•·         เสียงไก่ขันเช้าวันใหม่แล้วคะ}

_{ไก่ที่นี่ขันดังมาก}

_{ร า ว กั บ มั น ม า ยื น ขั น อ ยู่ บ น หั ว ห นู เ ล ย  XD}

_{เริ่มอยู่ไปเรื่อยๆ วันที่ ๑ ๒ ๓}

_{วั น สุ ด ท้ า ย แ ล้ ว เ ห ร อ?  มันไวมากเลยคะ}

_{สามวันสามคืนที่ได้ใช้ชีวิตใกล้ชิดกับธรรมชาติจริงๆ}

_{อยู่แบบพอเพียง และปรับตัวกับสิ่งที่มีอยู่}

_{แม้ ว่ า ไ ฟ ดั บ ห รื อ น้ำ ไ ม่ ไ ห ล}

_{หนูรู้สึกภูมิใจที่หนูผ่านวันนั้นมาได้}

_{ไม่อยากกลับเลย…}

_{•·         หลังจากที่หนูได้ไปเข้าค่าย กลับมาใช้ชีวิตประจำวันในเมือง ยังคิดถึงเจ้าพวกไก่ที่ปีนต้นไม้ได้ ด้วงงวงช้าง ผักขมต้นใหญ่ ผลฟักและน้ำเต้ายักษ์ คิดถึงจังเลย…ไม่น่าเชื่อการตื่นเช้าจะทำให้เราสามารถเห็นสิ่งที่ต่างออกไป …ปกติแล้วหนูมักจะนอนจนตะวันส่องตรงหัวพอดีเลยคะ แล้วก็รู้สึกว่าแดดข้างนอกร้อนมาก ไม่อยากจะย่างกรายออกนอกบ้านเลยคะ แต่ตื่นเช้าทำให้หนูเห็นดวงอาทิตย์ที่กำลังพ้นขึ้นขอบฟ้า นกบินออกหากิน ผู้คนตื่นออกไปจ่ายตลาด บอกให้รู้ว่าเราอยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว ทุกคนมีหน้าที่มีงานต้องทำ เราจะมามัวแต่นอนหรืออยู่ในห้องอุดอู้อยู่อย่างนี้ไม่ได้  แม้แต่สัตว์ยังรู้หน้าที่ของมันเลย แล้วเราหล่ะ?}

_{•·         การอยู่อย่างชาญฉลาด คู่ไปกับความพอเพียงท่ามกลางธรรมชาติ รู้จะรับและให้ และใช้ประโยชน์จากสิ่งรอบตัว คุณครูบา และพี่วิทยากร ทำให้หนูได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง จากห้องเรียนสีเขียวที่มีชีวิตนั้น}

                                    _{ขอบคุณมากๆเลยคะ ^^ กิ๊ฟ สวนป่า ๕๕}

 

_{เรื่องราวที่สละสลวยช่วยชูใจที่ได้อ่านนี้}

_{ห วั ง ว่ า พี่ วิ ท ย า ก ร ทุ ก ท่ า น ค ง ห า ย เ ห นื่ อ ย นะ ค รั บ}

_{และขออนุญาตเอาไปลงพิมพ์ในหนังสือ โมเดล บุรีรัมย์ นะหมอกิ๊ฟ ๕๕}

 

_{(หนอนขี้ประหลาด)}

_{อ่านเรื่องของมดมาหลายครา แต่ก็ใช่ว่าจะจบนะครับ เรื่องของคุณมดยังมีประเด็นให้ลุ้นระทึกอีกมากมาย แต่เช้านี้มีเรื่องใหม่ๆสดๆร้อนๆเข้ามา เป็นเรื่องพิเศษน่าทึ่งมาก ระหว่างที่ผมนั่งๆนอนๆอาบแดดใต้ต้นยางนา มองไปมองมาอ้าว อะไรละนี่ก้อนเล็กๆกลมๆตกมากระจายเกลื่อน ลองเอามือบี้ดูเป็นคล้ายๆขี้หนอนที่กินใบไม้เข้าไป จึงเก็บมาพิเคราะห์ แค่เรื่องขี้หนอนมันไม่น่าสนใจตรงไหนหร๊อกนะเธอ}

