ลานสวนป่า

(ถ้าพอใจ นอนยังไงก็เป็นสุข)

_{คืนประวัติศาสตร์ของสวนป่าได้เริ่มขึ้นหน้าใหม่แล้ว ณ บัดนี้}

_{· ตั้งแต่เช้าแล้ว แม่บ้านแม่เรือนกับป้าสอนชุลมุนอยู่กับการจัดแต่งกระต๊อบคุณชายกับกระต๊อบเจ้าป่า เพราะมีการย้ายเข้าย้ายออก ช่วงที่ผมนอนเอก้าอยู่คนเดียว ก็อยู่แบบสบายๆยังไงก็ได้ ตอนนี้ยกระดับขึ้นหน่อย จ า ก ที่ เ ค ย น อ น ฟ า ก ก็ เ ป ลี่ ย น เ ป็ น ไ ด้ น อ น ฟู ก แต่ก็แปลกมากนะครับ ไปนอนตามโรงแรมก็นอนฟูกหนาเป็นศอก ทำไมคืนนี้นอนบนฟูกบางๆปูด้วยผ้าขาวม้า รู้สึกมันนิ่มสบายอย่างบอกไม่ถูก นับเป็นความกรุณาของโฉมยงที่จัดให้ คนงานก็สาละวน ขนตู้เย็น พัดลม กาต้มน้ำ โต๊ะเก้าอี้ทำงานมาให้ ทำชั้นวางหนังสือบนจั่วหลังคาให้ ขนโอ่งมังกรมาต่อสายยางเปิดน้ำเต็ม ไว้ให้ตักอาบยามร้อน ตักอาบรดศีรษะโจ๊กๆให้มันไหลรินจากบนลงล่าง แถมยังไหลซอกซอนไปหารากพืช แหม มันชื่นสะดือจริงๆนะเธอ}

_{ตรงจุดที่น้ำอาบไหลไปทำความชุ่มชื้น}

_{ป้าสอนเอาต้นเสาวรส มันเลือด ตะไคร้ หญ้าม้า ต้นชะพลู มาปักชำไว้ขอบดินที่ถมใหม่}

_{ผมเห็นที่ว่างแล้ว พรุ่งนี้จะเอาพริกหนุ่ม วอเตอร์เกร๊ท กับต้นว่านสาวหลงมาแปะไว้อีก}

_{อาบน้ำไปก็จะได้ชมการเจริญเติบโตของพืชผักเหล่านี้ไปด้วย}

_{ต้นไหนที่น้ำไหลไปไม่ถึงก็ช่วยรดให้เสียหน่อย}

_{แ ค่ นี้ ก็ เ ป็ น ก า ร ป ลู ก ผั ก ข อ ง ค น ขี้ เ กี ย จ สมบูรณ์แบบแล้วละครับ}

(จะนอนง่ายๆรึนอนยากๆก็ได้ แต่ อย่านอนใกล้คนหลายใจก็แล้วกัน)

_{· เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว คืนนี้เราจะปักหลักนอนกระต๊อบกันคนละหลัง ห่างกันพอเห็นไฟวับแวม ผมอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ ตะกี้แอบย่องไปหา เอาต้นฉบับโมเดลบุรีรัมย์ที่อิเละเขะขระไปให้ดู กับอีกส่วนหนึ่งที่ดรฝนช่วยแก้คำผิดให้ประมาณ30เรื่อง คุยกันแล้วว่าช่วงนี้เราจะช่วยกันปั่นเรื่องต้นฉบับให้แล้วเสร็จ โดยเฉพาะเรื่องโมเดลบุรีรัมย์ที่ค้างเติ่งมานาน ท่านอาจารย์สุเมธ ตันติเวชกุล เมตตาเขียนคำนิยมไว้ให้ตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว ทุนที่คิดว่าจะเป็นค่าพิมพ์จำเป็นต้องเอาไปสร้างกระต๊อบติดล้อ10หลังเสียก่อน เรื่องจึงยืดมาจนถึงวันนี้ ช่วงนี้ถ้าหายไปจากจอบ้าง ก็ไปยุ่งอยู่กับเรื่องต้นฉบับนี่แหละเธอ}

