ลานสวนป่า

เฮ้อ..กว่าจะหาเจอที่เหมาะๆให้ตัวเองเวลาก็ผ่านเลยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ลูกน้องช่วยกันขุดดินพูนข้างผนังหลังบ้านเรือนเล็กใต้ชายคา เพื่อไม่ให้น้ำฝนไหลซึมเข้าฐานบ้านทำให้เกิดความชื้น ดินที่ขุดสูงกว่าพื้นทั่วไปประมาณ 1 คืบ กว้างประมาณ2เมตร ยาวเท่าตัวบ้าน มุมด้านซ้ายติดรากต้นเหรียง เยื้องมาหน่อยมีต้นลำดวน และต้นหอมหมื่นปีที่เพิ่งจะลงดินปลูก มองไปข้างหน้าเป็นแปลงผักที่ปรับปรุงใหม่ มองไปมองมาชักเข้าท่าแฮะ ถ้าเราจะปรับดินให้แน่นและเสมอกันแล้วปูด้วยอิฐแดง เราก็จะได้มุมส่วนตัวที่เอาเก้าอี้ฮ่องเต้มาวางนอนอ่านหนังสือ ภายในบริเวณที่อยู่ท่ามกลางสวนผักและต้นไม้นานา เพื่อเสริมบรรยากาศให้พิลาศพิไลก็ปลูกว่านสาวหลงอีกแถวหนึ่งด้านหน้า เจ้าว่านชนิดนี้จะมีกลิ่นสาวหลงหรือเปล่าไม่รู้นะโชยออกมาจากต่อมทางใบ สรุปว่าผมหาเจอแล้วมุมตัวเองแล้ว มีเนื้อที่ขนาดกว้าง 2×8เมตร นั่งๆนอนๆเอกเขนกคนเดียวคงสบายๆ จะมีชุดรับแขกเล็กๆที่ทำจากต้นตาลมาวาง ต่อปลักไฟไว้เสียบกระติกน้ำร้อน แค่นี้ก็มีที่นั่งๆนอนๆและคุยกับต้นไม้ใบหญ้าแถมยังรับแขก2-4คนกันเองได้อย่างลงตัว..ใครที่เคยมามุมนี้จะมีสมุดเยี่ยมให้ลงชื่อไว้ เผื่อกลับไปจะมีไอเดียต่อยอดออกไปอีก

ถ้ามองจากมุมที่ว่านี้ เราจะเห็นความเจริญงอกงามของผักและต้นไม้ชนิดต่างๆทุกวัน

นั่งๆนอนเบื่อก็ลุกเดินไปดายหญ้าใส่ปุ๋ยเปิดสปริงเกอร์รดน้ำ

เดินพิจารณาต้นโน้นต้นนี้เหมือนที่ครูอารามเล่าเรื่องดอกทุเรียน

คนปลูกต้นไม้น่าจะมีเรื่องมาให้ดีใจคล้ายๆกัน

เรียกว่า..กลุ่มความสุขทางใจอย่างเดียวกันจะได้ไหม? อ่านต่อ »