เร่งร้อนหรือเร่งรีบ

อ่าน: 1779

ความเจริญนำมาซึ่งความสะดวกดูสบาย แต่ก็ไม่เสมอไปหรอกนะเธอ เรื่องผันผวนกวนใจยังเกิดขึ้นทับซ้อนมากมาย เรามียานพาหนะวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็มาติดแหง๊กอยู่ตามสี่แยกไฟแดง แม้แต่ ท า ง ด่ ว น บางเวลาก็เป็น ท า ง เ ดี้ ย ง ยิ่งอีตอนฝนตกด้วยแล้ว ถ้าเป็นบ้านนอกเปิดประตูไปจับกบเขียดได้เลยเชียวแหละ เจอเข้าอย่างนี้ ต่อให้วิ่งเร็วแค่ไหนก็ยัง แ พ้ เ ต่ า

ความเปลี่ยนแห่งยุคสมัย มันปรับเปลี่ยนไปทั้งระบบ มีการเดินทางด้วยรถไฟใต้ดิน อีกหน่อยก็จะมีรถไฟหัวกระสุน เครื่องบินมีบริการมากขึ้น แต่เชื่อเถอะ ยังไงๆก็ยังมีคนตกรถตกรุ่นอยู่วันยังค่ำ การกระหืดกระหอบไปให้ทันตารางการเดินทางเป็นตัวบีบเรื่องเวลา ซึ่งต่างจากสมัยที่เราใช้จักรยาน-ขี่ม้า-เดินเท้า-ลงเรือพาย-หรือแม้แต่ขี่เกวียน สมัยนั้นไม่มีหรอกนะที่จะติดไฟแดง ไปได้เรื่อยๆเหนื่อยก็พัก เรื่องที่พักอาศัยก็มีส่วนที่จะต้องบริหารจัดการอย่างมาก ท่านที่อยู่ไกลๆจะเดินทางยังไงละครับท่ามกลางจราจลจราจรอย่างนี้ื นั่งรถติดนานๆทรมานสิ้นดี กลับถึงบ้านก็อ่อนระโหยคอพับคออ่อน จะมีกระจิตกระใจที่ไหนมาทำการบ้าน-การเรือน-การเตียง สุดท้ายก็มีชีวิตอยู่อย่างแกนๆ อาศัยความเคยชินก็ถูลู่ถูกังกันไปอย่างน่าเวทนา

อ่านต่อ »


วิชาการป่าไม้เพื่อประชาชน

อ่าน: 1701

บ้านเมืองเรามีสถาบัน-องค์กร-หน่วยงานทางวิชาการมากมาย ทุกฝ่ายมีผลงานด้านการค้นคว้าวิชาการกันทุกปี หลายโครงการตั้งเป้าหมายไปที่การช่วยเหลือสังคมและประชาชน เพียงแต่รูปแบบการขยายผลอาจจะทำแตกต่างกันไป บางส่วนก็ทำเสงี่ยมหงิม ทดลองและวิจัยมาแล้วก็พิมพ์เอกสารไปเก็บไว้ในหิ้ง ดังที่่กระแน๊ะกระแหนกันว่าวิจัยฝุ่น ถ้าทุกชุดวิจัยนำเสนอผลการดำเนินงานอย่างเป็นรูปธรรม นอกจากจะจัดประชุมวิชาการประจำปีแล้ว ควรคิดว่า..แล้วยังไงต่อ หัวใจอยู่ที่จะต่อแต้มความรู้สู่การพัฒนาให้แก่บ้าานเมืองเราอย่างไร ไม่อย่างนั้นเราก็จะมีผลงานวิชาการที่แห้งๆเทื่อๆ มันน่าเสียดายนัก

