ลานสวนป่า

_{(หนอนขี้ประหลาด)}

_{อ่านเรื่องของมดมาหลายครา แต่ก็ใช่ว่าจะจบนะครับ เรื่องของคุณมดยังมีประเด็นให้ลุ้นระทึกอีกมากมาย แต่เช้านี้มีเรื่องใหม่ๆสดๆร้อนๆเข้ามา เป็นเรื่องพิเศษน่าทึ่งมาก ระหว่างที่ผมนั่งๆนอนๆอาบแดดใต้ต้นยางนา มองไปมองมาอ้าว อะไรละนี่ก้อนเล็กๆกลมๆตกมากระจายเกลื่อน ลองเอามือบี้ดูเป็นคล้ายๆขี้หนอนที่กินใบไม้เข้าไป จึงเก็บมาพิเคราะห์ แค่เรื่องขี้หนอนมันไม่น่าสนใจตรงไหนหร๊อกนะเธอ}

_{แต่ขี้หนอนที่พบวันนี้มันสุดแสนจะโอราฬ}

_{มันเป็นงานศิลปะชัดๆ เป็นไปได้ไง}

_{ไม่เชื่อก็ดูรูปเอาก็แล้วกัน…}

_{ขี้หนอนก้อนเล็กๆกลมๆมีลวดลายเป็นซี่เล็กๆตัดขวางคล้ายๆฟักข้าวโพด}

_{สงสัยว่าต่อไปนี้จะมีเรื่องเล่าเรื่องขี้หนอนแล้วละครับ}

_{ผมนะอยากจะจับก้นหนู เอ๊ย ! จับก้นหนอนมาปลิ้นดู}

_{ลำไส้ถูกออกแบบมาพิเศษยังไง}

_{เอาไว้ติดตามอีกทีตอนเย็นดีไหมครับ}

_{•·         ตอนนี้เรามาคุยเรื่องบุญเรื่องคุณหรือเรื่องบุญของคุณกันสักหน่อย พูดถึงบุญบาปผมก็มีความเชื่อตามประสาของผม ไม่มองเป็นเรื่องผิดหรือถูกใช่หรือมิใช่ เพราะมีรายละเอียดที่ซับซ้อนจนยากจะหยั่งถึง การที่เราจะได้รู้จักใครสักคน คงไม่ใช่เรื่องจับฉลากเอากระมังครับ ถ้าวาสนาต้องกันมันก็ไม่ยากหรอก ธรรมะจัดสรรนั้นมีจริง บางคนมานั่งนึกย้อนทีหลังก็งงเหมือนกัน “เรารู้จักกันตอนไหนนะ” ญาติแต่ละคนของผมมีจุดประทับใจเฉพาะเรื่องเฉพาะตัว เช่น อยู่ๆก็ได้รับยานวดที่ผลิตจากเมล็ดลำไย อยู่ๆก็ได้รับยาดม หมอนสมุนไพร อยู่ๆก็ได้รับยาผงทาผิวหนังตำหรับฤๅษี สิ่งเหล่านี้นึกถึงเมื่อใดก็มีภาพฉายชัดในห้วงคำนึง ขออนุญาตยกตัวอย่าง เช่น ครูอึ่ง แห่งโรงเรียนมงคลวิทยา จังหวัดลำพูน ” จั ง ห วั ด ที่ ไ ป น อ น ห นึ่ ง คื น อ า ยุ ยื น ไ ป ห นึ่ ง ปี นั่ น แ ห ล ะ “ พอเห็นหน้าทีไรก็นึกถึงเรื่องที่ครูอึ่งเขียนเล่าประวัติตัวเอง ลงภาพด้วยนะ เป็นภาพเด็กหญิงตัวเล็กตัดผมม้าท่าทางส่อแววเฮี้ยวระดับหลุดโลกเชียวแหละ ถ้าอ่านเรื่องที่เล่าด้วยก็ยิ่งตีบทแตกกระเจิง ผมอ่านเรื่องนี้หลายรอบ อ่านทีไรก็มีสะเก็ดหล่นเพิ่มขึ้น ระยะหลังสนิทกันก็ยิ่งประทับใจในญาติผู้นี้ เกิดความเห็นใจอย่างบอกไม่ถูก คนที่จะเห็นใจกันระดับนี้ ต้องมีอะไรให้เห็น ไม่ใช่จู่ๆจะสถาปนาหรือปลุกเสกขึ้นมาได้ ผมจึงโชคดีมากที่ได้รู้จักครูอึ่ง ผู้ซึ่งอุทิศตนให้กับคนเยาวชนลำพูนให้กับชาวเฮและให้กับโลกการศึกษา ผมยังคิดว่าใครได้รู้จักครูอึ่งแล้วไม่เห็นความพิเศษในตัวคน แสดงว่าเครื่องรับของท่านชำรุดแล้ว}

