ลานสวนป่า

_{ไปบางกอกเที่ยวนี้ มีภารกิจไปหลายวันไปหลายที จึงหอบสิ่งของไปมากมีเหมือนบ้าหอบฟาง ข้ามไปลาวเจออะไรแปลกๆก็ซื้อมา ไปโม้ที่กฟผ ก็ได้หนังสือและของที่ระลึกแถมมาอีก จะกลับพี่แต๋วยังฝากขนมนมเนยและเสื้อลายนายฮ้อยมาให้อีก กระเป๋าสองใบโตจึงมีน้ำหนักไม่เบา ถึงจะมีล้อลากแต่ตอนที่ขึ้นลงรถแทกซี่ก็ต้องหิ้วอยู่ดี บางทีความรีบร้อนก็ยกสัมภาระแบบไม่ระวัง ลื ม ตั ว นึ ก ว่ า ยั ง เ ป็ น ห นุ่ ม รุ่ น ก ร ะ เ ต๊ า ะ เ ห มื อ น เ มื่ อ ก่ อ น ช่วงที่นั่งรถทัวร์รู้สึกชาที่ปลายนิ้วก้อย แล้วปวดแปล๊บตามท้องแขนขึ้นมาจนถึงหัวไหล่ มาถึงบ้านมีอาการหมดแฮงผสมเข้าไปอีก}

_{โฉมยงถามว่า ไปทำอะไรที่บางกอกจึงสะโหลสะเหลขนาดนี้}

_{ก็ไม่ได้ทำอะไรนักหนา แต่มันถึงเวลาจะเดี๊ยงละมั๊ง}

_{เธอกุลีกุจอหายามานวดมาทาตามมีตามเกิด}

_{มันก็ไม่หาย ปวดได้ปวดไป ผมไม่กินยาแก้ปวดอยู่แล้ว}

_·

_{บายวันนี้ชวนกันเข้าตลาด ไปให้หมอนวดลองขยำเส้นเอ็นตามตำรานวดคลายเครียด หมอเขาก็นวดดีนะ ถ้าไม่มีเรื่องปวดร้าวระบมมาก่อน คงจะนอนเพลินให้นวดสบายๆ แต่อาการนี้นวดก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้ ทนไม่ไหวจึงกินยาแก้ปวดสองเม็ด ค่อยยังชั่วแหะ ตอนเย็น ดอกเตอร์ฝนโทรมาถามอาการ แล้วแนะนำวิธีดัดแขนคอตามหลักกายวิภาคศาสตร์ที่เธอเป็นอาจารย์ด้านนี้ ก็รู้สึกดีขึ้น คงจะพอนอนได้ไม่ทรมานเหมือนคืนที่ผ่านมา แต่ วรรคสุดท้ายก่อนจะจากจร อาจารย์ฝนแนะนำให้ไปหาหมอที่โรงพยาบาล คงขอดูอาการคืนนี้ก่อน จะไปหาหมอหรือจะหนีหน้าหมอ}

_{หลังจากนวดเสร็จแล้ว ทั้งๆที่ไม่ค่อยปกติ แต่ก็รับปากกับสำนักงานจังหวัดว่าจะไปพบปลัดอาวุโส เพื่อกรอกรายการอะไรสักอย่างประกอบการรับรางวัล ผมก็จำไม่ได้ว่าเป็นรางวัลอะไร ทำไมถึงจะต้องเดินทางมากรอกรายละเอียดด้วย ส่งไปให้เราอ่านแล้วกรอกเองไม่ได้รึ ต่อรองแล้วไม่สำเร็จ เขายืนยันว่าต้องมากรอกหลักฐานกับปลัดอาเภออาวุโส จะไม่รับก็เกรงใจ ให้มาก็มา}

_{ม า นั่ ง ร อ เ กื อ บ ชั่ ว โ ม ง}

_{ถามเด็กที่นั่งข้างๆบอกว่า ท่านพักกลางวันยังไม่ขึ้นมา}

_{เอ้า ไ ห น ๆ ม า ร อ ห น่ อ ย ก็ แ ล้ ว กั น}

_{มีปลัดท่านหนึ่งรู้จักกันเดินมาทัก เ ฮี ย ม า ทำ ไ ม}

_{ก็บอกว่า สำ นั ก ง า น จั ง ห วั ด ใ ห้ ม า ก ร อ ก ห ลั ก ฐ า น บ้ า อ ะ ไ ร ก็ ไ ม่ รู้}