_{แต่ขี้หนอนที่พบวันนี้มันสุดแสนจะโอราฬ}

_{มันเป็นงานศิลปะชัดๆ เป็นไปได้ไง}

_{ไม่เชื่อก็ดูรูปเอาก็แล้วกัน…}

_{ขี้หนอนก้อนเล็กๆกลมๆมีลวดลายเป็นซี่เล็กๆตัดขวางคล้ายๆฟักข้าวโพด}

_{สงสัยว่าต่อไปนี้จะมีเรื่องเล่าเรื่องขี้หนอนแล้วละครับ}

_{ผมนะอยากจะจับก้นหนู เอ๊ย ! จับก้นหนอนมาปลิ้นดู}

_{ลำไส้ถูกออกแบบมาพิเศษยังไง}

_{เอาไว้ติดตามอีกทีตอนเย็นดีไหมครับ}

_{•·         ตอนนี้เรามาคุยเรื่องบุญเรื่องคุณหรือเรื่องบุญของคุณกันสักหน่อย พูดถึงบุญบาปผมก็มีความเชื่อตามประสาของผม ไม่มองเป็นเรื่องผิดหรือถูกใช่หรือมิใช่ เพราะมีรายละเอียดที่ซับซ้อนจนยากจะหยั่งถึง การที่เราจะได้รู้จักใครสักคน คงไม่ใช่เรื่องจับฉลากเอากระมังครับ ถ้าวาสนาต้องกันมันก็ไม่ยากหรอก ธรรมะจัดสรรนั้นมีจริง บางคนมานั่งนึกย้อนทีหลังก็งงเหมือนกัน “เรารู้จักกันตอนไหนนะ” ญาติแต่ละคนของผมมีจุดประทับใจเฉพาะเรื่องเฉพาะตัว เช่น อยู่ๆก็ได้รับยานวดที่ผลิตจากเมล็ดลำไย อยู่ๆก็ได้รับยาดม หมอนสมุนไพร อยู่ๆก็ได้รับยาผงทาผิวหนังตำหรับฤๅษี สิ่งเหล่านี้นึกถึงเมื่อใดก็มีภาพฉายชัดในห้วงคำนึง ขออนุญาตยกตัวอย่าง เช่น ครูอึ่ง แห่งโรงเรียนมงคลวิทยา จังหวัดลำพูน ” จั ง ห วั ด ที่ ไ ป น อ น ห นึ่ ง คื น อ า ยุ ยื น ไ ป ห นึ่ ง ปี นั่ น แ ห ล ะ “ พอเห็นหน้าทีไรก็นึกถึงเรื่องที่ครูอึ่งเขียนเล่าประวัติตัวเอง ลงภาพด้วยนะ เป็นภาพเด็กหญิงตัวเล็กตัดผมม้าท่าทางส่อแววเฮี้ยวระดับหลุดโลกเชียวแหละ ถ้าอ่านเรื่องที่เล่าด้วยก็ยิ่งตีบทแตกกระเจิง ผมอ่านเรื่องนี้หลายรอบ อ่านทีไรก็มีสะเก็ดหล่นเพิ่มขึ้น ระยะหลังสนิทกันก็ยิ่งประทับใจในญาติผู้นี้ เกิดความเห็นใจอย่างบอกไม่ถูก คนที่จะเห็นใจกันระดับนี้ ต้องมีอะไรให้เห็น ไม่ใช่จู่ๆจะสถาปนาหรือปลุกเสกขึ้นมาได้ ผมจึงโชคดีมากที่ได้รู้จักครูอึ่ง ผู้ซึ่งอุทิศตนให้กับคนเยาวชนลำพูนให้กับชาวเฮและให้กับโลกการศึกษา ผมยังคิดว่าใครได้รู้จักครูอึ่งแล้วไม่เห็นความพิเศษในตัวคน แสดงว่าเครื่องรับของท่านชำรุดแล้ว}

