บทนำ โมเดลบุรีรัมย์

อ่าน: 1564

 

ชื่อและเรื่องนี้มีที่ไปที่มาพอสมควร เมื่อครั้งงานประชุมประจำปีของสภาวิจัยแห่งชาติเชิญไปโม้ เ รื่ อ ง ง า น วิ จั ย ไ ท บ้ า น มีคนลงชื่อเข้าร่วมรับฟังเต็มห้อง ก็ห้องที่เขายกให้เราเป็นผู้นำเสนอนั่นแหละ นอกจากคุยน้ำลายแตกฟองแล้ว ผมเอาผลิตภัณฑ์ในสวนไปโชว์ ฉายPower pointให้ชมด้วย ตามสไตล์บ้านนอกขนานแท้ แต่เป็นเรื่องจริงที่ผุดขึ้นมาจากแผ่นดินอีสาน สะท้อนให้เห็นบริบทของการเรียนรู้แบบงูๆปลาๆตามความนึกคิดแห่งตน ไม่ได้มีกรอบ หรือตีตนก่อนไข้แต่ประการใด ทำ อ ะ ไ ร พู ด ไ ป อ ย่ า ง นั้ น    รู้ อ ะ ไ ร ก็ ว่ า ไ ป ต า ม นั้ น   คิ ด อ ะ ไ ร ก็  แ จ้ ง ไ ป ต า ม นั้ น   ไม่ได้อวดโอ้อวดอ้างเกินจากที่ได้ลงมือกระทำมา

หลังจากโม้ไปจนจบถ้อยกระทงความ

เปิดโอกาสให้ท่านที่สนใจอภิปรายความคิดเห็น

มีท่านผู้ฟังลุกขึ้นสนับสนุนความคิดที่เสนอพอสมควร

มี อ า จ า ร ย์ สุ ภ า พ ส ต รี ท่ า น ห นึ่ ง ลุ  ก ขึ้ น ชี้ แ น ะ ว่ า

นี่แหละโมเดลบุรีรัมย์”

 

ผมนะไม่ได้ฮิตคำตามความนิยมแห่งยุคสมัยหรอกนะครับ ถ้าให้เลือกตั้งชื่อเองก็คงไม่ตั้งชื่อนี้ แต่เมื่อมีท่านผู้มีเกียรติกรุณาอุปการะความคิดเห็น ผมถือว่าฟ้าบันดาล ทุกท่านที่ฟังมีส่วนร่วมส่วนคิด แล้วสามารถขมวดเรื่องทั้งหมดไว้ใน Key Word “โมเดลบุรีรัมย” ก่อนจะมาถึงตรงนี้ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องโมเมชั่นนะเธอ ใช้เวลาร่วมสิบกว่าปี เริ่มตั้งแต่ศาสตราจารย์เสน่ห์ จามริก แห่งสถาบันLDIตัดสินใจยกทีมลงลุยบุรีรัมย์ เพื่อค้นหาคำตอบว่า ชนบทไทยจะก้าวเดินไปทางไหน คนชนบทจะไปกันอย่างไร หลังจากที่สภาพัฒนาการเศรษฐกิจสังคมแห่งชาติ สภาการศึกษาแห่งชาติ สถาบันเอไอที และสถาบันอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาชาติ ยกพหลโยธามากันเต็มรถบัสบุกสวนป่า มีอาจารย์สิปปนนท์ เกตุทัต อาจารย์ประเวศ วะสี เป็นหัวขบวน บางท่านตกขบวนเช่น ท่านองคมนตรีสุเมธ ตันติเวชกุล ต่อมาเป็นเลขาสภาพัฒน์ฯ ยังมาบ่นภายหลังตอนท่านมาเยี่ยมคนเดียว ท่านชี้ไปที่รูปข้างผนังบอกว่า ผ ม เ สี ย ด า ย ที่ ติ ด ง า น ต่ า ง ป ร ะ เ ท ศ ไ ม่ ไ ด้ ม า ใ น ค ณ ะ นี้