_{นั่งๆรอๆๆ เห็นท่าไม่ดี ก ลั บ บ้ า น ดี ก ว่ า}

_{รางวัลซังกะบ๊วยอะไรก็ไม่รู้ !}

_{ที่ รั บ ๆ ม า ก็ ก อ ง เ ต็ ม ตู้}

_{ใ ห้ เ ข า ไ ป แ จ ก ค น ที่ อ ย า ก ไ ด้ ดี ก ว่ า}

• _{ทำความดีไม่ต้องมีรางวัลอะไรหรอก ใ ช่ไ ห ม ล ะ เ ธ อ}
• _{ทำดี ก็ได้ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องมีคนมาบอกหรอกนะ ใ ช่ ไ ห ม ล ะ เ ธ อ}
• _{ทำอะไรก็รู้แก่ใจตนเองดีอยู่แล้ว ใ ช่ ไ ห ม ล ะ เ ธ อ}
• _{ทำดีเพื่อหวังรางวัลมันก็ท่าจะบ้า ใ ช่ ไ ห ม ล ะ เ ธ อ}
• _{ยิ่งบอกว่าให้ไปกรอกผลงานทำดีก็ยิ่งบ้าหนักเข้าไปอีก ใ ช่ ไ ห ม ล ะ เ ธ อ}

_{สรุปว่า ไม่เอาโว้ยยย ขออยู่ป่าเงียบๆดีกว่า ?}

“ถ้าหวังตั้งอยู่ในความสงบ  อย่าอยากดัง” ! อิ อิ

_{จะเอายังไงกับภัยพิบัติ}

_{· พิษภัย เภทภัย ภัยพิบัติ ภัยวิบัติ สารพัดภัย แวะเวียนมาเยี่ยมเราบ่อยขึ้น สาเหตุเพราะมนุษย์เราไปนี่แหละไปทำลายความปกติของธรรมชาติ เมื่อสภาพสมดุลของโลกเสียหาย กลไกของระบบธรรมชาติได้รับผลกระทบ ความเป็นปกติก็ต้องแปรเปลี่ยนเป็นธรรมดา และส่วนมากก็เป็นไปทางลบมากว่า สองสามปีมานี้อากาศผิดปกติทั่วประเทศอย่างเห็น เป็นไปได้ไงครับ ที่อีสานอากาศจะเย็นสบายกว่าเชียงใหม่ ภาคเหนือทั้งหมดทุกรมด้วยควันไฟป่าปีละสองเดือน รู้ทั้งรู้ที่เห็นตำตาก็แก้ไขอะไรไม่ได้}

_{แ ล้ ว สิ่ ง ที่ ซุ ก ซ่ อ น อ ยู่ น อ ก ส า ย ต า จะเป็นยังไง}

_{มันจะไม่บูดเน่าแล้วบูดเน่าอีกรึครับ}

_{เรื่องพวกนี้พูดไปคนก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่}

_{ขนาดปีที่แล้วเจอน้ำท่วมแทบตาเหลือกก็ยังอยู่อย่างประมาทกันต่อไป
อย่าเชื่อ นักการเมืองกระล่อนจะช่วยดูแลอะไรเราได้}

_{แผนงานป้องกันภัยต่างๆก็ทำแบบเด็กอมมือ}

_{ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนั่นแหละดีที่สุด}

_{· ช่วงสามสี่เดือนที่ผ่านมา ผมออกจากลานปัญญามาจีบสาวๆสนุกสนาน ต่อไปนี้ก็จะกลับเข้าบ้านแล้วครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ยังไงๆก็จะโพสต์ข้อความโยงมาถึงเฟสบุกส์อยู่ดี แต่เนื้อหาอาจจะเปลี่ยนไปบ้าง คงจะเข้าสู่กระบวนการของหมู่บ้านโลกเป็นหลัก ถ้าใครติดตามอ่าน”ลานซักล้าง” จะเห็นว่าคอนดรั๊กเตอร์ ทำการบ้านรอมาเป็นระยะๆ วันนี้เดินมาถึงหมู่บ้านโลกตอนที่ หก แล้วนะเธอ}

_{· คอนดรั๊กเตอร์ เขาจะทำเรื่องหลักการ ส่วนข้าน้อยจะทำเรื่องกระบวนการ ถ้าสนใจก็เข้าไปอ่านลานปัญญา คอนดรั๊กเตอร์ พูดถึงภาพรวมของการเกิดภัยพิบัติ ถ้าเรายังสนิมสร้อยอยู่อย่างนี้ คงจะช่วยตัวเองได้น้อย ปกติภัยที่ว่านี้มันก็เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาแล้วละครับ เพียงแต่เราไม่ใส่ใจกันอย่างจริงจัง เมื่อไม่กี่เดือนมานี้ภาคเหนือทั้งหมดถูกรมด้วยไฟไหม้ป่าอย่างที่เกริ่นนำ ต่อมาอากาศร้อนแล้งมหาโหด ลำปาง สี่สิบกว่าองศา ถามว่า มีใครแก้ไขเรื่องนี้อย่างเป็นรูปธรรมได้รือไม่ เจ้าภาพอยู่ที่ไหน คนรับผิดชอบมีหน้าตาอย่างไร}