_{เช้านี้นั่งมองดูขี้หนอนคนเดียว}

_{แ ต่ ถ้ า มี ค รู อึ่ ง ม า นั่ ง ข้ า ง ๆ เ ฝ้ า สั ง เ ก ต ด้ ว ย}

_{ผมจะได้มุมมองเอ็กซเรย์จาก ส า ย ต า ค รู บ ว ก พ ย า บ า ล ที่ ล ะ เ อี ย ด ลึ ก ซึ้ ง}

_{ทุกครั้งที่มีเรื่องเกี่ยวข้องกับการเฝ้าสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัว}

_{ใ บ ห น้ า ค รู อึ่ ง ก็ จ ะ ผุ ด พ ร า ย ขึ้ น เ ส ม อ}

_{เรื่องชีวิตครูอึ่งนั้นสนุกนัก}

_{ต อ น เ ด็ ก ๆ เ ฮี้ ย ว จั ด  โตมาจึ ง ต้  อ ง ม า จั ด เ ฮี้ ย ว ให้กับเด็กๆในฐานะผู้อำนวยการโรงเรียน}

_{เด็กไหนๆก็เอาอยู่หมัด เพราะครูผ่านกลไกการเฮี้ยวมาหมดทุกกระบวนท่าแล้ว}

_{ไ ม่ เ ชื่ อ ก็ ล อ ง ซื้ อ ห นั ง สื อ เ จ้ า เ ป็ น ไ ผ ไ ป อ่ า น ดู เ น้ อ}

_{•·         อีกคนหนึ่งคืออุ้ยจันตา ขออนุญาตกล่าวถึงอุ้ยหน่อยนะ ผ.ศ.ดร.จันทรัตน์ เจริญสันติ แห่งคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อุ้ยเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนสตรีวัฒโนทัยพายัพ ซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวกันกับคนสวยของผม อุ้ยเกิดมาเพื่อที่จะเป็นครูบาอาจารย์โดยแท้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ถ้าผมอยากจะเห็นคนเป็นครูทั้งตัวและหัวใจก็จะคิดถึงอุ้ยนี่แหละ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ว่าจะแง่มุมไหนความเป็นครูฉานฉายอยู่ตลอด ที่สำคัญ  อุ้ ย นี่ น ะ ห น้ า ต า เ ห มื อ น กั บ แ ม่ ย า ย ผ ม เ ป๊ ะ เ ล ย  เรียกว่าเห็นอุ้ย ก็ เ ท่ า กั บ เ ห็ น แ ม่ ย า ย นั้นแหละ อิ อิ}

_{•·         เจอกันครั้งแรก  อุ้ยเข้ามากอดจากข้างหลัง ยังอบอุ่นประทับใจไม่ตกหล่นไปไหนได้เลยนะอุ้ย มีคราวหนึ่งชาวเฮมาชุมนุมกันที่สวนป่า ก่อนจะขึ้นรถทยอยแยกย้ายกันกลับ ผ ม จั ด ม ห ก ร ร ม ก อ ด อุ้ ย  นั่นก็คือพวกเราล้อมวงหน้าอาคาร ๓๐กว่าคนได้ แล้วให้อุ้ยเดินกอดทักทายญาติแซ่เฮทุกคน พระอาจารย์แฮนดี้หัวไว วิ่งไปเปิดเพลง”กอด” ซึ่งเป็นเพลงประจำสถาบันเฮ งานนั้นอุ้ยถูกกอดอ่วมอรทัย พวกเราประทับใจในกันและกันมิรู้ลืม มันไต่ระดับจากมิตรภาพไปซึมซาบในใจ อุ้ยเป็นญาติผู้ใหญ่ที่พูดน้อยต่อยตรงกระโดงคาง ให้ความห่วงใยและความตั้งใจดีกับเราอยู่เสมอ อุ้ยเคยพาผมทัวร์หลายสิบวัดรอบๆเชียงใหม่ แต่ละวัดมีเหตุผลกำกับอย่างน่าทึ่ง ว่าทำไมจึงชวนให้มาที่วัดแห่งนี้}