ส่วนบรรยากาศเป็นยังไงติดตามอ่านในหนังสือ

ตอน ก ว่ า จ ะ มี ฉ า ย า ขี้ โ ม้ ใ ช่ ว่ า จ ะ ไ ด้ ม า ง่ า ย ๆ

ตามที่ท่านอาจารย์ประเวศ วะสี บันทึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น

หลังจากนั้นก็มีคณะต่างๆทยอยมาดูผม เอ๊ย มาดูงานนับคณะไม่ถ้วน และผมเองก็ถูกเชิญให้ไปถอนขนห่านในเวทีต่างๆตลอดระยะเวลายี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา เดินทางจนแทบขาขวิด ซึ่งมันก็แปลกอยู่เหมือนกันนะครับ ที่คนไม่ได้เรียนในระดับมหาวิทยาลัย แต่ก็ได้รับเชิญในไปประชุมไปบรรยายมาทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ มานั่งพิจารณาตอนช่วงที่สังขารยักแย่ยักยัน ก็สงสัยตัวเองว่า_มันเป็นไปได้ยังไงวะ

เพื่อที่จะตอบคำถามตัวเองให้เป็นหลักเป็นฐาน

ผมจึงคิดรวบรวมเรื่องราวแต่หนหลังมาพิมพ์ไว้ให้ลูกหลานได้อ่าน

เป็นงานที่เกี่ยวกับการพัฒนาชนบท

ในบริบทของวิธีพัฒนาการเรียนรู้ของคนอีสาน

ที่สถาบันLDIร่วมกับพวกคนแก่หนังเหนียวช่วยกันตั้งโรงเรียนภาคประชาชนขึ้นมา

ชื่อว่า โรงเรียนชุมชนอีสาน

เรื่องสำคัญที่สนุกมาก

ถ้าสนใจก็ต้องติดตามอ่านในหนังสือ ต อ น โ ร ง เ รี ย น ชุ ม ช น อี ส า น

ผมแต่งเพลงให้โรงเรียนไว้ด้วยนะเธอ

จะฟังไหมละ จะร้องให้ฟัง

“โรงเรียนชุมชนอีสาน พัฒนาการพื้นฐานปวงชน

ถึงอยู่คนละแห่งละหน ก็ดั้นด้นค้นหากันเจอ

เราจะเรียนด้วยกัน เราจะไปด้วยกัน เพื่อสร้างความฝันให้มันเป็นเจริง

เพลงมันยาว เอาเป็นว่านักเรียนที่ว่านี้ล้วนเป็นผู้สูงวัยเป็นส่วนใหญ่ มีหนุ่มสาวผสมบ้างแต่ก็น้อยมาก เรียกว่ารุ่นเดอะงั้นเถอะถึงจะได้รับการเชิญมาเข้าโรงเรียนนี้ กระบวนการที่ว่านี้ได้ฝังตรึงใจผมตลอดมา แม้แต่เวลาเขียนในFBมีคนเข้ามาขอเป็นเพื่อน ผมก็ย้อนไปรำลึกถึงภาพที่คนเดินข้ามทุ่งข้ามท่ามานั่งชุมนุมเรียนใต้ต้นไม้ในท้องนา ไม่ได้มาแค่พบปะกันเฉยๆนะเธอ ทั้งครูทั้งนักเรียนร่วมร้อยชีวิตกินนอนเรียนร่วมกันในท้องไร่ท้องนา ทำครัวทำอาหารเลี้ยงดูกันอึกกะทึกไปทั้งท้องทุ่ง ยกเอาวิถีชีวิตคนอีสานมากองไว้ แล้วช่วยกันพิจารณาวิถีชีวิตในปัจจุบัน แล้วช่วยกันมองไปข้างหน้า

