ลานสวนป่า

วันนี้อาเหลียง กับ อาหยง ย่องมาเยี่ยมถึง 814

หลังจากสนทนาพาทีพอหอมปากคอมคอ กะว่าจะชวนกันไปดวลสะเต๊ก เดินออกจากประตูอาคาร 3 ก้าว สะดุ้งโหยง กับเสียงแตรดังลั่น หันไปมองเอ๊ะ! นี่มันแห้วศรีตัวเป็นๆเลยนะ จึงชวนกันเดินไปที่ร้านอาหาร อ้าว!ร้านยังไม่เปิด รีบกุลีกุจอเปิดประตูรถไปนั่งป๋อหลอ กะว่าจะไปร้านไก่ตะกร้า จวนจะถึงหน้าร้าน อาเหลียงอยากจะซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์ แห้วศรีหัวไวใจก้าวกระโดด หักพวงมาลัยแว๊บ บอกพวกเราว่า..ไปเซียร์รังสิต ซื้อเลยๆๆ จะรอช้าทำไม ว่าแล้วก็บึ่งรถขึ้นสะพานลอย ระหว่างทางแห้วก็โทรถามทางกับใครก็ไม่รู้ รายงานกันเป็นระยะๆ แต่แล้วก็พลาดจนได้ แห้วขับรถแถมเราไปหลายป้าย อ่านต่อ »

: โจทย์

จากหนึ่งเป็นสาย…เรียงรายเส้นทาง…จดหมายน้อยสู่ท่านครูบาและคุณรอกอด และขอแจ้งให้พี่น้องชาวเฮทราบข่าวค่า เริ่มต้นจากขอความกรุณาครูบาไปบรรยายให้นักศึกปริญญาโทสาขาวิชาการผดุงครรภ์ขั้นสูงฟัง บอกให้นักศึกษาทำการบ้านโดยอ่านบันทึกของครูบา คุณรอกอด พี่บางทราย ป้าจุ๋ม หมอเจ๊ ครูอึ่ง น้องเบิร์ด ครูอาราม และท่าน ๆ บนลาน ที่คาดว่าจะไปร่วมด้วยช่วยกัน…โชว์หน้าตาลาน และหน้าตาคนในลานให้ดูเป็นน้ำจิ้ม จากนั้นก็พบว่าสาขาวิชาอื่นขอมาฟังด้วย และพบอีกว่า อ่านต่อ »

อยู่คอนโดอย่านิ่งดูดาย ถ้าเป็นไปได้ควรศึกษาดูงาน

ท่านรอกอดมารับไปดูงาน 36 ปีกรมวิชาการเกษตร

เป็นนิทรรศการที่น่าสนใจและสำคัญยิ่ง

เพราะกรมกองนี้มีผลงานที่มากมายก่ายกอง

ปีนี้ถือเป็นปีพิเศษ ของคุณป้าแห่งชาติเกษียณด้วย

เลยจัดการแสดงเสียใหญ่โตที่เมืองทองธานี

หลังจากหาที่จอดรถได้ ก็เดินเข้าไปในงาน

ผ่านร้านขายเย็นตาโฟก็เกิดอาการจ๊อก ๆ เล็กน้อย

เลยชวนกันเสาะอาหารใส่ท้องเสียก่อน

อ่านต่อ »

>> เรื่องการศึกษาไม่ว่าจะดูมุมไหน กลายเป็นหนังเรื่องยาวที่น่าเห็นใจ แต่ก็มิรู้ว่าจะจัดการให้ดีขึ้นเร็วขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อมันยุ่งอย่างกับลิงแกะแห แต่เมื่อมีภาระหน้าที่เกี่ยวข้องก็ต้องพิจารณาไปตามเนื้อผ้า ได้รับหนังสือโครงการศึกษาสภาพการศึกษาไทยในอนาคต 10-20 ปี เป็นรายงานการศึกษา สภาพปัจจุบัน ปัญหา และแนวโน้มบริบทการเปลี่ยนแปลงสังคมโลกและสังคมไทยภายใต้กระแสโลกาภิวัฒน์ มีหลายหมวด 6-7 เล่ม จะเอาไปฝากครูอึ่งอ่านแล้วเก็บไว้ที่โรงเรียนมงคลวิทยาดีกว่า อิ อิ อ่านต่อ »

>> ความเป็นเด็กบ้านนอกไกลปืนเที่ยง ทำให้การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆเป็นไปได้น้อยและช้ามาก แต่จุดดีก็คือเรื่องใหม่ๆที่เข้ามาให้รู้ เป็นไปแบบช้าๆ จึงตื่นตาตื่นใจในสิ่งละอันพันละน้อย เกิดความประทับใจกว่าเด็กในเมืองหรือเปล่าผมไม่รู้นะครับ อ่านต่อ »