_{สุดท้ายก็ได้คำตอบว่า “มั น ก็ แ ค่ นั้ น แ ห ล ะ ต๋ อ ย ”}

_{สังคมไทยอยู่กันอย่างลูบหน้าปะจมูก สนุกกับการกลบข่าวไปวันๆ อ้าว! เมื่อรู้แล้วจะทำยังไงละ หมู่บ้านโลกก็เดินหน้าต่อไปทุกวัน เมื่อเร็วๆนี้การไฟฟ้าฝ่ายผลิตส่งเครื่องอบพลังงานแสงอาทิตย์มาให้ ผมก็นึกว่าเครื่องเล็กๆ ที่ไหนได้ มันเพียงพอที่จะนำมาศึกษาเรื่องความมั่นคงด้านอาหารอย่างดีเลยละครับ เมื่อคืนโฉมยังมาบีบนวดหัวไหล่ให้ สงสัยจะเกิดจากการสะพายกระเป๋าหนักผิดท่า ตอนนี้หัวไหล่ทั้งซีกยังบ่มีแฮง เพลียๆยังไงไม่รู้นะครับ ข น า ด อ ยู่ ใ ก ล้ ชิ ด กั บ ค น รู้ ใ จ ก็ ยั ง ไ ม่ ก ร ะ เ ตื้ อ ง เออ ไม่รู้จะทำยังไงดี วันนี้จะลองนวดครีมที่ผลิตจากลำไย ถ้าหายเธอเอ๋ย จะกระดี๊กระด๊าไปได้อีกนาน}

_{โฉมยงได้ของถูกใจ เล่าให้ฟังว่าจะเอาสมุนไพรมาอบมาทดลอง เมื่อก่อนลูกมะกรูดหล่นทิ้งเต็มพื้น เก็บมาบดปั่นทำครีมอาบน้ำบ้าง บำรุงผิวบ้าง แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เขาจะลองเอามาอบแห้งแล้วบดๆๆๆ เอาไปทดลองเรื่องอื่นๆได้กว้างขวางขึ้น}

_{ส่วนผมก็คิดในมุมผม}

_{-ช่วงที่ผักออกเยอะๆผมจะเอามานึ่งแล้วส่งเข้าไปอบแห้ง เก็บไว้ในรูปของการถนอมอาหาร}

-_{ช่วงที่ขุดมันเลือด เผือก เยอะๆก็จะเอามาแปรรูป อบแห้ง บดๆๆเก็บไว้ในรูปแป้ง}

-_{ช่วงที่ผลไม้ออกเยอะๆ เสาวรส มะม่วง ขนุน กล้วย ก็จะลองอบแห้งไว้}

_{-ช่วงที่เมล็ดธัญพืชออกมากๆ ถั่วพู ทานตะวัน ถั่วเขียว ก็จะเอามาอบๆ เก็บไว้}

_{-ช่วงที่มีเนื้อสัตว์ ปลา ทำเนื้อแดดเดียว ก็จะลองทำแบบหลายๆแดด}

-_{ช่วงที่มีสมุนไพรออกมามากๆ ก็จะเอามาอบๆๆและอบให้แห้ง ทำชา ทำประคบ ใส่แค๊ปซูล ก็ว่ากันไป}

_{เรื่องเหล่านี้เรายังต้องเรียนรู้อีกมาก}

_{ท่านผู้สันทัดกรณี จ ะ อุ ป ก า ร ะ ค ว า ม รู้ ก็ เ ชิ ญ เ ล ย น ะ ค รั บ}

_{· ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็คิดในแง่ของการเตรียมภัยพิบัติ ถ้ามันไม่เกิดขึ้นกับตัวเราเอง แต่มันไปเกิดขึ้นกับพื้นที่ของญาติผม คนที่ผมรัก ผมก็จะส่งของพวกอาหารกึ่งสำเร็จรูปเหล่านี้แหละไปปลอบใจเธอ ช่วยเหลือเธอให้เขยื้อนปัญหาได้สะดวกใจยิ่งขึ้น หรือถ้าเรามีมากๆเราก็ยังจะส่งไปช่วยที่อื่นได้อีก}

_{ถามว่า ถ้าเกิดภัยพิบัติมาอีกรอบ เราจะแก้ปัญหาหลักๆกันอย่างไร}

_{ด้านอาหาร ด้านพลังงาน สิ่งอุปโภคบริโภค ได้คำตอบแล้วหรือยัง}

_{คอนดรั๊กเตอร์ ฉุกคิดว่า ถึ ง ส ว น ป่ า จ ะ เ ต รี ย ม ก า ร อ ะ ไ ร ๆ ไ ว้ ดี}

_{แต่คณะญาติไม่สามารถเดินทางมาถึงได้หรอก}

_{น้ำท่วม สะพานพัง ถนนขาด ไปมาหากันไม่ได้จะทำยังไง!!!!}

_{โธ่! จะยากอะไรละครับ}

_{คอนฯก็ควักกระเป๋าซื้อ เ ฮ ลิ ค อ ป เ ต อ ร์ ไ ว้ สั ก ลำ}

_{ถึงเวลาก็ขนพวกเรา บิ น ขึ้ น พั บ พั บ พั บ}

_{อ ย่ า ลื ม เ รี ย ก ไ อ่ แ ห้ ว ติ ด ม า ด้ ว ย ก็ แ ล้ ว กั น}

_{เดี๋ยวไม่มีคนคั้นน้ำเสาวรสให้ชิม}

_{แคว๊กๆ}