การคัดคนเข้าเรียนใน ส ถ า บั น พ ร ะ ป ก เ ก ล้ า ก็เข้าทำนองนี้ หรือแม้แต่การตั้ง ก ลุ่ ม เ ฮ ฮ า ศ า ส ต ร์ เราก็มุ่งคัดคนที่หัวใจเสริมใยเหล็ก อ้าว มา ถึ ง ก า ร ส ร้ า ง ห มู่ บ้ า น โ ล ก คอนดรั๊กเตอร์ก็ตั้งสมมุติฐานว่าเราจะหาสมาชิกโดยวิธีไหน ทำอย่างไรถึ ง จ ะ ไ ด้ ค ลำ ใ จ เ ธ อ ดู ก่ อ น ถ้าใจไม่นิ่งใจไม่มั่นคง มานั่งหง๋อยเหงาเศร้าสร้อยในสวนป่า มันคงเป็นภาพที่ไม่เจริญใช่ไหมละครับ ถ้ามาแล้วกะเปิบกะป๊าบลงมืออย่างทำโน่นนี่ อ ย า ก แ ส ด ง ฝี มื อ อ ย า ก ถ่ า ย เ ท ค ว า ม รู้ อ ย า ก ร ะ ด ม ค ว า ม ส า ม า ร ถ อ ย า ก เ ป็ น ผู้ ร่ ว ม เ รี ย น รู้ อ ย า ก ม า ช่ ว ย เ ป็ น วิ ท ย า ก ร ถ้าคุณสมบัติประมาณนี้ อ ย า ก จ ะ วิ่ ง ไ ป ก อ ด อ อ ด อ้ อ น ใ ห้ ม า

ถ้าทุกอย่างเริ่มที่ใจมั่นคงมีจุดประสงค์แน่วแน่

การดำเนินการเรื่องต่างๆจะประสบผลสำเร็จง่ายขึ้น

รึอย่างน้อยๆ ก็ ยั ง มี เ รื่ อ ง ค้ า ง ค า ใ จ ติ ด ตั ว ไ ป ต ล อ ด

เหมือนที่ผม ส รุ ป ปิ ด เ รื่ อ ง ร า ว ข อ ง โ ร ง เ รี ย น ชุ ม ช น อี ส า น ไ ม่ ไ ด้

จะต้องใช้เวลาทำการบ้านต่อเติมมาจนร่วมเวลาเกือบยี่สิบปี

ดังนั้นหนังสือเรื่องโมเดลบุรีรัมย์ จึงรวมรวมการบ้านที่ค้างคาไว้ทั้งหมดมาขมวดหางสิงห์ไว้ทั้งหมด เนื่องจากมีสาระกระโดดและดิ้นได้ ต้องใช้เวลาต่อถ้อยร้อยวจีกันพอสมควร แต่ไม่นานเกินรอ ช่วงที่คุณชายลงมาเที่ยวนี้ก็จะจับงานเรื่องต้นฉบับหนังสือสามสี่เล่มที่จะพิมพ์พร้อมกัน มีทั้งที่พิมพ์เพิ่มไผหนึ่งไผสอง และเรื่องที่พิมพ์ขึ้นมาใหม่ โดยเฉพาะเรื่อง “คนนอกระบบ” ที่สำนักงานสภาการศึกษาให้ผมเขียนแจกหมดไปนานแล้ว พักหลังผมจะหาให้ท่านที่สนใจก็ยังยาก จึงดำริที่จะพิมพ์ขึ้นใหม่เป็นครั้งที่สี่ แต่จะขอสะสางเรื่องขยะออกไปให้ไฉไลน่าอ่าน ขออนุญาตเรียนให้ทราบว่า ควรติดตาม อ ย่ า ก ร ะ พ ริ บ ต า

มีตอน ค รู บ า ฉุ ด ส า ว เ ชี ย ง ใ ห ม่ ด้ ว ย น ะ เ ธ อ

นี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ

ฉุดตัวเป็นๆ ขึ้ น ร ถ บึ่ ง จ า ก เ ชี ย ง ใ ห ม่ ม า อี ส า น นี่ แ ห ล ะ

โธ่ ก ว่ า จ ะ มี เ มี ย กั บ เ ข า สั ก ค น มั น ช่ า ง แ ส น จ ะ โ ค ต ร ทุ ลั ก ทุ เ ล