ช่วยๆกันคิดช่วยกันมองด้วยนะครับว่า..จะขายความคิดอย่างไร เมื่อวานนี้กรมป่าไม้เปิดการประชุมวิชาการป่าไม้ ประจำปี 2554 ในฐานะผู้ที่เกี่ยวข้องและคุ้นเคยกับกรมป่าไม้มายาวนาน ได้รับประโยชน์-ได้เรียนรู้จากนักวิชาการป่าไม่มาก็ไม่น้อย คนปลูกป่าก็ต้องแสวงหาความรู้ในงานที่เกี่ยวข้องสิครับ กรมป่าไม้เคยเสนอชื่อผู้เขียนเป็น “เกษตรกรดีเด่นแห่งชาติ สาขาปลูกสร้างสวนป่า” และรับรางวัลจากFAO. ในฐานะผู้สร้างฟาร์มต้นไม้ ในวันอาหารโลก ตั้งแต่ปีมะโว้แล้วละครับ ผมนั้นถือได้ว่าเป็นก้นหม้อของกรมป่าไม้ได้เลยละครับทุกวันนี้ก็ยังมีงานอบรม-งานวิจัย-งานเสนอหน้า ร่วมกันอยู่พอประมาณ ที่มาบางกอกเที่ยวนี้ก็เกี่ยวข้องกับการประชุมวิชาการนี่ละครับ

อ่านต่อ »


ศึกษาศาสตร์สุโขทัยธรรมาธิราชบุกสวนป่า

อ่าน: 1586

(อาคันตุกะชาวสุโขทัยธรรมาธิราชมาเยือนมหาชีวาลัยอีสาน)

ช่วงเช้าฝนปรอยๆ อากาศเย็นชื้นสบายๆ  พระอาทิตย์ถือโอกาสพักผ่อนเพิ่มอีกวันหนึ่ง แต่มหาชีวาลัยอีสานก็คงดำเนินชีวิตไปตามปกติ ช่วยสายๆได้รับโทรศัพท์ถามทางจากคณะคณาจารย์จากมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช ที่ติดต่อประสานงานมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว ว่าจะแวะมาเยี่ยมยามกัน หลังจากที่อาจารย์บางท่านเคยมาที่นี่เมื่อหลายปีก่อน วันนี้วันดีชวนอาจารย์อาวุโสของสาขาศึกษาศาสตร์ออกมาท่องอีสาน ซึ่งเป็นนิมิตรหายอันดีที่ภาควิชาจะแสวงหาพันธมิตร เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในมิติของการพัฒนาการบุคลากรทางการศึกษา มหาชีวาลัยอีสานพร้อมเรียนรู้ ไม่ว่าสถาบันไหมบุกมา ผมก็จะขอสมัครเป็นลูกศิษย์กับสำนักนั้นๆด้วย ศิษย์ไม่มีครูก็ต้องแสวงหาครูยังงี้แหละเธอ..หาไปหามากลับจะเป็นศิษย์มีครูมากกว่าใครๆเสียอีก อิ อิ

อาจารย์เล่าว่า  ที่ผ่านมาเราจัดสัมมนาในภายในมหาวิทยาลัย

อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศการกระตุ้นลูกศิษย์ให้มีชีวิตชีวา

ให้เห็นว่าการจัดการศึกษา/หรือบริหารการศึกษา/มีหลายกระบวนกร

ถ้านักการศึกษาไต่ระดับไปเป็นมืออาชีพ

วิชาชีพทางการศึกษาจะมีความสำคัญในตัวเองอย่างแท้จริง

ไม่ต้องรอให้ใครมาแต่งตั้งให้เป็นอาชีพพิเศษใดๆ

หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ ผมก็เล่าถึงเรื่องจิปาถะที่ทำเลอะเทอะก็มาก เลอะเลือนก็ไม่น้อย ผิดๆถูกนั้นเป็นประจำ เพราะวิถีชีวิตของคนนอกระบบนั้นจะเป็นไปนอกลู่นอกทางบ้าง เข้าในลู่บ้าง เอะอะมะเทิ่งไปตามสภาพการณ์และกาลเวลาในครั้งนั้นๆ การทำตัวเป็นผู้เรียน..ก็ต้องเรียนไปเรื่อยๆ มองหาโจทย์ทำสนุกๆ ทดลองโน่นนี่ไม่เป็นโล้เป็นพายเท่าใดนัก หลังจากเดินขาเป๋มานานพอสมควร ก็จะรู้วิธีตั้งไข่ ท่านเคยสังเกตไหมครับ มีเด็กเล็กๆคนไหนบ้างที่คลานเป็นเส้นตรง ใหม่ๆก็ง๊องแง๊งกันทั้งนั่นแหละ ต่อเมื่อโตขึ้นๆ เราก็จะรู้วิธีจัดการตนเองให้ตรงแน๋วได้ตามลำดับ