_{· มาเม๊าท์เรื่องคุณชายต่อดีกว่า เรื่องนี้ไม่ใช่จู่ๆจะเกิดปุ๊บป๊บเหมือนอีสาวใจแตกวิ่งตามหนุ่มปากหวานหรอกนะ ผมก็ไม่รู้ใจคุณชายว่าติดใจอะไรสวนป่านักหนา คุณชายเป็นใครก็ไม่รู้ได้ จากคนที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน แล้วประกายใจมันเกิดขึ้นตอนไหมก็ไม่ทราบ ความรักความผูกพันค่อยๆซึมลึกตามลำดับ คุณชายขับรถเบ็นซ์ขึ้นล่องสวนป่าปีละนับ10ครั้ง สำหรับคนอื่นอาจจะดูไม่แปลก แต่นี้หนุ่มเมืองกรุงทั้งแท่งที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรชนบทเลย ทั้งประสบการณ์ความคุ้นชินก็น้อยนิดเต็มที จะเรียกว่าสุดโต่งก็ไม่ใช่ จะว่าสุดขั้วก็ไม่เชิง มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น คุณชายหน้าที่การงานก็ดีเยี่ยม พันธกิจพันธการก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับนิยามของชนบทแม้แต่น้อย คนชายของผมนี่นะ เขาสารภาพเสมอๆว่า “ผมเป็นคุณหนูนะ” คุณหนูที่มากประสบการณ์ในหน้าที่การงานระดับCEO คุณวุฒิวัยวุฒิฐานะไม่เป็นสองรองใคร แต่สิ่งหนึ่งที่คนรู้จักตัวเป็นๆยอมรับก็คือ เขาเป็นคนที่มีน้ำใจและจิตใจดีงามมาก แถมขี้อายอีกต่างหาก แต่ถ้าให้วิจารณ์เรื่องอะไรละเธอเอ๋ย ใบมีดโกนเฉือนควับๆเลือดหยดติ๋งๆเชียวละ ทำให้คนไม่เข้าใจพ่ายรักไปก็ไม่น้อย ทั้งๆที่เหตุและผลก็เปี่ยมล้นนี่แหละ}

_{· เขาเป็นคนน่ารักที่คนนอกเข้าใจยาก จึงครองตัวครองตนโสดสนิทมาเท่าทุกวันนี้ สาวๆนับไม่ถ้วนอยากจะใช้นามสกุลของเขา ไอ่ละอ่อนขอนแก่นเคยเย้าว่า พี่คอนฯดูอบอุ่น ก็อยากจะบอกหนูละอ่อนว่า มีคำไหนที่ใช้แทนความรู้สึกมากกว่าอบอุ่นไหมละ คุณชายเขาละเอียดอ่อนเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นอย่างลึกซึ้ง ไม่ได้เลือกว่าเป็นใครยังไง ขอแต่เป็นคนที่รู้จัก จะเทใจดูแลแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆที่เราคาดไม่ถึง}

_{ระหว่างที่แม่บ้านกับป้าสอนไปช่วยจัดกระต๊อบให้}

_{ผมเดินไปดูความเรียบร้อย}

_{เห็นปูฟูกกางหมอนมุ้ง มีผ้าห่ม ผ้าขาวม้าให้}

_{เห็นแล้วก็ทำให้คิดได้ต่างๆนานา}

_{นี่ ถ้ า คุ ณ แ ม่ ม า เ ห็ น ลู ก ช า ย หั ว แ ก้ ว หั ว แ ห ว น อ ยู่ ใ น ส ภ า พ นี้}