ใ ค ร ว่ า ส า ว เ ห นื อ ใ จ ง่ า ย ผ ม เ อ า ค อ เ ป็ น ป ร ะ กั น

จีบมาแปดปียังไม่สำเร็จ

ถ้า ไ ม่ ฉุ ด เ อ า จ ะ ไ ด้ ไ ห ม นี่

แหม เ ท ใ จ ป ลิ้ น เ ขี ย น ใ ห้ อ่ า น อ ย่ า ง นี้ แ ล้ ว

ยัง ไ ม่ อ่านก็ใจดำเหลือทน

เอายังงี้ดีไหม ท่านใดซื้อหนึ่งเล่มแถมกอดหนึ่งครั้ง

โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยใจระทึกระทวย

อิ อิ


หัวอกคุณชาย

อ่าน: 2103

(ถ้าพอใจ นอนยังไงก็เป็นสุข)

คืนประวัติศาสตร์ของสวนป่าได้เริ่มขึ้นหน้าใหม่แล้ว ณ บัดนี้

· ตั้งแต่เช้าแล้ว แม่บ้านแม่เรือนกับป้าสอนชุลมุนอยู่กับการจัดแต่งกระต๊อบคุณชายกับกระต๊อบเจ้าป่า เพราะมีการย้ายเข้าย้ายออก ช่วงที่ผมนอนเอก้าอยู่คนเดียว ก็อยู่แบบสบายๆยังไงก็ได้ ตอนนี้ยกระดับขึ้นหน่อย จ า ก ที่ เ ค ย น อ น ฟ า ก ก็ เ ป ลี่ ย น เ ป็ น ไ ด้ น อ น ฟู ก แต่ก็แปลกมากนะครับ ไปนอนตามโรงแรมก็นอนฟูกหนาเป็นศอก ทำไมคืนนี้นอนบนฟูกบางๆปูด้วยผ้าขาวม้า รู้สึกมันนิ่มสบายอย่างบอกไม่ถูก นับเป็นความกรุณาของโฉมยงที่จัดให้ คนงานก็สาละวน ขนตู้เย็น พัดลม กาต้มน้ำ โต๊ะเก้าอี้ทำงานมาให้ ทำชั้นวางหนังสือบนจั่วหลังคาให้ ขนโอ่งมังกรมาต่อสายยางเปิดน้ำเต็ม ไว้ให้ตักอาบยามร้อน ตักอาบรดศีรษะโจ๊กๆให้มันไหลรินจากบนลงล่าง แถมยังไหลซอกซอนไปหารากพืช แหม มันชื่นสะดือจริงๆนะเธอ

ตรงจุดที่น้ำอาบไหลไปทำความชุ่มชื้น

ป้าสอนเอาต้นเสาวรส มันเลือด ตะไคร้ หญ้าม้า ต้นชะพลู มาปักชำไว้ขอบดินที่ถมใหม่

ผมเห็นที่ว่างแล้ว พรุ่งนี้จะเอาพริกหนุ่ม วอเตอร์เกร๊ท กับต้นว่านสาวหลงมาแปะไว้อีก

อาบน้ำไปก็จะได้ชมการเจริญเติบโตของพืชผักเหล่านี้ไปด้วย

ต้นไหนที่น้ำไหลไปไม่ถึงก็ช่วยรดให้เสียหน่อย

แ ค่ นี้ ก็ เ ป็ น ก า ร ป ลู ก ผั ก ข อ ง ค น ขี้ เ กี ย จ สมบูรณ์แบบแล้วละครับ

(จะนอนง่ายๆรึนอนยากๆก็ได้ แต่ อย่านอนใกล้คนหลายใจก็แล้วกัน)

· เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว คืนนี้เราจะปักหลักนอนกระต๊อบกันคนละหลัง ห่างกันพอเห็นไฟวับแวม ผมอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ ตะกี้แอบย่องไปหา เอาต้นฉบับโมเดลบุรีรัมย์ที่อิเละเขะขระไปให้ดู กับอีกส่วนหนึ่งที่ดรฝนช่วยแก้คำผิดให้ประมาณ30เรื่อง คุยกันแล้วว่าช่วงนี้เราจะช่วยกันปั่นเรื่องต้นฉบับให้แล้วเสร็จ โดยเฉพาะเรื่องโมเดลบุรีรัมย์ที่ค้างเติ่งมานาน ท่านอาจารย์สุเมธ ตันติเวชกุล เมตตาเขียนคำนิยมไว้ให้ตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว ทุนที่คิดว่าจะเป็นค่าพิมพ์จำเป็นต้องเอาไปสร้างกระต๊อบติดล้อ10หลังเสียก่อน เรื่องจึงยืดมาจนถึงวันนี้ ช่วงนี้ถ้าหายไปจากจอบ้าง ก็ไปยุ่งอยู่กับเรื่องต้นฉบับนี่แหละเธอ

· มาเม๊าท์เรื่องคุณชายต่อดีกว่า เรื่องนี้ไม่ใช่จู่ๆจะเกิดปุ๊บป๊บเหมือนอีสาวใจแตกวิ่งตามหนุ่มปากหวานหรอกนะ ผมก็ไม่รู้ใจคุณชายว่าติดใจอะไรสวนป่านักหนา คุณชายเป็นใครก็ไม่รู้ได้ จากคนที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน แล้วประกายใจมันเกิดขึ้นตอนไหมก็ไม่ทราบ ความรักความผูกพันค่อยๆซึมลึกตามลำดับ คุณชายขับรถเบ็นซ์ขึ้นล่องสวนป่าปีละนับ10ครั้ง สำหรับคนอื่นอาจจะดูไม่แปลก แต่นี้หนุ่มเมืองกรุงทั้งแท่งที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรชนบทเลย ทั้งประสบการณ์ความคุ้นชินก็น้อยนิดเต็มที จะเรียกว่าสุดโต่งก็ไม่ใช่ จะว่าสุดขั้วก็ไม่เชิง มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น คุณชายหน้าที่การงานก็ดีเยี่ยม พันธกิจพันธการก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับนิยามของชนบทแม้แต่น้อย คนชายของผมนี่นะ เขาสารภาพเสมอๆว่า “ผมเป็นคุณหนูนะ” คุณหนูที่มากประสบการณ์ในหน้าที่การงานระดับCEO คุณวุฒิวัยวุฒิฐานะไม่เป็นสองรองใคร แต่สิ่งหนึ่งที่คนรู้จักตัวเป็นๆยอมรับก็คือ เขาเป็นคนที่มีน้ำใจและจิตใจดีงามมาก แถมขี้อายอีกต่างหาก แต่ถ้าให้วิจารณ์เรื่องอะไรละเธอเอ๋ย ใบมีดโกนเฉือนควับๆเลือดหยดติ๋งๆเชียวละ ทำให้คนไม่เข้าใจพ่ายรักไปก็ไม่น้อย ทั้งๆที่เหตุและผลก็เปี่ยมล้นนี่แหละ

· เขาเป็นคนน่ารักที่คนนอกเข้าใจยาก จึงครองตัวครองตนโสดสนิทมาเท่าทุกวันนี้ สาวๆนับไม่ถ้วนอยากจะใช้นามสกุลของเขา ไอ่ละอ่อนขอนแก่นเคยเย้าว่า พี่คอนฯดูอบอุ่น ก็อยากจะบอกหนูละอ่อนว่า มีคำไหนที่ใช้แทนความรู้สึกมากกว่าอบอุ่นไหมละ คุณชายเขาละเอียดอ่อนเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นอย่างลึกซึ้ง ไม่ได้เลือกว่าเป็นใครยังไง ขอแต่เป็นคนที่รู้จัก จะเทใจดูแลแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆที่เราคาดไม่ถึง