ดังนั้น  การเปะปะ จึงเป็นต้นทุนของทุกเรื่อง

(ถ้าไม่อร่อยบอกนะครับ ผมจะเปลี่ยนแม่ครัวใหม่)

คุยกันไปได้สักพัก โฉมยงก็เตรียมทะยอยยกอาหารมื้อเที่ยงมาเลี้ยงอาคันตุกะจากบางกอก เมนูง่ายๆ ที่อาศัยปัจจัยการปรุงจากผลผลิตในแปลงสวนครัวหลังบ้าน เช่น ไปสับหน่อไม้มาต้มกระดูกสุกร ตำน้ำพริกอ่องสูตรผสมผสาน จะอ่องเต็มร้อยก็ไม่เชิง ดัดแปลงเติมโน่นนิดนี่หน่อย ก็ได้น้ำพริกรสแปลกอรอ่ยๆมารับประทานกับผักสด ผักเราก็เก็บเอารอบๆบ้านนั่นแหละ ถั่วฝักยาว มะเขือกรอบ ยอดเสาวรส ยอดมะกอก ยอดผักปัง ยอดมะรุม ผลน้ำเต้าอ่อน ใบชะพลู โฉยยงยังปรุงยำปลาทูกึ่งๆเมี่ยงคำ ไม่ต้องมีน้ำยำมาราด ทำแห้งๆให้ชิมกับผัดสด มีน้ำสมุนไพรสูตรใหม่ เอาน้ำตะไคร้+น้ำมะขาม+น้ำหว่านสาวหลง ต้มอุ่นๆชิมท่ามกลางอากาศชื้นๆ จิบแล้วหายใจโล่งตลอดลำคอถึงพุงกะทิ ตบท้ายด้วยลิ้นจี่คนละ3-4ผล แค่นี้ก็มีแฮงเดินชมกิจกรรมแล้วละครับ

ผมพาอาจารย์ไปชมการเลี้ยงวัวด้วยใบไม้ ลุงอานแกเอากิ่งไม้สับพรวดพราด..ให้เห็นการใช้ประโยชน์จากใบไม้เป็นอาหารสัตว์แบบง่ายๆ พาท่องไปชมแปลงไผ่ ชมการขยายพันธุ์แบบง่าย พาไปชมการเสียบยอดไม้แฟนซี ไปชมเตาถ่าน ชมนกกระจอกเทศ แล้วมานั่งคุยกันต่อ ผมดีใจนะ ที่ท่านอาจารย์อาวุโสลงพื้นที่มาศึกษาหาช่องทางไปปรับแขนงวิชาบริหารการศึกษา ที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ได้จัดโครงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้การบริหารจัดการสถานศึกษารูปแบบใหม่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเปิดโลกทัศน์และพัฒนาศักยภาพด้านบริหารการศึกษา การเรียนการสอน การวิจัย และการบริการทางวิชาการแก่สังคม รวมทั้งสร้างเครือข่ายกับหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง

(ขอบคุณที่ชาวสุโขทัยธรรมาธิราชมาช่วยเติมกำลังใจให้มหาชีวาลัยอีสาน)

ถ้าอาจารย์ผู้ใหญ่ขยับอย่างนี้

ลูกศิษย์ลูกหาก็ต้องเขยื้อนตามละครับ

ปรึกษาหารือกันคร่าวว่า..ช่วงหนาว

อาจารย์กับลูกศิษย์อาจจะมาเข้าค่ายที่มหาชีวาลัยอีสาน

เราเห็นร่วมกันว่า..

