ลานสวนป่า

พระอาจารย์Handyใจดีต่อผมสม่ำเสมอ วันนี้ส่งหนังสือรวมบทกวี “ใต้ฟ้ากะลาครอบ” ของท่านอาจารย์จุมพล วัฒน์บุณย์ ที่ได้สั่งสมบทกวีที่เขียนไว้ยาวนาน เอามาพิมพ์รวมเล่มเป็นอนุสรณ์เนื่องในวาระที่ท่านอาจารย์เกษียณราชการ มหาวิทยาลัยราชภัฎสุราษฎร์ธานีเป็นเจ้าภาพจัดพิมพ์หนังสือเล่มนี้ขึ้นมา เป็นกรณีตัวอย่างของการอำลาที่สมประโยชน์ต่อสังคมอย่างยิ่ง อธิบายโดยไม่ต้องอธิบายถึงความรักของผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขในชายคาเดียวกัน ผมขออนุญาตร่วมชื่นชมและคำนับมาในโอกาสนี้ด้วย

ท่านอาจารย์กรุณาเซ็นมอบให้>> ไม่เคยเห็นแต่ “รู้รัก-รู้จักกัน” ความประทับใจปรากฏอยู่ในลีลากวี ท่านทำหน้าที่ครูอยู่ทุกอณู ตัวอักษรที่โลดแล่นอยู่ในหน้ากระดาษ บ่งบอกว่า>> นี่แหละครู คิดอย่างครู เขียนอย่างครู และสอนแบบไม่สอนตามสไตล์ชั้นครู ใครได้เป็นลูกศิษย์ของครูนับว่าโชคดีที่สุดในโลก ส่วนคนไกลที่ได้รู้จักครูนับเป็นวาสนา

นักเลงกลอนนอนหง่าวเปลืองข้าวสุก

ไม่สนุกกับการจารอักษร

แต่อาจารย์จุมพลคนเขียนกลอน

ได้สืบสอนสั่งสมความคมคาย

· อันใดย้ำแก้มแม่ง ผงผาย

สมเสร็จหรือหมีควาย ลอบกล้ำ

ผิวชนแต่จักราย ยังย่าน

อิหยังบังอาจย้ำ ยอกเนื้อเรียมสยอง

เขียนในร้านรังนกแท้ที่หาดใหญ่

(ขณะที่กินรังนกเทียม)

อิ อิ จริงๆเลยอาจารย์

« « Prev : โยนหินทับเท้า

Next : กุลาสะอื้น » »