ระหว่างที่แม่บ้านกับป้าสอนไปช่วยจัดกระต๊อบให้

ผมเดินไปดูความเรียบร้อย

เห็นปูฟูกกางหมอนมุ้ง มีผ้าห่ม ผ้าขาวม้าให้

เห็นแล้วก็ทำให้คิดได้ต่างๆนานา

นี่ ถ้ า คุ ณ แ ม่ ม า เ ห็ น ลู ก ช า ย หั ว แ ก้ ว หั ว แ ห ว น อ ยู่ ใ น ส ภ า พ นี้

คุ ณ แ ม่ จ ะ ว่ า ยั ง ไ ง น ะ

คุณชายตอบนิ่มๆว่า “ โ ถ ลู ก ช า ย ฉั น ”

· ­สวนป่าผ่านการต้อนรับผู้คนมามากมายทุกระดับตลอดระยะเวลายี่สิบกว่าปี คุณชายของเราเป็นคนต้นๆที่จัดให้อยู่ในกลุ่มคนสร้างตำนาน จ ะ ไ ม่ ตำ น า น ยั ง ไ ง ล ะ ค รั บ ในเมื่อคุณชายตัวเป็นๆไม่ใช่ในละครทีวี เรื่องราวที่ผ่านมาผมว่ามันมากกว่าตัวละครเสียอีก ผมหมายถึงว่าคนเขียนบทละครยังเขียนไม่ได้เท่าเรื่องจริง ปีก่อนโน้นคุณชายแบกจอบไปคนเดียวท่ามกลางอากาศร้อนยามบ่าย ไปถึงก็ขุดดินข้างถนนที่แข็งพอๆกับหิน เพื่อเอาดินมาถมหลุมกลางถนน คุณชายหายไปสองชั่วโมง กลับมาพร้อมกับด้ามจอบหัก ใจคอจะให้ผมซ่อมลิ่มใส่ให้แล้วจะไปลุยใหม่ แต่ก็นั่นแหละเธอ คุณชายเหมาะที่จะนั่งบริหารบริษัทมากกว่า ร่างกายไม่คุ้นชินไปบุ่มบ่ามออกกำลังก็ปวดราวระบมไปทั่วร่างกาย ยังดีที่มีผู้สันทดกรณีนวดให้ แต่ก็เดี๊ยงไปไม่น้อย

คุณชายพิสูจน์ให้เห็นว่า เขาเป็นคนมีความตั้งใจสูงมาก

งานอะไรที่มุ่งมั่นจะทุ่มเททำจนสุดกำลัง

และสิ่งหนึ่งที่ผมประเมิน

คุณชายมีร่างกายและจิตใจที่แข็งแรง

ฟื้นจากการป่วยในระดับที่เป็นปกติเหมือนคนทั่วไป

ที่อาจจะวูบไปบ้างเป็นเพราะคุณชายพักผ่อนไม่เพียงพอต่างหาก

แต่ละคืนนอนน้อยมาก หมกอยู่ในห้องทำงานค้นคว้าใช้สมอง

ไม่ค่อยได้ออกมาเจอสายลมแลแสงแดด

ชีวิตคุณชายอยู่ในสภาพที่มีความพร้อมตลอดมา

ทำอะไรก็สำเร็จก้าวหน้าในอัตราพุ่งกระฉูด

· ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณชายจึงเลือกที่จะลาออกจากงานที่คนทั้งโลกก็ใฝ่ฝันหา มาเป็นชาวป่านอนกระต๊อบ เปล่าเปลี่ยวเดี่ยวโดดอยู่คนเดียวในท่ามกลางความมืดสลัวของผืนป่าแห่งนี้ มีสักกี่คนที่เลือกทางเดินชีวิตจากสูงสุดลงมาติดดิน ผมสังเกตประกายตาและรอยยิ้มแต่เช้าแล้ว ดูคุณชายมีความสุขมาก คุยกับป้าสอนกับแม่หวีหน้าระรื่น คุณชายมองเห็นความสุขซ่อนอยู่ตรงไหนหนอ ทำไมดูปลาบปลื้มเหลือเกิน

