ลานสวนป่า

เข้าตำราอยู่บ้านอย่านิ่งดูดาย

ถ้าไม่ดูดายก็ควรจะดูดี

จะมีอะไรดี ๆ ให้ดู

คนที่อยู่ในพื้นที่ต้องรู้ต้องดูก่อนให้ถ่องแท้

ว่าสิ่งที่เห็นเป็นของแท้หรือของปลอม

จะปลอมปนหรือแปลกปลอมก็ต้องทำการบ้านทั้งนั้นละครับ

ไม่อย่างนั้นเราก็จะไม่รู้ตัวว่าเราอยู่กับความรู้อะไร ?

(พริกพันธุ์ขี้โม้โผล่มาอีกแล้วครับ ปลูกไว้กินยอด กินผล)

ปกติสวนป่าจะมีเครือญาติจากทุกถิ่นฐานเดินทางมาเยี่ยมยามเดือนละหลายกลุ่ม  มีทั้งที่มาจากต่างประเทศ-ในประเทศ-ในพื้นที่ใกล้เคียง เขาเหล่านี้คิดถึงหนา..เขามาเอง..ในฐานะเจ้าบ้านก็รับรองอาคันตุกะตามควรแก่อัตภาพ บางกลุ่มไป-กลับ บางกลุ่มมาจัดกิจกรรม บางกลุ่มมาทำโน่นทำนี้ ล้วนแต่ดี ๆ ทั้งนั้นละครับ สวนป่าไม่เคยได้หยุดนิ่งจริง ๆ หรอก เมื่อวานมีผู้ใหญ่บ้านฝั่งกุลาร้องไห้ สีข้าวกล้องมาฝากให้ทดลองชิมหลายถุงหลายสายพันธุ์ เป็นน้ำใจไมตรีที่ชื่นชูใจให้สดชื่นในยามร้อนแล้งนี้  การพูดคุยกันทำให้ได้ข้อมูลสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน สารทุกข์สุกดิบถูกถ่ายเททิ้งไว้แล้วหอบเอากำำลังใจกลับไป สวนป่าทำหน้าที่ศิราณีให้กับชุนชนรื่อยมา ไม่ใช่ศิราณีที่รับปรึกษาเรื่องอกหักอกไหม้หัวใจสั่นคลอนใด ๆ เพราะอกตัวเองก็จะแย่อยู่แล้ว ขณะที่เขียนอยู่นี้ใจเต้นตูม ตูม ทั้ง ๆ ที่อาบน้ำทาแป้งแล้วนะนี่

เช้านี้ ดร.ศักดิ์พงศ์ หอมหวล แห่งมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม นำนักศึกษาที่สอบผ่านหัวข้อวิทยานิพนธ์มาคุยด้วย  มีว่าที่ปริญญาเอกมา 3 ราย  เป็นผู้บริหารสถานศึกษา 2 ราย เป็นพระสงฆ์อีก 1 รูป ระหว่างคุยกันแม่โฉมยงก็ไปเก็บส้มโอ มะเขือเทศ มะเฟือง มาทำน้ำผลไม้ปั่น ใส่เกล็ดน้ำแข็งถวายและแจกให้แขกชิม ได้รับคำชมสมราคาสวนป่าคาเฟ่ อิ อิ..