ควรปรับปรุงการกระบวนการจัดการศึกษาให้กระชับขึ้น

ควรเติมชีวาลงในวิชาชีพของนักบริหารการศึกษา

ควรรู้วิธีที่จะหาตัวช่วยและเชื่อมโยงกับภาคีอื่นๆ

ควรเรียนรู้การบริหารการศึกษาเชิงรุก

ความเป็นกันเอง ความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะทำสิ่งดีๆให้กับวงการศึกษา

มีรึครับที่ผมจะไม่ยินดีร่วมมือร่วมใจ

รองศาสตรจารย์ ดร,ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์, ดร.เข็มทอง ศิริแสงเลิศ และคณะ

มาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น เราจะลงขันแป๊ะโป้งความรู้ด้วยกัน

ขอบคุณ..ที่ช่วยกันทำวันดีๆให้กับประเทศของเรา

ผมแนะนำให้ท่านอาจารย์ลองเข้าไปเยี่ยมชมลานปัญญา

จะได้ทราบว่า..คนสกุลแซ่เฮนั้นเป็นฉันใด

:: พรุ่งนี้จะไปถึงบางกอกตอนสายๆ

พักที่หพลโยธินเพรส อยู่แถวๆกรมป่าไม้นั่นแหละเธอ

วันที่ 29 จะไปร่วมงานประชุมวิชาการป่าไม้

มีงานวิจัยน่าสนใจมากมายหลายกระบุงโกย ถ้าว่างก็เชิญไปเกร่ๆดูนะครับ

เขาคงเห็นผมเป็นคนป่า อยู่ในป่า

จึงให้ไปโม้เรื่อง” ผล ง า น วิ จั ย ด้ า น ป่ า ไ ม้ สู่ ป ร ะ ช า ช น ”

อิ อิ..


วิธีวัดกึ๋น

อ่าน: 1339

การเรียนของมนุษย์ยุคนี้มีให้เลือกหลากหลาย ถ้าเปรียบกับถนนหนทางก็คงจะอุตลุดพอๆกัน ทางการศึกษาก็มีแยกไฟ-เขียวไฟแดงนะครับ พวกที่ไม่รักษากฎจราจรก็มีบ้าง ไปหาวิธีเอาใบขับขี่ เอ๊ย ใบประกาศโดยไม่ต้องเข้าเรียน โดนจับได้โอดโอยยิ่งว่าแพะถูกขังเดี่ยว การเรียนในระบบพวกเราเข้าใจกันดีอยู่แล้ว แต่การเรียนอิงระบบน่าจะเป็นเรื่องที่มาบอกเล่าและส่งเสริมกัน ที่จริงก็เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของเราทุกคนอยู่แล้ว เพียงแต่การยกระดับ การปรับปรุงสูตรความรู้ต่างๆให้มีคุณค่าทางโภชนาการยังอ่อนพริกอ่อนเกลือ ถ้าเราบำบัดตัวเองด้วยความรู้ที่เพียงพอและถูกต้อง ชีวิตเราก็จะได้รับผลดังภาษิตที่ว่า ..”อันวิชามีค่าอยู่นับแสน” ยุคนี้วัดกันที่ความรู้เสียด้วยสิครับ ทำให้หลายคนใส่ใจเรียนต่อ ในกลุ่มพวกเราก็มีหลายคน เช่น หมอจอมป่วน และแห้วซ่าส์  แห้วแอบเรียนไปบ้างแล้ว เกริ่นมาเหมือนเยาะซ๊อสพอปะแล่มๆเล็กๆน้อยๆ ยุให้เขียน แห้วก็อื้อๆอ้าๆยังไม่รับปาก ผมรู้มาบ้างก็ได้แค่คันในหัวใจ ยกตัวอย่าง เช่น

แห้วเล่าว่า..มหาวิทยาลัยเปิดโอกาส

ให้นักศึกษาที่ผ่านการเรียนผ่านประสบการณ์จนสุกหง่อม

คิดว่าตัวเองมีความมั่นคงทางวิชาความรู้สาขานั้นๆ

ก็แสดงเจตจำนงค์ ..ขอเข้าทดสอบความรู้ได้

ถ้าสอบผ่าน..ก็ไม่ต้องเรียนวิชานั้นๆ

ยกตัวอย่าง  แห้วมีภูมิทางด้านภาษาอังกฤษ สอนอังกฤษ

ถนัดภาษาอังกฤษ ..จ น ล ะ เ ม อ เ ป็ น ภ า ษ า อั ง ก ฤ ษ ..