· ในความยากลำบากก็มีความสุขรึ

· ในชีวิตของคนเราต้องการอะไรสักเท่าไหร่

· ในความคิดคำนึงเราตั้งเป้าประสงค์ไว้อย่างไร

· ในหัวจิตหัวใจของคุณชายเป็นยังไงนะ

วันนี้คุณชายมาขอแบ่งงานทำ งานออกกำลังก็มีตั้งแต่รดน้ำต้นไม้ ปลูกผักปลูกมันเลือด ตัดหญ้า ดูแลคนงานซ่อมเตาถ่านให้เป็นบ้านพักใต้ดิน มีงานอัดอิฐซีเมนต์ตัวหนอน ให้คำปรึกษาเรื่องสร้างบ้านติดล้อ วางแผนเรื่องพลังงาน เล่าให้ผมฟังว่าจะทดลองทำแอร์แบบพิเศษใช้เอง รวมทั้งการทำบ้านโดม ทำสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ ผมเพิ่งซื้อไอพ็อทซัมซุงรุ่นล่ามา ใช้ก็บ่เป็น ก็จะอาศัยคุณชายนี่แหละสอนๆๆๆเรื่องคอมพิวเตอร์ให้ สงสัยอะไรก็มีที่ถาม มันเด็ดสาระตี่ยังกะอะไรดีเธอเอ๊ย

ความคิดความคันคงจะเต็มสมอง

แ ย้ ม ๆ ใ ห้ ฟั ง ถึ ง กั บ ข น า ด จ ะ อ ยู่ ค น เ ดี ย ว ใ ห้ ไ ด้

นั้นก็หมายความว่า จะ ฝึ ก หั ด หุ ง ช้ า ว ทำ กั บ ข้ า ว กิ น เ อ ง

พ ลั ง ใ จ นั้ น ท ะ ลุ ท ะ ล ว ง ยิ่ ง นั ก

· ที่ผมเขียนถึงคุณชายเป็นคุ้งเป็นแควไม่ใช่อะไรหรอก ผม จ ะ เ อ า บ ท นี้ ปิ ด เ รื่ อ ง โ ม เ ด ล บุ รี รั ม ย์ ใ น ฉ บั บ นี้ เพราะนับแต่นี้ไปคุณชายก็จะมีบทบาทสำคัญ ในการที่จะก่อร่างสร้างชีวิตใหม่ให้กับสวนป่า ผมทำหน้าที่สร้างต้นทุนธรรมชาติไว้ให้ระดับหนึ่งแล้ว ต่อไปคุณชายก็จะรับไม้ต่อ ผ ม เ ชื่ อ แ น่ ว่ า ต่ อ นี้ ไ ป มั น ส์ พ ะ ย ะ ค่ ะ ใ น เ มื่ อ ค น ไ ม่ ธ ร ร ม ด า ม า ทำ เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า ใ ห้ เ ป็ น เ รื่ อ ง พิ เ ศ ษ อะ ไ ร ๆ ก็ เ กิ ด ขึ้ น ไ ด้ ทั้ ง นั้ น

· มีคนวิพากษ์คุณชายของผมตรงๆว่า เรื่องอื่นๆคุณชายประสบผลสำเร็จ แต่ทำไม่ได้คือการหาคู่ ไม่แต่งงาน คุณชายรักใครยากรึ เรื่องนี้คิดให้ตายก็ไม่กระจ่างหรอกนะเธอ เ ร า ม า ร อ ลุ้ น ดี ก ว่ า ว่าจะมีสาวสวยมากฝีมือคนไหน จะฝ่าด่านอรหันต์มาคว้าหัวใจของคุณชายสำเร็จ

น อ ก จ า ก ส ว น ป่ า แ ห่ ง นี้ เ ป็ น ร า ง วั ล แ ล้ ว

ยั ง มี แ ห ว น เ พ ช ร เ ม็ ด เ ป้ ง ไ ป ป ร ะ ดั บ นิ้ ว น า ง ด้ ว ย น ะ เ ธ อ

:: หมายเหตุ บทความนี้เป็นบทปิดต้นฉบับ หนังสือโมเด็ลบุรีรัมย์



Main: 1.1333501338959 sec
Sidebar: 0.078935861587524 sec