_{•·         อุ้ยเป็นมัคคุเทศก์ที่ดีที่สุดประจำก๊วน ขอมีเวลาแม้นิดเดียว อุ้ยจะเลี้ยวพวงมาลัยทันที เราจึงได้ชมสิ่งดีๆที่ไม่คาดฝันเสมอ ค รั้ ง ห ลั ง สุ ด ไ ป ช ม วั ด เ จ ดี ย์ ห ล ว ง คื น ที่ พ ร ะ จั น ท ร์ ก ร ะ จ่ า ง ฟ้ า  ไม่มีใครเลย บรรยากาศสงบลมเย็นๆพัดอยู่รอบตัว ทำให้ย้อนถึงตอนมาจีบแม่ยอดขมองอิ่มเมื่อครั้งกระโน้น ..น้าอึ่งอ๊อบถลาถือกล้องไปถ่ายรูปแบบก๋าๆตามสไตล์ขาโจ๋ ผ ม ก ลั บ นิ่ ง งั น ส่ ง ค ว า ม ร ะ ลึ ก ถึ ง ไ ป ยั ง ส ร ว ง ส ร ร ค์  เ ป็ น ค รั้ ง ห นึ่ ง ที่ คิ ด ถึ ง ค น รั ก จ น ท่ ว   ม ท้ น ใ จ  ไม่นึกว่าจะมีห้วงเวลาที่วิเศษอย่างคืนนั้น อุ้ยมักจะทำเรื่องให้เราต้องขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าสม่ำเสมอ} 

_{•·         ผมมีหลานสาวเยอะ ที่พิษณุโลกมีหลานตัวกะเปี๊ยก๒คน ชื่อภวรัญชน์ (นีน่า) กับ พิชามยน์ (เอ็มมี)เรียนอยู่ชั้น ป.๖ กับ ป.๕ ทั้ง๒เป็นหลานของตาหวาน (ศุภราภรณ์ พุทธพจน์มงคล) ตาหวานเปิดร้านเสริมสุขภาพความงาม ผมก็เรียกชื่อไม่ถูก เอาเป็นว่าทำนองสวยดูดีก็แล้วกันนะ ส่วนคุณพ่อเปิดร้านอินเดียสโตร์ คุณแม่ตาหวานทำอาหารประจำชาติได้เด็ดขาดนัก คณะแซ่เฮเคยไปชิมฝีมือถึงก้นครัวหลายครั้ง คุณแม่ลงมือแสดงเอง ยกโรตี ยกอะไรๆมา เกลี้ยงในพริบตา ลุงเอก (พลเอก เอกชัย ศรีวิลาศ) ชม..ระดับฝีมือบวกความอร่อย ดูได้จากอัตราความเร็วของอาหารที่หายในพริบตา เสิร์ฟแทบไม่ทันลูกหลานชูชกเจี๊ยะ}

_{•·         ปีนี้หลานสาว๒คนโตพอที่จะส่งไปเรียนที่อินเดีย  ตาหวานซึ่งเป็นอาเลี้ยง๒คนนี้มา เคยไปเผชิญความลำบากมาแล้ว ไม่อยากให้หลานต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ไปเล่าเรียนอย่างนั้นอีก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะส่งหลานตัวจ้อยไปเรียนต่อที่ไหน เป้าหมายก็คืออยากได้โรงเรียนแนววิธีพุทธจริงๆ ถ้าได้โรงเรียนประจำก็ยิ่งดี เธอกับน้องเที่ยวตระเวนไปดูโรงเรียนหลายแห่งแต่ก็ยังไม่ปลงใจ หลานๆก็ไม่อยากไปอินเดีย ให้ทำอะไรก็ยอม สุดท้ายเธอตัดสินใจเลือกโรงเรียนสัตยาไส ที่อาจารย์ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา ก่อตั้ง}

_{•·         ตาหวานโทรฯมาหา ด้วยน้ำเสียงของคนที่แบกโลกไว้ เธอเล่าเรื่องหาโรงเรียนให้นีน่ากับเอ็มมี่จนท้อใจ เล่าว่าได้แอบเข้าไปเลียบเคียงที่โรงเรียนนี้แล้วชอบมาก นักเรียนรับประทานมังสะวิรัต เด็กทุกคนเป็นนักเรียนประจำ แนวทางการสั่งสอนอบรมก็ยอดเยี่ยม ฝึกปฏิบัติครบเครื่องเรื่องคุณธรรมประจำใจ แต่เมื่อทราบระเบียบการของโรงเรียนแล้ว เ ธ อ แ ท บ ห ม ด กำ ลั ง ใ จ  ไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แม้เท่ารูเข็ม ในเมื่อโรงเรียนแห่งนี้จะรับเด็กเฉพาะที่เข้าเรียนตั้งแต่แรกเริ่ม จะไม่รับระหว่างทาง ซึ่งก็มีเหตุผลอย่างยิ่งเกี่ยวกับการปรับตัวที่ไม่ง่ายเลย อนึ่ง มีผู้ปกครองจำนวนมากมองหาโรงเรียนที่อบรมด้านคุณธรรมและจริยธรรม ถ้าเปิดรับระหว่างทาง โรงเรียนแบกปัญหาสารพัดไม่ไหวแน่ จึงมีกฎเหล็กดังกล่าวไว้}