พระอาจารย์หลวงพ่อ ได้เอาหนังสือธรรมะมาฝากหลายเล่ม และยังมีขนมนมเนย-ข้าวต้มผัดอีกกล่องใหญ่ รับรองคุณพระคุณเจ้านอกจากอิ่มอกอิ่มใจแล้วยังอิ่มท้องอีกด้วย ผู้บริหารสถานศึกษามาบ่นเรื่องวุ่นๆในโรงเรียนให้ฟัง ผมก็เล่าเรื่องครูปูสู้กับปัญหาบริหารการศึกษาแลกเปลี่ยน แนะให้ลองโทรไปคุยกับครูปู..แต่ก็เตือนไว้หน่อยว่า ครูปูท่านนี้ไม่ชอบเฒ่าหัวงู.. พร้อมกับแจกเจ้าเป็นไผ 1 ไปให้อ่าน อีกท่านหนึ่งทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับจิตปัญญาศึกษาในโรงเรียน แจกเจ้าเป็นไผ 2 แล้วแนะให้ลองคุยกับหมอเบิร์ด ..ฝากบอกเบิร์ดไว้..ถ้ามีเลียงหล่อโทรไปหาก็อย่าแปลกใจ อย่านึกว่ามีหนุ่มที่ไหนมาจีบ.. ช่วยให้ข้อคิดเห็นด้วยก็แล้วกัน ส่วนพระอาจารย์ทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับนโยบายการจัดการศึกษาในโรงเรียนปริยัติธรรม ผมก็แนะให้ลองไปสนทนาธรรมกับท่านหลวงพี่มหาชัยวุธ

ผมได้ทำหน้าที่แจกการบ้านให้แล้วนะครับ

หลังจากแขกกลับไป ผมก็ชวนโฉมยงตำส้มมะละกอ เพื่อบริหารมะเขือเทศที่มีมากจนเหลือปากเหลือท้อง เก็บให้ไก่กินไปส่วนหนึ่งก็ยังแดงเต็มต้น เป็นมะขือเทศพันธุ์ขี้โม้จริง ๆ ด้วย ช่วงบ่ายอากาศจัดจ้านนัก ขืนไปลุยสวนมีหวังหอบแดดตาย จึงมานั่งเขียนบล็อกเรื่องนี้แหละ ปีนี้มีเรื่องที่น่าสนใจเกี่ยวกับผักธรรมชาติ หมายถึงผักที่เราไม่ได้ปลูกไม่ได้ใส่ปุ๋ย ดูแลด้วยการถอนวัชพืชออกให้บ้างและรดน้ำเป็นครั้งคราว ผักพวกนี้ก็เจริญงอกงามยิ่งกว่าผักตลาดเสียอีก บางชนิดเป็นไม้ประดับ บางชนิดดูหน้าตาธรรมดา ๆ แต่ผัดกะทะร้อนออกมาเธอเอ๋ย เอาสเต๊กมาแลกก็ไม่ยอม สิ่งที่เรามองข้าม ถ้าเราย้อนพิจารณามองใหม่ให้เห็นคุณสมบัติพิเศษ แล้วดึงออกมาใช้ประโยชน์ เราก็จะมีผักพื้นถิ่นที่ปลอดภัยจากโรคแมลงและสารเคมี 100% คำว่า “ผักอินทรีย์ขนานแท้” อยู่ที่นี่เอง เทวดาปลูก มนุษย์เจี๊ยะ ยกตัวอย่าง เช่นตำลึง อ่อมแซบ ชะพลู ยอดพริก ยอดมะกล่ำ ยอดมะรุม ดอกข่า มะเขือพวง มะระขี้นก ยอดกระถิน ยอดสะเดา ยอดน้ำเต้า ยอดเสาวรส ยอดฮว่านง๊อก ตอนนี้บวบกำลังจ่อดอกจ่อผลเล็ก ๆ อีกหน่อยคงผัดบวบสลับกับผักอื่น ๆ อุตลุด ที่เขียนล่ายส่ายนี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ยังมีผักแต่ละฤดูกาลตามมาอีก

(ชะพลู อ่อมแซบ หรือเบ็ญจขันธ์ อยู่ในกลุ่มผักพื้นถิ่นที่เกิดเอง แพร่พันธุ์ไปทั่วสวนป่า จะผัดกี่กะทะก็ได้อยู่แล้ว)