ข า ด แ ต่ ยั ง ไ ม่ มี แ ฟ น เ ป็ น ฝ รั่ ง ไม่งั้นจะจ๊าบส์กว่านี้อีก

หรือถ้าเก่งด้านคอมพิวเตอร์ ก็ไปสมัครวัดผลวิชาคอมพิวเตอร์

วัดความรู้กันชัดๆตรงๆได้อย่างนี้จะทำให้กระบวนการเรียนไม่ย่ำอยู่กับวิธีเก่าๆ

ถ้าส่งเสริมกันอย่างนี้ จะทำให้นักศึกษาย่นระยะเวลาเรียน จบเร็วขึ้น

ดีกว่าจะไปใช้วิธี “จ่ายครบจบแน่” เป็นไหนๆ

ต่างประเทศ..เข้าทำกันมาแต่ปีมะโว้แล้ว  แต่ในประเทศของเราผมได้ข่าวเรื่องนี้มานานพอสมควร แต่ไม่ทราบรายละเอียดว่าดำเนินการไปแค่ไหนอย่างไร เพิ่งจะมาทราบจากแห้วนี่แหละ และถ้าแห้วจะเขียนเล่าเรื่องนี้หลังจากไปสอบวัดกึ๋นแล้ว มาบอกเล่าเก้าสิบน่าจะดีนะแห้ว สอบได้สอบตกเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้แปลกอะไรเลย ถ้าแห้วเขียนวันไหน จะเลี้ยงแหลกวันนั้น ผมอยากเห็นลานปัญญา เสนอกรณีการศึกษาเสนอประสบการณ์เรียนรู้ใหม่ๆ เรื่องนี้จะเกิดขึ้นได้..คนเราต้องก้าวไปสู่เรื่องใหม่ๆแปลกๆด้วยคนเอง การมีโอกาส เป็นปัจจัยเรียนรู้ดังกล่าวขข้างต้น

วันนี้ มีคณาจารย์จากมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราชมาเยี่ยมประมาณ 1 รถตู้ ทราบแต่ว่าจะมาขอกินข้าวเที่ยงด้วย ส่วนวัตถุประสงค์อื่นๆไม่ทราบเลย ไม่ยอมบอก ว่าจะมาด้วยเหตุอันใด เมื่อไม่บอกผมก็ไม่ถาม เอาไว้เจอหน้าก็ฉั๊วะฉะกันเองนั่นแหละ รู้แบบสดๆร้อนๆนี่แหละดีนัก ไม่ต้องเตรียมการล่วงหน้าอะไร สนใจประเด็นไหน อยากจะแลกหมัดเรื่องอะไร ก็เว้ากันตรงๆในบัดเดี๋ยวนั้น วิธีการอย่างนี้ก็เป็นการทดสอบกึ๋นอย่างหนึ่งเหมือนกัน ซึ่งตรงกันข้ามที่ชาวเฮคุยกันที่จัมโบ้เทล..ว่าการเตรียมกระบวนการเป็นเรื่องสำคัญ กดปุ่มปั๊บขั้นตอนต่างๆก็จะเรียงล่ายซ่ายตามที่ออกแบบไว้ล่วงหน้า เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความเหมาะสม การที่มีวิธีให้เลือก น่าจะดีกว่าทำๆกันไปแบบ 1-2-3  อ้าว ! วิจารณ์อีกแล้ว

ทุกกรณีไม่มีถูกมีผิด

ไม่ต้องกากะบาด เพราะไม่ได้เข้าคูหา เลือกคนไหนพรรคไหน

แต่..กับการเรียนรู้ ขอยืนยัน-นั่งยัน-นอนยัน-ว่าอย่างห่วงเรื่องถูกผิด

ถ้าทำไม่ถูกก็..สอบตก อาจารย์จะบอกเองแหละ

จ ะ ไ ป กั ง ว ล ใ ห้ เ มื่ อ ย ตุ้ ม ทำ ไ ม   ใ ช่ ไ ห ม ล ะ เ ธ อ . .