_{•·         เมื่อผมทราบกองทุกข์ของตาหวาน ผมก็นอนก่ายหน้าผากสิครับ โดยปกติผมจะไม่ยอมเตะต้องระเบียบต่างๆที่วางไว้ดีอยู่แล้ว แต่ก็แปลก คนนอกมักจะเข้าใจผิดว่าผมเป็นคนมีเส้น น่าจะใช้เส้นครูบาทำโน่นทำนี่ได้ ที่จึงไม่ได้มีน้ำยาอะไรหรอก ถ้าเป็นเรื่องจำเป็นของเครือญาติไม่กระทบกับกติกาของคนอื่นก็ยินดี แต่เรื่องที่จะไปเตะต้องความปกติสุขของโรงเรียนสัตยาไสนี่นึกไม่ออกจริงๆ ถ้าเลือกเป็นโรงเรียนอื่นน่าจะสบายใจกว่านี้ แต่นี่..ตาหวานปักหมุดให้แล้ว เป็นโจทย์ที่ยากกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา เดินหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็ไม่ได้ คิดถึงเรื่องนี้ทีไรแอบถอนใจทุกที ปลอบใจตัวเองว่าทุกเรื่องต้องมีทางออก ท า ง อ อ ก อ ยู่ ที่ ไ ห น ล ะ  ป้ า ย ก็ ไ ม่ มี บ อ ก   ล า ย แ ท ง ก็ ไ ม่ มี ใ ห้ อ่ า น   มืดแปดด้านอยู่เป็นเดือน เพราะภารกิจไม่เขยื้อนเลย}

_{จนกระทั้งวันหนึ่ง}

_{ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อคราวบล็อกโกทูโนมีปัญหา}

_{พวกเราคนแซ่เฮคุยกันว่าเราจะลงขันระดมทุนช่วยเหลือบล็อกให้คงอยู่ต่อไป}

_{ผมจึงป่าวประกาศเรื่องนี้ลงบล็อก}

_{พวกเราทุกคนต่างกุลีกุจอเสนอตัวที่จะให้หักเงินเดือน ส่งเงินออม}

_{บางคนอาสาผลิตของที่ระลึกหรือหาทางหาทุนมาสมทบจ้าละหวั่น}

_{นีน่ากับเอ็มมี่ทุบกระปุกออมสินเอาเงินเหรียญมานับเป็นกองๆส่งมาให้เรา}

_{ตาหวานถ่ายภาพลงบล็อก พี่ป้าน้าอากระตู้วู้กับจิตกุศลของหลาน๒คนนี้มาก}

_{•·         ผมนะปลื้มจนแทบลืมกินข้าว รักเจ้าหลานตัวจ้อยจนสุดหัวใจ นีน่าพี่คนโต ตาหวานเคยเอามาเที่ยวเมื่อคราวจัดงานเฮที่ภูเก็ต และเคยมาที่สวนป่าด้วย  นีน่า ร่าเริง เป็นเด็กที่กล้าแสดงออก ร้องเพลงเก่ง จับไมค์เมื่อไหร่เหมือนมือติดตังเม ทั้งร้องทั้งเต้นด้วยนะ ร่าเริงแจ่มใสเรียกเสียงหัวเราะพี่ป้าน้าอาฮาตึง วันเข้าไปสอบสัมภาษณ์ที่สัตยาไสเป็นภาษาอังกฤษ ตาหวานเล่าว่า นีน่าดำน้ำตอบภาษาอังกฤษอย่างมั่นใจ ให้รู้เสียมั่ง ว่าเป็นหลานไผ  อิ อิ}

_{การที่เด็ก๒คนฝ่าด่านเหล็กเข้าไปเรียนในสัตยาไสได้}

_{เป็นเพราะเธอช่วยเหลือตัวเอง}

_{ทั้ ง บุ ญ กุ ศ ล ที่ เ ธ อ ทำ ม า    แ ล ะ ค ว า ม ส า ม า ร ถ พิ เ ศ ษ ใ น ตั ว}

_{ทำให้วันนี้นีน่ากับเอ็มมี่ได้เข้าเป็นน้องใหม่ของโรงเรียนสัตยาไสเรียบร้อยแล้ว}

_{เฮ้อ เรื่องนี้มีเบื้องหลังลุ้นระทึกจนไม่อาจจะเขียนเล่าสั้นๆได้}

_{ถ้าต้องการอ่านจนจบถ้อยกระทงความ}

_{ก็รออ่านในหนังสือ บุรีรัมย์ โมเดล ดีไหมครับ}

_{อิ อิ}

« « Prev : ทฤษฎีหญ้าเจ้าชู้

Next : คุณครูบา จากหมอกิ๊ฟ สวนป่า รุ่น ๕๕ » »