_{เช้านี้นั่งมองดูขี้หนอนคนเดียว}

_{แ ต่ ถ้ า มี ค รู อึ่ ง ม า นั่ ง ข้ า ง ๆ เ ฝ้ า สั ง เ ก ต ด้ ว ย}

_{ผมจะได้มุมมองเอ็กซเรย์จาก ส า ย ต า ค รู บ ว ก พ ย า บ า ล ที่ ล ะ เ อี ย ด ลึ ก ซึ้ ง}

_{ทุกครั้งที่มีเรื่องเกี่ยวข้องกับการเฝ้าสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัว}

_{ใ บ ห น้ า ค รู อึ่ ง ก็ จ ะ ผุ ด พ ร า ย ขึ้ น เ ส ม อ}

_{เรื่องชีวิตครูอึ่งนั้นสนุกนัก}

_{ต อ น เ ด็ ก ๆ เ ฮี้ ย ว จั ด  โตมาจึ ง ต้  อ ง ม า จั ด เ ฮี้ ย ว ให้กับเด็กๆในฐานะผู้อำนวยการโรงเรียน}

_{เด็กไหนๆก็เอาอยู่หมัด เพราะครูผ่านกลไกการเฮี้ยวมาหมดทุกกระบวนท่าแล้ว}

_{ไ ม่ เ ชื่ อ ก็ ล อ ง ซื้ อ ห นั ง สื อ เ จ้ า เ ป็ น ไ ผ ไ ป อ่ า น ดู เ น้ อ}

_{•·         อีกคนหนึ่งคืออุ้ยจันตา ขออนุญาตกล่าวถึงอุ้ยหน่อยนะ ผ.ศ.ดร.จันทรัตน์ เจริญสันติ แห่งคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อุ้ยเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนสตรีวัฒโนทัยพายัพ ซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวกันกับคนสวยของผม อุ้ยเกิดมาเพื่อที่จะเป็นครูบาอาจารย์โดยแท้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ถ้าผมอยากจะเห็นคนเป็นครูทั้งตัวและหัวใจก็จะคิดถึงอุ้ยนี่แหละ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ว่าจะแง่มุมไหนความเป็นครูฉานฉายอยู่ตลอด ที่สำคัญ  อุ้ ย นี่ น ะ ห น้ า ต า เ ห มื อ น กั บ แ ม่ ย า ย ผ ม เ ป๊ ะ เ ล ย  เรียกว่าเห็นอุ้ย ก็ เ ท่ า กั บ เ ห็ น แ ม่ ย า ย นั้นแหละ อิ อิ}

_{•·         เจอกันครั้งแรก  อุ้ยเข้ามากอดจากข้างหลัง ยังอบอุ่นประทับใจไม่ตกหล่นไปไหนได้เลยนะอุ้ย มีคราวหนึ่งชาวเฮมาชุมนุมกันที่สวนป่า ก่อนจะขึ้นรถทยอยแยกย้ายกันกลับ ผ ม จั ด ม ห ก ร ร ม ก อ ด อุ้ ย  นั่นก็คือพวกเราล้อมวงหน้าอาคาร ๓๐กว่าคนได้ แล้วให้อุ้ยเดินกอดทักทายญาติแซ่เฮทุกคน พระอาจารย์แฮนดี้หัวไว วิ่งไปเปิดเพลง”กอด” ซึ่งเป็นเพลงประจำสถาบันเฮ งานนั้นอุ้ยถูกกอดอ่วมอรทัย พวกเราประทับใจในกันและกันมิรู้ลืม มันไต่ระดับจากมิตรภาพไปซึมซาบในใจ อุ้ยเป็นญาติผู้ใหญ่ที่พูดน้อยต่อยตรงกระโดงคาง ให้ความห่วงใยและความตั้งใจดีกับเราอยู่เสมอ อุ้ยเคยพาผมทัวร์หลายสิบวัดรอบๆเชียงใหม่ แต่ละวัดมีเหตุผลกำกับอย่างน่าทึ่ง ว่าทำไมจึงชวนให้มาที่วัดแห่งนี้}