_{คุ ณ แ ม่ จ ะ ว่ า ยั ง ไ ง น ะ}

_{คุณชายตอบนิ่มๆว่า “ โ ถ ลู ก ช า ย ฉั น ”}

_{· ­สวนป่าผ่านการต้อนรับผู้คนมามากมายทุกระดับตลอดระยะเวลายี่สิบกว่าปี คุณชายของเราเป็นคนต้นๆที่จัดให้อยู่ในกลุ่มคนสร้างตำนาน จ ะ ไ ม่ ตำ น า น ยั ง ไ ง ล ะ ค รั บ ในเมื่อคุณชายตัวเป็นๆไม่ใช่ในละครทีวี เรื่องราวที่ผ่านมาผมว่ามันมากกว่าตัวละครเสียอีก ผมหมายถึงว่าคนเขียนบทละครยังเขียนไม่ได้เท่าเรื่องจริง ปีก่อนโน้นคุณชายแบกจอบไปคนเดียวท่ามกลางอากาศร้อนยามบ่าย ไปถึงก็ขุดดินข้างถนนที่แข็งพอๆกับหิน เพื่อเอาดินมาถมหลุมกลางถนน คุณชายหายไปสองชั่วโมง กลับมาพร้อมกับด้ามจอบหัก ใจคอจะให้ผมซ่อมลิ่มใส่ให้แล้วจะไปลุยใหม่ แต่ก็นั่นแหละเธอ คุณชายเหมาะที่จะนั่งบริหารบริษัทมากกว่า ร่างกายไม่คุ้นชินไปบุ่มบ่ามออกกำลังก็ปวดราวระบมไปทั่วร่างกาย ยังดีที่มีผู้สันทดกรณีนวดให้ แต่ก็เดี๊ยงไปไม่น้อย}

_{คุณชายพิสูจน์ให้เห็นว่า เขาเป็นคนมีความตั้งใจสูงมาก}

_{งานอะไรที่มุ่งมั่นจะทุ่มเททำจนสุดกำลัง}

_{และสิ่งหนึ่งที่ผมประเมิน}

_{คุณชายมีร่างกายและจิตใจที่แข็งแรง}

_{ฟื้นจากการป่วยในระดับที่เป็นปกติเหมือนคนทั่วไป}

_{ที่อาจจะวูบไปบ้างเป็นเพราะคุณชายพักผ่อนไม่เพียงพอต่างหาก}

_{แต่ละคืนนอนน้อยมาก หมกอยู่ในห้องทำงานค้นคว้าใช้สมอง}

_{ไม่ค่อยได้ออกมาเจอสายลมแลแสงแดด}

_{ชีวิตคุณชายอยู่ในสภาพที่มีความพร้อมตลอดมา}

_{ทำอะไรก็สำเร็จก้าวหน้าในอัตราพุ่งกระฉูด}

_{· ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณชายจึงเลือกที่จะลาออกจากงานที่คนทั้งโลกก็ใฝ่ฝันหา มาเป็นชาวป่านอนกระต๊อบ เปล่าเปลี่ยวเดี่ยวโดดอยู่คนเดียวในท่ามกลางความมืดสลัวของผืนป่าแห่งนี้ มีสักกี่คนที่เลือกทางเดินชีวิตจากสูงสุดลงมาติดดิน ผมสังเกตประกายตาและรอยยิ้มแต่เช้าแล้ว ดูคุณชายมีความสุขมาก คุยกับป้าสอนกับแม่หวีหน้าระรื่น คุณชายมองเห็นความสุขซ่อนอยู่ตรงไหนหนอ ทำไมดูปลาบปลื้มเหลือเกิน}