โต๊ะจีน

อ่าน: 1706

เที่ยงวันนี้เพิ่งกลับจากงานเลี้ยง “โต๊ะจีน” ที่ห้องอาหารหลินฝ่า โรงแรมสยามซีตี้ มีเหตุอันควรต้องมาเจี๊ยะกันที่นี่ เนื่องจากสภากรรมการมหาวิทยาลัยเลี้ยงส่งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิที่ครบว่าระ 4 ท่าน มี ศ.ดร.กนกวงศ์ตระหง่าน-ศ.ดร. ยุวัฒน์ วุฒิเมธี- ดร.โสภณ สุภาพงษ์ และขะน้อยเองขอรับ เป็นการอำลาที่ชื่นมื่นท่ามกลางอาหารอร่อยๆ ช่วงท้ายท่านนายกสภาฯได้มอบของที่ระลึกให้กับคณะที่พ้นหน้าที่ ท่านนายกสภาฯกล่าวขอบคุณ พวกเรากล่าวอำลา ต่อด้วยท่านอธิการบดี  แล้วก็แยกย้ายกันมานี่ละครับ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ผมผูกพันกับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีมายาวนาน จากมาก็ใจหาย..เพราะได้เรียนรู้สิ่งดีๆจากที่นี่เป็นอย่างมาก ลาที มิใช่ลาก่อน ..ยังมีงานที่จะสัญจรไปร่วมอีกตามเหตุอันควร ..อาจารย์ประภัสวดีกรุณาขับรถมาส่งที่โรงแรม กลับมายังไม่ทันไร อุ้ยก็โทรมาว่ากำลังจะเดินทางมาที่จัมโบ้เทล น้ำอึ่งก็กำลังบึ่งมา

ส ง สั ย จ ะ โ ด ด ป ร ะ ชุ ม !

ท่านบางทรายคุยแล้วนัด5โมงเย็น

หมอเจ๊ยังเจี๊ยะอาหารเช้าโรงแรมด้วยกัน

รอแต่หมอจอมป่วนจะด่วนจ๋าไหมหนอ..

ส่วนท่านจอหงวนชวนแล้ว เสียงตอบรับอ่อยๆเหมือนไก่ชนหมดแรงดีดแข้ง

ยังแต่เจ้าแห้ว โทรเข้ามาตอนที่กำลังประชุม เลยบ่ได้รู้เรื่องกัน

ถ้อยทีสันถวไมตรีประทับใจ

(ท่านอธิการบดี กับ ท่านนายกสภาฯมอบรางวัลให้ ศ.ดร.กนก วงศ์ตระหง่าน)

ช่วงเย็นระทึก..สมาชิกชาวเฮทะยอยมาที่ละรายสองราย อุ้ยกับน้าอึ่งมาพร้อมกับคุณหมอจอมป่วน ระหว่างกำลังโม้ท่านบางทรายก็ตามมาพร้อมกับหมอเจ๊ แป๊ดมาล่าสุด  ห้องพักเล็กๆแน่นไปด้วยมิตรภาพ ทุกซ๊อตโผกอดกันรวดเร็วจนถ่ายรูปแทบไม่ทัน เฮ้อ บรรยากาศเก่าๆกลับคืนมา กลายเป็นมินิเฮเล็กๆที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา นานๆก็กันยิ้มกันซะแก้มแทบชำรุด ได้เวลาก็เคลื่อนคล้อยไปหาร้านเจ๊๊ยะ ทราบว่าเจ้าหนูสิบล้อกำลังบึ่งตามมาสมทบอีกคน