_{•·         อุ้ยเป็นมัคคุเทศก์ที่ดีที่สุดประจำก๊วน ขอมีเวลาแม้นิดเดียว อุ้ยจะเลี้ยวพวงมาลัยทันที เราจึงได้ชมสิ่งดีๆที่ไม่คาดฝันเสมอ ค รั้ ง ห ลั ง สุ ด ไ ป ช ม วั ด เ จ ดี ย์ ห ล ว ง คื น ที่ พ ร ะ จั น ท ร์ ก ร ะ จ่ า ง ฟ้ า  ไม่มีใครเลย บรรยากาศสงบลมเย็นๆพัดอยู่รอบตัว ทำให้ย้อนถึงตอนมาจีบแม่ยอดขมองอิ่มเมื่อครั้งกระโน้น ..น้าอึ่งอ๊อบถลาถือกล้องไปถ่ายรูปแบบก๋าๆตามสไตล์ขาโจ๋ ผ ม ก ลั บ นิ่ ง งั น ส่ ง ค ว า ม ร ะ ลึ ก ถึ ง ไ ป ยั ง ส ร ว ง ส ร ร ค์  เ ป็ น ค รั้ ง ห นึ่ ง ที่ คิ ด ถึ ง ค น รั ก จ น ท่ ว   ม ท้ น ใ จ  ไม่นึกว่าจะมีห้วงเวลาที่วิเศษอย่างคืนนั้น อุ้ยมักจะทำเรื่องให้เราต้องขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าสม่ำเสมอ} 

_{•·         ผมมีหลานสาวเยอะ ที่พิษณุโลกมีหลานตัวกะเปี๊ยก๒คน ชื่อภวรัญชน์ (นีน่า) กับ พิชามยน์ (เอ็มมี)เรียนอยู่ชั้น ป.๖ กับ ป.๕ ทั้ง๒เป็นหลานของตาหวาน (ศุภราภรณ์ พุทธพจน์มงคล) ตาหวานเปิดร้านเสริมสุขภาพความงาม ผมก็เรียกชื่อไม่ถูก เอาเป็นว่าทำนองสวยดูดีก็แล้วกันนะ ส่วนคุณพ่อเปิดร้านอินเดียสโตร์ คุณแม่ตาหวานทำอาหารประจำชาติได้เด็ดขาดนัก คณะแซ่เฮเคยไปชิมฝีมือถึงก้นครัวหลายครั้ง คุณแม่ลงมือแสดงเอง ยกโรตี ยกอะไรๆมา เกลี้ยงในพริบตา ลุงเอก (พลเอก เอกชัย ศรีวิลาศ) ชม..ระดับฝีมือบวกความอร่อย ดูได้จากอัตราความเร็วของอาหารที่หายในพริบตา เสิร์ฟแทบไม่ทันลูกหลานชูชกเจี๊ยะ}

_{•·         ปีนี้หลานสาว๒คนโตพอที่จะส่งไปเรียนที่อินเดีย  ตาหวานซึ่งเป็นอาเลี้ยง๒คนนี้มา เคยไปเผชิญความลำบากมาแล้ว ไม่อยากให้หลานต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ไปเล่าเรียนอย่างนั้นอีก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะส่งหลานตัวจ้อยไปเรียนต่อที่ไหน เป้าหมายก็คืออยากได้โรงเรียนแนววิธีพุทธจริงๆ ถ้าได้โรงเรียนประจำก็ยิ่งดี เธอกับน้องเที่ยวตระเวนไปดูโรงเรียนหลายแห่งแต่ก็ยังไม่ปลงใจ หลานๆก็ไม่อยากไปอินเดีย ให้ทำอะไรก็ยอม สุดท้ายเธอตัดสินใจเลือกโรงเรียนสัตยาไส ที่อาจารย์ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา ก่อตั้ง}