การที่ผักขึ้นดาษดื่นเช่นนี้ ถ้าคนเมืองไม่รู้จักมันก็ไอ่แค่นั้นแหละ สวนป่าจึงต้องจัดวิธีเรียนรู้สด ๆ ร้อน ๆ และอร่อยยังไงละครับ ในอดีตมนุษย์บริโภคผักหลายร้อยชนิด ปัจจุบันจะรับประทานไม่ถึง 10 ชนิด ส่วนใหญ่เป็นผักที่เดินทางเข้ามา เช่น ผักกวงตุ้ง คะน้า กะหล่ำปลี หัวไชเท้า แครอท บล๊อกเคอรี่ ฯลฯ ฟังแต่ชื่อก็รู้แล้วว่าเป็นผักต่างด้าว อ้าว!..แล้ว ผักไทย ๆ ของเราละอยู่ที่ไหน ขอตอบว่า..อยู่ที่สวนป่าครับผ๊ม! ใครอยากชิมผักไทย ๆ ฝีมือพ่อครัวหัวป่าก์ ที่รับประกันความอร่อย ก็ต้องมาชิมด้วยตัวเองสัก 1 มื้อ หลังจากนั้นจะให้ส่งไปให้เพื่อทดลองลงมือทำอาหารด้วยตัวเองก็ย่อมได้  แล้วจะประจักษ์ว่ามันเป็นฉันใด เราขอรับประกันว่าอร่อยไม่แพ้ผักต่างด้าว แถมยังปลอดพิษภัยไร้กังวลจากสารปนเปื้อนใด ๆ

(บวบ-น้ำเต้า-เสาวรส-ฟัก-แฟง-ฟักทอง เป็นพืชกลุ่มไต่ราวปลูกเพื่อเอายอดและผลมาทำกับข้าว)

เรื่องนี้จะทำการพิสูจน์ทราบในวันที่ครูอึ่งยกทีมเพื่อน ๆมาสวนป่า

วันที่ 5-8 เดือนพฤษภาคม

งานนี้อุ้ยเป็นผู้ประเมิน

ป้าหวานจะมาเป็นผู้ช่วยผู้ชิมไหมละ

ขอให้เคลียวีซ่าไว้แต่เนิ่น ๆ

(มะยม-สะเดา-มะกอก-มะกล่ำ-มะกรูด-มะนาว-ตะลิงปริง-ขี้เหล็ก-เพกา-ติ้ว-เม็ก อยู่ในกลุ่มผักยืนต้นพื้นถิ่น)

นอกจากเตรียมการชนิดและปริมาณของผักผลไม้แล้ว เรื่องเมนู วิธีการปรุง วิธีการรับประทาน เราก็ทำการบ้านนะ ถามครูปูหรือตาหวานดูก็ได้ สวนป่ายกเครื่องครัวไปไว้ในสวนครัวอย่างไร? ผักทุกชนิดเด็ดสด ๆ เดินทางมาลงกระทะ ระยะทางไม่เกิน 10 ก้าว ภัตตาคารไหน ๆ ก็ทำไม่ได้หรอก  ถ้าอร่อยขอแถมอีกจาน ก็พร้อมผัดฉ่า ๆ..ใน 5 นาทีเสิร์ฟถึงโต๊ะ.อ้าปากรอได้เลย!!

ช่วงนี้ผมจะทำการบ้านเรื่องนี้ไปเรื่อย ๆ

เก็บข้อมูลมาถ่ายทอดเป็นตัวอักษร

เพื่อพิมพ์รวมเล่มให้ชื่อว่า ..สวนป่าคาเฟ่

กราบเรียนท่าน ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ไว้แล้ว

ท่านเมตตาเขียนคำนำให้

ใครอยากอ่านเร็ว ๆ ต้องช่วยตรวจคำผิด และลงขันค่าจัดพิมพ์ อิ อิ

แคว๊ก ๆ

« « Prev : ตาแก่กับไม้ไผ่ผุ

Next : จะปลูกไว้โม้หรือปลูกไว้หม่ำ » »