พระอาจารย์Handyใจดีต่อผมสม่ำเสมอ วันนี้ส่งหนังสือรวมบทกวี “ใต้ฟ้ากะลาครอบ” ของท่านอาจารย์จุมพล วัฒน์บุณย์ ที่ได้สั่งสมบทกวีที่เขียนไว้ยาวนาน เอามาพิมพ์รวมเล่มเป็นอนุสรณ์เนื่องในวาระที่ท่านอาจารย์เกษียณราชการ มหาวิทยาลัยราชภัฎสุราษฎร์ธานีเป็นเจ้าภาพจัดพิมพ์หนังสือเล่มนี้ขึ้นมา เป็นกรณีตัวอย่างของการอำลาที่สมประโยชน์ต่อสังคมอย่างยิ่ง อธิบายโดยไม่ต้องอธิบายถึงความรักของผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขในชายคาเดียวกัน ผมขออนุญาตร่วมชื่นชมและคำนับมาในโอกาสนี้ด้วย
ขออนุญาตกวนใจได้ไหมครับ
หมู่นี้นอกจากฝนจะเทมาจนน้ำเจิ่งนองแล้ว
งานหลวงงานราษฎร์ก็เข้ามาตรึม
ดร.อมรวิชช์ นาครทรรพ
ผู้อำนวยการสถาบันรามจิตติ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
โทรศัพท์มาขอให้คัดสมาชิกแซ่เฮ
ที่ทำงานเกี่ยวข้องด้านส่งเสริมและพัฒนาวิถีชนบทไท
ขอให้คัดรายชื่อท่านผู้สันทัดกรณีทั่วประเทศ
เพื่อที่สถาบันฯจะชวนมาขยายแนวคิดในการฟื้นฟูสังคมชนบท
(อึ่งอ่างออกมาเล่นน้ำร้องเพลงในสวนป่า)
ตื่นมากลางดึก
เสียงฝนเทลงมายังกับฟ้ารั่ว
ตกเอาๆ ..อึ่งอ่างร้องจนเจ็บคอ
ตกทุกวัน ก็ร้องทุกวัน
จะตื่นมาฟังเสียงฝนเฉยๆยังงั้นรึ
นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เหงาใจ
นักเลงบล็อกไม่เขียนอะไรก็ใช่ที่
มานั่งย้อนความหลังเรื่องน้ำดีกว่า อิอิ