_{•·         ตาหวานโทรฯมาหา ด้วยน้ำเสียงของคนที่แบกโลกไว้ เธอเล่าเรื่องหาโรงเรียนให้นีน่ากับเอ็มมี่จนท้อใจ เล่าว่าได้แอบเข้าไปเลียบเคียงที่โรงเรียนนี้แล้วชอบมาก นักเรียนรับประทานมังสะวิรัต เด็กทุกคนเป็นนักเรียนประจำ แนวทางการสั่งสอนอบรมก็ยอดเยี่ยม ฝึกปฏิบัติครบเครื่องเรื่องคุณธรรมประจำใจ แต่เมื่อทราบระเบียบการของโรงเรียนแล้ว เ ธ อ แ ท บ ห ม ด กำ ลั ง ใ จ  ไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แม้เท่ารูเข็ม ในเมื่อโรงเรียนแห่งนี้จะรับเด็กเฉพาะที่เข้าเรียนตั้งแต่แรกเริ่ม จะไม่รับระหว่างทาง ซึ่งก็มีเหตุผลอย่างยิ่งเกี่ยวกับการปรับตัวที่ไม่ง่ายเลย อนึ่ง มีผู้ปกครองจำนวนมากมองหาโรงเรียนที่อบรมด้านคุณธรรมและจริยธรรม ถ้าเปิดรับระหว่างทาง โรงเรียนแบกปัญหาสารพัดไม่ไหวแน่ จึงมีกฎเหล็กดังกล่าวไว้}

_{•·         เมื่อผมทราบกองทุกข์ของตาหวาน ผมก็นอนก่ายหน้าผากสิครับ โดยปกติผมจะไม่ยอมเตะต้องระเบียบต่างๆที่วางไว้ดีอยู่แล้ว แต่ก็แปลก คนนอกมักจะเข้าใจผิดว่าผมเป็นคนมีเส้น น่าจะใช้เส้นครูบาทำโน่นทำนี่ได้ ที่จึงไม่ได้มีน้ำยาอะไรหรอก ถ้าเป็นเรื่องจำเป็นของเครือญาติไม่กระทบกับกติกาของคนอื่นก็ยินดี แต่เรื่องที่จะไปเตะต้องความปกติสุขของโรงเรียนสัตยาไสนี่นึกไม่ออกจริงๆ ถ้าเลือกเป็นโรงเรียนอื่นน่าจะสบายใจกว่านี้ แต่นี่..ตาหวานปักหมุดให้แล้ว เป็นโจทย์ที่ยากกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา เดินหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็ไม่ได้ คิดถึงเรื่องนี้ทีไรแอบถอนใจทุกที ปลอบใจตัวเองว่าทุกเรื่องต้องมีทางออก ท า ง อ อ ก อ ยู่ ที่ ไ ห น ล ะ  ป้ า ย ก็ ไ ม่ มี บ อ ก   ล า ย แ ท ง ก็ ไ ม่ มี ใ ห้ อ่ า น   มืดแปดด้านอยู่เป็นเดือน เพราะภารกิจไม่เขยื้อนเลย}