_{· ในความยากลำบากก็มีความสุขรึ}

_{· ในชีวิตของคนเราต้องการอะไรสักเท่าไหร่}

_{· ในความคิดคำนึงเราตั้งเป้าประสงค์ไว้อย่างไร}

_{· ในหัวจิตหัวใจของคุณชายเป็นยังไงนะ}

_{วันนี้คุณชายมาขอแบ่งงานทำ งานออกกำลังก็มีตั้งแต่รดน้ำต้นไม้ ปลูกผักปลูกมันเลือด ตัดหญ้า ดูแลคนงานซ่อมเตาถ่านให้เป็นบ้านพักใต้ดิน มีงานอัดอิฐซีเมนต์ตัวหนอน ให้คำปรึกษาเรื่องสร้างบ้านติดล้อ วางแผนเรื่องพลังงาน เล่าให้ผมฟังว่าจะทดลองทำแอร์แบบพิเศษใช้เอง รวมทั้งการทำบ้านโดม ทำสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ ผมเพิ่งซื้อไอพ็อทซัมซุงรุ่นล่ามา ใช้ก็บ่เป็น ก็จะอาศัยคุณชายนี่แหละสอนๆๆๆเรื่องคอมพิวเตอร์ให้ สงสัยอะไรก็มีที่ถาม มันเด็ดสาระตี่ยังกะอะไรดีเธอเอ๊ย}

_{ความคิดความคันคงจะเต็มสมอง}

_{แ ย้ ม ๆ ใ ห้ ฟั ง ถึ ง กั บ ข น า ด จ ะ อ ยู่ ค น เ ดี ย ว ใ ห้ ไ ด้}

_{นั้นก็หมายความว่า จะ ฝึ ก หั ด หุ ง ช้ า ว ทำ กั บ ข้ า ว กิ น เ อ ง}

_{พ ลั ง ใ จ นั้ น ท ะ ลุ ท ะ ล ว ง ยิ่ ง นั ก}

_{· ที่ผมเขียนถึงคุณชายเป็นคุ้งเป็นแควไม่ใช่อะไรหรอก ผม จ ะ เ อ า บ ท นี้ ปิ ด เ รื่ อ ง โ ม เ ด ล บุ รี รั ม ย์ ใ น ฉ บั บ นี้ เพราะนับแต่นี้ไปคุณชายก็จะมีบทบาทสำคัญ ในการที่จะก่อร่างสร้างชีวิตใหม่ให้กับสวนป่า ผมทำหน้าที่สร้างต้นทุนธรรมชาติไว้ให้ระดับหนึ่งแล้ว ต่อไปคุณชายก็จะรับไม้ต่อ ผ ม เ ชื่ อ แ น่ ว่ า ต่ อ นี้ ไ ป มั น ส์ พ ะ ย ะ ค่ ะ ใ น เ มื่ อ ค น ไ ม่ ธ ร ร ม ด า ม า ทำ เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า ใ ห้ เ ป็ น เ รื่ อ ง พิ เ ศ ษ อะ ไ ร ๆ ก็ เ กิ ด ขึ้ น ไ ด้ ทั้ ง นั้ น}

_{· มีคนวิพากษ์คุณชายของผมตรงๆว่า เรื่องอื่นๆคุณชายประสบผลสำเร็จ แต่ทำไม่ได้คือการหาคู่ ไม่แต่งงาน คุณชายรักใครยากรึ เรื่องนี้คิดให้ตายก็ไม่กระจ่างหรอกนะเธอ เ ร า ม า ร อ ลุ้ น ดี ก ว่ า ว่าจะมีสาวสวยมากฝีมือคนไหน จะฝ่าด่านอรหันต์มาคว้าหัวใจของคุณชายสำเร็จ}

_{น อ ก จ า ก ส ว น ป่ า แ ห่ ง นี้ เ ป็ น ร า ง วั ล แ ล้ ว}

_{ยั ง มี แ ห ว น เ พ ช ร เ ม็ ด เ ป้ ง ไ ป ป ร ะ ดั บ นิ้ ว น า ง ด้ ว ย น ะ เ ธ อ}

_{:: หมายเหตุ บทความนี้เป็นบทปิดต้นฉบับ หนังสือโมเด็ลบุรีรัมย์}

« « Prev : อยากจะอบหัวใจเธอจังเลย

Next : บทนำ โมเดลบุรีรัมย์ » »