(ภาพนี้ไม่จำเป็นต้องอธิบาย)

นั่งแล้วก็สั่งอาหารสิครับ

คนละอย่างสองอย่าง

แต่วันนี้ไม่ค่อยอร่อยเป็นยังไงก็ไม่รู้แฮะ

ตบท้าย ด้วยสละ-ไอติม-กาแฟ ตามอัธยาศัย

ตั้งใจจะเลี้ยงรับน้องใหม่

คุณหมอจอมป่วนแซงคิวควักจนได้

พนักงานถามว่า..มีบัตรจอดรถไหม? จะแสต็มบัตรให้

อุ้ยนึกว่า..ร้านจะขับรถไปส่ง..

โธ่ เดินมา ก็เดินกลับ เองนะสิครับ

กลับมาเม๊าส์กันจนดึกดื่น

คุยๆๆๆ..นั่งคุย นอนคุยยยย

นกกระจอกแตกรัง ตอนป้าจุ๋มขึ้นมาบุกถึงห้องหนุ่มโสดที่พวกเรากำลังจ้อกันอยู่ ป้ามาพร้อมกับของฝาก มีเสื้อมาแจกสาวๆที่เพ๊นท์สีลวดลายสวยๆ คนรับก็ปลื้มนะสิเธอ..เมื่อความดีใจสงบ ทุกคนก็จับจองที่นั่ง-นอน-คุยกันสารพัดเรื่อง มีการสอบทวนเรื่องคะแนนเสียงของพรรคการเมืองต่างๆ อุ้ยนึกได้ว่ามีเค๊กอยู่หลายกล่อง บรรยกาศก็เปลี่ยนเป็นคุยหวานๆ ปากหวานเพราะขนม จ้อกันอยู้หลายชั่วโมง ทำท่าจะง่วง ท่านบางทราย-แป๊ด-ป้าจุ๋ม-แยกย้ายกันกลับที่พัก

ชุดแรกไปแล้ว เหลือรุ่นจ้อแหลกว่ากันต่อ

คุณหมอจอมป่วน-หมอเจ๊-น้าอึ่ง-อุ้ย คุยและคุยยย ก๊อก 2

ผมนั่งฟังเพลิน -จับเค้าได้ว่าคุยกันเรื่องการฝึกอบรมของสำนักต่างๆ

ทำไม? มันไม่ค่อยจะได้ผลยั่งยืน

ส่วนมากประชุม-อบรม-สัมมนา-ก็ไปแล้วมันก็ไอ่แค่นั้นแหละ

ผมฟังไปง่วงไป..สุดท้ายหมอเจ๊กับน้าอึ่งบอกให้นอนฟัง

แหม..ก็ดีนะสิ ..นอนแผ่ฟัง ไม่นานก็คร๊อกกกฟี๊ๆๆๆ..

จอมโม้ทั้งหลายย้ายแยกกันนอนตอนไหนก็ไม่รู้

ตื่นมาอีกทีตี5 กำลังอาบน้ำ มีเสียงโทรศัพท์บอก มารับแล้ว

จึงจรลีข้ามไปยังฝั่งธนบุรี..

10 โมงถามอุ๊ยอยู่ไหน? ..

อุ๊ยบอกอยู่ดอนเมือง..กำลังปิ๊กจะบ้าน

เฮ้อ หวุดหวิดกันอีกแล้ว ผมไปถึงดอนเมือง 11 โมง

ไปรอนิดหน่อยเกรงว่า..อี แ ร้ ง แ ก่ จ ะ บิ น ห นี อี ก นะ สิ..

น้าอึ่งกับแป๊ด กลับไฟล์เย็น นัดกันไปลุยห้างไหนต่อก็ไม่รู้

พบกันใหม่ ที่ เ มื อ ง ล ะ ปู น เ น้ อ ส า ว ๆ ทั้ ง ห ล า ย



Main: 0.055567979812622 sec
Sidebar: 0.44216203689575 sec