_{จนกระทั้งวันหนึ่ง}

_{ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อคราวบล็อกโกทูโนมีปัญหา}

_{พวกเราคนแซ่เฮคุยกันว่าเราจะลงขันระดมทุนช่วยเหลือบล็อกให้คงอยู่ต่อไป}

_{ผมจึงป่าวประกาศเรื่องนี้ลงบล็อก}

_{พวกเราทุกคนต่างกุลีกุจอเสนอตัวที่จะให้หักเงินเดือน ส่งเงินออม}

_{บางคนอาสาผลิตของที่ระลึกหรือหาทางหาทุนมาสมทบจ้าละหวั่น}

_{นีน่ากับเอ็มมี่ทุบกระปุกออมสินเอาเงินเหรียญมานับเป็นกองๆส่งมาให้เรา}

_{ตาหวานถ่ายภาพลงบล็อก พี่ป้าน้าอากระตู้วู้กับจิตกุศลของหลาน๒คนนี้มาก}

_{•·         ผมนะปลื้มจนแทบลืมกินข้าว รักเจ้าหลานตัวจ้อยจนสุดหัวใจ นีน่าพี่คนโต ตาหวานเคยเอามาเที่ยวเมื่อคราวจัดงานเฮที่ภูเก็ต และเคยมาที่สวนป่าด้วย  นีน่า ร่าเริง เป็นเด็กที่กล้าแสดงออก ร้องเพลงเก่ง จับไมค์เมื่อไหร่เหมือนมือติดตังเม ทั้งร้องทั้งเต้นด้วยนะ ร่าเริงแจ่มใสเรียกเสียงหัวเราะพี่ป้าน้าอาฮาตึง วันเข้าไปสอบสัมภาษณ์ที่สัตยาไสเป็นภาษาอังกฤษ ตาหวานเล่าว่า นีน่าดำน้ำตอบภาษาอังกฤษอย่างมั่นใจ ให้รู้เสียมั่ง ว่าเป็นหลานไผ  อิ อิ}

_{การที่เด็ก๒คนฝ่าด่านเหล็กเข้าไปเรียนในสัตยาไสได้}

_{เป็นเพราะเธอช่วยเหลือตัวเอง}

_{ทั้ ง บุ ญ กุ ศ ล ที่ เ ธ อ ทำ ม า    แ ล ะ ค ว า ม ส า ม า ร ถ พิ เ ศ ษ ใ น ตั ว}

_{ทำให้วันนี้นีน่ากับเอ็มมี่ได้เข้าเป็นน้องใหม่ของโรงเรียนสัตยาไสเรียบร้อยแล้ว}

_{เฮ้อ เรื่องนี้มีเบื้องหลังลุ้นระทึกจนไม่อาจจะเขียนเล่าสั้นๆได้}

_{ถ้าต้องการอ่านจนจบถ้อยกระทงความ}

_{ก็รออ่านในหนังสือ บุรีรัมย์ โมเดล ดีไหมครับ}

_{อิ อิ}

 

_·

_{พู(รังแรกเจอภัยพิบัติน้ำฝนถล่มเมื่อคืนสามารถซ่อมแซมได้รวดเร็ว)}

_{ดถึงหญ้าเจ้าชู้พวกเราจะรู้จักไหมนะ ในเมื่อสมัยนี้มีหญ้าพันธุ์ใหม่ๆระบาดไปทั่ว หญ้าพื้นเมืองพื้นถิ่นกลายเป็นหญ้านอกสายตา ใครๆเห็นแล้วรำคราญ มองไม่ระรื่นตาเหมือนหญ้าญี่ปุ่น หรือหญ้านวลน้อยหญ้ามาเลฯที่ปลูกประดับสนามหน้าบ้าน อาการหมั่นไส้หญ้าเกิดขึ้นกับเกษตรกรรุ่นใหม่ เจอเป็นไม่ได้วิ่งโร่ไปหายาฆ่ามาฉีดๆๆให้สูญพันธุ์ ทำไมเป็นยังงั้นก็ไม่รู้นะครับ ชาวไร่ชาวนาสมัยก่อนไม่เห็นมีใครอาฆาตมาดร้ายหญ้าเท่าคนสมัยนี้ หญ้าชนิดไหนก็ใช้เลี้ยงวัวควายได้ รึหันมาใช้ควายเหล็กให้กินน้ำมันแทนหญ้า หญ้าก็เลยหมดความหมายหนักเข้าไปอีก เกิดเป็นหญ้านี่น่าน้อยใจ ใครๆก็จ้องทำลาย}

_{สมัยหนึ่งมีเรื่องฮากันที่สุรินทร์}

_{หัวหน้าพิธีกรรมจัดงานเกี่ยวกับประเพณีของจีน}

_{ได้กล่าวต้อนรับผู้ว่าราชการจังหวัดสมัยโน้น}

_{“ผู้ ว่ า เ ป รี ย บ เ ห มื อ น ส้ น ตี น น น น น”}

_{“พ ว ก ผ ม เ ป รี ย บ เ ห มื อ น ย อ ด ห ญ้ า”}

_{“ถ้ า ส้ น ตี น เ ห ยี ย บ ห ญ้ า ห ญ้ า ก็ แ บ น แ ต๊ ด แ ต๋”}

_{· ถ้าท่านเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดไปเป็นประธานเปิดงานนี้ ท่านจะกล่าวตอบยังไงดีละครับ ถ้าเริ่มต้นตรงที่ซ่นตีนรับทราบข้อนี้ดี คงจะมันส์พิลึก สิ่งที่กล่าวรายงานไม่ได้เกิดอคติใดๆ อุตส่าห์กลั้นกรองออกมาจากจิตใจบริสุทธิ์ เพราะกรรมการพ่อค้าท่านนี้เป็นคนดีมาก คนรักทั่วเมือง แต่พูดอะไรก็จะพูดตรงๆเช่นนี้ ไม่ได้มีความหมายไปในทางที่แอบแฝงใดๆ}

_{· คราวนี้มาถึงบทบาทหญ้าเจ้าชู้บ้าง โดยทั่วไปหญ้าชนิดนี้ชอบเกิดในพื้นที่โล่งกว้าง เช่นพื้นที่สนามฟุตบอลตามโรงเรียนในชนบท พบเห็นสองข้างทางทั่วไป ตามคันนาหัวไร่ปลายนาก็เจอประจำ เป็นหญ้าที่มีเถาว์เลื้อยไปตามพื้นดิน ขยายพันธุ์โดยชูก้านดอกแข็งๆสูงประมาณ๑ฟุต มีเมล็ดที่ห่อหุ้มด้วยเปลือกแข็งรูปกระสวยเล็กๆ ไม่ว่าสัตว์หรือคนเดินฝ่าไปใกล้ เจ้าเมล็ดหญ้าปลายแหลมก็จะทิ่มเข้าตามผิวหนัง คนไหนเดินผ่านก็จะปักเต็มขากางแกง ไม่ได้ปักนิดๆหน่อยนะเธอ ปักแน่นพรึดเต็มทุกตารางนิ้ว}

_{แปลกแท้ๆ}

_{ปักได้ปักดียังกะมีเครื่องอัตโนมัติรุ่นนาโนทำหน้าที่นี้}

_{ใ ค ร โ ด น ต้ อ ง ม า นั่ ง แ ก ะ ที ล ะ ด อ ก ๆ กว่าจะหมดก็นานโข}

_{มันปักได้ซาบซึ้งตรึงทรวงจริงๆ}

_{เ ค ย เ ห็ น เ ด็ ก บ า ง ค น ถึ ง กั บ เ อ า มี ด เ ห ล า ดิ น ส อ ค่ อ ย ๆ ขู ด อ อ ก จ า ก ก ร ะ โ ป ร ง}

_{· หญ้าเจ้าชู้นับว่ามีอัตลักษณ์ในการขยายพันธุ์เป็นพิเศษ ยากที่จะเห็นในหญ้าชนิดอื่น ทำให้ผมนั่งนึกตรึกตรองว่า ถ้าคนเราใส่ใจเรียนรู้เหมือนหญ้าเจ้าชู้ก็จะดี เห็นความรู้ใหม่ๆดีๆแปลกๆก็เข้าไปก๊อปปี้ หรือคอมเมนท์ไว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ มนุษย์ยุคนี้มีเครื่องมือดูดซับความรู้สะดวกและรวดเร็ว ถ้าลองใช้ทฤษฎีที่ผมกล่าวถึงนี้ น่าจะดีไหมครับ}

_{การเป็นผู้เรียนทำให้ชีวิตมีความหมายและมีศักดิ์ศรี}

_{· ไม่ต้องไปงมโข่งกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง}

_{· ไม่ต้องไปนั่งบ่นเป็นหมีกินผึ้ง}

_{· ไม่ต้องไปเซ็งกระจาย๓เวลาหลังอาหาร}

_{· ไม่ต้องอยู่กับเรื่องเก่าๆซ้ำซาก}

_{· สามารถยืนอยู่บนลำแข้งตัวเองได้อย่างทรนง}

_{คุณสมบัติของผู้เรียน ก็คือผู้ที่เปิดใจ}

_{อยากรู้ อยากเห็น อยากทดลอง อยากค้นคว้า}

_{อยากเจาะลึก บางคนถึงกับกัดไม่ปล่อย}

(รังที่๒ เจอน้ำท่วมมิด แต่ยังอุตส่าห์สู้ซ่อมแซม)

_{· ถ้าเด็กไทย คนไทยมีนิสัยเยี่ยงนี้ คุณภาพของการจัดการความรู้ของคนไทยไปโลดแน่ เท่าที่เห็นๆ ส่วนมากมักจะประมาทกับการเรียนรู้ อยากจะเรียนง่ายๆ ทำวิทยานิพนธ์ง่ายๆ จบง่ายๆ โธ่ แม่คุณ ถ้ามันทำง่ายแล้วได้ประสิทธิผลดีคงไม่มีใครมาบ้าทำให้มันยุ่งยากหรอก ในบางเรื่องบางกรณี ม นุ ษ ย์ ยั ง ไ ม่ พ บ วิ ธี สั น ด า ป ค ว า ม รู้ ไ ด้ เ ร็ ว ก ว่ า นี้ บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับสติปัญญามีข้อจำกัด เรื่องนิสัยการเรียนรู้ต้องอาศัยการฝึกฝนเป็นลำดับ ถ้าตั้งต้นตั้งใจดี เราก็เขยิบเข้าไปหาตัวความรู้ได้ตามขั้นตอน แต่ถ้าคิดเบี่ยงแบนจากความเป็นจริงมันก็ยากละครับ}

_{สู้สิ่งยากตรงๆจะไม่ดีกว่าหรือ}

_{ในเมื่อทุ่มเทจะศึกษาแบบเจาะลึกก็เจาะให้มันหมดก๊อกไปเลย}

_{จะขยักขยุกขยิกทำไมเล่า}

_{หรือพอใจกับที่ตัวเองไม่มีความรู้ความสามารถจริง}

_{แต่ก็สามารถฝ่าไปรับ กระดาษเปื้อนหมึก ม า อ ว ด ใ ค ร ๆ ไ ด้}

_{ถ้าแบบนี้ไม่เข้าเกณฑ์ทฤษฏีหญ้าเจ้าชู้หรอกนะเธอ}

_{สงสัยว่าจะเป็น ห ญ้ า ตี น ตุ๊ ก แ ก}

_{ยามได้ยินเสียง กั๊ บ แ ก กั๊ บ แ ก ก็สะดุ้ง}

_{กลัวจะโดนล้วงตับ หรือลองวิชา}

_{เอาเป็นว่า เ รี ย น เ ล่ น ๆ ก็ ไ ด้ แ ต่ ข อ ใ ห้ รู้ จ ริ ง ๆ ก็ แ ล้ ว กั น}

_{รู้ไม่จริง อนาคตจ่ายค่าโง่บานตะไทเลยละเธอเอ๋ย}

_{ค ว ร ดำ เ นิ น ต า ม ค ร ร ล อ ง -รู้จัก –รู้จริง –รู้แจ้งก็พอ}

_{ก า ร เ ป็ น ห ม า ห ล ง อ ยู่ บ น ท า ง ด่ ว น จะสนุกตรงไหนละเธอ}

_{อาการมันหนักกว่า ห ม า ห อ บ แ ด ด ส มั ย ก่ อ น เ สี ย อี ก}

_{ถ้าอยากจะฟังเรื่องนี้เต็มๆ}

_{วันที่ ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕ ภาคบ่าย}

_{มีรายการสัมมนาแพทย์พยาบาลทั่วประเทศ}

_{เ ร า ม า เ จ อ กั น ที่ เ มื อ ง ท อ ง ธ า นี ดี ไ ห ม ?}

_{อย่าเผลอไปนัดกิ๊กเที่ยวละ}

_{เอาถ่านหุงข้าวขีดกาวันที่ติดฝาบ้านไว้เลย}

_{เ ดี๋ ย ว จ ะ ห า ห ล่ อ ไ ม่ เ ตื อ น}

_{คริ คริ}